bc

เทวีนาคา

book_age12+
33
FOLLOW
1K
READ
reincarnation/transmigration
HE
time-travel
love after marriage
fated
heir/heiress
drama
sweet
lighthearted
kicking
mythology
office/work place
soul-swap
superpower
like
intro-logo
Blurb

เรื่องย่อ

เทวีนาคา

โดย ทิพย์ทิวา

หลังจากปานวาดและเพิ่มผู้เป็นสามีไปขอลูกจากรูปปั้นองค์ปู่ภุชงค์พญานาคและแม่ย่าทองคำศรีปางตาลในถ้ำริมทะเล ซึ่งองค์ภุชงค์นาคราชเป็นนาคาธิบดีที่ดูแลเหล่านาคและมนุษย์ในเขตอ่าวไทย ซึ่งเป็นที่เคารพบูชาของคนเลที่อยู่ในบริเวณนั้น โดยที่ปานวาดไม่รู้เลยว่าวันนั้นตนเองได้รับสิ่งที่ขอคือบุตรสาวแสนสวยซึ่งเธอตั้งชื่อให้ว่ามุกดาจากที่เคยฝันว่ามีเด็กหน้าตาน่ารักมอบมณีมุกดาให้

มุกดาเกิดมาท่ามกลางพายุในวันที่เธอคลอดมีคลื่นลมแรง พายุลูกใหญ่โถมกระหน่ำไปถึงอาคารแห่งหนึ่งชื่อว่าไดมอนด์ ออฟ โอเชียน ในประเทศสิงคโปร์ ซึ่งมีผู้ชายคนหนึ่งนามว่าเดวิด เฉิน เป็นเจ้าของ ซึ่งผู้ที่เป็นเจ้าของร่างนั้นมีความสุขอย่างมากในวันนี้ เพราะเขาคือองค์ยัสมันนาคราช นาคาธิบดีองค์ที่ 8 ซึ่งปกครองบาดาลใต้บริเวณท้องทะเลที่ติดกับประเทศมาเลเซียและสิงคโปร์ ที่พยายามลงมายังโลกมนุษย์เพื่อติดตามองค์มุญารินทร์รณีเทวี ซึ่งเป็นเทวีเพียงหนึ่งเดียวที่พระองค์รอคอยมานับพันปี เพื่อรอคอยทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับเธอว่าจะมีเธอเป็นเทวีเพียงองค์เดียวตราบชั่วชีวิต เมื่อพระองค์ได้รับสัญญาณบางอย่างว่าเธอจะมาจุติหลังจากที่ละสังขารมานับพันปี

รวมทั้งก่อนหน้านั้นพระองค์ได้รับคำร้องขอจากชายชราชื่อ เฉินเฟยหลง ซึ่งเป็นมนุษย์สายใยนาคผู้หนึ่งที่ได้ทวงคำสัญญาจากพระองค์ว่าให้ช่วยเหลือบุตรชายที่กำลังป่วยหนัก พระองค์ได้ให้สัญญากับชายคนนั้นซึ่งเป็นครูของพระองค์และเคยเสียสละชีวิตเพื่อพระองค์ในคราวต่อสู้ในศึกครั้งใหญ่กับเพชรพญาธรอัคคี ไว้ตั้งแต่เป็นนาคว่าหากมีเรื่องต้องการให้ช่วยเหลือพระองค์จะช่วยเหลือทันทีโดยไม่มีข้อแม้ ไม่ว่าจะเกิดในชาติใดภพใดก็ตาม เพื่อตอบแทนที่ท่านสละชีวิตช่วยพระองค์ไว้ จึงได้ขออนุญาตองค์สักกะลงมายังโลกมนุษย์ โดยได้ใช้ร่างชายหนึ่งที่ป่วยหนักนามเดวิด เฉินที่ดวงจิตไม่สามารถกลับเข้าร่างของตนเองได้ เนื่องจากได้ทำความผิดมหันต์ไว้ ต้องรอจนกรรมนั้นหมดสิ้นไปถึงจะกลับเข้าร่างได้

