ADRIANNA Nadagit ng Aswang ang Puso Ko

Chapter 13

~Alejandro Gabreil~

He was surprise when he turn the knob. It wasn't lock. At maliwanag sa loob. He looked up dahil wala naman siyang nahawakang switch ng ilaw. He was amazed. The roof was made by glasses. Makikita ang nagsasayawang dahon ng mga puno. At sa hindi mayayabong na parte ng dahon ay masisilip ang ibat-ibang hugis ng ulap.

Nilingon niya ang dalaga. Tinatali nito ang alaga sa madamong parte ng kakahuyan. Hindi na niya ito hinintay. Kusa siyang pumasok sa loob. He was curious.

A small lounge greeted him. A convertible sofa into bed with two single seater sofa at maliit na lamesita. Typical lounge of most houses. Maliit nga lang. He scan the whole area. When you look left. You'll meet the tiny kitchen. With electric single stove and a sink. Pero malaki ang refrigerator. Hindi na kailangan buksan dahil kita ang laman nito. Puno ito ng mga pagkain. Sa gilid niyon ay maliit na silid. Pagbukas niya ay tumambad ang shower with a glass wall. A bowl and lavatory. It was like a condo type but tiny. Though comfortable to live in.

In his expert calculation. Nasa 24 feet ang haba nito papuntang kusina. Ngunit maliit ang sukat mula sa pinto hanggang sa likuran ng lounge na may konkreto nang pader. Halos sampung talampakan lang. Napaisip siya. Kitang kita niya kanina sa labas na mahaba ito. At malalaki ang tinted glass na bintana. Pero sa nakikita niya. Walang lagusan ang silid. Tanging nag iisang pinto lang ang sa harapan ng bahay. He go over the walls na nasa harapan niya. Sinuyod niya iyon hanggang makarating sa likod ng lounge area. He looked over the post where the wall connected.

"You're using your profession in that wall huh?" tanong ng dalaga. Nakapasok na pala ito at nasarado na ang pinto ngunit hindi niya napansin. Tutok ang isipan niya sa pagsuri ng pader.

"Is it?" nakangiting tanong niya sa dalaga. May kinuha ito sa bulsa. A small rectangular object. Pinindot ito ng dalaga and the wall slide open to the left. Hanggang kalagitnaan ng area ang nabuksan nito.

"Who design this?" Manghang tanong niya. The big windows and roof are glasses. The post are designed and painted like a trunk. At ang mga pader sa ilalim ng bintana ay may nakapintang mga damo. At ang sahig ay carpeted ng artificial na damo. The design of the room was complementing to the scenery outside.

Sinuri niya ang artificial tree na nakatayo sa loob ng silid. Sa unang tingin parang totoo ito. But no. It was made by cement. Molded and painted like a tree. Marami ang nakatayo roon.

"Me." nahihiya nitong sagot. "But architect and engineers enhanced it."

Pumasok ito sa isang cubicle. Glass wall rin ito. She turns on the pc. She open an ip address. Nahati ang screen. It provides a cctv footage of the main entrance of the hacienda, the mansion, the entrance near the river and every side of this place. Pati na loob nito.

Bumukas rin ito ng isang website. She had only 2 person in her friendlist. She compose a message to her dad. She check at friend's request icon. She scan but she add no one.

Kinuha niya ang phone. At nagbukas ng isang site. He search Adrianna Marrione Lorenzana and add as a friend.

~Adrianna~

Nakagat niya ang ibabang labi. Sinundan niya ng tanaw ang binatang kababa lang sa kanyang alaga. Hindi siya nito inalalayan kagaya ng ginagawa nito palagi. Bumaba ito at deretsong pumunta sa pinto ng kanyang man cave. Napaismid siya. Nakaramdam siya ng kunting kirot sa puso. Sinanay siya ng binata sa pagiging gentleman nito. At ngayon bigla-bigla na lang siya nitong binale wala.

Napabuga siya ng hangin. Mukhang unti-unti ng natitibag ng binata ang ginawa niyang pader para sa sarili. Pwede naman niyang iwanan ang binata sa mansiyon. At paghintayin hanggang kailan nito gustong maghintay sa kanya. But part of her heart wanted his presence.

Siguro natitibag nito ang pader dahil maliban sa pamilya niya, kay Jorge at sa batang si Junie. Alejandro is persistent to be friends with her. Kahit na hindi maganda ang pinapakita niya rito. He's still gentleman, he cares of her. Kapag hindi siya okay. Gumagawa ito ng way para gumaan ang pakiramdam niya. And that's new for her. Kaya siguro madali niyang na-appreciate.

