05
1502 Words
กว่าเสือจะมาถึงที่เกิดเหตุก็ใช้เวลาพอสมควร ลืมคิดไปว่าถ้าเอารถสองล้อมาก็คงจะเร็วกว่านี้ หากแต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อพ่อคนที่สองนั้นยังงอนเขาอยู่ที่ทำอะไรลงไปแบบไม่คิด อาดีนเลยทำโทษด้วยการไม่ให้เขาใช้รถจักรยานยนต์คันใหญ่เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์เต็ม
“มีน! ขอโทษที่มาช้านะครับ”
“ไม่เป็นไร พี่ประกันเขาจัดการทุกอย่างให้แล้ว” หญิงสาวระบายยิ้มให้คนที่คาดว่าคงจะวนหาที่จอดรถอยู่นาน ไม่เช่นนั้นก็คงจะไม่วิ่งหอบเหนื่อยมาหากันแบบนี้หรอก
“แล้วมีนเป็นอะไรหรือเปล่าครับ เจ็บตรงไหนไหม”
“ไม่เลย อีกอย่างมีนขับไม่ระวังเองแหละ ยังดีที่ไม่ได้ชนเขา แค่เฉี่ยวกันเฉย ๆ”
“ผมตกใจหมด แล้วจะเอายังไงต่อครับ จะไปรับเพื่อนเลยไหม” จากสถานการณ์ก็ดูจะไม่ได้เลวร้ายอะไรอย่างที่เขานึกห่วงในตอนแรก อีกทั้งที่เป็นกังวลเลยคือมีนเองก็นับเป็นคนในวงการด้วย ถึงแม้ว่ายังไม่ได้ดังมากมายแต่พักนี้ก็เริ่มมีคนพูดถึงชื่อเสียงเจ้าตัวให้ได้ยินมาบ้าง
เพราะแบบนี้เสือเลยคิดว่าระยะห่างของเราเริ่มมีมากขึ้นเรื่อย ๆ ความจริงเขาก็ไม่เคยกล่าวความรู้สึกต่อมีนออกไปเลยสักครั้ง แถมยังนิสัยเสียควงคนอื่นไปเรื่อย เพื่อรอให้ระหว่างเรามันมีความเป็นไปได้บ้าง แต่ก็ผ่านมาเป็นปี ๆ แล้ว
เขาก็แค่ลูกเสือตัวหนึ่งตามที่ตาแก่ผืนป่าบอกจริง ๆ เพราะกลัวพูดไปแล้วเราอาจจะกลับมามองหน้ากันไม่ติดอีกเลย
เสือมีความกลัว และยังเห็นแก่ตัวรักสนุกอยู่
“อ่า คงแบบนั้นแหละ ยังไงก็ขอบ—”
“มือมีนยังสั่นอยู่เลย ผมขับให้เองครับ เดี๋ยวผมทิ้งรถเอาไว้นี่แหละ ไว้ค่อยให้มีนวนรถมาส่งแบบนี้ได้ไหมครับ”
“อื้อ ขอบคุณมากเลยนะเสือ”
“ครับ ขึ้นรถเถอะ เดี๋ยวดังแล้วเกิดมีคนถ่ายรูปเอาไว้จะยุ่ง”
“แล้วเสือจะปล่อยให้เขาลงรูปมีนเหรอ”
“แน่นอนว่าไม่ครับ ผมจะจัดการเรียงตัวให้เลย”
“วุ้ย เท่ชะมัด ไม่น่าละสาวถึงเยอะขนาดนั้น”
