Sebastian’s Cruelty

KABANATA 4

SEEDS AND GARDEN

"And what if I decided to leave you and love someone else, Sebastian? Ano ang gagawin mo?" Hesitation was hanging in my voice. Hangga't maaari ay ayokong galitin ito. Our eyes locked. Sariwang-sariwa sa akin ang nasaksikan kanina lamang. It was a brutal torture, hindi ko kayang isipin na marahil ay kaya rin niya akong pahirapan at saktan katulad nung lalaki. Na kaya rin nya akong ibitay patiwarik at paluin ng bakal na napapalibutan ng tinik. Hindi malabong mangyari iyon. Kahit pa sabihin nitong hindi nya ako sasaktan.

"Alam kong hindi mangyayari ang bagay na iyan, Christina. Hindi ka magkakaroon ng oras para lumingon sa iba. I wont let you." saad nya na ikinabahala ko. Hindi ko alam kung dapat ko bang ipagpasalamat ang lubos na pagkahumaling niya sa akin o mas dapat ko itong ikatakot. Ayaw kong umikot lang sakin ang mundo nya at mabulag sa matinding pagmamahal. Nasaksihan ko kung papaano siya nawawalan ng kontrol sa isang simpleng bagay.

Itinukod ko ang aking mga kamay sa kanyang dibdib upang panatilihin ang distansya sa pagitan naming dalawa. Hinuli nya ang kamay ko at hinila ako palapit sa kanya dahilan para mapasalampak ako sa matitigas nyang dibdib. 

Hinayaan ko na lamang sya nang gumapang paikot sa bewang ko ang kanyang braso. Pumikit ako upang pigilin ang sariling sitahin ito.

"Pero paano nga pag nangyari iyon, Sebastian? Paano kapag dumating yung araw na aalis ako sa lugar na ito, na iiwan kita kapag nagmahal ako nang iba? A-ano ang gagawin mo?" muling tanong ko. Nagbabakasakaling makakuha ng sagot. 

Naramdaman ko ang paghigpit ng yakap nya sakin. His eyes glinted coldly. His fingers were digging into my waist. Kaagad akong dinalaw ng kaba sa maaaring maging sagot niya. Alam kong tila buwis buhay itong ginagawa kong pagtatanong. Kailangan kong mag-ingat sa sasabihin. Natatakot akong magkamali dahil baka magalit ito. The first thing na kailangan kong iwasan ay ang galitin sya.

"Please tell me that you're not thinking of leaving me Christina, because I tell you—you wont like me when I'm mad." His voice was low and deep. Mahinahon pero puno ng pagbabanta.

Mabilis akong umiling at napakagat sa aking labi. Hindi nya ako binigyan ng pagkakataong makaalis sa mga bisig nya kaya kahit na sobra sobra ang kaba sa dibdib ay nakadikit parin ako sa kanya. 

"Of course not! Hindi ko iniisip na umalis." I mumbled in my own defence. "—I am happy to be with you pero papaano nga Sebastian? Papaano kapag ganoon ang nangyari?" pangungulit ko. Sinadya kong sabihin na masaya ako sa piling nya para magbago ang tempo nito at kumalma. Napangiti naman ako ng maramdaman ang pagluwag ng kanyang braso. Marahan na itong humihimas sa aking likod. Iyan ang natutunan ko mula sa kanya, na kapag gusto kong tumakas sa galit nito ay kailangan kong maging extra sweet para makuha ang kanyang atensyon. Para mapakalma sya. Para mapanatiling maayos ang lahat. 

Bahagya nya akong inilayo upang matingnan ang aking mukha.

"You wont stop questioning me 'bout this, huh?" Dahan-dahan akong tumango bilang sagot "---If that is the case then I will tell you, sweetheart. Kung sakaling iwan mo ako at kapag tumibok iyang puso mo sa iba ay mapipilitan akong gumamit ng dahas. You will be dragged to the basement and the punishment will follow. Pero huwag kang mag-alala Christina, tulad ng sabi ko—hindi mangyayari sa iyo ang bagay na iyan dahil hindi naman kita hahayaang makaalis. Hindi ko hahayaang makatingin ka sa iba. You will only need me. You will only love no other man but me." saad nya. 

That's it! Nakuha ko na ang ang sagot nya. Nahigit ko ang aking hininga at bahagyang tumango. That clears everything. Kahit na matamis sa pandinig ang mga huli nitong salita ay hindi ko parin maikakaila na kaya nya akong ipatapon sa basement at pahirapan.

