Chapter 3 : Begin
1379 Words
Begin
หญิงสาวมองไปรอบๆ ทุกคนต่างสนุกสนาน ก่อนที่เธอจะเหลือบไปเห็นเงาบางอย่างอยู่หลังกำแพงทางที่จะไปห้องน้ำ เจสสิก้ามองแล้วมองอีก เธอคิดว่าต้องเป็นคนที่แอบดูเธอวันที่เธอซ้อมแน่ๆเธอจึงตามไป เธอลุกขึ้นห้องน้ำห่างจากโต๊ะเธออยู่พอสมควร แต่แล้วเธอก็รู้สึกวิงเวียนคงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ประจวบกับการพักผ่อนน้อยของเธอ
“ คิคิ ” เจสสิก้าได้ยินเสียงเด็กผู้หญิง แล้วจู่ๆภาพก็ตัดไป
17 กรกฎาคม 2560 เวลา 08.40 น.
“ แม่จ๋าา~ หนูดีใจจังพ่อกับแม่นอนกอดกันกลมเชียว น่ารักจังนะจ๊ะ หนูจะได้ไปเกิดแล้วใช่มั้ยจ๊ะ แม่จ๋า แม่... ” ร่างบางงัวเงียตื่นขึ้น
“ ฝันถึงนิต้าอีกแล้วเหรอเรา ตั้งแต่วันนั้นก็ไม่ฝัน นี่กลับมาฝันถึงอีกแล้ว อะไรวะเนี่ย..แล้ว...พ่อกับแม่...พ่อกับแม่นอนกอดกันเหรอ... ” ร่างบางพึมพำก่อนจะหันหน้าปะทะกับหน้าอกใครบางคน
“ ใครอะ ผู้ชาย... ใครวะไอ้เจส ” เจสสิก้ารู้สึกปวดหัวขึ้นมาคงเป็นเพราะแอลกอฮอล์เมื่อคืน เธอพยายามนึกว่ามันเกิดอะไรขึ้น เธอจำได้เพียงว่าเธอนั่งดื่มอยู่คนเดียว ก่อนจะได้ยินเสียงเด็กคนหนึ่งและเธอก็กำลังจะตามเงานั้นแล้วภาพก็ตัดไป หรือว่าเธอจะโดนข่มขืน ไม่นะเธออุตส่าห์รักษาพรหมจรรย์มาตั้งยี่สิบกว่าปี บ้าจริงเธอเงยหน้าขึ้นอยากจะรู้ว่าไอ้ผู้ชายหน้าไหนมากล้าทำอย่างนี้กับเธอ ไค... เธอเห็นแล้ว ผู้ชายที่เธอนอนด้วย เธอรีบดูตัวเธอเอง
“ ทำไม ทำไมฉันไม่มีเสื้อผ้าเลยอะ เฮ้ยไคก็ไม่มี อย่าบอกนะว่า... ไอ้ไค ตื่นดิ ตื่นมาคุยกันให้รู้เรื่อง ”
“ หืมมม~ มีอะไร ” ไคงัวเงียตื่นขึ้นมา
“ มีอะไรบ้านพ่อง แกทำอะไรฉันฮะ ” เจสสิก้าเดือดจัด เธอจะมาเสียตัวให้คนแบบนี้น่ะเหรอ เธอตั้งใจเก็บความสาวความบริสุทธิ์เอาไว้ให้ผู้ชายที่เธอรักและพร้อมที่จะแต่งงานด้วย ไม่จริง
“ อ่อออ~ จะให้ฉันเล่าจริงๆเหรอ ว่าเธอกับฉันทำอะไรกัน ท่าไหน ตรงไหน เอาแบบละเอียดเลยป่ะ” ไคยั่วอีกโมโหตามเคย
“ ไอ้ไค แกทำอย่างนี้กับฉันได้ยังไง ฉันไม่ชอบแก แกก็ไม่ชอบฉัน คอยแกล้งฉันสารพัด แล้วแกมาทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง พาฉันกลับคอนโดเดี๋ยวนี้ แล้วต่อจากนี้อย่าให้ฉันเจอหน้าแกอีก ” ร่างบางพูดไปร้องไห้ไป เธอไม่คิดว่าเขาจะทำกับเธอแบบนี้ ไม่เคยคิดเลย เธอไม่น่าดื่มหนักจนไม่มีสติแบบนี้ เธอน่าจะกลับไปพร้อมกับเพื่อนตั้งแต่แรก บ้าชะมัด
