จีบเลยดีไหม

2758 Words

เช้าวันนี้ที่สดใสแต่ใจคนนอนเล่นอยู่บนเตียงกลับมืดครึ้ม หลังจากที่ไอยรานอนคิดมาค่อนคืนถึงชายหนุ่มที่เธอไปยืนกางร่มให้ครึ่งวัน วันนี้จะเป็นวันที่สามกับการทำงานเป็นเลขา ในหัวสมองเธอมีแต่ภาพคุณยอดข้าวเต็มไปหมด อายุไอยราคือยี่สิบสองปีแต่อายุของเธอจริงๆก่อนจะเข้ามาสลับอยู่ในร่างนี้คือกำลังจะสิบห้าปีเท่านั้น นี่มันเท่ากับว่าเธอกำลังแอบชอบบุรุษผู้ที่มีอายุเทียบเท่ากับบิดาของตนเองในโลกก่อนงั้นเหรอ เอ…หรือว่ามันจะเป็นแค่การหลงใหลเพียงชั่ววูบ ‘แต่กับคนอื่นเธอก็ไม่เป็นแบบนี้นะ’ คิดจนสมองแทบจะแตกก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยในเมื่อยังต้องเจอกันทุกๆวัน เธอลุกขึ้นจากเตียงบิดความขี้เกียจออกจากตัวสลัดชุดนอนเดินเข้าห้องน้ำ ยุคสมัยนี้ดีจริงๆเครื่องประทินโฉมเยอะแยะไปหมด เครื่องแต่งหน้าก็มีให้เลือกมากมายแต่ด้วยที่สภาพหน้าตาของตัวเองในตอนนี้มีความน่ารักมากอยู่แล้วเธอจึงไม่ค่อยเพิ่มเติมอะไรมากไปเหมือนพี่พนักงานในโรงแรมที่ทาแป้งจนหนาไปหมดใครเห็นต่างพากันมองแล้วหัวเราะไม่ใช่มองเพราะสวย อาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดเดรสสีขาวเสมอเข่าแขนตุ๊กตาที่ซื้อมาเมื่อวันก่อน “แม่จ๋า” เสียงอ้อนดังไปถึงก่อนตัว “หนูมีเรื่องอยากจะถาม” “วันนี้มาแปลกนะคะ จะถามอะไรล่ะ?” คนซุปไก่หอมฉุย “พ่อนนท์กับแม่จ๋าใครชอบใครก่อนคะ” แม่จ๋าหันหน้ามาอมยิ้ม “พูดแบบนีัไปแอบชอบใครล่ะคะ” “ถ้าหนูบอกแม่จ๋าต้องตกใจแน่ๆ ไม่เอาค่ะบอกหนูมาก่อนว่าใครชอบก่อนใครจีบก่อน” “ก็ต้องเป็น…แม่จีบพ่อเขาก่อนสิคะ” ไอยราทำตาโต “หาา จริงเหรอคะ” “จริงสิคะ พ่อเราเขาซื่อบื้อจะตายถ้าไม่เป็นคนไปจีบก่อนก็มัวแต่อายอยู่นั่นแหละ ตอนแม่จ๋าเป็นสาวนะคะมีแต่หนุ่มมาตามจีบหัวกระไดไม่เคยแห้งยกเว้นพ่อนนท์ของเรา เขาทำแค่มายืนส่งเพื่อนหน้าบ้าน แม่ก็รอแล้วรอเล่าไม่ยอมมาจีบกับเขาสักทีแม่รำคาญก็เลยเป็นฝ่ายส่งจดหมายรักไปให้เขาเลย” “จดหมายรักเหรอคะ?” “ใช่ค่ะจดหมายรัก” แม่จ๋ามองน้องไอที่ยืนทำท่าครุ่นคิด “จดหมากรักใช้ได้กับทุกยุคทุกสมัยนะคะ ถึงแม้ยุคนี้จะเป็นยุคดิจิตอลก็เถอะถ้าเผื่อเราไม่มีเบอร์โทรเขา เราก็ต้องส่งจดหมายให้นั่นแหละ” “อืม…ใช่สินะคะ” ยิ้มกว้างกว่าเดิม “ตกลงค่ะ!!” “ตกลงอะไรคะ..