Just kiss

นักเรียนหญิงในโรงเรียนมัธยมปลายกาดิเนย์แห่งนี้กำลังแตกตื่นเหมือนมีการลดกระหน่ำเจ็ดสิบเปอร์เซ็นในห้างสรรพสินค้า ฉันที่กำลังเดินผ่านต้องตกใจเมื่อมีเสียงกรี๊ดจากนักเรียนหญิงกลุ่มนั้น “กรี๊ดดดดดดดดดดดด ฟาโร~”  “กรี๊ดดดดดดดดดดด เดลลลล~” “กรี๊ดดดดดดดดดดด ออโต้~” เสียงกรีดร้องทะลุปรอทแตกทำให้หูฉันตึงไปชั่วขณะ มันกลายเป็นเรื่องปกติทุกวันของโรงเรียนแห่งนี้ไปซะแล้ว ก็ ฟาโร เดลและออโต้ เป็นผู้ชายที่นักเรียนหญิงทุกคนชื่นชอบ หลงรัก ปลื้มปลิ่มและเคารพบูชาเก็บรักษาไว้บนหิ้ง(เว่อร์ไว้ก่อน) ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาที่หล่อมากกกกก ฐานะที่ดีและเป็นนักกีฬาบาสของโรงเรียน ดูแล้วทุกอย่างของพวกเขาเพอร์เฟ็คไร้ที่ติจนฉันหมั่นไส้เพราะมันสร้างความรำคาญให้หูของฉันทุกวัน  “ไอริน แกดูอารมณ์ไม่ดีนะวันนี้” ฮานะเดินมาถามฉันที่เดินมานั่งที่โต้ะเรียน “นิดหน่อยน่ะ” “เป็นอะไรอีกล่ะ”  “เรื่องไร้สาระน่า ช่างมันเถอะ” ฉันตอบพลางถอนหายใจเบาๆ “โอเค ฉันไม่ถามก็ได้ แต่เย็นนี้แกต้องไปทำงานพิเศษมั้ย?” ฮานะถามฉันพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มสดใส “ไปสิ แกมีอะไรเหรอ?”  “ฉันว่าจะชวนแกไปกินไอศกรีมที่ร้านเปิดใหม่แถวย่านการค้าน่ะ แต่ถ้าแกไม่ว่างก็ค่อยวันหลังละกันเนอะ ^^” “อื้ม ฉันขอโทษนะ พรุ่งนี้ฉันหยุดพอดี ค่อยไปกินพรุ่งนี้แล้วกันนะ”  “เย้! แกพูดแล้วนะ ห้ามผิดคำพูดด้วยละ” ฮานะกระโดดดีใจเหมือนเด็กที่ได้ของเล่น  “จ้าๆ” ฉันไม่ค่อยมีเวลาไปเที่ยวกับฮานะหลังเลิกเรียนสักเท่าไร เพราะต้องทำงานพิเศษ ครอบครัวฉันก็ไม่ถึงกับจนแต่ก็ไม่ได้รวยมากมายอะไร คือฉันอยากช่วยแบ่งเบาภาระแม่บ้างอะนะ กริ๊งงงง~ กระดิ่งหน้าร้านสวีทฮันนี่ดังขึ้นฉันจึงหันไปมองลูกค้าที่เป็นกลุ่มนักเรียนหญิงที่เดินเข้ามาภายในร้าน ทุกเย็นหลังเลิกเรียนฉันจะมาทำงานพิเศษที่ร้านเบเกอร์รี่แห่งนี้ มันเป็นร้านที่ตกแต่งได้น่ารักสไตร์แบบอังกฤษ  ร้านไม่ได้ใหญ่มากแต่ดูอบอุ่น ทำให้เป็นที่นิยมของนักเรียนที่อยู่ระแวกนี้  “รับอะไรดีคะ^^” ฉันหันไปถามนักเรียนหญิงที่น่าจะอยู่โรงเรียนเดียวกับฉัน เพราะดูจากชุดที่ใส่อยู่เหมือนของฉันเลย “คาราเมลปั่น คัพเค้กส้ม”  “หนึ่งร้อยแปดสิบบาทคะ” ฉันรับเงินจากลูกค้าแล้วเดินไปเสิร์ฟที่โต๊ะ พลั่ก!  