ตอนที่ 4 : ของเล่นแก้เครียด NC 20+ ⚠️[ Trigger Warning // Non-con / Rape / Violence / Mental abuse ]⚠️
1700 Words
“อึก” จันทร์เจ้าเผลอเปล่งเสียงออกมา ยิ่งทำให้แทนคุณโมโหหนักกว่าเดิม มือหนาจับลำเอ็นชักรูดพร้อมกับอัดกระแทกเข้าช่องรักของจันทร์เจ้าโดยไร้การเล้าโลมใดๆ
ตัวเล็กกัดฟันแน่น มือเรียวจิกเกร็งลงบนโซฟาเพื่อระบายความเจ็บปวดที่ได้รับเข้ามาในร่างกาย ทำได้เพียงหลับตาและกลั่นเสียงเอาไว้ด้วยความเจ็บปวด ยิ่งเห็นว่าคนใต้ร่างอดทนได้เท่าไหร่ความโมโหยิ่งทวีคูณขึ้น
สะโพกหนาอัดกระแทกลำเอ็นเข้าใส่ช่องรักไม่ยั้ง สายตาจ้องมองแผ่นหลังบางที่กำลังสั่นเทาพลางลดสายตาลงมองช่องรักที่ฉีดขาดและฉโลมไปด้วยเลือดสีแดงฉาน
“เจ็บแค่นี้นายคงไม่ตายหรอก” ปากก็เอ่ยว่าคนใต้ร่าง สะโพกหนาก็ยังคงอัดกระแทกลำเอ็นเข้าใส่ไม่ยั้ง
“พี่แทน เจ้าเจ็บ…ฮึก ไม่ไหวแล้ว” เมื่อความเจ็บปวดมันแล่นไปทั่วร่างจนทนความเจ็บไม่ไหวก็เอ่ยปากออกมาอยากอ้อนวอน
เสียงของจันทร์เจ้านั้นราวกับเป็นแค่อากาศที่เปล่งออกไปอย่างไร้ความหมาย ยิ่งเห็นว่าคนใต้ร่างทรมานมากเท่าไหร่แทนคุณก็ยิ่งเร่งสะโพกให้เร็วขึ้นจนจันทร์เจ้าทนกลั่นเสียงร้องไห้ไม่ไหว
“อือๆๆ เจ้าเจ็บ อึก”
“อ่าส์ ซี๊ด…แน่นฉิบ”
“มะ-ไม่เอา อึก เจ้ากลัว เจ็บ อึก”
เมื่อมือหนาคว้าแขนเรียวรั้งไปด้านหลัง ตัวเล็กก็ร้องไห้ฟุมฟายออกมา ความเจ็บปวดมันถาโถมเข้าใส่ช่องรักเมื่อแทนคุณกระแทกลำเอ็นเข้าไปจนสุดโคน ตัวเล็กง้อตัวทั้งจุกและเจ็บ ใบหน้าเหยตา ดวงตาเบิกโพลงก่อนจะทรุดตัวลงนอนอย่างไร้เรี่ยวแรง
จันทร์เจ้าเจ็บปวดจนไม่สามารถเปล่งเสียงหรือขยับตัวได้ ได้แค่เพียงเหลือบตามองแทนคุณเดินเข้ามาชักรูดลำเอ็นและปลดปล่อยน้ำรักใส่ใบหน้าเรียวสวย สายตาที่จ้องมองจันทร์เจ้าอย่างไร้เยื่อใยนั้นสร้างความเจ็บปวดภายในใจของจันทร์เจ้าเสียยิ่งกว่าความเจ็บปวดที่ได้รับไปเมื่อครู่
“วันนี้ฉันพอใจแล้ว นายออกไปได้แล้ว” แทนคุณไม่ว่าเปล่า ควักกระเป๋าตังปาเงินแบงค์พันจำนวนหนึ่งใส่หน้าเรียวสวยอย่างแรง
“เอ้า! รออะไร ลุกซิ”
“ฮึก จะ-เจ้าเจ็บ”
“นายอย่าสำออย เลิกเรียกร้องความสงสารจากฉันจะได้ไหมจันทร์เจ้า เห็นแล้วมันน่าสมเพช”
แทนคุณเดินไปกระชากแขนเรียวให้ลุกขึ้นก่อนจะปาเสื้อเชิ้ตตัวใหม่ที่แขวนอยู่ภายในห้องทำงานใส่หน้าจันทร์เจ้า เมื่อเห็นว่าจันทร์เจ้ายังคงนิ่งก็เริ่มโมโหขึ้นมาอีกรอบ มือหนาคว้าแขนเรียวพร้อมกับลากร่างเล็กไปตามพื้นห้องเพื่อไปห้องน้ำ ทันทีที่ถึงห้องน้ำแทนคุณก็สาดฝักบัวใส่ร่างเล็กจนเปียกปอนไปทั้งตัว
มือเรียวยกขึ้นปัดป้องฝักบัวออกจากตัวจนทำให้ฝักบัวล่วงลงกับพื้นกระเบื้อง สายตาคมกริบหันมองจันทร์เจ้าที่นั่งก้มหน้าด้วยความโมโห
“จะเอาแบบนี้ใช่ไหม บอกให้ลุกไง”
“เจ้าลุกไม่ไหวแล้ว”