“ ได้ไงล่ะจ๊ะที่รัก เรามีอะไรกันแล้วนะ เมื่อคืนที่รักยังบอกว่าเค้าเก่งอยู่เลย ร้องซะลั่นห้อง เค้านะกลัวบ้านข้างๆจะได้ยินจะแย่ ”
“ นี่! หยุด ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันขยะแขยง ” เธอรู้สึกอย่างที่พูดจริงๆ เธอร้องไห้ไม่หยุด ฟุบหน้าลงกับเข่าตัวเอง
“ หยุดร้องได้แล้วเจส ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ไม่ชอบแกนะ ฉันชอบแก ชอบแกมาก ชอบมานานแล้วด้วย จะเรียกว่ารักก็ได้ หลายปีแล้วที่ฉันเฝ้ามองแกอยู่ห่างๆ ที่ฉันชอบแกล้งแกเพราะฉันอยากใกล้ชิดกับแก แต่เหมือนฉันยิ่งเข้าใกล้ แกก็ยิ่งออกห่าง ” ไคเอ่ยด้วยเสียงที่อ่อนลงเมื่อไม่เห็นทีท่าว่าสาวเจ้าจะหยุดร้องไห้ เขาสารภาพความจริง ไคแอบรักเจสสิก้ามานาน แต่เขาไม่กล้าบอกเธอ
“ แกจะบอกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเพราะว่าแกรักฉันงั้นเหรอ มันง่ายไปหรือเปล่าไค แกรักฉันแต่มาทำกับฉันแบบนี้เนี่ยนะ!! ” เจสสิก้างงไปหมด เขาคือคนที่คอยแกล้งเธอตลอด แต่วันนี้กลับมาบอกรักเธอ...
“ ฉันขอโทษ เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะเจส ต่อไปฉันจะดูแลแกเอง จะไม่ทำให้แกเสียใจอีก นะเจสนะ ”
“ แต่ฉันไม่ได้รักแกนะ ”
“ ฉันจะทำให้แกรักฉันให้ได้ ” ไคพูดอย่างจริงจัง
“ มันยากนะ ”
“ ยากแค่ไหนฉันก็จะลองดู ”
“ ได้ งั้นฉันจะคอยดู ” เจสสิก้าปาดน้ำตาก่อนจะหายใจเข้าลึกๆและเอ่ยตอบกลับไป
“ ยอมง่ายจังวะ และทำเป็นเล่นตัว ”
“ ก็มาเสียไปแล้ว ละตอนนี้ฉันก็ยังไม่มีใคร แต่ถ้าเราเข้ากันไม่ได้จริงๆ แกก็ต้องยอมรับมันนะ ”
“ ได้ครับ ที่รัก... ” คำสุดท้ายดูจะเสียงเบาไปสักหน่อย แต่หูของร่างบางก็ได้ยินอยู่ดี
“ แหวะ~ ”
“ เฮ้ย คืนเดียวท้องเลยอ่อ แรงดีจริงๆลูกพ่อ ” ไคเอ่ยก่อนจะเอามือไปลูบหน้าท้องของเจสสิก้าที่มีผ้าห่มร่างบางเอาไว้อยู่
“ ท้องบ้าบออะไรแหละ ชั้นจะอ้วกเพราะคำพูดของแกเนี่ยแหละ ที่รงที่รักหื้ยย ขนลุก! ”
“ แหมก็ผัวเมียกัน เรียกที่รัก จะเป็นไรไป ”
“ ยังๆ นี่แค่เริ่ม ใจเย็นๆ ”
“ เริ่มพ่อง เสร็จไปเท่าไหร่ละ หรือจะเริ่มใหม่เค้าก็ยังไหวนะตัวเอง มามะ~ ”
