Chapter 9 เพื่อนกัน
1161 Words
“โซ่นี่ก็เป็นคนน่ารักเหมือนกันนะเนี่ย”
เสียงเซียร์ที่นอนอยู่บนเตียงไถฟีดในหน้าติ๊กต๊อกเล่นเปรยขึ้น ทำให้พรีมที่นอนข้างกันหันไปมอง เอ่ยกระเซ้าออกมา
“คนน่ารักก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นคนดีไหมแก”
“อย่างน้อย ๆ เขาก็ดีที่ไม่ล่วงเกินแกไงพรีม ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่น แกละเมอเดินไปเข้าห้องเขาแบบนั้น คงไม่มีใครปล่อยแกออกมาโดยไม่ทำอะไรหรอก”
“นั่นดิ ไม่เอาก็ต้องมีแต๊ะอั๋งบ้างล่ะ”
“บางทีเขาอาจจะทำก็ได้ ฉันหลับจะไปรู้ได้ไง”
ส่วนลึกในใจกลับบอกพรีมว่า โซ่ไม่ได้ทำอะไรแบบนั้น นอกจากกอดปลอบตอนเธอร้องไห้และเมื่อเช้าที่เธอกรี๊ดเพราะกลัวแมว
“โซ่อะฮอตมากนะพวกแก มีหลายเพจพูดถึงเขาบ่อย ๆ สาวกรี๊ดพวกเขามากทั้งสามคนเลย ฉันดู ๆ แล้ว โซ่นี่สาวกรี๊ดเยอะสุด เขาเป็นคนสนุกสนานอารมณ์ดีด้วยล่ะมั้ง ดูเข้าถึงง่าย”
หมิงส่งเสียงมาจากข้างเตียง เจ้าตัวกำลังนอนอ่านหนังสือนิยายภาษาอังกฤษอยู่ตรงนั้น
สามสาวเช่าห้องอยู่ด้วยกันตั้งแต่เข้าเรียนปีหนึ่ง
“โซ่ใจดีจริง ๆ น่ะแหละ ฮอตมาแต่ไหนแต่ไร ตอนอยู่ ป.6 มีสาวชอบแล้ว เขาหน้าตาดีไง แล้วเมื่อคืนเขาก็ไม่ได้ทำอะไรฉันจริง ๆ ฉันนอนบนเตียง ส่วนเขานอนบนโซฟา”
มันคงไม่ยุติธรรมกับเขานักถ้าเธอจะปรักปรำโดยไม่มีหลักฐาน แต่ไม่รู้อะไรทำให้มั่นใจว่าโซ่ไม่มีทางทำเรื่องไม่ดีกับเธอ
“แปลกที่ฉันนี่ เมาขนาดไหนวะถึงเดินเข้าห้องผู้ชายได้เนี่ย ป่านนี้ไม่รู้เขาจะมองฉันเป็นผู้หญิงแบบไหน”
“น่าจะเป็นตอนที่แกตื่นไปเข้าห้องน้ำมั้ง ฉันเองก็สะลึมสะลือหลับไปก่อน” หมิงว่า
ตอนนี้เองที่มือถือของพรีมส่งเสียงแจ้งเตือนว่ามีข้อความเข้า เธอเห็นจากหน้าโนติ มันดังสองครั้ง แต่เธอมองเห็นแค่ประโยคที่สอง
“ถึงห้องยัง”
“ใครอะแก” เซียร์นอนข้างกันจึงมองเห็นด้วย
พรีมไม่แน่ใจเพราะรูปโปรไฟล์คนส่งเป็นรูปรถจึงกดเข้าไปดู
PRV.So : พรีมครับ
PRV.So : ถึงห้องยัง
“น่าจะโซ่นะ”
ตอนแลกคอนแทกต์กัน เธอไม่ได้ดูนักว่าเขาใช้ชื่ออะไร
“แหม ใช้คำพูดซะเพราะ ถามจริงแก แกไม่คิดว่าโซ่น่ารักมั่งเหรอ ฟีมก็ได้ นั่นก็โสดอยู่นะได้ข่าว”
“โสดแต่สาวตรึมมากทั้งสองคน” หมิงแทรกขึ้นมา
“เจอกันแค่ไม่กี่ชั่วโมงนี่แกคิดจะจับคู่ฉันกับพวกเขาหรือไง”
ต่อปากกับเพื่อน แต่มือพิมพ์ตอบกลับ
“อ้าว ก็เคยเป็นเพื่อนกันมาแต่เด็กนี่นา ถึงเพิ่งกลับมาเจอกันใหม่ แต่แกกับโซ่ดูสนิทสนมกันดีนะ”
“เข็ดว่ะ ยังไม่คิดจะมีใครตอนนี้”
“ระวังนะเพื่อน ไอ้ตอนยังไม่คิดนี่แหละ มักจะมีเรื่องให้คิด” หมิงเย้า
“แกอะ ไม่ชอบโซ่เหรอ ชอบแบบอยากได้เป็นแฟน” พรีมถามเพื่อนกลับบ้าง
“ดู ๆ แล้ว เป็นเพื่อนกันน่าจะเวิร์กกว่าว่ะ ไม่ใช่เพราะเขาหล่อมีสาวชอบเยอะหรอกนะ แต่นิสัยฉันกับเขาคล้ายกันเกินไป”
“ส่วนฉันก็ไม่ชอบ ไม่ใช่สเปก” เซียร์บอก หันมามองเพื่อนที่กำลังตอบแชตคนที่กำลังพูดถึง “แต่ฉันอยากเชียร์แกกับโซ่ว่ะ ดู ๆ แล้วเหมือนเคมีจะเข้ากันมาก มากกว่าไอ้ผีเปรตอีก”
“พี่โปรด...”
