Ep.5: คนเดียวกัน
1707 Words
ครูซเดินเข้ามาในผับหรูของอรัลลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของอาไรอัลกับอาใบชาคนสวย ซึ่งผับนี้ดั้งเดิมเป็นผับของคลอสคุณพ่อของเขาที่ยกให้อาไรอัลตั้งแต่แต่งงานกับคุณแม่อันปันคนสวยของเขา อาไรอัลมีลูกแฝดชายหญิงซึ่งลูกทั้งสองคนอย่างอรัลและอริลเรียนจบแล้วและเข้ารับช่วงงานต่ออาไรอัล
ครูซเดินตรงมายังห้อง VVIP ที่เป็นห้องส่วนตัวที่มีไว้สำหรับเจ้าของผับอย่างอรัลกับเพื่อนหรือญาติอย่างเขาเท่านั้น เขาเปิดประตูเข้าไปนั่งก็เห็นอรัลกำลังนั่งดื่มเหล้าอยู่คนเดียว
“อ้าว!!! เฮีย มาได้ยังไง??” อรัลเอ่ยทักทายครูซทันทีที่เห็นเขาเดินเข้ามาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความประหลาดใจ ทำให้ครูซเลิกคิ้วขึ้นถามกลับด้วยน้ำเสียงเรียบแต่แฝงความกวนเล็กน้อย
“ทำไม!! มาไม่ได้??”
“มาได้ครับ แต่แปลกใจ ปกติเฮียไม่ค่อยมาเที่ยวผับแล้ว ว่าแต่ทำไมวันนี้ถึงมาได้”
“ไม่มีอะไร ก็แค่นัดกับไอ้กายไว้” ครูซตอบข้อสงสัยของอรัล ที่เขามาวันนี้เพราะกายผู้ช่วยเขามันอยากมาดื่มกับส่องสาวเลยนัดเขาที่ผับ
“อ๋อ!! ครับ”
“แล้วนี่ดื่มคนเดียว” ครูซเลิกคิ้วถามอรัลด้วยความสงสัย มีใครที่ไหนเขานั่งดื่มที่ผับคนเดียวบ้างถ้าจะมีคงเป็นไอ้คนตรงหน้าเขานี่แหละ
“เพิ่งเคลียร์งานเสร็จ ว่าง ๆ ไม่มีอะไรทำก็เลยมานั่งดื่มนี่แหละครับ” อรัลตอบด้วยท่าทางสบาย ๆ พร้อมยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอีกครั้ง ส่วนครูซพยักหน้ารับก่อนจะเอนตัวพิงโซฟาอย่างผ่อนคลาย แม้จะไม่ค่อยชอบบรรยากาศของผับแต่การได้นั่งแบบนี้กับอรัลก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่
"เอ้า!! เฮียชนแก้วกันหน่อย"
“อืม” ครูซรับแก้วเครื่องดื่มจากพนักงานแล้วยื่นแก้วไปชนกับอรัลก่อนยกขึ้นดื่มแล้ววางแก้วลงบนโต๊ะ
“ว่าแต่เพื่อนเฮียไปไหนหมด ผมไม่ค่อยเห็นเลย” เมื่อสมัยเรียนอยู่มหาลัยครูซกับเพื่อน ๆ พากันเข้าผับเป็นว่าเล่น แต่พอจบได้ทำงานก็ห่างหายกันไปหมด ที่เขารู้เพราะเขาเข้ามาดูแลผับนี้ตั้งแต่ยังเรียนอยู่ถึงได้รู้พฤติกรรมของพวกเฮีย ๆ
“งานยุ่ง ไม่ค่อยมีเวลา”
“ครับ”
ตลอดเวลาที่นั่งอยู่ด้วยกันคนที่ชวนคุยจะเป็นอรัลซะส่วนใหญ่ ครูซเพียงแค่รับฟังและตอบกลับบ้างเป็นบางครั้ง ยิ่งแอลกอฮอล์อยู่ในร่างกายมากเท่าไหร่ในหัวของเขาก็วนเวียนคิดถึงแต่เรื่องของเอลล่ามากเท่านั้น แต่ก่อนที่เขาจะคิดอะไรไปมากกว่านั้นประตูห้องก็ถูกเปิดออกโดยกายที่เดินยิ้มกว้างเขามาด้วยท่าทางอารมณ์ดี
“อ้าว!! พี่กาย สวัสดีครับ” อรัลที่เห็นกายเดินเข้ามาก็รีบยกมือไหว้พร้อมเอ่ยทักทายอย่างคนรู้จักสนิทสนมกันเป็นอย่างดี
“สวัสดีครับ อรัลสบายดีไหม”
“สบายดีครับ” ปากก็พูดคุยซักถามสารทุกข์สุกดิบกับอรัลไปเท้าก็ก้าวไปนั่งลงข้างครูซที่นั่งเงียบไม่พูดไม่จาแต่สายมองกายตั้งแต่เดินเข้ามาแล้ว
“ไม่ต้องมองผมขนาดนั้นก็ได้ ว่าแต่เป็นไงบ้างได้เรื่องไหมครับ??” กายเอ่ยถามครูซด้วยความอยากรู้ว่าแผนการที่วางไว้เป็นยังไงบ้างประสบความสำเร็จหรือเหลวไม่เป็นท่า
“ก็ดี”
“แค่ก็ดีเองเหรอครับ” กายเลิกคิ้วถามพลางมองหน้าเขาด้วยความสงสัย เขาอุตส่าห์ส่งคนไปสืบหาข้อมูลของเอลล่าที่ไม่ใช่จะได้มาง่าย ๆ แต่ครูซกลับพูดเพียงแค่ ก็ดี เฮ้อ... กายเพลีย
"ก็มีแค่นี้ แล้วจะให้บอกว่าไง??" ครูซพูดออกมาด้วยน้ำติดหงุดหงิดแม้จะพยายามทำตัวนิ่ง ๆ แต่ในใจเขากลับเต้นแรงขึ้นทุกครั้งที่คิดถึงเอลล่า
“ก็...”
