My Hottie Kapit-bahay

CHAPTER 8

CHAPTER 8 ( SPG! SPG! SPG! SPG! SPG! )

Nang maghiwalay ang mga labi naming dalawa ay punong- puno pa rin kami ng pagnanasa.

Sabay kaming napayuko, napatingin sa kanyang kamay na ngayon ay umaakyat na papunta sa isang maselang bahagi ng aking katawan.

“Gusto kong hawakan ito, Eleanor. Maari ba?”

Nandito na naman ako sa pakiramdam. Sa isang pakiramdam na parang isang malaking kasalanan kapag tumanggi ako

sa kanya. Tila may isang hipnotismo sa mga haplos niya na hindi ka pwedeng tumanggi.

Sa puntong tumango ako sa kanya ng dalawang beses ay iyon na ang naging hudyat niya upang hawakan ako.

Awtomatikong pinaghiwalay ko ang aking magkabilang mga hita. Hindi ko akalain na ganito pala ka mapusok si Kapitan. May tinatago rin pala ito.

“Iangat mo ng kaunti ang balakang mo,” utos nito sa akin para mahubad na ang aking suot na short.

Binuksan ko ang butones nun tsaka ako tumayo at hinubad na iyon ng tuluyan.

“Akin na,” kinuha niya ang aking short at lihim akong napangiti nang maingat niya iyong tinupi at pinatong sa ibabaw ng piano.

“Pati na rin 'to?” turo ko sa aking panty.

Sa aming dalawa, ako ang hindi nakainom ng alak. Kahit isang patak ay wala akong nainom ngayong gabi. Pero bakit lasing- lasing ako?

“Oo, hubarin mo rin 'yan.”

Muli ay hiningi nito ang aking hinubad na panty. Tinupi niya iyon at nilagay sa ibabaw ng aking short.

“Dito kana ngayon umupo,” turo niya sa kanyang kandungan.

Bago sundin ang sinabi niya ay kinuha ko muna ang pantali sa aking bisig. Tinali ko muna ang aking mahabang buhok bago ako umupo sa kandungan nito. Patagilid akong umupo, at para hindi malaglag ay kumapit ako sa kanyang leeg.

Nasa tamang pag- iisip pa ba ako ngayon?

Hindi ko maintindihan kung bakit ganito ang aking nararamdaman. Nang sinabi niya sa akin na maghubad, na alisin ang aking short at panty, parang may kakaibang puwersa na nagtulak sa akin na sumunod. Nang sinabi niyang umupo ako sa kanyang kandungan, wala akong nagawa kundi ang sumunod. Ano kaya ang dahilan nito? Bakit ko sinunod ang lahat ng kanyang mga utos?

Naramdaman ko ang kanyang mga haplos sa aking hita. Mainit, malambot, at mapang- akit. Hindi ko na alam kung ano ang nangyayari sa akin. Ako pa ba ito? Hindi ko na makuntrol ang aking katawan. Tila may sarili itong pag- iisip na sundin siya. Para akong isang kandila, unti- unting natutunaw sa kanyang mga haplos.

“Pwede na ba kitang hawakan, Eleanor?” tumango ako ng isang beses, na nasundan pa ng pangalawa at pangatlo. Ngayon ay uhaw na uhaw ako. Hindi naghahanap ng tubig ang aking katawan. Ang hinahanap nito ay ang mga haplos at halik ni Kapitan. Iyon ang sinisigaw ng katawan ko na para bang mamamatay ako kapag hindi ko siya nahalikan ngayong gabi. Na para bang pagsisisihan ko iyon buong buhay ko kapag hindi ko ginawa.

“Pwede na, kap.” Mahinang sabi ko at pumikit. Hinayaan ko na ang aking sarili at tanggap ko na ang aking sitwasyon.

Sa unang lapat ng daliri niya sa maselang bahagi sa aking katawan na nasa gitna ng aking hita ay napaigtad ako. Ito ang unang beses na may taong humawak sa akin ng ganoon. Kahit ang dati kong kasintahan ay hindi ko pinahawak o pinakita man lang. Kahit ilang taon kaming nasa relasyon ay hanggang halikan lang ang nagagawa naming dalawa at hindi na kami lumampas pa doon kahit anong pilit nito sa akin. Kaya nga ‘yon naghanap ng iba dahil hindi ko ‘yon mabigay sa kanya. Ito ang matagal na niyang hinihingi sa akin na nagiging sanhi ng pag- aaway namin at paghahanap niya ng ibang babae.

May kuntrol ako sa aking sarili, kahit pa kaming dalawa lang ang nasa loob ng kwarto. Sa oras na lumampas ang mga kamay niya sa paghawak ay nagagalit agad ako. Hindi ako mabilis maakit. Pero pagdating kay Kapitan. . . pagdating sa kanya ay wala akong pag- aalinlangan. Ang mga salitang lumalabas mula sa kanyang bibig ay nagbibigay at nagpaparamdam sa akin ng kakaibang init na hindi ko pa naranasan noon.

Normal lang bang maramdaman ito sa taong hindi ko naman kasintahan? Wala na nga yata ako sa aking tamang pag- iisip.

Ngayon lang kami nagkaroon ni Kapitan ng pagkakataon na magkausap na kaming dalawa lang. At umabot agad kami sa puntong kaya niya akong dalhin sa kalangitan.

“Sabihin mo lang sa akin kung nasasaktan ka at ititigil ko agad, Eleanor.” Tumango ako.

Naglaro ang mga daliri nito sa aking c******s. Humigpit ang aking kapit sa kanyang leeg nang magdulot iyon ng kakaibang sensasyon. Napapaangat ng kaunti ang aking pwet sa tuwing may natatamaan siya. Ganito pala ang pakiramdam?

“Kap. . .” ungol ko. Naririnig mo ba pa ang sarili mo, Eleanor? Umuungol kana ngayon. Bakit ba kasi mas pinili mong pumunta rito sa bahay niya. Bakit mo siya pinagbigyan sa alok niya na alam mo namang posibleng mangyari ang bagay na ito. Posible kayang dahil nagugustuhan ko na rin ang kanyang mga halik nung unang beses ko itong natikman? Ilang araw din ‘yong nagtagal sa aking isip. Ilang araw din akong hindi nakatulog sa tuwing bumabalik ang mga alaala iyon sa akin. Na tuwing naiisip ko ay pumapasok sa isip ko na ang sarap nun gawin ulit.

“Masakit ba?” nag- aalalang tanong niya sa akin. Umiling ako. Hindi ako umungol dahil nasasaktan ako, umungol ako dahil sarap na sarap ako sa ginagawa mo sa akin.

“Ipapasok ko na ang aking isang daliri, Eleanor.” Bulong nito sa akin. Para akong isang manika na walang kaluluwa.

Alipin ako ng kanyang mga haplos at mga halik at wala akong lakas para lumaban.

Maraming mga tanong sa aking isipan. Na hindi ako mapakali hanggang wala akong hahanap na kasagutan sa mga ito. Hibang kana ba, Eleanor?

Gusto kong batukan ang aking sarili nang pumasok sa aking isip ang ideya na baka may umuusbong akong damdamin para sa aming Kapitan kaya ko siya pinapayagan.

Hindi, hindi pwedeng ganoon. Ang huli kong naging kasintahan ay umabot pa ng isang taon ang kanyang panliligaw sa akin. Hindi ko agad siya nagustuhan at inabot pa iyon ng ilang buwan. Imposibleng may gusto na ako kay Kapitan. Binura ko iyon sa aking isipan.

“Ahh. . .” nakangiwing ungol ko. Ang ungol na iyon ay may halo ng sakit dahil sa pagkakapasok niya ng kanyang daliri sa loob.

“Masakit ba? Gusto mo bang itigil ko na, Eleanor? Sabihin mo lang sa akin.”

Wala akong naging sagot. Sapat na siguro ang pagbukaka ko ng aking hita sa harapan niya para mas lalo siyang bigyan ng espasyo, sapat na siguro iyon para malaman niya kung ano ang gusto kong ipahiwatig.

Dahan- dahang naglabas at pasok ang daliri niya sa loob ko. Wala akong ibang naramdaman kung hindi kirot na may halong sarap.

Pero nang tumagal na, nawawala na ang kirot at lahat ng aking nararamdaman ay sarap na.

“Ahh. . . ohh. . . ahh. . .” tinakpan ko agad ang aking bibig. Napalakas yata ang ungol ko.

“Okay lang ‘yan, Eleanor. Walang ibang tao rito kung hindi tayong dalawa lang. Pwedeng- pwede kang umungol kahit gaano pa kalakas.” Napatingin ako sa kanya. Habang sinasabi niya pala iyon ay hindi siya nakatingin sa akin kung hindi sa daliri niyang naglalabas at pasok sa aking pagkababa3.

Napakaganda nga nung pagmasdan.

“Kap. . .” tawag ko sa pangalan nito nang bumilis ang kilos ng kanyang mga kamay. Mula sa aking p********e ay lumipat ang tingin niya sa aking mukha. Ngumisi ito sa akin nang makita niyang namumungay na ang aking mga mata habang baliw na baliw sa mga daliri niya.

Ang isang kamay niya ay nasa aking bewang at nakasuporta iyon sa akin. Nagtaka ako kung bakit bigla na lamang niya iyong inalis.

Nilipat niya lang pala iyon, sa aking isang dibdib. . .

“Ang lambot ng dibdib mo, Eleanor.” Kumento nito nang mahawakan niya iyon. Binalot iyon ng kanyang palad. Malaki ako kaya siguro malaki rin ang aking magkabilang dibdib.

Pero ngayong nabalot iyon ng kanyang kamay ay parang lumiit iyon sa aking paningin. Proud na proud pa ako d’yan dati kasi nga naiinggit sa akin ang aking ibang mga kaklaseng babae. Pinagpala raw ako dahil malaki ang dibdib ko. Pero hindi rin iyon naging maganda sa aking paningin dahil nga ang ibang mga lalaki ay iyon lang ang habol nila. May naging manliligaw ako dati na muntik pa kaming mapunta sa guidance office. Isa siyang anak ng guro. High school pa ako nun at nasa sixteen years old. Parehas lang kami kaya lang ay nasa ibang section siya.

Nanligaw siya sa akin. Sa tuwing lunch break ay naghahatid siya ng pagkain at bulaklak sa akin. Tinatanggap ko iyon pero hindi ako ang kumakain, binibigay ko ang mga iyon sa aking mga kaibigan. Tuwang- tuwa pa nga sila dahil ang swerte ko raw at mayaman ang manliligaw ko. Tinutulak na nila akong sagutin siya kaya lang ay may pumipigil sa akin.

Buti na lang at hindi ko siya sinagot. Nung iniwan ba naman kami ng mga classmates ko sa loob ng classroom ay hinawakan niya ang dibdib ko. Ang sabi niya ay matagal na niya raw iyong gustong hawakan. Buti na lang hindi ako nahulog sa mga pabulaklak at pagkain niya.

“Malambot po ba, kap?” tanong ko sa kanya.

“Malambot na malambot, Eleanor. Sobrang lambot. Ano kaya ang lasa nito kapag tinikman ko?”