DİLA
Bu odada geçirdiğim her saniye aklımı kaybetmenin eşiğinde olduğumu hissettiriyordu. Zifiri karanlık duvarlar üzerime üzerime geliyor, ağır demir zincirler bileklerime her geçen an biraz daha gömülüyordu.
Günlerdir ne doğru düzgün bir şey yemiştim ne de bir damla su boğazımdan geçmişti. Açlık ve susuzluk içimi kemirirken, vücudum her geçen saat daha da güçsüzleşiyordu.
Azad'ın beni bulacağına dair içimde bir umut vardı ama o umut da günden güne sönüyordu. Karanlığın içinde kaybolmuş gibiydim.
Bir zamanlar dimdik duran iradem, şimdi ince bir iplikle hayata tutunuyordu. Ya kurtulacaktım ya da bu lanet olası odanın duvarları benim mezarım olacaktı.
Gözlerimde biriken yaşlar sessizce şakaklarıma doğru süzüldü. Dudaklarımı sıkarak içimde büyüyen korkuyu ve çaresizliği bastırmaya çalı