"ฉันกลับละ" ครูซพูดแทรกออกมาก่อนที่กายจะเอ่ยปากซักถามหรือพูดอะไรมากกว่านี้ เขาลุกขึ้นเตรียมตัวจะเดินออกไปแต่ก็โดนกายร้องทักท้วงด้วยท่าทางและน้ำเสียงเสียดาย
"คุณครูซ จะรีบกลับไปไหนละครับ ผมเพิ่งจะมาถึงเองนะครับเนี่ย"
"นายดื่มกับอรัลก็แล้วกัน"
"อ้าว!! เฮียจะกลับแล้วเหรอ??"
"อืม" ครูซพยักหน้าพร้อมกับตอบรับสั้น ๆ ในลำคอก่อนที่ครูซจะหันหลังเดินออกจากห้องไปทันที ทิ้งให้กายกับอรัลมองตามด้วยความงุนงงสงสัย ตั้งแต่รับช่วงงานต่อจากพ่อเขาก็ไม่ค่อยชอบดื่มหรือมาสังสรรค์ในที่ที่เสียงดังแบบนี้ เขาชอบที่จะพักผ่อนในสถานที่อากาศดีดีบรรยากาศร่มรื่นเพราะมันทำให้รู้สึกผ่อนคลายมากกว่า
"เฮียครูซเขาจะรีบไปไหนของเขา??" อรัลบ่นพึมพำมองตามหลังครูซที่เดินออกจากห้องไปพลางยกมือเกาหัวด้วยความงุนงง นึกจะมาก็มานึกจะกลับก็กลับช่างเป็นคนที่คาดเดาอะไรได้ยากจริง ๆ ผิดกับกายที่นั่งอยู่เขากดยิ้มตรงมุมปากเล็กน้อยเพราะเขารู้ดีว่าครูซกำลังคิดอะไรอยู่จึงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเจือความขบขัน
"อย่าไปแปลกใจกับคุณครูซเลยครับคุณอรัล อาการของคนที่มีเรื่องของผู้หญิงให้คิดอยู่ในหัวก็จะประมาณนี้แหละ"
"ห๊ะ!!! เรื่องผู้หญิง?? เฮียครูซเนี่ยนะสนใจผู้หญิง เป็นไปได้ยังไง ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นใครเหรอครับ??" อรัลหันขวับไปมองกายทันทีที่ได้ยินคำพูดของเขา เฮียครูซเนี่ยนะสนใจผู้หญิงเขาไม่เห็นเคยรู้มาก่อนเลย ส่วนใหญ่จะมีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้าหาเสียมากกว่า
"อืม... ถึงเวลาเดี๋ยวก็รู้เอง หึหึ"
ทันทีที่กลับถึงคอนโดเอลล่ารีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาน้ำผึ้งเพื่อนสนิทของตัวเองทันที เพราะวันนี้มีเรื่องที่ทำให้เธอรู้สึกสับสนและต้องการใครสักคนที่จะรับฟังและคนนั้นก็ไม่มีใครเหมาะไปกว่าน้ำผึ้ง
[ว่าไงเอล นึกยังไงโทรมาตอนนี้]
“ฮัลโหล ผึ้ง ตอนนี้ว่างมั้ย??” ทันทีที่น้ำผึ้งรับสายเอลล่าก็รีบเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงรีบร้อนจนคนฟังอย่างน้ำผึ้งต้องขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
[ว่างสิ เพิ่มกลับมาถึงห้องเหมือนกัน ว่าแต่เอลมีอะไรหรือเปล่า?? น้ำเสียงฟังดูแปลก ๆ นะ] น้ำผึ้งตอบกลับด้วยความเป็นห่วง เธอสัมผัสได้ว่าเพื่อนสนิทมีเรื่องบางอย่างที่กำลังไม่สบายใจและคงอยากมีคนรับฟังซึ่งเธอก็ยินดี
"ก็... วันนี้เอลเจอผู้ชายคนนั้นอีกแล้ว คนที่เอลเคยบังเอิญชนที่ร้านอาหารเมื่อวันก่อนน่ะ" เอลล่าพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่ยังคงเต็มไปด้วยความสับสน น้ำผึ้งอุทานด้วยความตกใจและคาดไม่ถึงว่าเอลล่าจะเจอกับเขาอีกครั้ง
[ห๊ะ!!! จริงดิ?? เจอกันอีกแล้วเหรอ?? ที่ไหน?? เมื่อไหร่??]