Lihim siyang napangiti ng ngumiti ito. Binigyan niya ito ng papuri pagkapasok ng makitang pinakatitigan nito ang division ng pader at poste ng silid. Nalaman nito na may sikretong daan sa likod ng lounge. Sa mga taong hindi sapat ang kaalaman sa engineering. Hindi kaagad malalaman ang location ng sikretong daan kahit maliit lang ang lugar. Pulido at magaling na architect at engineer ang kinuha ng papa niya para gumawa kanyang caveman.

Sa tuwing pumupunta siya sa caveman. She opened her pc. Binubuksan niya ang mga kuha ng cctv. Her reason nang bata pa siya ay para macheck ang paligid to secure her safety. At para na rin madali niyang malalaman kung may papunta na hindi niya kilala. Makakatawag siya kaagad kay Jorge para mapuntahan siya. Kaya nang tumagal parang nakasanayan niya na lang na e-open ito.

Sinunod niyang buksan ang account niya sa isang social media site. Ito ang way para madali siyang macontact ng Papa niya or ni Jorge. Wala siyang cellphone. Hindi dahil hindi siya marunong gumamit. Kundi wala namang ibang tatawag sa kanya maliban sa Papa niya. May telepono naman sila sa mansiyon at may laptop siya. Kung hindi siya macontact. Nariyan naman si Jorge para tawagan ng Papa niya.

Nagsalubong ang kilay niya ng magkaroon ng pulang tuldok ang friends icon. Someone added her. Sa mga nag-add sa kanya sa mga social media. She accept no one. Hindi siya interesado sa mga taong hindi niya kilala. Sino lang ba ang kilala niya? Binilang niya ito sa isipan. Ang Papa niya, Mamita niya si Jorge si Manang Lucy at dalawang katulong nila. The rest ng mga tauhan nila kung ano man ang kailangan ng mga ito ay Papa niya or si Jorge ang kumakausap. Napangiwi siya. Hindi pala umabot kahit sampu ang kakilala niya.

Pagbukas niya ng notification nakita niya ang pangalan ng nag-add sa kanya. Engineer Jandro Gabreil. Bumalik siya sa home ng website. Hindi iyon ang hinihintay niyang taong magrereach out sa kanya.

"Paki accept naman ng friend request ko!" Napalingon siya sa binata. Naabutan niyang nakasandal ito sa pinto. Nakacross arm nagpapacute na nakangiti sa kanya. "Hmmm?"

Naglakad ito patungo sa kinauupuan niya. Pumuwesto ito sa likuran ng upuan. Inagaw nito ang mouse at sinimulang pakialaman ang account niya. Papagalitan niya sana ito ngunit hindi siya nakapagsalita ng tinukod nito ang isang kamay sa arm rest ng upuan. At yumuko para makita ang mga icon ng site. Ramdam niya ang lapit ng mukha nito sa sintido niya.

Pumunta ito sa pending friend request. At pinindot ang confirm friend request sa nakapangalang Engineer Jandro Gabreil. Ramdam niya ang paninitig nito. " Try to know me better before stepping out from me, Addie." mahinang sabi nito ngunit ramdam niya ang mainit na hininga nito dahil sa lapit ng mukha nito. Her heart races. Hindi siya makagalaw. Pagkatapos niyon ay naramdaman niya ang paglayo ng mukha ng binata.

"Hey! Why you confirm him? What if..." Napatigil siya sa pagsalita at tiningala ang binata. "I-is that you?"

Napalunok siya nang laway ng makitang nakatitig pa rin ito sa kanya. Ang klase ng titig nitong humihigop ng katatagan niya. Naging abnormal ang t***k ng kanyang puso. Nahihirapan siyang huminga.

"I really like you, Addie." Mahina ang pagkasambit nito. Seryuso. Walang bakas ng pang-iinis.

Nanlaki ang mga mata niya ng bumaba muli ang ulo nito. Dinampian nito ang noo niya ng mabilisang halik. Sa taranta. Una siyang umiwas ng tingin at tumayo. Kahit nanginginig ang tuhod naglakad siya palabas sa cubicle. Gusto niyang lumayo sa binata. Mukhang kakapusin siya ng hininga kapag nananatiling malapit ito sa kanya.

Binilisan niya ang paglalakad. Pumasok siya sa kanyang airsoft jungle gamesite. That she never used, since her Papa and Jorge became a senior citizen. Palagi na kasing sumasakit ang mga joints ng mga ito.