จะส่งจดหมายรักให้ใครเหรอ?” ไร้ท่าทางเขินอาย “หนูคิดว่าหนูชอบเจ้านายตัวเองน่ะค่ะแม่จ๋า เรื่องนี้หนูนอนคิดมาทั้งคืนเลยนะคะว่ามันจะใช่รึเปล่าเพราะหนูเจอเขาแค่สองวันไม่รวมวันนี้นะ แม่จ๋าคิดว่ามันเป็นไปได้ไหมคะ” แม่จ๋าวางทัพพีลงแล้วหันมองลูกสาวผู้น่ารัก “เป็นไปได้สิคะแล้วตอนที่น้องไอเจอเขาครั้งแรกน้องไอรู้สึกยังไงล่ะ” “ใจหนูเต้นแรงมากค่ะ หนูรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องดีที่ลูกน้องจะแอบรักเจ้านายแต่ถ้าหนูไม่บอกเขา หนูคงต้องอกแตกตายแน่ๆค่ะ มันอึดอัด” “แล้วกับคนอื่นล่ะค่ะ อย่างลูกชายลุงกำพลเจ้าของตลาดนัดในหมู่บ้าน ชื่ออะไรนะที่ชอบมาเดินตามหนูน่ะ” “พี่ไก่น่ะเหรอคะ” เธอนึกถึงผู้ชายคนหนึ่งอายุ25ปีตัวสูงผิวขาวหน้าตาดีเรียนจบปริญญาโทมาหมาดๆลูกเจ้าของตลาดคนนั้น “เขาหล่อนะคะแต่หนูไม่ได้รู้สึกอันใด” “แต่รู้สึกกับเจ้านายของหนูตั้งแต่แรก” ไอยราหน้าแดงขึ้นมาทันที “ค่ะ” “งั้นก็จีบเขาเลยสิคะ ดีกว่าอยู่เฉยๆไม่ทำอะไร” แม่จ๋าสนับสนุนเต็มที่ก็ดีแล้วที่ลูกสาวเข้ามาบอกกับเธอตรงๆไม่ใช่ไปแอบทำอะไรคนเดียว “ได้ใช่ไหมคะ?” “ต้องได้อยู่แล้วไม่มีกฏข้อไหนห้ามไว้นี่ว่าห้ามลูกน้องจีบเจ้านาย แต่อย่าลืมว่าน้องไอยังต้องทำงานเป็นเลขาเขาอยู่นะ ถ้ามันจะลงเอยยังไงหนูก็ต้องยอมรับเพราะหนูจะหลีกเลี่ยงการพบหน้าเขาไม่ได้” ไอยรานิ่งเงียบไปอย่างใช้ความคิด ‘มันเป็นแบบแม่จ๋าว่า’ “หนูขอเจอหน้าเจ้านายวันนี้ก่อนค่ะแล้วจะตัดสินใจอีกที” “ตามใจนะคะ..เรื่องหัวใจแม่ไม่เคยห้ามเพราะขนาดแม่เองแม่ก็ทำตามหัวใจสั่งให้ทำ” จับมือลูกสาว “คิดดีๆนะคะจะสุขจะสมหวังก็ถือเสียว่ามันคือประสบการณ์ชีวิต” “ค่ะแม่” เธอกอดแม่ตัวเองแน่นๆ…. ‘เจอหน้าอีกทีคือการตัดสินใจครั้งใหญ่ล่ะนะคุณยอดข้าว’ ---++++-------+++- หน้าโรงแรมเซสเซอร์กรีน1 “บ๊ายบายค่ะพ่อนนท์” โบกมือให้พ่อตัวเองที่นิ้มตอบกลับมาแล้วออกรถไป ไอยราเดินไปตามทางด้านข้างโรงแรมเพื่อเข้าไปในส่วนของออฟฟิศระหว่างทางเกือบสามร้อยเมตรเธอมองเห็น ‘เจ้านาย’ เดินจูงคนแก่ข้ามทางม้าลายตรงเกาะกลางถนนด้านหน้าไปส่งที่ร้านขายข้าวอีกฝั่งถนนก่อนที่เขาจะเดินกลับมายังร้านกาแฟสดด้านข้าง