"ก็ใช่น่ะสิ เจอกันที่โรงแรมที่เอลไปคุยงานกับคู่ค้าน่ะ" เอลล่าตอบกลับในขณะที่ทิ้งตัวลงบนโซฟาในห้องท่ามกลางความคิดที่กำลังสับสนวุ่นวายในหัว
[เฮ้ย!! จริงดิ แต่มันน่าคิดนะเอลหรือว่านี่เป็นพรหมลิขิตที่ฟ้าดลบันดาลให้เขามาเจอเอลอีกครั้ง] น้ำผึ้งพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
"บ้า!!! ผึ้งพูดอะไรมันก็แค่บังเอิญหรือเปล่า?" ถึงแม้เอลล่าจะพยายามปฏิเสธแต่ในใจเธอเองก็สับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอไม่รู้ว่าการเจอกันในครั้งนี้มันดีหรือร้าย ไม่รู้ว่ามันจะเป็นความบังเอิญจริง ๆ หรือโชคชะตาเล่นตลกกับเธอกันแน่ เธอกำลังจะลืมเขาได้อยู่แล้วเชียว
“เฮ้อ... วันนี้บังเอิญเจอกันแต่ไม่รู้ว่าวันหน้าจะได้เจอกันอีกหรือเปล่า”
[ว่าแต่ เขาได้คุยอะไรกับเอลบ้างหรือเปล่า]
“ก็มีแนะนำตัวแค่นั้นแล้วเขาก็ขอตัวไปเลย” เอลล่าเล่าถึงเหตุการณ์ที่เจอกับครูซวันนี้ มันไม่ได้มีอะไรเลยนอกจากเขาเดินเข้ามาทักทายกับแนะนำตัวแล้วเขาก็ขอตัวกลับไป แค่นั้นจริง ๆ
[เขาชื่ออะไร??]
“ครูซ”
[นี่เอลอย่าบอกนะว่าคือคุณครูซนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงสุดหล่อแถมฮอตปรอทแตกอะนะ]
“ใครเหรอ??”
[โอ้ย!! ยัยเอล นี่แกอย่าบอกว่าไม่รู้จักคุณครูซผู้ชายในฝันของสาว ๆ ค่อนประเทศเนี่ยนะ ผึ้งจะบ้าตาย]
“ก็เอลไม่รู้จักจริง ๆ นี่หน่า”
[เดี๋ยวผึ้งส่งลิงค์บทสัมภาษณ์เขาให้ แล้วเอลลองดูรูปสิว่าใช้คนคนเดียวกันหรือเปล่า]
“จ้ะ”
[เดี๋ยวผึ้งส่งให้เลย แค่นี้นะ]
“อืม” น้ำผึ้งวางสายไปทันทีที่พูดจบก่อนที่เสียงข้อความในแอปเขียวจะดังขึ้น เอลล่ากดลิงค์เข้าไปดูก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เพราะครูซที่เธอเจอเป็นคนคนเดียวกันกับคนในบทสัมภาษณ์ที่น้ำผึ้งส่งมาให้จริง ๆ
ภาพในข่าวเผยให้เห็นชายหนุ่มหน้าตาคมคาย สายตาเฉียบคมและหล่อสะกดทุกสายตา พร้อมกับท่าทางที่ดูสง่าในชุดสูทเต็มยศ เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จและมีชื่อเสียงที่ไม่ธรรมดา
เอลล่าอึ้งไปชั่วขณะ ใจเธอเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าผู้ชายที่เธอบังเอิญเจอมาแล้วถึงสองครั้งสองคราเป็นคนที่อยู่ในข่าว หนำซ้ำยังเป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่ผู้หญิงค่อนประเทศยกให้เป็นผู้ชายในฝัน เอลล่าพึมพำกับตัวเองอย่างไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง “บ้าไปแล้ว...”
- Writer
