Soğuktan donmak üzere olan serçe gibi hissediyordum kendimi. Her yerim titriyor, gözyaşlarım durmadan akıyor, acıyı iliklerime kadar hissediyordum.
Ölüm yaklaştığında insan bu dünyayla olan bağlantısını üç ay önceden kesermiş. Sessizleşir, yemek yemez, sürekli uyurmuş.
Ölecek gibi hissediyorum. Konuşmak istemiyorum, yemek yemek istemiyorum, sadece uyumak istiyorum. Kafamın içi o kadar çok karışıktı ki başımın ağrısı birazcık bile olsa geçmek bilmiyordu.
Düşünmek istemiyorum, düşüncelerim beynimi terk etmiyordu. Beni seven insanlara iyi olacağım diye söz veriyordum ama nasıl iyi olacağımı bilmiyordum.
Ruhumu nasıl rahatlatacağımı bilmiyorum.
Asla ölmesini istemediğim adam dün yanımda ölecekti. Kim haklı kim haksız diye düşünmüyordum. Sadece Koray artık bu dünyada eskisi gibi yaşayam