แทนคุณเก็บฝักบัวก่อนจะอุ้มจันทร์เจ้าโยนลงอ่างอาบน้ำพร้อมกับเปิดน้ำใส่อ่าง มือหนาเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองและตามลงไปในอ่างอาบน้ำ สายตากลมโตมองร่างสูงด้วยความหวาดกลัว จันทร์เจ้ายันตัวเองหนีจนติดกับขอบสระ
“จะหนีไปไหน”
“จะ-เจ้า จะไปแล้ว ไม่เอาแล้ว พี่แทนเจ้าเจ็บ…”
เสียงของจันทร์เจ้าขาดห้วงเมื่อแทนคุณกระชากร่างเล็กเข้ามาบดจูบ เพราะเริ่มทนความเจ็บปวดไม่ไหวมือเรียวเริ่มยกขึ้นต่อต้านด้วยแรงที่มีทั้งหมด
“นายก็ยังมีแรงต่อต้านฉันอยู่เลย ถ้างั้นนายก็คงมีแรงให้ฉันเอาอยู่”
“ฮึก ไม่เอาแล้ว เจ้าขอหล่ะ เจ้าไม่ไหวแล้ว”
“นายคิดว่านายแหกปากขอร้องฉัน แล้วฉันจะรับฟังอย่างนั้นหรือ? เงียบปากของนายไว้แล้วอ้าขาซะ”
เสียงดุดันของแทนคุณทำให้จันทร์เจ้าเงียบลง ตัวเล็กย่อตัวลงนั่งกับขอบสระพร้อมกับแยกขาออกด้วยความหวาดกลัว มือเรียวยกขึ้นบดบังช่องรักที่บวมแดงและลำเอ็นของตัวเองด้วยความอาย
ใบหน้าเรียวเบือนหนีเมื่อเห็นว่าสายตาดุดันนั้นกำลังจ้องมองเรือนร่างของเขาอยู่ เสียงลมหายใจหื่นกระหายของแทนคุณนั้นสร้างความหวาดหวั่นให้กับจันทร์เจ้าอยู่ไม่น้อย
“เอามือออก” คำสั่งของแทนคุณทำให้จันทร์เจ้ารีบทำตามทันที มือเรียวผละมือออกจากระหว่างกลางของร่างกาย มือหนาเอื้อมลูบไล้ใบหน้าเรียวสวยก่อนจะไล่ลงมาที่ปากของจันทร์เจ้า พร้อมกับยกยิ้มมุมปากขึ้นมาอย่างมีเลศนัย
“คุกเข่าแล้วคลานมาตรงนี้ซิ” แทนคุณย่อตัวลงนั่งบนขอบสระอย่างใจเย็น พร้อมกับกระดิกนิ้วเรียกจันทร์เจ้าที่นั่งแยกขาอยู่ตรงหน้า
จันทร์เจ้าได้เพียงแค่ทำตามคำบอกกล่าวเท่านั้น ร่างเล็กคลานเข้าไปนั่งตรงหน้าของแทนคุณพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองชายตรงหน้า มือหนาเอื้อมกอบกุมลำเอ็นก่อนจะชัดรูดให้มันแข็งตัวอีกครั้ง
“ถ้านายทำให้มันเสร็จได้ ฉันจะปล่อยนายกลับบ้าน”
“เจ้าไม่อยากทำแล้ว เจ้าขอกลับก่อนได้ไหม”
“ฉันจะนับ 1 ถึง 3 ถ้านายไม่อมมันเข้าไปในปากของนาย ฉันจะยัดมันเข้าไปในตัวนายอีกครั้ง”
จันทร์เจ้ารีบโน้มหน้าเข้าใกล้ลำเอ็นที่แข็งตัวจนเห็นเส้นเลือดปูดนูนออกมา ปากเรียวอ้ากว้างพร้อมกับดันลำเอ็นเข้าปากและร้องไห้ออกมาอย่างหน้าสงสาร มือเรียวกอบกุมส่วนโคนของลำเอ็นลักรูดขึ้นลงเพื่อให้มันเสร็จสมจะได้ไปจากตรงนี้เสียที ดวงตาแดงก่ำเงยมองใบหน้าคมที่ไม่แสดงสีหน้าใดๆออกมาด้วยความทรมาน
“อ่าส์” แทนคุณครางออกมาในลำคอเมื่อจันทร์เจ้าเริ่มเร่งจังหวะ มือหนาเอื้อมขยำเส้นผมบางพร้อมกับดันลำเอ็นเข้าไปจนมิด มือเรียวผละออกจากลำเอ็นและบีบเข้าที่ต้นขาแกร่ง ใบหน้าเหยตา ดวงตาแดงก่ำพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินออกมา
จันทร์เจ้าส่ายหน้าไปมาเมื่อแทนคุณกระชากหัวของเขาแนบชิดกับลำตัว ลำเอ็นเข้าไปลึกจนสุดโคนคอพร้อมกับปล่อยน้ำรักออกมาใส่โพรงปากเรียวอย่างเสียวซ่าน