“ใครบอก เห็นแบบนี้ผมก็เลือกนะครับ” มือหนาเปิดประตูรถยนต์ของเจ้าตัวให้เธอขึ้นไปนั่ง จากตรงนี้ถึงคณะที่เพื่อนมีนอยู่ก็คงจะใช้เวลาไม่นาน กลิ่นแอลกอฮอล์จาง ๆ ของคนข้างกายเริ่มชัดขึ้นในตอนที่เราขึ้นมานั่งประจำตำแหน่งแล้ว นั่นทำเอาเสือถึงกับชะงัก
มีนดื่มแล้วขับหรือ งั้นโชคดีแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้ชนคนเข้าจริง ๆ แบบนั้นต่อให้ชอบอีกฝ่ายอย่างไรเขาก็คงจะเข้าข้างไม่ลง เนื่องจากอยู่หลังพวงมาลัยรถแล้วหากประมาทเลินเล่อเพียงวินาทีเดียวนั่นก็หมายถึงชีวิตของคนอื่น
“ให้มันจริงเถอะ แล้วนี่ไม่คิดจะคาดนิรภัยให้มีนแบบที่ชอบทำเหรอ”
“ครับ แต่รบกวนคราวหน้าคราวหลังถ้ามีนดื่มมาแล้วอย่าเลือกที่จะขับรถเองเลยนะครับ มันเป็นอันตรายเพื่อนร่วมถนน รวมถึงตัวมีนเองก็ด้วย”
“อ่า ขอโทษนะ ทีหลังมีนจะคิดอย่างมีสติมากกว่านี้”
เป็นเวลาเกือบจะตีสองที่เสือกลับมาถึงอู่ซ่อมรถของพ่อบังเกิดเกล้า เพื่อนมีนอยู่ทำกิจกรรมกันเรียกได้ว่าแทบจะนอนค้างมหาวิทยาลัยอยู่แล้ว เห็นแบบนั้นเสือเลยช่วยหยิบจับเท่าที่จะทำได้แล้วพาทุกคนไปส่งถึงห้องตามลำดับใกล้ไกล และแน่นอนว่ารวมถึงมีนเองก็ด้วย คงเพราะรู้ว่าอีกคนมีแอลกอฮอล์ในร่างกาย เสือเลยเลือกที่จะเรียกรถให้มาส่งตัวเองบริเวณที่ทิ้งยานพาหนะเอาไว้แทนที่จะให้เธอมาส่งตามคุยกันไว้ในตอนแรก
เพียงแต่เดินขึ้นมาถึงชั้นสองได้ไม่ทันไรเสือก็จำต้องนิ่งไป ยัยเด็กนั่นยังอยู่ แต่เขาเองก็ไม่ทราบว่าหญิงสาวมานั่งหลับคอพับกอดตัวเองคล้ายสัตว์เล็ก ๆ ที่ขี้หนาวแล้วกอดลูกเอาไว้แนบอกแบบนี้ได้อย่างไร ประตูห้องนี้เป็นแบบเปิดแล้วมันจะเด้งปิดเองอัตโนมัติ ดีแค่ไหนแล้วในตอนที่เสือเปิดออกไปหาเพื่อนมันไม่ชนเจ้าตัวเข้าให้ ก็เล่นมานอนหลบอยู่หลังบานประตูเช่นนี้
“เฮ้ย ยัยลิงน้อย มานอนอะไรตรงนี้วะ ตื่นก่อน” เสือย่อตัวลงไปสะกิดเพื่อหวังให้อีกฝ่ายตื่นมาพูดคุยกัน เขาจำได้ว่าบอกให้เธอกลับบ้านไปตั้งแต่ปิดประตูหนีแล้ว แต่ไม่คิดว่าเจ้าตัวจะดื้อดึงอยู่ต่อ
“อื้อ...”
