ADRIANNA Nadagit ng Aswang ang Puso Ko

Chapter 3

"Nakasakay ka na ba ng kabayo sir?" tanong ng batang si Junie.

"Nope! Why? " sagot niya.

"Sakay ka na dito sir. Turuan kita." Sabay lingon sa likod niya para paangkasin siya.

"Bata ka! Baka mahulog si sir!" Saway ng matanda.

"Naman! Mang Berting pakilala ko lang si sir kay ate ganda!" Nakangiti nitong sabi at tumingin sa araw.

"Alas cuatro na. Sigurado naroon na si ate ganda.Nagpapainom ng kabayo niya." sambit nito.

He look at his watch. Five minutes after four. "Smart!"

"Dami mong alam!" sambit ni Mang Berting kasabay ng sa kanya.

He find Junnie smart kasi alam nito tumantiya ng oras sa pamamagitan lamang ng araw.

"Ako pa! Kaya tara na!" sagot naman ng bata sabay kumpas ng kamay para umalis na sila.

Napatawa silang dalawa ni Junie. Si Mang Berting umiling-iling na lang sa kadal-dalan at kalokohan nito.

"Hatid mo ang sir sa bahay. Hindi pa niya kabisado ang pasikot-pasikot rito. Huwag pagabi." habilin pa ng matanda.

"Aye, aye sir! " sabi nito at nagsaludo pa sa matanda.

Manghang-mangha siya sa nakikita. Pagkatapos ng labing limang minutong pagsakay sa kabayo ay narating na nila ang ilog.

A picturistique place. It sorrounded by an old green,huge tress. A clear water that teases you to dive into it. Wild but beautiful flowers. And a model like lady riding in her black hefty horse. Nasa kabilang pampang ito. She's riding peacefully sa nangangaing kabayo nito. The woman he always saw in his monitor kapag pinalipad niya ang drone. Again, she wear black dress! Is black her fvorite color? Or is she mourning for someone? But black suited for her skin color. Mas tumitingkad ang kaputian nito.

"Oh natulala ka sir noh? Sabi maganda eh. Nakatagilid pa lang yan! " pilyong sabi ni Junie at humagikgik.

"Loko! " he smirk.

"Sir, hintayin mo lang signal ko. Tanungin ko lang si Ate Ganda kung okay lng na pakilala kita sa kanya. Don't talk to stranger kasi paboritong moto niya." nakatawang sabi ni nito sabay baba sa sinasakyang nilang kabayo.

Tumakbo ito at masayang nagtungo sa mababaw na bahagi ng ilog para doon dumaan patungo sa kabilang pampang.

Bago lumapit sa dalaga ay pumitas ito ng ligaw na bulaklak. Nang makalapit ay binigay niya ito. Nakangiting tinanggap naman ito ng dalaga.

Nag-angat ito ng tingin kasabay ang pagturo ni Junie sa kanyang direksyon. He can't clearly see her face dahil malayo-layo ang kabilang pampang. He raises his right hand to say Hi but unfortunately he didn't get any response from her. Isinuklay niya na lamang ang mga daliri sa medyo mahaba-haba ng buhok. Binalik naman ng dalaga ang paningin kay Junie at may sinabi bago pinatakbo palayo ang sinasakyang kabayo.

"Typical probinsiyana woman. Aloof but pretty!" nasa isip niya.

Napangiti siya sa reaksyon ni Junie. Pabalik ito sa kanya. Nakathumbs down ito habang nakalabi at umiling-iling.

"Hmm! Hindi naman yata kayo magkaibigan eh?" Natatawang tukso niya kay Junie.

Mas lumabi ito. "Friend kaya!" Pagkokontra nito sa sinabi niya. At winagayway sa hangin ang isang pack ng chocolate.

"Umuwi na raw tayo baka maabutan tayo ng dilim nagbabadya pa naman ang ulan."