ในระหว่างที่องค์ยัสมันนาคราชมาใช้ร่างของเดวิด เฉินนั้นก็ได้สร้างความยิ่งใหญ่ให้กับตระกูลเฉินซึ่งเป็นเจ้าของธุรกิจร้านจิลเวลรีเล็ก ๆ จนกระทั่งกลายเป็นบริษัทผู้ผลิตและจำหน่ายจิลเวลรีที่ใหญ่ที่สุดในสิงคโปร์และมาแลเซีย มีอาคารสูงกว่าห้าสิบชั้นภายในห้าปี และช่วงเวลานั้นเองที่มุญารินทร์รณีเทวีได้มาจุติยังโลกมนุษย์ ในพื้นที่ริมฝั่งทะเลทางภาคใต้ พระองค์ได้ใช้ช่วงเวลานั้นแปลงร่างเป็นงูเขียวตัวน้อยคอยติดตามดูแลพระเทวีในร่างเด็กน้อยเรื่อยมา แม้จะถูกกีดกันจากพ่อแม่ของเธอที่กลัวว่างูจะไปทำร้ายเธอ

อีกทั้งทุกครั้งที่เธอร้องไห้ ท้องฟ้าจะมืดครึ้ม ลมแรงและเกิดพายุขึ้นเสมอ องค์ยัสมันจึงจำเป็นต้องนำสร้อยมณีมุกดาอัญมณีประจำตัวของเธอที่พระองค์เก็บรักษาไว้นับพันปีมาคืนให้ เพื่อควบคุมให้เธอเป็นมนุษย์ปกติไม่ให้เกิดพายุรุนแรงซึ่งสร้างความเดือดร้อนให้แก่มนุษย์

จนกระทั่งมุกดาเติบโตขึ้น เธอมีความสามารถในเรื่องการออกแบบเครื่องประดับ และมีความสามารถในการมองเห็นหอยมุกแม้ว่าหอยมุกนั้นจะอยู่ในเปลือกหอยก็ตาม จนกระทั่งบิดามารดาเห็นความสามารถของเธอ จึงได้ทำฟาร์มเลี้ยงหอยมุกขึ้นมา โดยที่เธอมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งชื่อว่าก้องภพคอยดูแลราวกับเป็นพี่ชาย และมีเพื่อนเล่นมาตั้งแต่เด็กชื่อว่าไลลาเป็นหญิงสาวอิสลามที่อยู่ริมชายฝั่งทะเลเหมือนกับเธอ ทั้งสองเป็นคู่หูที่ไปไหนก็ไปกันมาโดยตลอด ซึ่งจะมีทับทิมและอุษาเป็นคู่กัด และมีวดีซึ่งเป็นน้องสาวของอุษาเป็นคนคอยห้ามทัพอยู่เสมอ

กระทั่งทั่งทั้งหมดโตขึ้นต้องไปเรียนมัธยมปลาย องค์ยัสมันนาคราชจึงให้ทั้งห้าคนนั้นได้รับการคัดเลือกให้เป็นผู้ได้ทุนเพื่อไปเรียนต่อที่ประเทศมาเลเซีย โดยมีองค์ภาคินทร์นาคราชพระเชษฐาของพระองค์เป็นผู้ปกครอง ด้วยระหว่างนั้นปรากฏเหตุการณ์บางอย่างที่เชื่อได้ว่าเพชรพญาธรอัคคีศัตรูอันดับหนึ่งของพระองค์กำลังตามรังควาญ ผู้เป็นพระเชษฐาทั้งสามพระองค์เป็นห่วงจึงได้มาช่วยเหลือเพื่อติดตามคนร้ายและคอยระวังความปลอดภัยของเด็ก ๆ ในอุปการะที่จะเข้ามาเป็นนักเรียนทุนของไดมอนด์ ออฟ โอเชียน ส่วนพระองค์ก็ได้ติดต่อกับเด็ก ๆ ทั้งห้าคน ผ่านทางอีเมล และพระองค์ในร่างของเดวิด เฉินก็ได้สัญญากับมุกดาว่าสักวันหนึ่งจะพาเธอไปนั่งกระเช้าลอยฟ้าที่เกนติ้งไฮแลนด์ด้วยพระองค์เอง

