ทำไมไอ้ 'ข้าวหอม' คนนี้ถึงได้เมาแล้วตื่นมาพบว่ากำลังนอนอยู่กับ 'พี่นาวิน' ได้วะเนี่ย!

เพราะอุบัติเหตุและความบังเอิญ ‘ฟอง’ คนนี้เลยต้องมาอาศัยอยู่ที่บ้านพักของวงดนตรีดังในผับอย่างวง Poison แต่ ‘คราม’ มือกลองหน้านิ่งชอบทำท่าทางหงุดหงิดใส่ฉันซะได้

อีกคนเด๋อด๋าส่วนอีกคนก็เย็นชา หน้านิ่ง...ถ้าความหวานระเบิดใส่ทั้งคู่ขึ้นมามันจะเป็นยังไงล่ะเนี่ย?จะละมุนอบอุ่นหัวใจ หรือจะโบ๊ะบ๊ะไม่เป็นท่ากันนะ!

เสียงกรี๊ดของนักเรียนหญิงในโรงเรียนทำให้ฉันหูจะตึงก่อนวัยอันควร เพราะมีสาเหตุมาจาก'ฟาโรห์' และเพื่อนของเขา ฉันไอรินเลยต้องอารมณ์เสียแทบจะทุกวัน เหอะ!

ทั้งๆที่ฉันไม่ใช่คนที่ทำให้น้องสาวของ’ฟินิกซ์’ ต้องตาย แต่ทำไมเขาถึงต้องมาตามรังแกฉันแบบนี้ด้วยนะ! ”ฉันไม่ได้หักหลังเฟรย่า ฉันไม่ได้ทำ!” “เหรอ ฉันเบื่อที่จะฟังคำโกหกของเธอแล้ว” ฟินิกซ์คร่อมร่างฉันไว้ ดันขาฉันออกแล้วแทรกตัวเข้ามาอยู่ตรงกลาง ฉันสู้แรงคนอย่างเขาไม่ได้เลยบ้าจริง! ”ฉันไม่ได้โกหก!” “หึ เลิกแก้ตัวแล้วมาสนุกกันดีกว่าเมเบล”

เพราะไอ้หัวหน้าเฮงซวยที่ชอบลวนลามฉันเลยต้องลาออกจากงาน! พอได้งานใหม่ก็ต้องมาเป็นเลขาลูกเจ้าของบริษัทอย่าง ‘เอริค’ ที่ไม่ชอบเข้ามาทำงานที่บริษัทและต้องให้ฉันคอยตามตัวทุกวันนี่สิ! โมนาอยากจะบ้าตาย! ฉันสอดส่ายสายตาไปจนทั่วห้องแล้วเดินไปเปิดประตูที่คิดว่าคงเป็นห้องนอนออก เห็นร่างกายสูงใหญ่กำลังนอนสบายใจอยู่บนเตียง “นี่คุณเอริคคะ ไปทำงานได้แล้วค่ะ” “ใคร” เสียงทุ้มเข้มแหบต่ำเอ่ยขึ้น ฉันเลยเดินไปข้างเตียงแล้วพูดเสียงดังขึ้นกว่าเดิม “ไปทำงานได้แล้วค่ะ!” พรึ่บ! ”หนวกหู” “ปล่อยฉันนะ อุ้บ!” เอริคดึงฉันจนล้มลงไปนอนบนเตียงข้างเขา จากนั้นเขาก็เอามือใหญ่มาปิดปากฉันไว้แล้วแขนอีกข้างก็กอดล็อคเอวฉันไว้แน่น ว้อททท?!!

ช่วงนี้สงสัยดวงจะตก ก็จะอะไรล่ะ ฉันดันไปทำรถที่จะลงแข่งของ’เซน’เป็นรอยยาวเกือบครึ่งคัน ซวยชิบ! ยิ่งช่วงนี้จนๆอยู่นะเพ้นท์โว้ยย “เฮ้ย! ใจเย็นเว้ยไอ้เซน!” เสียงจากปากเพื่อนของเขาไม่สามารถหยุดผู้ชายที่กำลังบีบข้อมือแถมฉุดกระชากลากถูฉันเหมือนผักในตลาดสดนี่ได้สักนิด ”นี่! ฉันเจ็บ!” ฉันทนความเจ็บไม่ไหวจนต้องตะโกนบอกเขาแข่งกับเสียงท่อและเสียงล้อรถในสนามแข่งรถ ”หุบปาก!” เสียงทุ้มต่ำที่ตะคอกกลับมาทำให้ฉันสะดุ้งตัวโยนทันที ทำไมต้องตะคอกด้วย ตกใจหมดเลย!

ใครจะไปคาดคิดว่าฉันจะต้องมาอยู่บ้านหลังเดียวกับ ‘คิริว’ ผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนอันตรายที่สุดในมหาวิทยาลัย! คิริวเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ฉันได้แต่ถอยหนีจนแผ่นหลังชนเข้ากับผนังห้องนอนของเขา “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายนายนะ” ฉันเงยหน้าบอกเขาเสียงสั่น แอบเห็นเลือดตรงหางคิ้วข้างขวาของเขาไหลลงมาด้วยอะ “มานี่” เสียงเข้มดุดันพูดขึ้นพร้อมกับมือใหญ่ที่เข้ามาดึงข้อมือฉันเข้าไปชิดกับแผงอกแข็งแรงของเขา ทำไมคิริวต้องทำท่าทางคุกคามใส่ฉันด้วยเนี่ย ฉันแค่เผลอขว้างแจกันไปโดนเขาคิ้วแตกเองนะ!

เคยแอบชอบเพื่อนบ้านตัวเองมั้ย? แถมยังเป็นพี่ชายของเพื่อนข้างบ้านตัวเองอีก แต่ฉันก็ไม่คิดจะบอกความรู้สึกของตัวเองหรอกนะ ก็’พี่คิน’ เป็นคนเจ้าชู้น่ะสิ! ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการมึนหัวตุบๆ ค่อยๆลืมตาแล้วกอดหมอนข้างที่ฉันกำลังกอดอยู่แน่นกว่าเดิม เอ๊ะ แต่ทำไมหมอนข้างมันแข็งจังวะ ฉันลืมตามองให้ชัดขึ้นก็เจอกับซิกแพคและแผงอกล่ำๆแทน “พะ..พี่คิน!” ทำไมหมอนข้างฉันถึงกลายมาเป็นพี่คินแทนล่ะ! ”อื้อ” พี่คินขยับทั้งๆที่ยังหลับอยู่แล้วเขาก็พาดแขนแข็งแรงมาที่เอวแล้วกอดฉันแน่น ให้ตายเถอะ! เมื่อคืนงานปาร์ตี้วันเกิดยัยแคทเพื่อนข้างบ้านฉันไง แล้วทำไมสภาพตอนนี้เป็นงี้วะ แต่ไหนๆฉันก็แอบชอบเขามานานขออยู่แบบนี้สักพักแล้วกัน เพราะขวัญคนนี้จะไม่บอกความรู้สึกให้คนเจ้าชู้แบบเขารู้เด็ดขาดถึงจะชอบมากก็เถอะ!