REECE
Pagkatapos niya iyon sabihin ay katakot-takot na irap ang binigay ko sa kanya bago bumalik sa kusina. Ibinunton ko na lang ang lahat ng inis ko sa niluto niya. Humupa lang ang inis ko nang maubos ko ang noodles.
Pagkatapos kong kumain ay nagkulong na ako sa silid ko. Natulog ako at nagising ng bandang ala singko ng hapon. Lumabas ako ng kwarto at tinungo ang kusina para uminom ng tubig. Ngunit natigilan ako ng marinig kong tila may kausap si Serge. Sumilip ako. Nakatalikod siya. May kausap siya sa phone niya.
“Oo, nakita ko na. Ako na ang bahala. Hihintayin ko lang na makatulog ang amo ko.”
Malawak akong ngumiti. Ibig sabihin, aalis siya mamaya. So, pwede akong lumabas.
“Sigurado ka ba sa oras?” tanong niya sa kausap niya sa kabilang linya. Namayani ang ilang segundong katah