ในระหว่างที่เด็กทั้งห้าคนอยู่ในมาเลเซียพระองค์ไม่ได้เข้ามาทำตัวใกล้ชิดนัก เนื่องจากต้องคอยระวังภาพลักษณ์ให้กับเดวิด เฉิน ซึ่งเป็นเจ้าของธุรกิจใหญ่อย่างไดมอนด์ ออฟ โอเชียน ทำได้เพียงพูดคุยกับมุกดาผ่านทางอีเมลเท่านั้น รวมทั้งได้ส่งของต่าง ๆ มาให้กับเธอ แต่พระองค์ก็เฝ้ารอคอยอีเมลของเธออยู่เสมอ

แต่เมื่อมุกดาโตขึ้นจนเรียนจบมัธยมปลาย ความเป็นสายใยนาคของเธอก็ค่อย ๆ รุนแรงขึ้น สร้อยมณีมุกดาที่เธอสวมมาตั้งแต่เด็กก็เติบโตขึ้นตามตัวของเธอ และมันก็ไม่สามารถควบคุมให้เธอเป็นมนุษย์ปกติได้อีก หญิงสาวมักจะเห็นภาพต่าง ๆ ในอดีตอยู่เสมอ ความฝันที่ปวดร้าวรุนแรงเกี่ยวกับการรอคอยบางอย่าง ความฝันที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาและเรื่องราวในอดีตที่เกี่ยวกับพญานาคสีขาว ซึ่งราวกับว่าพญานาคสีขาวนั้นเป็นตัวของเธอเอง ก็ถาโถมเข้ามาราวกับว่าความฝันนั้นเป็นเรื่องจริง

กระทั่งเธอเรียนจบจากมาเลเซียก็ได้มาเรียนที่สิงคโปร์ด้านการออกแบบเครื่องประดับตามที่ตั้งใจไว้ และที่นี่เธอได้มีโอกาสเจอกับเดวิด เฉินตัวจริง โดยที่เธอมีผู้ปกครองคนใหม่เป็นอีริคกับลิซ่า ซึ่งอีริคนั้นก็คือองค์นฤบดินทร์พระเชษฐาองค์ที่สามขององค์ยัสมันนาคราช ซึ่งมีองค์เพชรภัทรเป็นพระเชษฐาองค์โต องค์ภาคินทร์เป็นพระเชษฐาองค์รอง ซึ่งทั้งหมดเป็นบุตรแห่งองค์อนันตนาคราชแต่ต่างพระมารดา แต่ทั้งสี่พระองค์ก็รักกันมากและช่วยเหลือกันอยู่เสมอในยามยาก

เมื่อได้มาอยู่ใกล้กันจึงได้พบปะอยู่เสมอ แต่แม้จะอยู่ใกล้กันองค์ยัสมันนาคราชก็ไม่กล้าพอที่จะแสดงออกถึงความรักที่พระองค์มีต่อเธอในร่างของเดวิด เฉิน จึงได้ปรากฏกายในร่างของพระองค์เอง เพื่อพบกับเธอในวันแรกที่หญิงสาวมาถึงสิงคโปร์ร่วมกับเพื่อน ๆ และการเปิดเผยพระองค์ในวันนั้นเ