Tumingin siya sa kalangitan. Nagtago na ang araw at tanging liwanag na lang nito ang nagbibigay liwanag sa kapaligiran. May mga tumpok na rin ng maiitim na ulap.

Bago sila umuwi pinainom muna ni Junie ang kabayo. Nang biglang may dalawang palakang tumalon-talon sa harapan ng kabayo. That makes a horse do a rapid and harsh movement. Kasabay ng malakas na halinghing ng kabayo ay ang malakas ding pagtilamsik ng tubig dahil sa kanyang pagkahulog rito.

He fully soak in the water. Furtunately the water level of the river from the ground is enough to support him from directly descended on the ground to cause fracture in his bones.Hanggang bewang niya ang tubig ng tumayo siya.

"Sir,sir okay ka lang?" Nahintatakutang tanong ni Junie.

"Sorry, sir! Sabi sayo Prinsisita behave ka! Baka di ka na bilhin ni sir! Wala ng mabait na mag-aalaga sayo." naiiyak nitong kausap sa kabayo.

"Oh, oh! no worries, I still get her. What's her name again?" Tanong niya habang naghahanap ng mapapatungang bato para makaakyat sa pampang.

"Prinsisita po." mabilis na sagot ni Junie.

"Prinsisita?What a name!" nakangiti niyang sambit.

"Maliit po kasi siya kaysa kay princess gaya na lang ng señora:señorita, lamesa:lamesita, Princess:Prinsisita so iyon po."

Mas lumapad ang kanyang pagkangiti ng marinig ang sinabi ng bata. "A little princess still called princess not prinsisita, Junie. But I like the name, unique."

Takip silim na nang matanaw niya ang kanyang bahay. Hindi niya sinunod ang sinabi ni mang Berting. Inihatid muna niya ang bata sa tahanan ng mga ito bago umuwi. Siya ang naturingang matanda siya pa ang magpapahahatid. Parang nakakahiya naman. Hindi naman siya nahihirapan hanapin ang dahil nadaanan na nila ng papunta sila kanina at may trail naman.

Then a claws clamp his hair. Ramdam niya ang pagtusok ng ng mga kuko nito sa kanyang anit. Nahila niya ang renda ni Prinsisita dala ng pagkabigla kaya tumigil ito. Tinaas niya ang isang kamay at tinabig ang hindi pa nakikitang bagay. Tumingala siya. Nanlaki ang mga mata niya sa nakita.

"Oh s**t! That's huge!"

Napakalaking ibon. The bird boastfully spread his wings freelly. Still pinagaspas nito ang pakpak at hindi pa lumalayo sa kanya. It has a white and heart shape face with a round eyes. Itim na itim ang mga mata nito. Parang wala na itong selera at puro irish na lang. Mix ang color nito buff, gray and white. Instead matakot, He finds the bird cute. Maamo ang mukha nito at maganda ang kulay itim na bilugang mata.

Gumiwang-giwang ito sa paglipad. Mukhang hindi nito mababalanse ang pakpak. Dumapo ito sa damuhan.

"What's wrong with you? Are you hurt? Are you finding a place to rest in? Mukha bang pugad ang buhok ko?" Natatawa niyang tanong sa ibon. Na akala mo naman nakakaintindi ito sa mga sinasabi niya.

"Is bird not blinking?"tanong niya sa srili. Titig na titig ito sa kanya. It was like, the bird making a thorough study every inch of him.

"You need help?"tanong niya uli sa ibon kahit alam niya naman na hindi ito sasagot. His eyes get bigger looking at the bird. When the bird makes a sound! It's like a broken connection on a radio in horror movie. Nakakapanindig balahibo sa takip silim! He flash his hand to the bird.

"It's better, no response instead! You give me goosebump!" matigas niyang sabi sa ibon. Lumihis ito ng ulo at binuka ang pakpak. Lumipad ito na parang wala namang pinsala.

"I thought you need help?" pahabol niyang sigaw sa ibon. Once again the bird makes a sound bago mawala sa mga malalagong dahon ng mga puno.