Dinagdag niya ito ten years ago. Tanging target shooting lamang ang naroroon. But, when she scanning the net, one day. She found out an airsoft battle. And she loves it, that's why. But now tanging design na lang ang purpose nito dahil wala na siyang maaring kalabanin.

Mabilis siyang nakarating sa bandang dulo ng silid. Gusto niyang mag target shooting. She wanted to release those strange feeling that suffocates her.

Kinuha niya ang airsoft riffle sa lamesa. She check it at nilagyan bala. Then she shoot a her target. She had a lot of targets. Not a usual one. Sa kanya nakabitin mula sa celieng. At iba-iba ang haba ng string na nakatali rito. Ang pinakamababa ay level lang ng dibdib niya at ang pinaka mataas ay lampas sa ulo niya.

"Even better." narinig niya ng matapos niyang tamaan ang dalawang mata ng target niya. Nagkulay blue ito at natakpan ang kulay pula nitong mata.

"Why you chose those creepy images!" Nalingon niya ang binata. Seryuso pa rin itong nakatitig sa kanya ngunit iba na ang emosyong makikita sa mga mata nito. Is she correct? Nag-alala ito. Then why?

"Why those?" ulit na tanong nito.

Tinitigan niya ng malungkot ang nakabiting imahe. She free her lower lip from biting. "Those images, I wanted to erase in my system. B-but I really can't!" Ito ang pangit na nilalang sa kanyang panaginip. Ito rin ang nilalang na nakikita ng taga San Rafael sa kanyang pamilya. Ang imahe ng isang aswang.

"Then I'll help you to vanish all of them!" seryuso nitong sabi. Pumunta ito sa lamesang kinalalagyan ng mga riffle. Kumuha ito. Isa-isa nitong binaril ang pitong natitirang target. Paulit-ulit. He even clenches his jaw while shooting. He's freaking angry at it!

Hindi na siya nakabaril dahil sa ginawa ng binata. He's even better than her. Walang nasayang na bala. Napuno ang mukha ng target niya ng ibat-ibang kulay. Ang malalaki at mapulang mata. Kulubot na mukha. Mahaba at matulis na ilong. Nakangangang bunganga na may maruming matatalim at matulis na ngipin. Ang may kahabaang dila na bahagyang nakalabas.

Lahat ng iyon ay hindi na makikita. Tanging magulong buhok lang nito ang hindi nalagyan ng iba't-ibang kulay.

"From now on, change your target. Use my image instead but not that creepy monster! How could you forget if you're chosing to keep the memories!"may diing sabi nito.

Napaismid siya sa sinabi nito. The man had a point. Paano siya makawala sa nakaraan kung patuloy niyang dinadala at binubuhay ang masamang alaala sa kanyang isipan!

Kinuha ng binata ang bitbit niyang riffle. Binalik nito sa lamesa pati ang hawak nito. Bumalik ito sa kinatatayuan niya ngunit hindi ito tumigil. Linagpasan siya nito at tuloy-tuloy na pumunta sa pinakadulo ng silid. Inabot nito ang mga nakasabit at tinanggal sa tali.

"I'll going to throw this!"sabi nito na hindi tumitingin sa kanya. Tuloy-tuloy lang pagtatanggal nito. Matapos matanggal lahat ay deretso nitong tinapon sa basurahan.

Naglakad ito palapit sa kanya. Tumigil ito sa harapan niya. He looked at her intently. Again, her mind became perplex. She looked away to avoid his gaze. But he cupped his face and catch her eyes.

Kahit naiilang ay sinalubong niya ang mga titig ng binata. Hindi na siya makaiwas. Kinulong nito ang mukha niya sa mga palad nito. Binigyan siya nito ng matamis na ngiti.

"You're beautiful, Adrianna. If other people knows you inside and out probably they like you. But this is way better! No one else attempts to know you. Wala akong kaagaw sayo!"

Marahas niyang tinanggal ang mga kamay nito. Hindi pa man siya nakakalayo. Nahawakan na ng binata ang isa niyang kamay.

"Alam mo nasanay ka na magsalita ng mga nonsense! Dinamay mo pa ako sa pagiging clingy mo!" inis niyang sita sa binata.

Sinubukan niyang bawiin ang kamay na hawak nito ngunit hindi nito binitawan. Pinanlakihan niya ito ng mata. Nginisihan lang siya nito.

"Bitawan mo nga ako! Masanay pa ako!"galit na niyang hila ng kamay na hawak-hawak pa rin nito.

"Then let's make a good memories together!" he said.