ADRIANNA Nadagit ng Aswang ang Puso Ko

Chapter 12

~Alejandro Gabreil~

The woman is wearing a black off shoulder long sleeves, long pants playsuit. Mas lalong pumuti ang mga kamay nitong nakahawak sa hand grip ng bike.

Pinaakyat niya ang mga paniningin sa mukha nito. Ngunit tumigil sa bare shoulder nito. Her skintone was white as a sheet. Mukhang hindi naarawan mula pagkabata. Isa lang naiisip niya sa kulay at suot nito. A vampire in a sunny afternoon.

Ngunit napatagal ang pagtitig niya sa mukha nito. The woman is strikingly gorgeous despite sa suot nitong modular helmet. Nakataas ang face shield nito. Kaya makikita pa rin ang ibang parte ng mukha nito. Mamula-mula ang pisngi nito kahit walang cosmetic products. Matangos ang ilong. And round chinky eyes. Malungkot ang magaganda nitong mga mata. Titig na titig ito sa Vesta Building. She bite her lower lip and she blink twice.

"Yes Papa. Uuwi ako ng hacienda ngayon." narinig niyang sabi nito. May sumilay nang ngiti sa labi nito ngunit nanatili pa ring malamlam ang mga mata.

Wala siyang nakitang cellphone na hawak nito maybe she is using wireless earphone. Binaba nito ang visoe. It's color black. Ilang segundong tumingin ito sa kanya. Kasunod noon ay ang pagbuhay nito ng sasakyang motorsiklo at pagharurot nito.

Sa kabila ng lungkot ay may sumaging ngiti sa knyang labi. If kaya ng babaeng iyon ngumiti sa kabila ng lungkot then he can too!

The woman is not just beautiful but splendid!

He heaved a deep sigh. Siguro ang narinig niya mula sa babae is a sign. A sign not to give up the property. Uuwi na rin siya sa hacienda.

Yes. Two years na ang nakalipas but he can still remember those ash grey eyes. Ang malulungkot na mala-abong mga mata. Kagaya sa palagi niyang nakikita sa mga mata ni Adrianna.

"Ijo, lets get inside and have a sip of coffee." anyaya ng ama ng dalaga sa kanya.

Papasok na sila ng marinig ang sigaw ng dalaga. "Pa, Mamita having an usntoppable chills."

Napatakbo sila ng matandang lalaki kung saan ang silid ng señora. Naabutan niyang sinasalat ng dalaga ang noo nang abuela.

"Pa, kanina pa ba `to?"nag-alalang tanong ng dalaga sa ama nito.

"Having a chills? No. Medyo mainit lang at walang gana pero pinainom na namin ng gamot." sagot ng ama ng dalaga.

"Siguro mas nakakabuti kung dalhin na natin sa doctor at matignan ng espesyalista." suhestiyon niya.

"Ija, tawagin mo si Jorge at ipahanda ang sasakyan. Ako na ang mag-aayos ng gamit ng Mamita mong dadalhin."

"Ako na po ang magda-drive." Sinundan niya ng tingin ang papalabas na dalaga. Ngunit napadako ang kanyang tingin sa ama ng dalaga ng tinapik nito ang balikat niya.

"I will ask you once again, ijo. Do you like my daughter? Seryuso itong nakatitig sa kanya.

"Yes sir!"mabilis niyang sagot. Napatango-tango ito. "Can I ask you a favor?

"What is it sir?"

"Tito." he corrected

"Could you watch, Addie for us. Hindi ko siya maisasama. She had phobia in hospital. Could you?" Gusto sana niyang magtanong kung bakit ngunit nakita niyang paparating ang dalaga kasama si Jorge na may dalang wheelchair.

"Yes, Tito. I will!" seryuso niyang sagot.

"I trust you!" at muli'y tinapik matanda ng dalawang beses ang balikat niya.

Kahit anong pilit ng dalaga sa ama na sumama sa hospital ay hindi ito pumayag.

"Pa, please. Sasama ako. Hindi ako mapapakali rito." pamimilit ng dalaga.

"Don't worry, ija. I'll update you time to time. Your Mamita will be fine. Baka mastress ka na naman. Magpahinga ka na lang rito." Niyakap nito ang anak at hinalikan sa noo. "Pinatawag ko na si Jorge sa asawa. Lucy will be here para samahan ka kung hindi kami kaagad makauwi mamayang gabi."