“กูบอกให้ตื่น ถ้าไม่ตื่นจะอุ้มลงไปทิ้งไว้ถังขยะข้างล่างนะ” เขาได้รับเป็นเพียงเสียงอื้ออึงในลำคอพร้อมกับการขยับตัวเข้าหากันเป็นก้อนกลมกว่าเดิมของคนที่หลับอยู่เป็นคำตอบ นี่จะมานอนที่นี่ให้ได้เลยใช่หรือไม่ แต่ก็คงจะใช่แหละ ก็เล่นหอบกระเป๋าตามกันมาถึงที่ขนาดนี้ “ห่า ถ้าจะหลับใส่กันขนาดนี้แล้วมันก็ช่วยไม่ได้ล่ะวะ”
ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างปลงตก ใช้แขนแกร่งช้อนเอาตัวของคนเด็กกว่าขึ้นอย่างระมัดระวัง เบาขนาดนี้ผ่านคืนเร้าร้อนมากับเขาได้แบบยังมีแรงเอาชุดชั้นในฟาดหัวกันได้อย่างไร เพราะเขาไม่ใช่พวกที่จะสามนาทีเสร็จ แล้วห้องเละเทะขนาดนั้นก็ไม่รู้ว่าตัวเองใส่เต็มไปกี่รอบ
ดีที่ยัยเด็กนี่รอดมาได้ ไม่ตายคาไอ้นั่นของเสือ อคิระไปก่อน
เขาเลือกวางอีกฝ่ายบนเตียงที่มีเพียงหลังเดียวในห้อง เพราะเขากับน้องชายไม่เคยที่จะเข้ามานอนชนกันอยู่แล้ว เรียกได้ว่าสิงห์มันไม่ค่อยค้างที่นี่เลยแหละ ข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่างที่นี่เลยจะมีแค่ของเขาเป็นส่วนใหญ่
ด้านนอกฝนหยุดตกนานแล้วแต่อย่างไรตัวเด็กนี่ถึงยังเย็นอยู่ ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะเขาทิ้งเธอเอาไว้แบบนั้นใช่หรือไม่ ทั้งที่ดูอย่างไรก็ไม่ใช่คนที่ครอบครัวจะมาปล่อยให้ลำบากแบบนี้แท้ ๆ ทว่าหญิงสาวก็ยังเลือกที่จะไม่กลับบ้านแล้วอยู่รอให้เสือเปิดประตูให้งั้นหรือ
โคตรจะแปลกคน อีกทั้งถ้าตัดเรื่องที่เรานอนด้วยกันแล้วออกเสือก็เป็นแค่คนอื่น แม่ง ไว้ใจคนมากเกินไปหรือเปล่าวะ ตัวเองก็ใช่ว่าจะหน้าตาขี้ริ้ว ขี้เหร่ โดนหลอกไปขายตลาดมืดจะทำยังไง เพราะเสือก็ได้คลุกคลีกับงานของบิดารวมถึงปู่มาอยู่ไม่น้อย อะไรที่ไม่เคยได้เห็นก็เห็นมาทั้งหมดแล้ว พวกเก่งแต่ปากชอบหาเรื่องเขาในรั้วแห่งนี้ ลองออกไปเจอแบบนั้นกับตาดู ไม่แน่ว่าคงจะเข่าอ่อนตั้งแต่เห็นอะไรที่ไม่ควรจะเห็นแล้ว
“หนาวค่ะ...”
“ห้ะ?”
“หนูบอกว่าหนาว พี่ไปไหนมา” เอมิลรู้สึกตัวตั้งแต่ที่เขาเดินกลับขึ้นมาแล้ว เพียงแต่ก็ไม่อยากเปิดเปลืองตาขึ้นมองคนใจร้าย ห้องไม่ได้เก็บเสียงจนขนาดที่จะไม่รู้ว่าเขารีบวิ่งออกไปเพราะอะไร จึงทำได้แค่นั่งนิ่ง ๆ จนหลับไปอีกครั้งในตอนที่เสือกลับเข้ามา
เพราะอย่างน้อยเขาก็กลับเข้ามาแหละนะ
“อ่า โทษที เดี๋ยวเพิ่มอุณหภูมิให้”
“แล้วพี่จะไม่ตอบเหรอคะ ว่าทิ้งหนูไว้แล้วไปไหน” มือขาวละออกจากตุ๊กตาในอ้อมอกข้างหนึ่งเพื่อรั้งแขนแกร่งของชายหนุ่มที่กำลังจะเดินไปหารีโมทแอร์เอาไว้ อย่างน้อยก็อยากที่จะแน่ใจว่ามันคงจะไม่ได้เป็นแบบที่เธอคิด เขาอาจจะมีธุระสำคัญจนไม่ได้สนใจสังเกตเห็นเธอ
“เราไม่ได้รู้จักกันถึงขนาดที่ว่าจะสามารถก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของกันและกันได้ขนาดนั้น แค่กูให้ที่นอนมึงตอนนี้ก็นับว่าเป็นบุญแล้วไหม เพราะงั้นอย่าเยอะ ส่วนเรื่องว่าจะท้องไม่ท้องค่อยรอตรวจอีกที เรื่องนี้ยังไงกูก็ไม่ปัดความรับผิดชอบอยู่แล้ว แต่ที่มึงทำอยู่ในตอนนี้รู้ไหมว่ากูอึดอัดใจแค่ไหน”
TBC.
เมื่อคุณถูกรักโดยบิดา
- Writer
