๑๐.๑
เขาไม่แปลกใจในความกล้าบ้าบิ่นของหล่อนเท่าไร แต่เนื้อตัวอวบอิ่มที่เบียดเข้ามานั่นสิกำลังสั่นคลอนความตั้งมั่น และทำให้เขาตบะแตก ไหนจะบรรยากาศเย็นสบายช่างเป็นใจ ร่างบางอวบอิ่มก็ช่างเย็นรื่นละมุนมือหยาบๆ ของเขายิ่งนัก
บลินดายังยิ้มไม่ยอมหุบและไม่สังเกตการเปลี่ยนแปลงของรพีสักนิด หล่อนกำลังจะถอยห่างตามที่เขาบอกแต่เอวกิ่วกลับถูกฝ่ามือหยาบของชายหนุ่มบีบกระชับก่อนจะดันให้แนบเข้าหาอกกว้าง
หญิงสาวเริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงใบหน้าที่ยิ้มรื่นจึงคลายลง เมื่อสบดวงตาคู่เก่าแต่ไม่เหมือนเดิม เขากำลังทำให้หล่อนหวาดหวั่น…
ใบหน้าเข้มที่โน้มต่ำลงมาทำให้บลินดาเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง หญิงสาวผงะหนีแต่ติดมือของเขาที่ยกขึ้นช้อนศีรษะเล็กได้รูปของหล่อน ก่อนจะได้ยินเขาพูดออกมาราวกระซิบ…
“จะหนีไปไหนล่ะ คุณต้องการไม่ใช่เหรอ อยากรู้ใช่ไหมล่ะว่าถ้าคนอย่างผมมีอารมณ์อย่างว่า แล้วจะเป็นยังไง เดี๋ยวผมจะสาธิตให้ดูนะ”