chap-preview
Free preview
บทที่ 1 มณีมุกดา 30%
๑ มณีมุกดา “ที่ไหนเนี่ย สวยจังเลย” ปานวาดกวาดตามองรอบข้างซึ่งเต็มไปด้วยแสงเย็นตา เธอยืนอยู่บนหาดทรายสีขาวสะอาด สว่างสดใสแต่ไม่ร้อนสักนิด ด้านหน้ามีทะเลสีฟ้าคราม ส่วนรอบข้างมีโขดหินและก้อนหินน้อยใหญ่สลับสีสันสวยงามแปลกตา ส่องประกายระยิบระยับราวกับอัญมณี “แม่วาดจ๋า ตามมาสิจ๊ะ หนูมีอะไรจะให้” ปานวาดหญิงวัยย่างสามสิบหันมองไปตามเสียงเรียก เห็นเด็กหญิงในชุดขาวละออตา สวมสร้อยมุกที่ข้อมือ ดวงหน้าจิ้มลิ้มน่ารักน่าเอ็นดู ผิวพรรณขาวผุดผ่อง “หนู น่ารักจังเลย ลูกใครจ๊ะเนี่ย” เธอเดินเข้าไปถาม “ลูกแม่วาดยังไงเล่าจ๊ะ” เสียงนั้นสะท้อนก้องไปมา “ลูกแม่หรือจ๊ะ แต่แม่ยังไม่มีลูกสักหน่อย” ปานวาดแย้ง เธอจะมีลูกได้อย่างไรกัน ในเมื่ออยู่กับสามีมาตั้งนานแล้วก็ไม่มีวี่แววจะตั้งครรภ์สักที แม้อยากมีลูกมากแค่ไหน เธอก็ไม่มีปัญญาหาเงินไปทำเด็กหลอดแก้วหรอกนะ เพราะเธอและสามีเป็นเพียงชาวประมงหาเช้ากินค่ำ ทำได้เพียงบนขอลูกจากพ่อปู่ภุชงค์และแม่ย่าทองคำศรีปางตาลที่อยู่ในถ้ำริมทะเลเท่านั้น ดวงตากลมโตของหนูน้อยอ่อนแสงลง เบะปากคล้ายจะร้องไห้ “แม่ไม่อยากได้หนูเป็นลูกหรือจ๊ะ” หนูน้อยถามอีกครั้ง “อยากสิจ๊ะ แม่อยากให้หนูมาเป็นลูกแม่” ปานวาดทรุดตัวลงนั่งต่อหน้าหนูน้อย เด็กหญิงยิ้มกว้างอย่างสดใส ดวงตาเป็นประกาย ก่อนที่จะยื่นไข่มุกเม็ดใหญ่เต็มฝ่ามืออูมเล็กนั้นมาให้ “นี่มณีมุกดา หนูให้แม่” ปานวาดยื่นมือไปรับ ไข่มุกเม็ดนั้นช่างสวยงามเหลือเกิน สวยงามกว่าไข่มุกเม็ดใดที่เธอเคยเห็น พลันหนูน้อยกลับกลายร่างเป็นหญิงสาวแสนสวยที่ยิ้มเยื้อนให้เธออย่างน่ารัก ขณะที่ส่วนขากลายเป็นงูใหญ่สีขาวมีประกายเลื่อมทองระยิบระยับ แล้วร่างนั้นก็สลายกลายเป็นไอหมอกสีขาวลอยเข้ามาในไข่มุกที่เธอถืออยู่ ปานวาดก้มมองจนกระทั่งไอหมอกสีขาวมีประกายระยิบระยับนวลตานั้นเข้าไปในไข่มุกจนหมด ไข่มุกยิ่งเปล่งประกายงดงาม เธอมองมันอย่างหลงใหล “มณีมุกดาหรือลูก สวย สวยเหลือเกิน...” ปานวาดพึมพำพร้อมกับยิ้มอย่างมีความสุข ก่อนจะตะโกนเรียกสามี เพราะอยากเอาไข่มุกในมือนั้นไปให้สามีดูด้วย “พี่เพิ่มจ๋า พี่เพิ่ม มาดูอะไรนี่สิ พี่เพิ่ม พี่เพิ่ม!” “วาด ๆ เป็นอะไรรึ นอนละเมอหรือเปล่า เรียกพี่ทำไม” แรงเขย่าตัวของสามีทำให้ปานวาดลืมตาตื่นด้วยความตกใจ หญิงสาวยกมือของตัวเองมาดู ไม่มีไข่มุกที่ส่องประกายสวยงามอยู่ในมือแต่อย่างใด