Kahit nagsusumamo ang dalaga. Firm pa rin ang decision ng ama. "The last time we we're in hospital. Sobra mo ako pinag-alala kaysa sa Mamita mo. You didn't answer my phonecalls nor chatted me back."

"Nasa car lang naman ako." nag-uulap ang mga matang sagot ng dalaga.

"But you're sweating to much even the aircon is in full mode. And you're white as paper. Cge na. We'll need to go." paalam ng ama nito. Tumango na lamang ang dalaga at humalik sa noo ng Abuela.

Pag-alis ng sasakyan ay bumaling ito sa kanya. "Makakaalis ka na, Alejandro! Salamat sa lahat." Pagkasabi'y pumasok na ang dalaga at tinungo abg kinaroroonan ng elevator. Mula sa labas ay nakita niya ang sinasakyan ng dalagang paakyat sa huling palapag ng bahay. Hindi tinted ang glass wall na dinadaanan ng elevator kaya kita kung sino ang sakay nito. At makikita rin ang malawak at magandang tanawin ng paligid kung sino man ang nakasakay rito. She utter his name for the first time and it's good in his ear.

Nakita niya ang pagrehistro ng gulat sa mukha ng dalaga ng bumukas ang elevator. Pinili niyang maupo sa lounge kaharap ng elevator para doon hintayin ang dalaga. Hindi man siya sigurado kung bababa itong muli. Ngunit willing siyang maghintay sa pagbaba ng dalaga kahit pa abutin siya ng isang araw.

"Why are you still here?" tanong nito ng nakabawi. Nakasuot ito ng black close neckline long sleeve fitted shirt at black fitted jeans too. And a pair of boots.

Hindi niya naiwasang mapahanga sa dalaga. Her outfit emphasizes her perfect body. But he didn't speak what in his mind. May tendency na mainis ang dalaga at hindi iyon nakakabuti nararamdaman nito ngayon.

"Hinihintay ka." nakangiti niyang sgot. "Your dad asked me a favor to keep you on guard."

"You waited me here for more than three hours?" tanong nito na magkasalubong ang dalawang kilay. Tinignan siya nito na parang hindi naniniwala. "I can handle my self. Umuwi ka na. Kailangan ka ng mga tauhan mo." dugtong nito.

"I insist. Dadalawa lang kayo ni Manang Lucy at puro pa babae. And about the harvesting, Mang Berting can handle that." pagpapaliwanag niya. "And I gave my yes to your dad."

She rolled her eyes. And didn't talk again instead lumabas ito. Sumunod siya sa dalaga dahil lumbas ito ng mansiyon. Tinahak nito ang daan patungo sa likod ng bahay. Hindi siya nagkakamali. Gusto nitong mangabayo dahil sa kuwadra sila ni Obeto pumunta.

"Maglilibot-libot ako sa hacienda. I'm worried and I can't keep my self in the mansion alone. Thinking, what might be happen." sabi nito habang nilalabas ang kabayo.

"Sasama ako!" Pursigido niyang sabi. At tinulungan ang dalaga sa paglagay ng saddle sa likod ng kabayo. But in his thought paano siya makakasama sa dalaga. Iisa lang ang kabayong nakikita niya. Only Obeto!

"Hop on." narinig niyang sabi nito.

Hindi makapaniwalang napatitig siya sa dalaga. "Sasakay ako?"

"Ayaw mo? Then ok." simpleng sagot nito.

"No, no, no. I will!" agap niya at dalidaling sumampa sa kabayo.

"Forward." utos nito sa kanya. Umusod siyang nakaupo paharap. Tinapik ng dalaga ang paa niyang nasa stirrup pa rin. Nakuha naman niya ang ibig sabihin nito. Tinanggal niya ang paa roon.

Nakita niyang ipinatong ng dalaga ang paa sa stirrup. Kaya nilahad niya ang kamay para tulungan rin itong sumampa at makaupo sa space sa likuran niya.

"s**t!" Mura niya sa isipan. In his entire life ngayon lang yata siya na conscious. Naamoy niya ang fresh from the shower na scent ng dalaga. At siya kanina pa naligo. Pinawisan na sa pagpunta sa gitna ng maisan. At nausukan pa sa pag-iihaw ng mais.