I trembled inwardly. No. Hindi pwedeng mangyari iyon. Kailangan ko pang ilayo sina mama't papa dito. Hindi ako pwedeng maging mahina hanggat hindi ko pa nagagawa iyon.

"You're silent again. Ito ang ayaw ko kapag nagtatanong ka tungkol sa mga bagay bagay, Christina." 

Pinilit ko ang sariling ngumiti at itago ang tunay na nararamdaman. Alam kong sa kabila ng matigas nitong anyo ay may kahinaan parin itong itinatago, at alam kong malaki ang parte ko doon kung saka-sakali. 

Hinalikan nya ako sa labi. Gustuhin ko mang itulak sya ay hindi iyon ang magandang gawin sa ngayon. I need to earn his trust. Kailangan ko syang paniwalaing gusto ko rin ang kanyang mga halik, nang sa ganon ay makaisip ako ng magandang plano.

Nilabanan ko ang mapupusok niyang mga labi. Naging mas mapangahas ang mga dila nya sa pagpasok sa aking bibig. Bumaba ang haplos nito sa mga hita ko pataas sa aking likuran. Nanindig ang balahibo ko sa likod ng aking leeg nang makaramdam ng kaba sa patutunguhan nitong ginagawa namin. 

Sebastian respects me. Kahit noong mga panahong magkasama kami ay ramdam na ramdam ko ang respetong ibinibigay nya sakin. Pero lalaki parin siya. Nawawalan ng kontrol sa  sarili. 

He groaned, his grip on my leg tightened, his other hand whipped around my tiny waist, lifting me off my feet. Next moment, I found myself sitting on the table. Pinagparte nya ang aking mga hita at idiniin ang kanya sa aking gitna habang pinagpipyestahan ng kanyang daliri ang mga sensitibong parte ng aking katawan. 

Kaagad ko syang naitulak nang maramdaman ang kahabaan at katigasan nyang tumutusok sa p********e ko. Tumayo ako at inayos ang damit kong bahagyang nalukot.

"I'm sorry. B-baka may makakita sa ginagawa natin dito." Nagpalinga-linga ako sa paligid upang suriin kung meron bang taong maaaring nakakita sa kahihiyang ginawa namin. 

Iniwasan ko ang nakangiti nitong mukha.

"Gusto mo bang tapusin natin ito sa kwarto, sweetheart?" saad niyang puno ng kahulugan.  Hindi na ako nito hinintay pang sumagot. Buong kasabikan nya akong hinawakan sa braso at inakay papasok sa mansyon. 

Fvck! Hindi ko na dapat pinalalim ng ganoon ang halikan namin. 

Nag-isip ako ng maaaring idahilan sa kanya para hindi kami matuloy sa kwarto ngunit desidido itong madala ako sa kama. Nasa hamba na kami sa pinto ng mansyon nang makita ang pagtigil ng isang kulay pulang SUV sa aming harapan. Kapwa kami natigil at tiningnan ito.

Hindi ko alam kung dapat ko bang ipagpasalamat ang pagdating ng panauhin o ikainis dahil sa maganda at sexing babae na bumaba mula dito. She's wearing a silky body suit pants, a tight shirt, black stiletto and a huge bangle earrings. Isang malaking ngiti ang nasa mga labi niya ng makita si Sebastian. Kumunot ang noo ko nang lumapit ito sa amin.

"It's been a while since our last encounter, master. It's nice to finally back." Inilapat niya ang kamao sa kaliwang dibdib at yumukod upang gumalang. Hindi nya ako tinitingnan na para bang wala ako roon. Pinasadahan ko ng tingin ang babae mula sa paa nito pataas. Nang magtagpo ang paningin naming dalawa ay tumaas ang kilay nito.

"Who is this girl?" tanong niyang pinasadahan pa ako nang tingin. Tumigil ang kanyang mga mata sa kamay ni Sebastian na nakapulupot sa aking bewang.

"This is Christina, iyong babaeng sinasabi ko sa iyo." umigting ang panga ko sa narinig. Hindi ko maiwasang mag-isip ng kung ano-ano. "—and this is Jessica. My second in command." pagpapakilala nito sa babae. 

Honestly? I'm not interested. Wala ni isang ngumiti sa aming dalawa. Naghintay akong maglahad sya ng kamay na hindi naman nito ginawa. Alam kong ayaw namin sa isa't isa. 