สายตาคมจ้องมองภาพตรงหน้าอย่างหื่นกระหาย ตัณหาในตัวนั้นกลับมีมากกว่าเดิมเมื่อมองเห็นน้ำกามที่ไหลเยิ้มออกมาจากปากของจันทร์เจ้า แต่ทว่าคนตรงหน้านั้นไม่ไหวแล้ว จันทร์เจ้าทรุดตัวลงนอนราบไปกับอ่าง สายตาพร่ามัวก่อนจะค่อยๆปิดลงอย่างไร้เรี่ยวแรง
รุ่งเช้า……
เอมมิกาเดินเข้ามาในห้องทำงานเพื่อที่จะเอาเอกสารสำคัญมาให้ท่านประธานเซ็น เธอมองกระดาษที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นด้วยความแปลกใจ สายตาของเธอกวาดมองไปทั่วบริเวณก่อนจะรีบก้มเก็บมัน คิ้วบางขมวดเป็นปมพร้อมกับหยิบเสื้อเชิ้ตที่ขาดวิ่นขึ้นมาดู ความอยากรู้อยากเห็นมันพุ่งพล่าน สายตาเธอจับจ้องไปยังห้องนอนที่อยู่ในห้องทำงาน ประตูที่แง้มอยู่สร้างความสนใจให้เอมมิกาเสียเหลือเกิน
เธอไม่รอช้า ค่อยๆก้าวขาเดินไปอย่างเบาเสียง สายตาเธอเบิกโพลง มือเรียวยกขึ้นมาปิดปากก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้อง เธอยกมือทาบลงบนอกก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานตัวโปรด ภาพที่เธอเมื่อครู่คือร่างเปลือยเปล่าของท่านประธานและพนักงานใหม่ฝ่ายบัญชีกำลังนอนกอดกันกลมอยู่บนเตียงของท่านประธาน
‘เกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี้ย แล้วฉันต้องทำยังไงต่อ’ เอมมิกาพูดคุยกับตัวเองด้วยความตกใจ ทั้งสับสนและตกใจ
“เลขาเอมๆ”
“ค่ะๆ มีอะไรคะ”เธอออกจากภวังค์เมื่อริสาเรียกเธอดังลั่น
“ริสาถามว่าท่านประธานมาทำงานหรือยังคะ ริสาติดต่อจันทร์เจ้าไม่ได้เลย อยากรู้ว่าจันทร์เจ้าได้ลางานกับท่านประธานไปหรือเปล่า เอกสารที่ให้แก้ก็ไม่รู้หายไปไหน ทุกคนจะช่วยกันแก้ค่ะ”
“ยัง!! ยังไม่มา เอกสารอยู่กับเอมแล้วค่ะ คุณริสาลงไปก่อนนะคะ ยังไงจะโทรหาท่านประธานให้ค่ะ”
ท่าทางมีพิรุธของเอมมิกานั้นทำให้ริสางุนงง เธอเดินเกาหัวลงลิฟต์ไปด้วยความแปลกใจกับท่าทีของเลขาเอม แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนักเพราะยังมีเรื่องที่ห่วงมากกว่า ตอนนี้ตัวเธอไม่สามารถติดต่อจันทร์เจ้าได้ทำให้เธอเป็นกังวล
*********
แทนคุณงัวเงียตื่นขึ้นมาในช่วงสายๆของวัน สายตาคมจ้องมองแผ่นหลังขาวนวลที่มีรอยกัดและดูดเม้มทั่วแผ่นหลังก่อนจะกระชากมันอย่างแรง จนตัวเล็กปลิวตามแรงกระชาก
กำลังจะอ้าปากด่าแต่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเสียก่อน สายตาคมจ้องมองหน้าจอมือถือก่อนจะรีบกดรับมันอย่างรวดเร็ว
“กาฟิวส์ว่าไง”
“ทำไมพี่ไม่กลับคอนโด ฟิวส์โทรตามตั้งหลายสาย”
“พี่ทำงานที่บริษัทจนเช้าเลยครับ รออยู่คอนโดนะ เดี๋ยวพี่ไปหาตอนนี้เลย”
วางสายปุบ มือหนาก็คว้ากระเป๋าตังและฟาดเงินลงบนตัวของจันทร์เจ้าพร้อมกับเดินไปหยิบเสื้อเชิ้ตของเขาโยนให้กับตัวเล็กที่นั่งนิ่งอยู่บนเตียงอย่างไร้เรี่ยวแรง
“หาทางออกจากบริษัทไปซะ วันนี้ฉันจะลางานให้ แล้วอย่าให้ใครเห็นหรือจับได้หล่ะ” พูดจบก็รีบพุ่งตัวออกจากห้องไปหาคนรักทันที ปล่อยให้ตัวเล็กนั่งสะอึกสะอื้นอยู่บนเตียงใหญ่คนเดียว
- Writer