"Sorry kung mabaho ako." prangkang sabi niya.

"You still wear your scent that you always wore!" sagot nito

May sumilay na ngiti sa kanyang labi.

Hindi man niya alam kung ano ang ibig sabihin ng dalaga sa sinabi nito. Mabaho ba siya or mabango. But those words give him tickle in his heart. Nakatatak ang amoy niya sa dalaga.

His muscle stiff ng makaupo na ang dalaga. He felt uncomfortable. Magkadikit ang mga hita nila. He clear his throat to lessen the tension inside him.

"Hold on the horn." narinig niyang utos nito. "I'll hold the rein." Malamyos ang boses nito. "Is she seducing me in that tone?" tanong ng isipan niya. " Knowing Addie, she won't!" Hindi ito katulad ng mga babaeng nakilala niya sa metropolitans. Ito pa ang mag-anyaya sa kanya para makipagdate.

Ingat na ingat siyang napabuga ng hangin. Hindi niya gustong maramdamadaman ng dalaga na hindi siya mapakali.

His hormones rumble inside him nanghawakan ng dalaga magkabilaan ang renda ni Obeto. " Hold tight! The last time, I saw you riding a horse, you fell!"diin nitong sabi. "U-uhm hokay!"sagot niya sa malat na boses. Again, he clear his throat abruptly.

"s**t! Oh heaven, clear my thoughts and make my body temperature down to one degree!" he silently murmured when Adrianna grip her leg to Obeto's body and start pulling the rein. To make Obeto move forward. Sa simpleng pagdikit ng braso nilay, something inside him boiled again at 38° dgrees celsius. Sa pagtakbo ng kabayo naramdaman niya ang paminsan-minsang pagkiskis ng likod niya at dibdib ng dalaga. "Buddy, stop being attentive! Chill-out, down there, buddy!"tahimik niyang sita sa sarili. Mahangin ngunit pinagpapawisan ang katawan niya.

"l'll give you a nice ride. That makes your muscle back to its normal flexibility!" malakas na sabi ng dalaga.

Muntikan na siyang mapasandal sa dalaga ng pinatakbo nito ng mabilis ang alaga. Hindi niya alam kung saan sila pupunta. Wala sila sa daan at kahit maliit na trail ay walang bakas ang tinatahak nila. Ang alam niya lang ay kumapit ng nahigpit sa horn ng saddle at ibalanse ng mabuti ang sarili. Dahil kung hindi dalawa silang mahuhulog ng dalaga.

Yes Addie is expert, riding a horse pero siya hindi. Kung mahuhulog siya madadamay niya ang dalaga. Sa lapit nila masasagi niya ito at mapasama sa pagkahulog. Sa laki ba naman niya.

Pagkababa nila ng burol kung saan nakatayo ang mansiyon. Tinahak nila ang manggahan. Halos puro puti na ang kulay at natatabunan na ang mga dahon nito sa dami ng bunga ng mga ito. Halos lahat ng bunga nito ay nababalot ng papel.

Paglabas nila ng manggahan ay sinalaubong sila ng nagtatayugang mga puno. Sa laki ng mga ito. Sa tantiya niya mas matanda pa ito sa kanya. Binagalan ng dalaga ang pagpatakbo ng kabayo. Napatanga siya dahil sa mga huni ng ibon. Hindi niya makita ang mga ito ngunit wlang humpay ang mga ito sa pag-awit. Walang sumisilip na liwanag mula sa araw dahil sa yabong ng mga dahon ng punong kahoy. Nakarinig siya ng lagaslas ng tubig. "This place is so relaxing."

"Did I divert your attention?" makahulugang tanong ng dalaga. "We're here."

He clench his jaw. Bumaba siya mula sa likuran ni Obeto. Hindi niya sinagot ang tanong nito nor tinulungan ito sa pagbaba. "This woman is absolutely innocent. She didn't even know in her simple words. She's making fire inside me!"

Tinalikuran niya ito at naunang pumunta sa bahay na nakita. Hindi ito kalakihan ngunit mahaba ang sakop ng likuran ng bahay. Matataas ang pader at poste kung saan nakapatong ang bubong nito. Lahat ay yari sa concrete materials. Ang pintura ng pader ay ginaya sa kulay ng mga puno. At sa palagay niya ang bubong nito ay kulay berde gaya ng mga dahon. A hidden sanctuary.