Tawa sila nang tawa ni Jiro buhat sa kanilang pagbabalik-tanaw sa mga kalokohan ng dating mga kaibigan at kaklase sa high school ng bigla na lamang bumuhos ang ulan habang naglalakad sila sa compound ng Saint Augustine Cathedral. Hindi nila alam kung saan sila sisilong ngayong palabas na sila ng gate ng naturang simbahan. Gabing-gabi na. Pasado alas siyete na yata ng gabi ng mga sandaling iyon.
Noong una ay mahina lang ang pagbagsak ng mga butil ng tubig-ulan ngunit nang maglaon ay bigla na lang itong lumakas. Wala na silang ginawa ni Jiro kundi ang magkahawak-kamay na tumakbo.
Hinigpitan ni Jiro ang pagkakasalikop ng kanilang mga kamay ni Carmela. Nang marating nila ang medyo mabatong daan paglabas ng gate ay inalalayan niya ang dalaga sa paghakbang nito. Bukod sa hindi ito gaanong maka