เธอเห็นว่าตอนนี้ยังแค่เจ็ดโมงกว่าๆคนยังไม่ค่อยเยอะจึงเดินไปที่ร้านนั้นทันที “สวัสดีค่ะท่านรอง” ยกมือไหว้สวยพร้อมกับยิ้มหวาน “วันนี้มาเช้าจังนะคะ” “ฉันมาเวลานี้ทุกวัน” จ่ายเงินค่าโกโก้ร้อนแล้วเดินหาที่นั่งแถวนั้น ไอยราไม่รอช้ารีบเดินตามไปทันทีพร้อมกับนั่งลงตรงกันข้ามมองหนุ่มหน้าดุอายุ39ปี ยิ่งมองยิ่งใจสั่น เหงื่อชื้นเต็มมือไปหมด “สั่งอะไรรึยัง” คนดุถามขึ้นเหมือนเป็นมารยาท “ไม่หรอกค่ะฉันทานมาจากบ้านแล้ว” ความเงียบปกคลุมคนทั้งคู่ หนึ่งคนหน้าดุใส่ชุดสูท หนึ่งคนน่ารักมัดผมเป็นหางม้าเปิดเผยหน้าตาอ่อนใสในชุดเดรสสีขาวแขนตุ๊กตาให้บรรยากาศดูเข้ากันแบบแปลกๆ “พี่ปอนด์ล่ะคะ?” เธอถามทำลายความเงียบ ยอดข้าวเข้าใจว่าที่ไอยรามาหาเขาตรงนี้และมีท่าทางเขินๆคงเป็นเพราะอยากจะถามหาปอนด์คนขับรถของเขา “ตอนเช้ามันชอบไปหาข้าวกินตรงตึกอีกฝั่งน่ะ” “อ่อ..ค่ะ” หัวใจเธอจะหลุดออกจากอกเมื่อคิดดีแล้วว่า เธอจะรุกจีบเจ้านายตัวเอง ‘จะรอดมั้ยเนี่ย!’ “เอ่อ..ยังไงฉันขอตัวก่อนนะคะเผื่อคุณจะอยากนั่งคนเดียว” เธอลุกขึ้นเดินหนีออกไปไม่ร่ำลาเพราะอีกครึ่งชั่วโมงก็คงเจอกันด้านบนอยู่แล้วอาการประหม่าแสดงออกมาชัดเจน คล้อยหลังคนน่ารักเดินไป คุณยายคนเดิมที่มักจะมาซื้ออาหารตรงร้านฝั่งตรงข้ามประจำก็เดินมา รอให้คนพาข้ามฟาก ยอดข้าวเห็นและทำหน้าที่จูงคุณยายกลับมา เขาทำแบบนี้เกือบจะทุกวันเหมือนเป็นความเคยชิน บางครั้งเขาอาจจะมาไม่ทันบ้างแต่ก็มีเจ้าของร้านกาแฟคอยจูงข้ามถนนตลอดอยู่แล้ว แม้จะไม่ได้สำคัญอะไรแต่สำหรับเขามันไม่ได้ยากเกินไปนักสำหรับการช่วยคน ไอยราหันกลับมามองเห็นภาพนั้นอีกครั้ง ความประทับใจเพิ่มให้เจ้านายอีกสิบเท่า..ตัดสินใจแล้ว ‘ขึ้นไปเขียนจดหมายรักดีกว่าค่ะ’ ----++++----------------++ “เฮ่ออ…” นั่งถอนหายใจมาเกือบสิบนาทีแล้วตั้งแต่ท่านรองขึ้นมา กองเอกสารรอเซ็นต์แต่ละชุดถูกแยกไว้เป็นหมวดๆ เรื่องเบิกค่าวัสดุจากฝ่ายช่าง เรื่องรับพนักงาน ฯลฯ เอาวะ..