เธอขยับตัวลุกขึ้นนั่งด้วยความงุนงง เอ่ยเสียงแผ่วว่า “ฉันฝันน่ะพี่เพิ่ม” “ฝัน ฝันร้ายรึ ถึงได้ตะโกนเรียกพี่ซะเสียงดัง” คนเป็นสามีถาม ผู้เป็นภรรยาส่ายหน้า “เปล่า ฉันฝันดีมากเลยพี่ ฉันฝันว่ามีเด็กหญิงหน้าตาน่ารักมาขอเป็นลูก หรือว่าฉันจะท้องจ๊ะพี่” ปานวาดวางมือลงบนท้องของตัวเองเบา ๆ ก่อนจะช้อนสายตาขึ้นมองสามี “จริงหรือ ฝันว่าอะไรหรือวาด” คนเป็นสามีรีบถาม “ฉันฝันว่ามีเด็กหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู ตัวขาวจั๊วะ เอาไข่มุกมาให้ บอกฉันว่าเป็นมณีมุกดา จะมาอยู่ด้วย จะมาเป็นลูกเรานะพี่ แล้วเด็กก็กลายเป็นผู้หญิงสวยมาก ฉันยังจำหน้าได้ติดตา เธอยิ้มให้ฉันด้วย แต่ส่วนขาเป็นงูใหญ่สีขาวเกล็ดเลื่อมทองสวยเหลือเกิน แล้วร่างก็สลายเป็นหมอกลอยเข้ามาในไข่มุก จากนั้นไข่มุกก็ส่งประกายสวยมากเลยพี่ ฉันก็เลยตะโกนเรียกพี่ให้มาดู” ปานวาดเล่า เพิ่มนิ่งไป ก่อนจะยื่นมือไปจับท้องของภรรยา “เราอาจจะมีลูกงั้นหรือวาด” ผู้เป็นสามีถาม “จ้ะพี่ ฉันรู้สึกเหมือนฉันจะมีลูกนะจ๊ะพี่” ปานวาดเอ่ยน้ำตาซึมด้วยความดีใจ คนเป็นสามีขยับมากอดภรรยาไว้แนบอก เอ่ยเสียงสั่นเครือว่า “พี่ดีใจเหลือเกิน ขอให้เป็นอย่างที่คิดเถอะวาด พี่อยากได้ลูกเหลือเกินแล้ว มาเกิดเป็นลูกพ่อเถอะนะลูก” พูดพลางก็ลูบท้องของปานวาดไปด้วย ก่อนจะได้ยินเสียงฟ้าร้องครืน ๆ จึงดันร่างของภรรยาลงบนที่นอนอย่างเดิม “งั้นนอนเถอะนะวาด อีกตั้งสองสามชั่วโมงกว่าจะเช้า ฝนก็ทำท่าจะตก กรมอุตุฯ บอกว่าช่วงนี้จะมีมรสุม เราคงไม่ได้ออกเรืออีกหลายวัน ก็ดีเหมือนกัน วาดจะได้พัก ไม่ต้องตะลอน ๆ อยู่ในเรือกับพี่ เผื่อท้องไส้ขึ้นมาจะเป็นอันตราย” ผู้เป็นสามีว่า พลางดึงมุ้งที่ภรรยาถีบออกตอนละเมอเมื่อครู่นี้สอดเข้าใต้เบาะรองนอนอีกครั้ง แล้วล้มตัวลงนอนกอดเธอไว้ เพิ่มมองภรรยาที่พริ้มตาหลับด้วยความห่วงใย เขาอายุมากกว่าเธอห้าปี อยู่กินกันโดยไม่ได้แต่งงานมาราวสิบปีแล้ว เขาพาเธอหนีออกจากบ้าน เพราะพ่อแม่ของปานวาดไม่เห็นด้วยกับความรักของเขา ซึ่งเป็นเพียงชาวประมงฐานะยากจน อยากให้เธอแต่งงานกับลูกชายเถ้าแก่แพปลาที่ฐานะร่ำรวย ด้วยความรักปานวาดจึงยอมหนีมากับเขาในวัยเพียงยี่สิบปี เขามีสมบัติติดตัวเพียงอย่างเดียวคือเรือประมงที่พาภรรยาหนีมาจากบ้าน เดินทางรอนแรมข้ามทะเลมาหลายจังหวัด จนได้มาหลบพักพายุอยู่ที่นี่ ต่อมาจึงได้รู้จักชาวบ้านละแวกนี้ ซึ่งแบ่งปันที่ดินขายให้เขาได้สร้างหลักปักฐาน เขาออกเรือหาปลาจากอวนที่นำติดเรือมาด้วยเพื่อหาเงินซื้อที่ดินและสร้างบ้านไม้เล็ก ๆ เป็นของตัวเอง ตอนนี้แม้ไม่ร่ำรวยแต่ก็ไม่ได้ลำบากยากเข็นนัก สิ่งที่รอคอยที่สุดก็คือ การได้มีลูกน้อยตัวเล็ก ๆ เป็นสักขีพยานแห่งความรักของเขา เขายกศีรษะขึ้นมองหน้าภรรยาแล้วก้มลงจุมพิตหน้าผากเธอเบา ๆ ด้วยความรัก ก่อนจะหลับตาลงพร้อมกับเสียงฝนตกและคลื่นลมแรงซัดกระทบชายฝั่ง จนดังมาถึงบ้านของเขาที่ห่างจากทะเลราวห้าร้อยเมตร เพิ่มตื่นขึ้นมาอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงดังจากในครัว เขาควานหาก็เห็นว่าปานวาดลุกขึ้นจากที่นอนแล้ว เธอคงตื่นมาทำครัวตามปกติ เขาลุกขึ้นเก็บมุ้งหมอนที่นอน แล้วเดินเข้าไปในครัว “ทำอะไรจ๊ะวาด วันนี้ตื่นเร็วเชียวนี่เพิ่งจะตีห้า” “ทำกับข้าวใส่บาตรจ้ะพี่ แกงส้มปลากระบอกที่พี่หามาเมื่อวาน กับแกงจืดปลาหมึกยัดไส้ ฉันอยากทำบุญใส่บาตรเผื่อลูกมาเกิด จะทำบุญให้พ่อปู่แม่ย่าด้วย ท่านอาจจะให้ลูกเรามา” ปานวาดว่า สามีพยักหน้าเข้าใจ เพราะเขาและเธอไปกราบไว้พ่อปู่ภุชงค์กับแม่ย่าทองคำศรีปางตาลให้คุ้มครองอยู่เสมอ เนื่องจากเป็นชาวเลเรื่องการบูชาพญานาคราช เจ้าผู้ปกครองบาดาลแห่งท้องทะเลทั้งฝั่งอ่าวไทยและฝั่งอันดามันนี้ เป็นสิ่งที่ชาวเลอย่างเขาขาดไม่ได้ “อุ๊ย พี่ ดูแกงให้ฉันหน่อย ถ้าเดือดก็ยกลงเลย ฉันผะอืดผะอมยังไงก็ไม่รู้” ปานวาดว่าแล้วก็ทิ้งทัพพีให้สามี ก่อนจะวิ่งไปเข้าห้องน้ำ แล้วส่งเสียงอาเจียน คนเป็นสามีรีบปิดเตาแก๊สแล้ววิ่งตามไป “วาด วาดแพ้ท้องใช่ไหม วาดแพ้ท้องแน่ ๆ แล้ว ใช่ไหม” เขาลูบหลังภรรยาไปพลางถามไปพลาง “ไม่รู้สิจ๊ะพี่ แต่มันผะอืดผะอมบอกไม่ถูก” ปานวาดบอกหลังจากตักน้ำมาบ้วนปาก ขณะที่ด้านนอกฝนซึ่งเพิ่งตกปรอย ๆ ก็เพิ่มระดับรุนแรงขึ้นอย่างรวดเร็ว เสียงคลื่นซัดสาดกระทบฝั่งดังชัดเจนผสมกับเสียงฟ้าร้องและเสียงลมฝนดังอื้ออึงไปหมด

editor-pick
Dreame-Editor's pick

bc

สร้างเนื้อสร้างตัวในยุคจีนโบราณ

read
19.2K
bc

เกิดใหม่มีสามีตาบอด

read
2.4K
bc

ข้าก็แค่ภูตน้อยจอมเกียจคร้านคนหนึ่ง

read
1.5K
bc

เก็บขยะจนรวย ด้วยระบบรักษ์โลก

read
1K
bc

สงครามรักในเงามืด

read
1K
bc

เซียนสาวเกิดใหม่ขอไลฟ์สดทำนายดวง

read
1K
bc

เสมือนหนึ่งใจเคยรัก

read
2.0K

Scan code to download app

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook