ALMOST fifteen minutes pa kaming naghintay bago dumating ang sundo ni Lian.
Bumaba pa si Tito Leonard nang makita niya ako.
“Kumusta ka na, iha? Magaling ka na ba? Magaling na ba ang sugat mo?” usisa niya pagkatapos niya akong yakapin.
“Okay na po ako, tito. Salamat po sa pag-aalala,” nakangiting tugon ko.
“Mabuti naman kung gano’n. Sana madalaw mo rin kami minsan. Nami-miss ka na ng Tita Grace mo. Gustong-gusto daw niyang makatikim ng cake na gawa mo.”
“Nami-miss ko na rin po si Tita Grace,” natutuwang saad ko.
“Hey! Wait, lang. Jenezel, ano kaya kung sumama ka sa amin ngayon ni papa para makita ka rin ni mama. Anyway, hindi ka pa naman uuwi, hindi ba? Pasyal ka na lang sa bahay. Mas maganda iyon kaysa maglakad-lakad ka lang dito sa mall,” suhestiyon ni Lian.
Nagkatinginan kami ni