มือเรียวที่กำลังพิมพ์ชะงักเล็กน้อย กล่าวแก้ชื่อให้เพื่อนเรียกให้ถูก พรีมเพิ่งรู้ตัวว่าหลายชั่วโมงมานี้ ไม่มีโปรดอยู่ในสารระบบความคิดและเธอตั้งใจตั้งแต่ตื่นเมื่อเช้าว่าจะลบลืมเขาไปจากใจให้หมด
“ผีเปรตอะเหมาะละ แล้วแกว่าไง กับโซ่น่ะ”
“ไม่รู้สิ ตอนนี้ยังไม่ได้คิดอะไร มันเร็วไป ฉันกลัวต้องเสียใจอีก”
ในสายตาใครต่อใคร พรีมเป็นสาวมั่นใจในตัวเอง เด็ดเดี่ยว ตาต่อตาฟันต่อฟัน ทว่าเรื่องของหัวใจทำให้เธอรู้ว่าตนเองยังมีความอ่อนแอซ่อนอยู่
“เป็นเพื่อนกันไปแบบนี้แหละ”
เพื่อนที่คุยกันบ้างบางเวลา เจอหน้าก็ยิ้มทักทาย สบายใจดี
“แล้วเพื่อนคุยอะไรกันนานขนาดนี้”
การล้อเลียนของเพื่อนไม่ได้ทำให้พรีมชะงัก แต่เป็นข้อความจากใครบางคนที่ส่งเข้ามาต่างหาก คนนั้นคือนับดาว
เธอกดพักหน้าจอของโซ่เอาไว้ เข้าไปอ่านข้อความแม้ใจจะยังไหว ๆ หากก็อยากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นทักมาคุยเรื่องอะไร
Nubdao : นี่พี่นับดาวนะคะน้องพรีม
Nubdao : ขอนัดเจอหน่อยได้ไหม
Nubdao : พี่มีเรื่องจะคุยด้วย
เพราะการหน้านิ่วของพรีมทำให้เซียร์ชะโงกมาดูด้วยอย่างถือวิสาสะ
“อีนี่อยากคุยไรกะแก”
“ไม่รู้ดิ จู่ ๆ ก็ทักมา”
“จะมาปั่นเรื่องไอ้พี่โปรดหรือเปล่า”
“ใครเหรอ” หมิงหยัดตัวขึ้นมาสนใจด้วย
“อีดาว” เซียร์ตอบแทน
“นับดาวอะนะ”
“อือ เขาขอนัดเจอฉันวันอังคารตอนเย็น”
“แกจะไปปะล่ะ”
“ไปดิ เรื่องอะไรฉันต้องหลบหน้านาง ฉันไม่ได้ทำไรผิดซะหน่อย” เธอก็อยากรู้ด้วยว่าอีกฝ่ายจะมาไม้ไหน
“พวกฉันไปด้วย”
“ไปได้ที่ไหนล่ะเซียร์ แกลืมเหรอวันอังคารนี้แกกับฉันมีนัดกับพี่รหัสแล้ว”
“เออว่ะ ต้องไปช่วยงานพี่นุ๊กนี่หว่า”
“ไม่เป็นไรแก ฉันเอาอยู่น่า”
PRV.So : เงียบ
แชตจากโซ่เด้งขึ้นมาอีก พรีมจึงตอบกลับรับนัดนับดาวไปก่อนจะเข้าช่องแชตส่วนตัวของคนตาม เธอพิมพ์ข้อความล้อเขากลับไป
Pream.PRL : คิดถึงไง?
PRV.So : อือ
Pream.PRL : อือไร
PRV.So : อือ คิดถึงครับ
Pream.PRL : อืม
PRV.So : อืมไร
Pream.PRL : อืม รับทราบค่ะ
อืม บ้าจริง จู่ ๆ หญิงสาวรู้สึกแก้มร้อนซ่านขึ้นมา ทั้งที่คุยกันฉันเพื่อน เหมือนเรื่องจะไม่จบแค่นั้น เมื่ออีกฝ่ายยังส่งข้อความมาว่า
PRV.So : ได้ไหม
Pream.PRL : ได้อะไร
PRV.So : คิดถึงพรีมไง ได้ไหม
พรีมไม่เข้าใจว่าคนส่งคิดอะไรอยู่ ตอนนี้ก้อนเนื้อน้อย ๆ ในอกซ้ายของเธอไหวสั่นแปลก ๆ คิดวกไปวนมา ก่อนจะตอบกลับในที่สุด
Pream.PRL : เราก็คิดถึงโซ่เหมือนกัน ดีใจที่ได้กลับมาเจอกันอีกนะเพื่อน
- Writer
