Apat Dapat SSPG

Chapter 5

Chapter 5

Raven's PoV

“Ito ang gusto mo di ba? Sige, pagbibigyan kita.”

Dahil sa pinag halong alak, pagka-tigang ng ilang taon, at nagbabagang galit na nararamdaman ko, nagawa kong pasukin si Trish sa kwarto niya, ah mali, kwarto ko pala dahil pamamahay ko ito.

Hindi na siya nanlaban pa dahil alam kong gusto naman niya ito.

“Lasing ka na, Rav—”

“Isang beer in can? Lasing na agad? Hindi ba pwedeng… na-miss kita?”

“Pinagsasabi mo? Umalis ka na nga. Makita pa tayo ni Zeb,” sabi niya at pilit akong tinutulak papalayo.

Pero lalo rin akong nagpumilit at hinawakan siya ng mahipit. Ipinako ang magkabila niyang pulsuhan sa kama. “Ito ang plano mo ‘di ba, pag hiwalayin kami ni Zebbie.”

“Oo!” hiyaw niya at muling nanlaban. “ Pero hindi ko gustong gawin mo sa'kin to—”

“Ah talaga ba? Ayaw mo nito?” bulong ko pagkatapos ay hinubad ko na ang damit ko. Umalis ako sa pagkakadagan sa kanya at pinakita ang ipinagmamalaki kong kakisigan. Hindi naman sa pagmamayabang pero sa bigat ng mga pasan pasan ko noon nung ako ay laborer pa, nakatulong iyon para lumapad ang aking dibdib, lumaki at tumigas ang aking triceps at biceps. At sa gym ko naman pinag hirapan ang abs.

Umiwas ng tingin si Trish. At para mabalik ang atensyon niya sa akin ay hinubad ko ang underwear niya at ibinuka ko ang mga hita niya. Muli ko siyang dinaganan at humarap na siya sa akin. “Tumigil ka, Rav. Isusumbong kita kay Zeb–”

“Sige lang,” naka-ngisi kong sagot. Pabor naman sa akin para sabay ko na silang mapalayas. “Isusumbong mo rin ba yung patay na patay ka sa’kin?”

“Pinagsasabi—”

Hindi ko na pinatapos ang sasabihin niya at sinunggaban ko na siya ng halik. Yung halik na pang tatlong taon na’ng tigang. Nang naramdaman kong hindi na siya pumalag ay sinarapan ko pa ang pag halik. O sadyang masarap pa rin siyang halikan.

“Masaya ka na ba? Napansin na kita,” bulong ko sa tenga niya at walang awang binaon ang aking nagngangalit na ari sa kanyang hiyas.

“Aahh bwisit ka, Rav uhmmm–” pigil niyang hiyaw nang walang humpay ko siyang binayo sa gigil ko.

“Huwag mong pigilan ang ungol mo,” bulong ko nang makitang kinagat niya ang kanyang labi para tumahimik. Kaya lalo ko pang binilisan at diniinan ang pag ulos ko para ramdam niya ang sarap ng tti ko.

“Ahhh Rav, Rav, dahan dahan lang hmmm…” palakas nang palakas ang ungol niya at hindi na kayang pigilan kaya tinakpan na niya ng kamay niya ang kanyang bibig.

Hinuli ko ang magkabila niyang pulsuhan at piniid ang mga ito sa kama ng madiin at lalong tumindi ang pag bayo ko sa kanya. “Let Zebbie hear your moan.”

“Ahmm Rav.. Wala.. Walang nangyari sa uhhmm samin ni Zeb–”

Dahil sa narinig ko, ginanahan akong bayuhin siya nang bayuhin hanggang sabay naming marating ang masarap na climax.

Bigla siyang nagpalabas ng galitrong tubig na parang fountain. Basang basa ang kama. Kusang dumulas ang ari ko mula sa naglalawa niyang hiyas kaya sinalsal ko ito hanggang labasan ako ng napakaraming tam0d. Sobrang dami. Ilang taon ko itong inipon. Para sana kay Zebbie…

Saglit lang akong nagpahinga at bumalik na ako sa kwarto namin ni Zebbie na parang Walang nangyari sa amin ni Trish. Tulog na tulog pa rin siya.

Kinabukasan, pagmulat ng mata niya, agad siyang napangiti. Halos tumalon siya sa kama sa sobrang tuwa.

"Raven! Raven!" sigaw niya habang papalapit sa akin. "Totoo ba? Bibili na tayo ng kotse ngayon?"

Napabuntong-hininga ako at pilit na ngumiti. "Oo naman, sabi ko naman sa’yo, ‘di ba?"

Halatang hindi siya mapakali sa tuwa. Muli siyang lumapit at bago pa ako maka-iwas, bigla niya akong hinalikan sa pisngi, tatlong beses pa.

"Happy birthday!" bati ko, pilit na hindi ipinapakita ang nararamdaman. Pero sa loob-loob ko, gusto kong punasan ang pisngi ko. Nakakadiri, nakaka-suka. Hindi ko maintindihan kung bakit, pero sa halip na matuwa sa lambing niya, pakiramdam ko ay parang hinalikan ako ni Hudas.

