เสียงฟ้าร้องดังลั่นในฤดูคิมหันต์ เมฆหมอกมืดครึ้มทั่วทั้งเมืองหลวง หยาดน้ำฝนค่อยๆ ร่วงหล่นลงมาจากท้องนภา ชะล้างพื้นถนนจนกลายเป็นสายน้ำโคลนไหลไปทั่วผืนดิน
ชายหนุ่มชุดขาวย่างเท้าเดินท่ามกลายสายฝน โดยที่ไม่สนใจบรรยากาศรอบด้าน เพียงไม่นานชายหนุ่มก็มาหยุดที่หน้าโรงเตี๊ยมริมข้างทาง ร่างบอบบางเดินเปียกโชกเข้าไปด้านในทันที
ภายในห้องโถงใหญ่เต็มไปด้วยแขกเหรื่อผู้คนมากมาย บางคนก็เป็นเหล่าพ่อค้าเร่และนักเดินทาง ผู้คนส่วนมากล้วนอาศัยโรงเตี๊ยมแห่งนี้เข้ามาหลบฝน เมื่อมีแขกใหม่เข้ามาผู้คนภายในห้องโถงจึงเหลือบมองกันตามสัญชาตญาณ
ชุดขาวของชายหนุ่มในตอนนี้เปียกชุ่มไปด้วยน้ำฝน ยิ่งขับเน้นให้เห็นเรือนร่างผอมบางของผู้ที่มาใหม่ได้เด่นชัดใบหน้าซีดขาวฉายแววอ่อนล้าอยู่หลายส่วน ร่างบอบบางทิ้งตัวนั่งลงที่โต๊ะด้วยท่าทีอิดโรย
“เสี่ยวเอ้อร์...ขอห้องพักหนึ่งห้อง”
เสี่ยวเอ้อร์เห็นร่างที่เปียกปอนและใบหน้าที่ซีดเผ
