BİR AY SONRA
Güneş
Vay be… Bir ay mı geçti gerçekten? Zaman dediğin ne garip bir şeymiş. Bazı günler uzadıkça uzuyor, sanki hiç bitmeyecekmiş gibi geliyor insana. Bazı günlerse bir meltem gibi esip geçiyor, ardında sadece tatlı bir anı bırakarak. İşte benim son bir ayım, o tatlı rüzgarlardan biri gibi esti geçti. Bir sürü duygu, bir sürü olay, bir sürü “ilk” birikti heybemde. Ve bunların hepsi, hayatımın en beklenmedik köşesinden, ta içinden çıkan bir umut filizinin etrafında dönüp durdu.
Hatırlıyorum da, aylar önce bu vakitler, içimde karmaşık duyguların kargaşası vardı. Zoraki bir evlilik… Giyilemeyen bir gelinlik… İçimde yara gibi duran geçmişin izleri… Ama ne tuhaf, şimdi dönüp bakınca, o yaralar kabuk bağlamaya başlamış gibi hissediyorum. Hatta bazı yerlerde yeni deriler bile oluşm