ระหว่างที่เดินกลับไปที่เคาร์เตอร์ ฉันก็ไปชนเข้ากับคนตรงหน้าจนตัวเซ ก่อนที่ฉันจะล้มลงก็มีมือหนามาคว้าเอวฉันไว้ก่อน “ขอโทษคะ” ฉันรีบก้มหน้าขอโทษคนตรงหน้าโดยที่ยังไม่เงยหน้าขึ้นมอง “เดินระวังหน่อยสิ” "ปล่อย” เมื่อเห็นว่าเขายังไม่ปล่อยมือจากเอว ฉันเลยเงยหน้าขึ้นไปมองร่างสูงตรงหน้า แล้วก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นฟาโร คนที่เป็นสาเหตุที่ทำให้หูฉันตึงก่อนวัยอันควร และข้างๆเขายังมี   เดลกับออโต้ยืนอยู่ด้วย “เห็นสาวน่ารักๆทำเป็นเนียนนะไอ้ฟา” ออโต้แซว” “ฉันไม่ใช่แก“ ฟาโรตอบเพื่อนด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ ฉันเลยเดินมาหน้าเคาร์เตอร์เหมือนเดิม “เอาชาเขียวปั่น” เดลเดินหนีเพื่อนที่กำลังเถียงกัน แล้วมาสั่งเครื่องดื่มที่หน้าเคาร์เตอร์ “อย่างเดียวนะคะ”  “ฉันเอากาแฟเย็น” ฟาโรเดินมาพร้อมกับออโต้ “ส่วนฉันโกโก้ปั่นนะ”  “ทั้งหมดสองร้อยห้าสิบบาทคะ” “นี่ เธออยู่โรงเรียนเดียวกับพวกฉันหรือเปล่า” ออโต้เดินมาแทรกเดลที่กำลังจะจ่ายเงิน “ใช่คะ“ “จริงดิ! ทำไมผู้หญิงน่ารักๆอย่างเธอฉันถึงไม่เคยเห็นนะ” อยู่โรงเรียนนายคงจะเห็นฉันอยู่หรอก สาวๆเดินตามพวกนายเป็นขบวนแห่ขันหมากขนาดนั้น ฉันหันไปมองด้านหลังมีนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่งซุบซิบกันอยู่และเนื่องด้วยออโต้ที่มัวแต่พูดไม่หยุดทำให้แถวเริ่มยาวขึ้น “ทั้งหมดสองร้อยห้าสิบบาทคะ” ฉันไม่ได้สนใจที่เขาพูดสักเท่าไรแต่รีบบอกราคาเพื่อที่พวกเขาจะได้ออกไปจากแถวสักที “โธ่ เธอไม่สนใจฉันเลยเหรอ ฉันบอกเธอว่า...” ออโต้ยังไม่ทันพูดจบ ฟาโรก็เอาศอกกระแทกแขนให้ออโต้ออกไป แล้วจ่ายเงิน “ฉันเจ็บนะเว้ยไอ้ฟา!” ออโต้โวยวาย “เพราะแกมัวแต่ทำเรื่องไร้สาระ เสียเวลา” ฟาโรพูดแล้วมองมาทางฉัน นี่เขาหาว่าฉันทำให้เขาเสียเวลาเหรอ เหอะ! หลงตัวเอง ถึงพวกนายจะหล่อลากขนาดไหนแต่นิสัยแบบนี้ฉันก็ไม่อยากเสียเวลาคุยด้วยหรอก เปลืองพลังงานที่มีค่าของฉันหมด