Iniwas nya ang kanyang tingin sa akin at binalingan si Sebastian. Muling nagpakita ang ngiti sa labi nito.

"Pwede ba tayong mag-usap, master? Gusto ko yung tayong dalawa lang." She said using her business-like tone. Binigyang diin ang huling salita. 

Kung siguro ay hindi ganitong klase ng babae ang kakausap kay Sebastian sa isang tagong lugar, di sana'y papayag ako ng walang pagdadalawang isip dahil pabor ito sakin. Matatakasan ko ang kung ano mang gagawin ni Sebastian sa loob ng aming silid. Pero hindi. Ayaw kong mag-usap silang dalawa. I feel threatened—at gusto kong sabunutan ang sarili ko sa inis. Inis na hindi ko alam kung bakit ko nararamdaman.

"Hindi kita mapagbibigyan ngayon, Jess. Sa katunayan ay naabala mo kami sa aming gagawin. Ayaw kong maulit ang pangyayaring ito, Jessica. I'm happy that you are finally back but my little man down there can't wait anymore." Makahulugan nitong saad. Biglang nag-init ang aking pisngi sa direkta nitong pahayag. Now that he mention it ay muling nanindig ang aking mga balahibo. Ang isipin man lang na ginagawa ko iyon kasama ni Sebastian sa kanyang sariling kama ay nakakabahala. 

Parehong saya at takot ang naramdaman ko. Saya sa isiping hinindian nito ang babae at takot sa mangyayari kung magpapatuloy kami sa loob ng silid. 

The girl just smiled, bahagyang tumango. Nagtangis ang mga ngipin ko nang bumaba ang kanyang mga mata sa ibabang bahagi ng katawan ni Sebastian. Maging ako ay napatingin rin dito at halos mapamura nang makita ang bukol nitong hindi kayang itago ng kanyang suot na maong pants. Napalunok ako, siya naman ay nag-iwas lang ng tingin. 

"This is about our shipment to Sicily, master."  Gusto kong hilain ang dila nito palabas at ipulupot sa kanyang sariling leeg. Lihim akong napairap. "—at may kailangan ka ring makita. Siguro naman ay makakahintay si Christina sa iyo mamaya." patuloy nito. Rinig ko ang pang-uuyam sa tono ng kayang pananalita.

"Clear everything and wait for my further instructions. Sabihan mo rin ang iba na huwag kumatok sa aming silid for the whole afternoon. I don't want distractions and interuptions while I'm with Christina." 

Kaagad na nanlaki ang mga mata ko. This cant be. Kaagad akong humarap sa kanya. Inilapat ang kamay sa kanyang dibdib at bahgya itong hinimas. I saw him flinched.

"You can go, Sebastian. Mukhang importante ang pag-uusapan niyo. I suddenly felt tired kaya babalik na muna ako sa silid." pagdadahilan ko. 

His eyes looks darker, kumunot ang noo at tiningnan ako nang masama. Nag-iwas ako ng tingin at nahagip ng mga mata ko ang pagkalukot ng mukha ni Jessica. Nagpabalik-balik ang tingin nya sa aming dalawa.

"You cant be tired, love. Hindi pa nga tayo nakakapagsimula, pagod ka na?" He tilted his head, there was an air of sarcasm in it. He held my chin, forcing me to look at him.

"Pero Sebastian may g-gagawin ka pa. Unahin mo na muna iyon. Hindi naman natin k-kailangang magmadali atsaka, gusto kong makapagpahinga na rin muna para may lakas ako mamaya. Gusto kong ipagpatuloy ang paglilibot na kasama ka. Ayaw mo ba nun?" malambing na saad ko. Inihilig ko ang aking ulo sa malapad niyang dibdib at hinimas ito upang paamuhin. Ramdam ko ang biglaang pagkakatigil niya na wari ay may dalang kuryente ang haplos ng aking mga daliri. Naramdaman ko ang pagtaas baba ng kanyang dibdib at bumunot ng isang buntong hininga. 

Nilingon ko sya at nakita kong madiin itong nakapikit. Nang magmulat ng tingin ay inilapit nito ang kanyang bibig sa tenga ko.

"I will let you escape, but remember this Christina. You cant escape from me next time. Kaya huwag kang gagawa ng mga bagay na magpapawala sa katinuan ko, nang kontrol ko sa sarili. Even if I want to plant my seeds in your garden and make you pregnant tonight, I wont force you, sweetheart. "

--mimi