Napahinga ako nang malalim at bumaling sa kanya. "Zebbie, hindi ako makakasama sa’yo sa pagbili ng kotse," sabi ko. "Ngayon ko lang naramdaman ‘yung jetlag. Hindi ko kakayanin. Papahinga muna ako. "

Saglit siyang natigilan, kita ang pag-aalala sa mukha niya kuno. "Ganun ba? Okay, Love. Ako na lang ang bibili." mabilis niyang sagot. "Pero paano ‘yung bayad? Card mo ba o cash?"

"Card ko na lang. Pero ipapakasama ko sa’yo si Adrian, assistant ko, para siguradong maayos ang lahat."

Napatango si Zebbie. Hindi naman siya mukhang nagdamdam, at sa totoo lang, medyo nakahinga ako nang maluwag. Hindi ko talaga gustong sumama. Dahil may plano ako.

"Ano pala gusto mong breakfast?" tanong ko, para mabago ang usapan.

Napakamot siya ng ulo. "Alam mo namang hindi ako marunong magluto," natatawa niyang sagot. "Sabihin mo na lang kay Trisha na maghanda ng breakfast para sa atin."

Nagsalubong ang kilay ko. "Sabihin ko?"

"Oo, utusan mo siya," sagot niya na parang napaka-natural lang ng sinabi niya. "Ikaw naman ang boss dito, ‘di ba? Sampid lang kami."

Napapilig na lang ako ng ulo. I can’t believe this woman. Hindi ko maintindihan kung bakit sa dinami-dami ng bagay na maaaring ikatuwa ko ngayong umaga, wala akong maramdaman kundi inis. Mabuti at masarap ang sx namin ni Trisha kagabi.

Nginitian ko na lang siya nang tipid. "Sige, magpahinga ka muna. Tatawagin ko si Trisha."

Bumangon ako at nauna nang maligo. Pagkatapos ay pumunta ako sa kusina. Maaga pa lang ay naroon na agad si Trisha, nagluluto. Masarap siya magluto. Kaya siguro madali niyang nauto si Zebbie.

Hindi siya nagpatinag sa presensya ko. Nagpatuloy lang siya sa pag luto. Nilapitan ko siya habang nakatalikod. Sobrang lapit halos ikulong ko na siya sa aking mga bisig. Dito ko na naramdaman ang tensyon niya.

“Sarap mo talaga–” bulong ko sa kanyang tenga at ramdam ko ang paglambot ng tuhod niya.” Magluto. Sarap mong magluto.”

“Tumigil ka. Baka biglang dumulas tong kutsilyong hawak ko at aksidenteng tumusok sa leeg mo,” nagpipigil niyang babala.

“Sure. Kung ikasasaya mo. Go ahead,” sagot ko at humalakhak. Umupo na ako sa dining table at dumating na rin si Zebbie. Sabay naming hinintay ang niluluto ni Trisha.

Saglit lang kumain si Zebbie dahil masyado siyang excited bumili ng kotse.

Nang maiwan kami ni Trisha sa bahay, nagkulong ako sa master's bedroom hanggang sa mag text si Zebbie na pauwi na siya at malapit na siya sa bahay. Tinawagan ko si Trisha na pumunta sa master's bedroom dahil may mahalaga akong sasabihin.

Sumunod naman siya, hindi na niya kinailangan pang kumatok dahil hinintay ko na siya sa pintuan pa lang. Agad ko siyang kinaladkad papasok sa kwarto at pinaupo sa kama. Ilang minuto rin kaming nag titigan lang

Narinig ko ang tunog ng paparating na sasakyan sa driveway, walang duda, si Zebbie na ‘yon. Alam kong tuwang-tuwa siya dahil pinili niya na ang kotse na matagal niya nang gusto. Gusto kong makita ang reaksyon niya, kung paano mabubura ang ngiti niya sa mukha sa sandaling makita niya ako at si Trisha.

"Raven! Love, ang ganda ng napili kong sasakyan! Meet my baby car!" Masigla ang boses niya habang papasok sa bahay. Hindi niya pa ako nakikita, pero ramdam ko ang kasabikan niya.

Isang saglit lang at bumukas ang pinto ng master's bedroom. Nanlaki ang mga mata ni Zebbie nang makita kaming dalawa ni Trisha, magkatabi sa kama, mukhang seryosong nag-uusap. Kita ko ang unti-unting pagguho ng sigla sa kanyang mukha, napalitan ng hindi maipaliwanag na lungkot at gulat. Ganito pala ang itsura ko nang makita ko sila dito sa kwarto na para sana lang sa amin.

“Raven… anong ginagawa ni Trisha rito?” Nanginginig ang boses niya, halatang hindi makapaniwala sa nakikita niya.

Napangisi ako at dahan-dahang bumangon mula sa kama. Hindi ko siya sinagot, hinayaan ko lang na siya mismo ang mag-isip ng kung anu-ano. Nakita kong bumaling ang tingin niya kay Trisha, na tila ba naghahanap ng paliwanag.

“Ah Love, ano eh—” pilit kong mag palusot kuno.

“No! Don't tell me–”Nangingilid ang luha niya.

“Love, I will explain - -”

Hindi dito matatapos ang pag hihiganti ko. Magsisimula pa lang ako Zebbie.

ABANGAN ANG SUSUNOD NA CHAPTER.