กระดาษแผ่นน้อยหนึ่งในสามส่วนของกระดาษเอสี่ถูกหนีบกับแม่เหล็กของแฟ้มฝ่ายช่างแฟ้มแรกที่จะต้องเอาไปให้เจ้านายเซ็นต์ มีเอกสารคำร้องอยู่ด้านบนและเอกสารที่ต้องเซ็นต์อยู่ด้านล่าง จดหมายของเธออยู่ตรงกลาง ข้อความ: ฉันชอบคุณตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันจะเป็นอะไรมั้ยคะถ้าฉันจะขอจีบคุณมาเป็นแฟน….ไอยราเลขาผู้น่ารัก. เก็บแฟ้มขึ้นมาแนบอก หายใจเข้าออกสามสี่ครั้งไม่สนใจท่าทางของปอนด์ด้านข้างที่พยายามจะถามว่าเธอเป็นอะไร กดสปีกโฟน ติ่ด!!! “มีเอกสารต้องเซ็นต์ค่ะ” กรอกเสียงแค่นั้นแล้วเปิดประตูเข้าไปทันที สองขาก้าวเดิน ดวงตามองต่ำ “นี่ค่ะ” วางลงตรงโต๊ะทำงาน “อีกสิบห้านาทีจะเข้ามาอีกครั้งพร้อมเอกสารของฝ่ายบุคคลนะคะ” กลับหลังหันเดินออกไปทันทีเพราะไม่กล้าสู้หน้า ‘อาย’ ยอดข้าวแต่ส่ายหัว เขาก้มมองเอกสารแล้วเปิดแผ่นที่สองขึ้นมาไม่ถึงครึ่งของกระดาษด้วยซ้ำ..จรดปากกาเซ็นต์ลงไปทันทีรายละเอียดการสั่งซื้อนี้เป็นเขาเองที่กำหนดตัวเลขไว้ให้ฝ่ายช่างนำมายื่นเรื่องจึงไม่ต้องอ่านอะไรมากมาย เลื่อนแฟ้มนั้นออกไปแล้วกลับมาจดจ้องราคาหุ้นบนหน้าจอต่อ ----+-------++-- ไอยราออกมานั่งกุมหน้าอกตัวเองด้วยใจเต้นระทึกรอฟังเสียงของท่านรองนานมากกว่าสิบนาทีก็ไม่รู้ว่าคำตอบจะออกมาเป็นอย่างไร ‘รึเขากำลังเขียนใบไล่ออกให้เธอ’ ตายแน่แล้วไอยรา เธอผุดลุกจนเก้าอี้หงายล้มไปด้านหลัง โครม!!! ปอนด์สะดุ้ง “อะไรครับน้องไอ” คนถูกถามรีบส่ายหน้าทันที “ไม่ค่ะไม่มีอะไร” มือหยิบแฟ้มฝ่ายบุคคลออกมาถือกำลังจะเดินไปหน้าประตูก็มีผู้ชายตัวอ้วนร้องทักขึ้นมา “ขอโทษครับ..มาเอาแฟ้มของฝ่ายช่างครับ” “ค่ะ..สักครู่นะคะ” ไอยราหันมองผู้ชายอ้วนที่ยิ้มหวานใส่เธอแต่คนที่ใจเต้นกลับไม่ได้สนใจท่าทางนั้น เธอเดินออกไปกดสปีกโฟน ติ่ด!! “ท่านรองมีคนมาเอาเอกสารของฝ่ายช่างค่ะ” “อืม..มาเอาไปเลย” จบคำนั้นไอยราถึงกับตัวเย็นเฉียบ ‘แสดงว่าเขาอ่านแล้ว’ กลั้นใจเปิดประตูเข้าไป แม้ขาเธอจะสั่นแต่ก็ต้องเดิน “นี่แฟ้มของฝ่ายบุคคลค่ะ” ยื่นเสร็จก็รีบเดินออกไปทันทีเพราะมัวแต่พะวงว่าท่านรองจะตอบยังไงจึงไม่ได้สนใจแฟ้มของฝ่ายช่างที่อยู่ในมือ มาถึงด้านนอกเธอยื่นให้ผู้ชายท้วมคนนั้นทันที “นี่ค่ะ” “ขอบคุณครับน้อง?” ยิ้มกรุ้มกริ่ม “ไอยราค่ะ” แค่นั้นก่อนจะเดินไปที่ห้องชงกาแฟ หาเครื่องดื่มเย็นๆดับอารมณ์ฟุ้งซ่าน --+++------++++ ในลิฟท์ ทันทีที่ช่างหลงเห็นกระดาษบอกรักแผ่นน้อยแนบมากับเอกสารเซ็นต์อนุมัติงบประมาณ เขาถึงกับกระโดดโลดเต้นเสียงดังลั่นลิฟท์ “โว้ยยย กูจะมีเมียแล้วววว!!!!” -++++------+++++++- ช่วงเช้าผ่านไป สถานการณ์เงียบเป็นปกติราวกับว่าเมื่อเช้าเธอไม่ได้ส่งจดหมายรัก ไอยราคิดว่าท่านรองต้องขยำทิ้งแล้วแน่ๆ อยากจะถอดใจแต่เมื่อยังไม่ได้ยินคำนั้นออกมาจากปากที่มีหนวดเครารอบๆเธอก็คิดว่า ‘ต้องลองอีกที’ ทำไมการต่อสู้เพียงลำพังโดยไม่มีสาวใช้มันถึงได้เหนื่อยแบบนี้นะ ก่อกๆๆ “ขออนุญาตค่ะ” ไม่ต้องมากพิธีอะไรแล้วเพราะไอยราสุดจะทน แฟ้มหนาถูกวางลงบนโต๊ะตัวเดิม เจ้านายคนเดิมเพิ่มเติมมาคือเธอยืนรอ ‘เอาล่ะนะ..รุก' “คุณมีแฟนรึยังคะ?” เสียงเซ็นต์เอกสารดัง ฟืดฟาด ไปมาไร้เสียงตอบกลับ เลขาน่ารักนั่งลงตรงกันข้ามห่างกันแค่เพียงโต๊ะกั้น “ถ้าคุณชอบใครสักคน คุณจะเริ่มจากตรงไหนก่อน?” ไอยรายังคงถาม ยอดข้าวคนหน้าดุมองคนพูดเก่งตรงหน้า แม้บางคำจะฟังดูงงๆ “เธอมาถามอะไรในเวลางาน?” “ก็นอกเวลางานหนูไม่เจอคุณนี่คะ? เบอร์โทรศัพท์ก็ไม่มี” คำว่าหนูของเธอเรียกรอยยิ้มหล่อเหลาได้ทุกครั้ง “ถามใหม่สิ” ก้มหน้าลงอ่านรายละเอียดเอกสาร “ถ้าคุณชอบผู้ใดคุณจะทำยังไงคะ?” ถามเองงงเอง “ถ้าชอบก็เดินไปบอกเลยสิจะต้องรออะไรให้วุ่นวาย” เสียงปากกายังคงตวัดดังต่อเนื่อง ไอยราคิดตามที่ท่านรองพูด อืมมม ‘คุณอยากให้เดินไปบอกเหรอ’ เธอลุกขึ้นยืนแล้วเดิน กึ่กๆๆ เสียงส้นสูงดังห่างออกไปให้คนที่นั่งตรงหลังโต๊ะคิดว่าเธอคงเดินออกไปบอกใครสักคนข้างนอกว่าแอบชอบ กึ่กๆๆ ‘หืมมม.. ไวจังแฮะ' “ท่านรองคะ?” คนถูกเรียกเงยหน้าดุๆ “ฉันชอบคุณค่ะ” ตรงๆไปเลย ‘หะ’ สตั๊นไปมากกว่าสามวินาที ตาคมมองผู้หญิงน่ารักที่พูดจาแปลกๆตรงหน้า วันนี้เธอใส่เดรสสีขาวแขนตุ๊กตาดูน่ารักมาก เขาส่ายหัวสลัดความคิดโง่ๆ เมื่อมันไม่ใช่ประเด็น “ฉันชอบคุณตั้งแต่แรกพบค่ะ แล้วคุณรู้สึกอย่างไรคะ?” เอียงคอรอคำตอบ ยอดข้าวหยุดตกใจ “เธอบ้ารึเปล่าไอ” เด็กนี่แค่ล้อเล่น “เธอเพิ่งจะเจอฉันแค่สามวันจะมาชอบฉันได้ยังไง..นี่เธอซ้อมเพื่อจะไปบอกใครรึเปล่า?” ในหัวคิดไปถึงไอ้ปอนด์ที่วนเวียนตามหาไอยราตั้งแต่เมื่อวานและเป็นคนสอนเธอตลอดเวลาที่นั่งด้วยกันข้างนอก “ซ้อมอะไรคะนี่ฉันพูดจริงนะ” “ก็ซ้อมไปพูดกับคนอื่นไงล่ะ คนหล่อ คนหนุ่มกว่าฉันมีเยอะแยะ” “หนุ่มกว่าแล้วอย่างไรคะ..หนูไม่ได้ชอบพวกเขาแต่หนูชอบคุณ” “ไร้สาระจริงๆ ฉันอายุจะสี่สิบแล้วไม่ได้มีเวลามาล้อเล่นหรอกนะ” ยอดข้าวพูดเสียงดุ “ไปทำงานได้แล้วไป” “คุณมีภรรยาแล้วใช่มั้ยคะ?” ไม่สนใจคำไล่ “ไม่มี” ทำท่าไม่สนใจสาวน้อยตรงหน้าที่ยืนรอเอกสาร “หยุดเซ้าซี้ได้แล้ว” โบกมือไล่ ไอยราหน้ามุ่ยอีกครั้ง ทำไมชายผู้นี้ถึงได้ชอบว่าเธอนักก็ไม่รู้ “ไหนคุณบอกว่าถ้าชอบใครก็เดินไปบอกไงคะ ฉันทำแล้วไงทำไมคุณถึงว่าฉันเล่า เมื่อเช้าฉันก็ส่งจดหมายให้คุณ คุณก็ไม่สนใจ” ความเงียบปกคลุมในห้องทำงานสร้างความอึดอัดเพิ่มขึ้นมาอีก ‘บอกชอบแล้วโดนปฎิเสธ’ นี่เธอควรจะอายใช่มั้ย?... ขอบอกเลยว่า ‘ไม่’ “ทำไมฉันจะว่าไม่ได้ในเมื่อเธอกำลังพูดเพ้อเจ้อไม่เกี่ยวกับงาน” “คุณทำให้ฉันโมโหมากนะเจ้าคะ” คำพูดปะปนสับสนมาอีกครั้ง “มันก็เรื่องของเธอ” เมื่อไล่เธอไม่ไปเขาจึงนั่งเซ็นต์เอกสารต่อพร้อมกับพูดคุยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ทำไมไม่แทนตัวเองว่า ‘หนู’ ล่ะ ฟังแล้วน่ารักดีเหมาะสมกับวัยเธอ” คนพูดไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง “คำนี้สำหรับคนในครอบครัวค่ะ..แต่ถ้าคุณอยากให้พูด” เธอเว้นวรรครอจังหวะที่เขาเงยหน้า “หนูก็จะพูดแต่คุณต้องมาเป็นคนในครอบครัวหนูนะ?” “เหอะ” เข้าตัวอีกแล้ว “พี่ชายหนูมีแล้ว จะขาดก็แต่..’แฟน’” ยิ้ม “งั้นก็ไม่ต้องพูด” “อ้าว!! หนูพร้อมรับคุณเป็นแฟนหนูนะคะ” “ไปกันใหญ่ละ” ปั่บ!!! วางเอกสารที่เซ็นต์เสร็จแล้ว “ออกไปเลยไปถ้าจะซ้อมจีบผู้ชายก็ไปซ้อมที่อื่น” “หึ่ย!!!” ขวับ!! คว้าเอกสารเดินออกไปด้านนอกทันทีด้วยความหงุดหงิดแบบวัยรุ่น ยอดข้าวส่ายหัวตามหลัง 'วุ่นวาย' ----+++---+++++++++ เรื่องใหญ่..มาแล้วเมื่อ สเตตัสช่างหลง ช่างหลงกำลังคบกับไอยรา ? พร้อมแนบจดหมายฉบับน้อย ข้อความ: ฉันชอบคุณตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันจะเป็นอะไรมั้ยคะถ้าฉันจะขอจีบคุณมาเป็นแฟน….ไอยราเลขาผู้น่ารัก.

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more