“ ไอบ้า ” ร่างบางหัวเราะ เหมือนจะขัดขืนแต่ก็ยอมแต่โดยดี เธอกะลองดูสักตั้ง ไหนๆก็ไหนๆละ เอาวะ
15.20 น. ณ บ้านไค
“ ไอ้หมูน้อยยย~ ตื่นยังลูก บ่ายแล้วนะไค หมูน้อยเอ้ยยย ” เสียงดังขึ้นหน้าห้องของไค จนทั้งสองตื่นขึ้นมาจากการหลับใหลเพราะเหน็ดเหนื่อยจากศึกที่พึ่งพาไป
“ ใครอะแก? ”
“ แม่เก๊าเอง ” ไคเอ่ยก่อนจะยิ้มเขินๆ
“ ฮะ แล้ว...แล้วฉันต้องทำไงอะ ” เจสสิก้าลุกขึ้นทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะแต่งตัวก่อนหรือวิ่งไปหลบก่อน
“ เจส ใจเย็นแม่ฉันไม่ว่าอะไรหรอก..มั้ง ” ไคเอ่ยอย่างไม่แน่ใจนัก
“ แหนะ พาสาวมาบ่อยอะดิ ”
“ ไม่ได้หมายความอย่างนั้นซะหน่อย ”
“ ก็... ” เจสสิก้าจะพูดต่อ
“ ไค เปิดประตูให้แม่หน่อยลูก ” เสียงเคาะประตูยังคงดังต่อเนื่องพร้อมกับเสียงเรียกจากผู้เป็นแม่
“ ครับแม่ ” ไคตะโกนตอบกลับออกไป
“ เอ่อ..งั้นฉันไปหลบในห้องน้ำนะ ” เจสสิก้าเอ่ยหลังจากหันมองรอบๆห้อง ก่อนจะตัดสินใจโดยเร็ว
“ โอเคๆ มาแล้วครับแม่ ” ไคพูดพร้อมกับเปิดประตูให้แม่ของตนที่นานๆจะมาเยี่ยมสักที แต่ไหงมาวันนี้ล่ะเนี่ย เลือกวันดีจริงๆเลยนะแม่
‘ คริสติน่า ’ หญิงสาวสูงวัยผิวพรรณยังไม่หย่อนคล้อยเท่าที่ควรจะเป็น อาจจะเพราะเธอออกกำลังกายดูแลสุขภาพตั้งแต่ยังสาวก็เป็นได้ และเธอมีศักดิ์เป็นแม่ของไค
“ เป็นไงบ้างลูกกก~ แม่คิดถึงลูกจังเลย นี่แม่ทำอาหารที่ลูกชอบมาเยอะแยะเลยนะ แม่แยกใส่กล่องไว้ให้ด้วยจะได้เก็บไว้กินได้อีกหลายๆวัน ” คริสติน่าเอ่ยพร้อมกับวางถุงผ้าที่มีอาหารของโปรดลูกชายอยู่เต็มใบ
“ ขอบคุณมากครับแม่ ไคสบายดี แม่ล่ะครับเป็นยังไงบ้าง ” ไคถามคริสติน่าด้วยความเป็นห่วง แม่ของเขาอยู่ตัวคนเดียวเพราะพ่อของเขาเสียไปตั้งแต่เขายังเด็กๆ แถมแม่ยังดื้อไม่ยอมมาอยู่กับเค้าที่บ้านหลังนี้ แต่จะอยู่ที่บ้านหลังเก่าที่ต่างจังหวัด เวลาจะมาเยี่ยมเขาก็ต้องเดินทางนาน ไคเองก็ไม่มีเวลากลับไปเยี่ยมแม่เท่าไหร่นักเพราะต้องทำงาน
“ สบายดีลูก ละนี่อยู่คนเดียวเหรอ ”
“ เอ่อ..ครับ พอดีเมื่อคืนที่บริษัทมีงานเลี้ยงน่ะแม่ เลยอยู่ดื่มดึกไปหน่อย ไปกินข้าวกันดีกว่าเนอะแม่เนอะ ไคหิวแล้ว ” ไคพูดจบก็เข้าไปกอดแม่ให้หายคิดถึง ก่อนพากันออกไปที่ห้องอาหาร และยังไม่ลืมที่จะเคาะประตูเรียกเจสสิก้าให้ออกมาจากห้องน้ำเสียก่อน
- Writer
