ADRIANNA Nadagit ng Aswang ang Puso Ko

Chapter 14

~Adrianna~

Napatingin siya sa bughaw na langit. Kay ganda ng mapuputing ulap na sumusunod sa ihip ng hangin. Ang saya-saya niya. Ramdam na ramdam niya sa kanyang puso. Hindi mapalis ang ngiti sa kanyang labi. Napatanga siya sa kanyang likuran. Ang mabait na mukha ng kanyang lolo ang nasilayan. Pinasakay siya sa motorsiklo nito. At inilibot sa buong hacienda.

"Gusto ko rin ng ganitong motorsiklo lolo!" masayang sabi niya.

"Pagmaalam ka na magmaneho bibilhan kita ng pinakamahal na motorsiklo." sagot nito.

"Yehey!" hiyaw niya. Kasabay ng pagpalakpak ng maliit niyang kamay ang pagbago ng paligid. Sa tuwing maglapat ang dalawa niyang palad ay unti-unting nawawala ang liwanag. Sa huling tunog gawa ng paglapat ng kanyang mga palad ay ang malakas na pagbagsak ng motorsiklo sa lupa. Tumilapon siya sa damuhan. Tumayo siya. Dinama niya ang sarili. Walang masakit sa kanya. Wala siyang sugat kahit gasgas man lang. Ngunit sa di kalayuan matatanaw niya ang yuping-yuping motorsiklo. Umiikot pa rin ang hulihang gulong nito.

Nagpalinga-linga siya. Hinahanap niya ang kanyang lolo. Wala ito. Lumapit siya sa sasakyan. Naamoy niya ang gasolinang umaagos mula rito. Nanlaki ang kanyang mga mata. Nakita niyang nadaganan ang kalahating katawan ng kanyang lolo ng natumbang motorsiklo.

"Adrianna?" mahina nitong sambit sa pangalan niya. Hawak-hawak nito ang puso. Nakapinta ang sakit sa mukha nito. Nagsalubong ang kilay niya. How come? Napunta ang kanyang lolo roon. Wala pa ito kanina ng lumalapit siya.

"Lo!" tawag niya. Hindi ito sumagot ng may biglang sumiklab na apoy. Lalapitan niya sana ito para tulungan ngunit hindi niya magawang ihakbang ang mga paa. Napakabigat ng mga ito!

Sa pagpupumilit niyang makaalis sa kinatatayuan ay nawalan siya ng balanse at pahigang bumagsak sa lupa. Pinilit niyang gumapang para marating ang kinaroroonan ng lolo.

Sa bawat kilos niya ay lumalaki ang apoy. Kahit hirap ay binilisan niya ang paggapang! Kailangan niyang iligtas ang pinakamamahal na lolo. Hanggang hindi na naman siya makakilos! Ramdam niyang may pumigil sa kanyang mga paa. Hinihila siya pabalik! Lumingon siya sa paahan niya. Nanlaki ang mga matang, nanginig ang buo niyang katawan sa nakita.

Ang nakakatakot na nilalang sa kanyang panaginip! Ang aswang! Napatili siya sa takot. Ngunit kasabay ng pagtili niya ay ang pagsabog ng motorsiklo.

"Lolo!" nahintakutang sigaw niya. Mas lalong nanginig ang kanyang katawan. Kitang-kita niyang nilalamon ng apoy ang kanyang lolo.

Sa pagmulat niya ng mga mata ay sinalubong siya ng masakit na sikat ng araw. Nakasilip ito sa siwang ng kurtina. Pinuno niya ng hangin ang dibdib at dahan-dahang binuga. "Panaginip!"

Hinilot niya ang noo pababa sa sentido. Pagkalipas ng ilang taon. Bakit bumabalik na naman ang hindi magandang panaginip niya? At madalas na ito ngayon.

Matamlay siyang tumayo at binuksan ang laptop. Binuksan niya ang message sa isang site. She read her Papa's message.

Matatagalan pa raw ang paglabas ng abuela niya. Nagkaroon ito pnuemonia. Maayos na ang lagay nito ngunit kailangan pang tapusin ang medication nito. Kumuha rin ang papa niya ng private nurse para maalagaan itong mabuti.

"Okay Papa. I'll pray the fast recovery of Mamita. Tell her that I love her so much. Take good care."

Pagkasend niya ng reply ay binuksan niya ang kuha ng mga cctv. Nasa main entrance ng hacienda ang monitor ng lahat ng CCTV. Twenty-seven supervision. Three shifting schedule in twenty four hours and three guards in every shift. Kapag wala siyang pinagkakaabalahan ay binubuksan niya ito.

Inisa-isa niya ang kuha ng camera. Kay gandang pagmasdan ang payapang kapaligiran. Masipag na nagtatrabaho ang kanilang mga trabahador sa kaniya-kaniyang obligasyon.

Nahagip ng mga mata niya ang puting sasakyan. Nakahimpil ito sa harapan ng mansiyon. Napakunot ang noo niya.

Naagaw ang atensiyon niya ng tumunog ang laptop. May nagpadala ng message. Mabilis niyang binuksan ang inbox sa pag-aakalang ang Papa niya ang nagreply.

Napakunot muli ang noo niya ng makita ang pangalan. Ito ang nagpadala sa kanya ng friend request kahapon at ini-accept ni Alejandro. Hindi niya sana ito papansinin ng tumunog muli ang laptop. Nadagdagan ang number ng messages nito.

Engineer Jandro Gabreil: "Good morning baby."

Engineer Jandro Gabreil: "I'm waiting here,downstair. Let's eat breakfast together." with smiley. Heto na naman ang puso niya nagmarathon na naman!

Sa unang pagkakataon! She review other's social media account. She wanted to verify if Alejandro really own the account.The profile picture is just a building. Napakataas. Aabot cguro sa one hundred floors. Mostly of his recent post is all about edifice. Lumabi siya at babalik na sana sa home page ng site when unintentionally she scroll down. Until it ended in the series of pictures. It was a tag post from La Vesta two years ago. An anniversay party.

Her curiosity and part of her heart lead her to zoom in the pictures. Una kasing nahagip ng paningin niya ay ang matamis na ngiti na palaging nakapinta sa mukha ng binata. It was a stolen shot. He's with the group of men. They are all strikingly handsome and a gym's aficionados.

Napaismid siya sa sumunod na picture. He's with the group of women. He's arm snaking in one of the woman's waist. Her eyes laid on the comment section. It's more than thousand of comments. She's tempt to read some!

Comment 1: "She's pretty and sexy!! Is the guy her boyfriend?"

Comment 2: "The handsome and only son of the CEO of La Vesta. So yum!!"

Comment 3: "They're look good together!" with a broken heart.

"His exgirlfriend!"nasaisip niya.

Nawalan siya ng gana but still she view the pictures without eyeing thoroughly. But one picture captures her attention, again! It was captioned " The CEO and the Directors with their sons and daugthers. The real God and Goddess of the La Vesta." Her eyes glued in the picture.

"A family picture!" in her mind.

The model exgirlfriend of Alejandro was standing between Alejandro and a woman. Happiness were drawn in her beautiful face. Not only her but all people in the picture. They're smiling ear to ear. Jealousy explode in her heart. She felts everything became gloomy and blurry. Her tears fell!

"Good morning señorita." bati ni Manang Lucy pagpasok niya ng kitchen.

Hindi niya nasagot ang pagbati ng katulong ng mahagip ng paningin niya ang pumpong ng magandang orchids. Nakalagay ito sa vase sa ibabaw ng mesa.

"Ay! Maganda diba señorita? Dala iyan ni sir Alejandro nang bumalik siya kaninang umaga." kilig na sabi pa nito.

Napatingin siya sa katulong. "Where is he?"

"Nasa kuwadra pinapaliguan si Obeto." Nakunot ang noo niya sa narinig. He's a rich kid since he was born. Ano ang alam nito? May alam ba ito sa pag-aalaga ng hayop? Paano kung masaktan ito ng kanyang alaga. He knows Obeto, he's aggresive kapag hindi niya kilala ang lumalapit sa kanya.

"Bakit niyo hinayaan?" nag-alalang tanong niya.

"Siguro na boring kaya nagmasid-nagmasid sa paligid hanggang nakita si Lucas. Kakauwi lang kasi sa kanila bumalik kaagad."

Maaga pa siya nakatanggap ng message mula sa binata. Napatagal ang paglabas niya ng silid dahil kinakailangan niya pang e-compose ang sarili. Nakita niya ang nakahandang plato sa mesa. Pangdalawahan ito. So it means hinintay talaga siya ng binata para makasabay ng agahan.

"Manang pakihanda ng pagkain." tugon niya kay Manang Lucy bago tumalikod. Lumabas siya ng bahay at pumunta sa likod ng mansiyon.

Something hits her conscience. Hindi niya alam kung saan ni Manang Lucy pinatulog ang binata dahil pagkatapos niyang maghapunan kagabi ay umakyat na siya sa kanyang silid. Ang akala niya ay umuwi rin ito. Tinotoo pala nito ang sinabi na babantayan sila. At ngayong umaga naman ay pinahintay niya ito ng napakatagal. Three hours after seven. Kung kailan niya natanggap ang message nito.

Malayo pa lang siya ay nakita na niya ang dalawang taong nag-uusap sa kuwadra. Nakatalikod sa kanya ang binata. Nakita niyang tumingin si Lucas sa direksyon niya at bumuka ang mga bibig. Then Alejandro looked in her direction too.

Iwinagayway nito ang kamay na may hawak ng brush. He smiled widely. Mahihiya ang problema na lalapit sa binata sa klase ng ngiti nito.

He looks like a buckaroo in his messy hair, ragged jeans and fitted shirt. He tucked his loose strand of his hair at the back of his ear. Para maalis ang nakakalat sa mukha nito. She bit her inside lip to stop her self from smiling. He looks cute. Hindi nakakaturn-off. Hindi nabawasan ang pagkamacho nito. Though it was a feminine gesture.

~Alejandro Gabreil~

Napangiti siya ng magbukas ng app. Adrianna is online. Kakabalik niya lang sa mansiyon. Maaga siyang umuwi para makapagpalit. He spend the night at the mansion. Hindi niya kayang isipin na si Adrianna lang at si Manang Lucy ang naroroon. Yes! They have lot of cctvs, intercom and alarms. Nasa likod lang ng mansiyon ang quarters ng mga tauhan ng mga ito. But the mansion is so huge. He had lots of what ifs in his mind. Like what if there's an impromptu incident again? Damn! He don't have the power to rewind everything. So he prefers to stay to made sure that Adrianna was safe. He's into woman's safety after the incident happened and after Mr. Lorenzana and him talked that night.

Isang oras na ang nakalipas hindi pa rin bumababa ang dalaga. Kaya ibinigay niya na lamang kay manang ang dala niyang orchids para malagay sa vase. It was a wild orchids. Nakita niya ito kanina sa daan kaya pinitas niya para ibigay sa dalaga. Ginaya niya si Junie. Kung maliit na wild flower ay tinanggap ng dalaga mula sa bata. Malalaki at magagandang bulaklak na may iba't-ibang kulay pa kaya!

Sa pagikot-ikot niya. Nakita niya si Lucas naglilinis ng kulungan ni Obeto. Kaya naisipan niyang tumulong. Patapos na sila nang seninyasan siya ni Lucas na papalapit ang señorita nito sa kanilang kinaroroonan. Mabilis siyang lumingon. His heart was excited to see Adrianna's face.

Chapter 14

~Adrianna~

Napatingin siya sa bughaw na langit. Kay ganda ng mapuputing ulap na sumusunod sa ihip ng hangin. Ang saya-saya niya. Ramdam na ramdam niya sa kanyang puso. Hindi mapalis ang ngiti sa kanyang labi. Napatanga siya sa kanyang likuran. Ang mabait na mukha ng kanyang lolo ang nasilayan. Pinasakay siya sa motorsiklo nito. At inilibot sa buong hacienda.

"Gusto ko rin ng ganitong motorsiklo lolo!" masayang sabi niya.

"Pagmaalam ka na magmaneho bibilhan kita ng pinakamahal na motorsiklo." sagot nito.

"Yehey!" hiyaw niya. Kasabay ng pagpalakpak ng maliit niyang kamay ang pagbago ng paligid. Sa tuwing maglapat ang dalawa niyang palad ay unti-unting nawawala ang liwanag. Sa huling tunog gawa ng paglapat ng kanyang mga palad ay ang malakas na pagbagsak ng motorsiklo sa lupa. Tumilapon siya sa damuhan. Tumayo siya. Dinama niya ang sarili. Walang masakit sa kanya. Wala siyang sugat kahit gasgas man lang. Ngunit sa di kalayuan matatanaw niya ang yuping-yuping motorsiklo. Umiikot pa rin ang hulihang gulong nito.

Nagpalinga-linga siya. Hinahanap niya ang kanyang lolo. Wala ito. Lumapit siya sa sasakyan. Naamoy niya ang gasolinang umaagos mula rito. Nanlaki ang kanyang mga mata. Nakita niyang nadaganan ang kalahating katawan ng kanyang lolo ng natumbang motorsiklo.

"Adrianna?" mahina nitong sambit sa pangalan niya. Hawak-hawak nito ang puso. Nakapinta ang sakit sa mukha nito. Nagsalubong ang kilay niya. How come? Napunta ang kanyang lolo roon. Wala pa ito kanina ng lumalapit siya.

"Lo!" tawag niya. Hindi ito sumagot ng may biglang sumiklab na apoy. Lalapitan niya sana ito para tulungan ngunit hindi niya magawang ihakbang ang mga paa. Napakabigat ng mga ito!

Sa pagpupumilit niyang makaalis sa kinatatayuan ay nawalan siya ng balanse at pahigang bumagsak sa lupa. Pinilit niyang gumapang para marating ang kinaroroonan ng lolo.

Sa bawat kilos niya ay lumalaki ang apoy. Kahit hirap ay binilisan niya ang paggapang! Kailangan niyang iligtas ang pinakamamahal na lolo. Hanggang hindi na naman siya makakilos! Ramdam niyang may pumigil sa kanyang mga paa. Hinihila siya pabalik! Lumingon siya sa paahan niya. Nanlaki ang mga matang, nanginig ang buo niyang katawan sa nakita.

Ang nakakatakot na nilalang sa kanyang panaginip! Ang aswang! Napatili siya sa takot. Ngunit kasabay ng pagtili niya ay ang pagsabog ng motorsiklo.

"Lolo!" nahintakutang sigaw niya. Mas lalong nanginig ang kanyang katawan. Kitang-kita niyang nilalamon ng apoy ang kanyang lolo.

Sa pagmulat niya ng mga mata ay sinalubong siya ng masakit na sikat ng araw. Nakasilip ito sa siwang ng kurtina. Pinuno niya ng hangin ang dibdib at dahan-dahang binuga. "Panaginip!"

Hinilot niya ang noo pababa sa sentido. Pagkalipas ng ilang taon. Bakit bumabalik na naman ang hindi magandang panaginip niya? At madalas na ito ngayon.

Matamlay siyang tumayo at binuksan ang laptop. Binuksan niya ang message sa isang site. She read her Papa's message.

Matatagalan pa raw ang paglabas ng abuela niya. Nagkaroon ito pnuemonia. Maayos na ang lagay nito ngunit kailangan pang tapusin ang medication nito. Kumuha rin ang papa niya ng private nurse para maalagaan itong mabuti.

"Okay Papa. I'll pray the fast recovery of Mamita. Tell her that I love her so much. Take good care."

Pagkasend niya ng reply ay binuksan niya ang kuha ng mga cctv. Nasa main entrance ng hacienda ang monitor ng lahat ng CCTV. Twenty-seven supervision. Three shifting schedule in twenty four hours and three guards in every shift. Kapag wala siyang pinagkakaabalahan ay binubuksan niya ito.

Inisa-isa niya ang kuha ng camera. Kay gandang pagmasdan ang payapang kapaligiran. Masipag na nagtatrabaho ang kanilang mga trabahador sa kaniya-kaniyang obligasyon.

Nahagip ng mga mata niya ang puting sasakyan. Nakahimpil ito sa harapan ng mansiyon. Napakunot ang noo niya.

Naagaw ang atensiyon niya ng tumunog ang laptop. May nagpadala ng message. Mabilis niyang binuksan ang inbox sa pag-aakalang ang Papa niya ang nagreply.

Napakunot muli ang noo niya ng makita ang pangalan. Ito ang nagpadala sa kanya ng friend request kahapon at ini-accept ni Alejandro. Hindi niya sana ito papansinin ng tumunog muli ang laptop. Nadagdagan ang number ng messages nito.

Engineer Jandro Gabreil: "Good morning baby."

Engineer Jandro Gabreil: "I'm waiting here,downstair. Let's eat breakfast together." with smiley. Heto na naman ang puso niya nagmarathon na naman!

Sa unang pagkakataon! She review other's social media account. She wanted to verify if Alejandro really own the account.The profile picture is just a building. Napakataas. Aabot cguro sa one hundred floors. Mostly of his recent post is all about edifice. Lumabi siya at babalik na sana sa home page ng site when unintentionally she scroll down. Until it ended in the series of pictures. It was a tag post from La Vesta two years ago. An anniversay party.

Her curiosity and part of her heart lead her to zoom in the pictures. Una kasing nahagip ng paningin niya ay ang matamis na ngiti na palaging nakapinta sa mukha ng binata. It was a stolen shot. He's with the group of men. They are all strikingly handsome and a gym's aficionados.

Napaismid siya sa sumunod na picture. He's with the group of women. He's arm snaking in one of the woman's waist. Her eyes laid on the comment section. It's more than thousand of comments. She's tempt to read some!

Comment 1: "She's pretty and sexy!! Is the guy her boyfriend?"

Comment 2: "The handsome and only son of the CEO of La Vesta. So yum!!"

Comment 3: "They're look good together!" with a broken heart.

"His exgirlfriend!"nasaisip niya.

Nawalan siya ng gana but still she view the pictures without eyeing thoroughly. But one picture captures her attention, again! It was captioned " The CEO and the Directors with their sons and daugthers. The real God and Goddess of the La Vesta." Her eyes glued in the picture.

"A family picture!" in her mind.

The model exgirlfriend of Alejandro was standing between Alejandro and a woman. Happiness were drawn in her beautiful face. Not only her but all people in the picture. They're smiling ear to ear. Jealousy explode in her heart. She felts everything became gloomy and blurry. Her tears fell!

"Good morning señorita." bati ni Manang Lucy pagpasok niya ng kitchen.

Hindi niya nasagot ang pagbati ng katulong ng mahagip ng paningin niya ang pumpong ng magandang orchids. Nakalagay ito sa vase sa ibabaw ng mesa.

"Ay! Maganda diba señorita? Dala iyan ni sir Alejandro nang bumalik siya kaninang umaga." kilig na sabi pa nito.

Napatingin siya sa katulong. "Where is he?"

"Nasa kuwadra pinapaliguan si Obeto." Nakunot ang noo niya sa narinig. He's a rich kid since he was born. Ano ang alam nito? May alam ba ito sa pag-aalaga ng hayop? Paano kung masaktan ito ng kanyang alaga. He knows Obeto, he's aggresive kapag hindi niya kilala ang lumalapit sa kanya.

"Bakit niyo hinayaan?" nag-alalang tanong niya.

"Siguro na boring kaya nagmasid-nagmasid sa paligid hanggang nakita si Lucas. Kakauwi lang kasi sa kanila bumalik kaagad."

Maaga pa siya nakatanggap ng message mula sa binata. Napatagal ang paglabas niya ng silid dahil kinakailangan niya pang e-compose ang sarili. Nakita niya ang nakahandang plato sa mesa. Pangdalawahan ito. So it means hinintay talaga siya ng binata para makasabay ng agahan.

"Manang pakihanda ng pagkain." tugon niya kay Manang Lucy bago tumalikod. Lumabas siya ng bahay at pumunta sa likod ng mansiyon.

Something hits her conscience. Hindi niya alam kung saan ni Manang Lucy pinatulog ang binata dahil pagkatapos niyang maghapunan kagabi ay umakyat na siya sa kanyang silid. Ang akala niya ay umuwi rin ito. Tinotoo pala nito ang sinabi na babantayan sila. At ngayong umaga naman ay pinahintay niya ito ng napakatagal. Three hours after seven. Kung kailan niya natanggap ang message nito.

Malayo pa lang siya ay nakita na niya ang dalawang taong nag-uusap sa kuwadra. Nakatalikod sa kanya ang binata. Nakita niyang tumingin si Lucas sa direksyon niya at bumuka ang mga bibig. Then Alejandro looked in her direction too.

Iwinagayway nito ang kamay na may hawak ng brush. He smiled widely. Mahihiya ang problema na lalapit sa binata sa klase ng ngiti nito.

He looks like a buckaroo in his messy hair, ragged jeans and fitted shirt. He tucked his loose strand of his hair at the back of his ear. Para maalis ang nakakalat sa mukha nito. She bit her inside lip to stop her self from smiling. He looks cute. Hindi nakakaturn-off. Hindi nabawasan ang pagkamacho nito. Though it was a feminine gesture.

~Alejandro Gabreil~

Napangiti siya ng magbukas ng app. Adrianna is online. Kakabalik niya lang sa mansiyon. Maaga siyang umuwi para makapagpalit. He spend the night at the mansion. Hindi niya kayang isipin na si Adrianna lang at si Manang Lucy ang naroroon. Yes! They have lot of cctvs, intercom and alarms. Nasa likod lang ng mansiyon ang quarters ng mga tauhan ng mga ito. But the mansion is so huge. He had lots of what ifs in his mind. Like what if there's an impromptu incident again? Damn! He don't have the power to rewind everything. So he prefers to stay to made sure that Adrianna was safe. He's into woman's safety after the incident happened and after Mr. Lorenzana and him talked that night.

Isang oras na ang nakalipas hindi pa rin bumababa ang dalaga. Kaya ibinigay niya na lamang kay manang ang dala niyang orchids para malagay sa vase. It was a wild orchids. Nakita niya ito kanina sa daan kaya pinitas niya para ibigay sa dalaga. Ginaya niya si Junie. Kung maliit na wild flower ay tinanggap ng dalaga mula sa bata. Malalaki at magagandang bulaklak na may iba't-ibang kulay pa kaya!

Sa pagikot-ikot niya. Nakita niya si Lucas naglilinis ng kulungan ni Obeto. Kaya naisipan niyang tumulong. Patapos na sila nang seninyasan siya ni Lucas na papalapit ang señorita nito sa kanilang kinaroroonan. Mabilis siyang lumingon. His heart was excited to see Adrianna's face.

His lips automatically stretch and parted. His heart was fully locked up under the charm of the woman. Makikita lang niya ito ay masayang-masaya na siya.

But usual! The woman wear her poker face again. Titig na titig ito sa kanya habang palapit sa kinatatayuan niya. Hinawi niya ang buhok na nakatabing sa mukha niya para salubungin ang titig ng dalaga. Umiba ang guhit ng mga labi nito. It was like a smile written in her face. Ngunit hindi niya tuluyang makita dahil lumingon ito sa pinanggalingan nito. Sinundan niya ng tingin ang tiningnan ng dalaga but he see nothing.

"That's enough. Let's get inside." sabi lang nito ng ibalik ang atensiyon sa kanya. Pagkasabi'y tumalikod na ito para bumalik sa loob ng mansiyon. Sumenyas naman si Lucas na sundan ang dalaga. Initsa niya sa lalaki ang hawak na brush at mabilis na naglinis ng kamay at nakangiting sumunod sa dalaga. The woman bears an unpredictable mood. But he won't give-up. He' ll do everything and wait until Addie soften her heart for him.

Mas lalong lumapad ang pagkangiti niya ng pumasok sila sa kusina at pandalawahang plato parin ang nakahanda.