ผี-ซ่อน-ศพ
เสียงนับเลขเป็นสัญญาณแสนสนุก จะรีบลุกไปหาเธอในทันใด หนึ่ง...สอง...สาม ฉันจะตามเด็ดหัวเธอ! การเล่นซ่อนหาของพวกเธอในวันนั้น นำพาความสยองตามติดตัวพวกเธอมาเมื่อ 'บางคน' ที่หายไปในวันนั้นกลับมาเพื่อทวงสัญญาที่บอกไว้ 'ถ้ายังหาเธอไม่เจอ เธอนั่นแหละจะเป็นคนมาตามหาพวกเธอเอง!'
ทำงานจะ4วันแล้ว ยังงงอยู่เลย
อัพเดตทุกวันคับ เหน่ย ถ้าจะงงว่าเหน่ยแล้วทำไมอัพทุกวันก้เพราะมันงง งงไปหมดนี่มันเกิดอะไรขึ้น ถามดีๆก้ได้ทำไมต้องกดโกรธ เป็นหยังวะ อะไรนี่ยังไม่ถึง200ตัวอักษรอีกอ่อ แค่จะมาทำตัวอย่างต้องเขียนไรเยอะแยะขนาดนี้ เราควรตื่นมาทำอะไรแบบนี้ตอนเที่ยงด้วยหรอ อ้าว ครบแล้วหนิ
สร้างผลงาน
เป็นเรื่องราวของอดีตนางฟ้าตนหนึ่ง ชื่อ นางแก้วมณี ที่ถูกสวรรค์สาปมาให้เป็นหญิงสาวชาวบ้านที่มีใบหน้าเป็นม้า แก้วหน้าม้ามีพลังวิเศษและมีเหล่าฤาษีที่คอยช่วยเธอ อยู่มาวันหนึ่งแก้วหน้าม้าก็ได้พบกับเจ้าชาย โดยที่เจ้าชายสัญญากับเธอว่าจะพาเธอไปเป็พระมเหสีแต่ก็ถูกเสด็จพ่อและเสด็จแม่ของเจ้าชายกลั่นแกล้งตลอดเวลา พยายามจะขับไล่เธอออกจากวัง แต่แก้วหน้าม้าใช้เวลาพิสูจน์ตัวเองอย่างมาก จนสุดท้ายก็สำเร็จในที่สุด
ข้าม-เวลามา(พบรัก)
ต๊อก ต๊อก จ้อง จ้อง ทามองจากพ่ายนอกจะเห็นว่าทุกคนปลืมปิติที่ได้มางานแต่งแต่..นั้นแต่ผิวเผินเท่านั้น..มีทั้งความ เกลียด เหยียดหยาม และดูแคลน แม้กระทั้ง ตัณหา ... เมื่อฉันเดินมาตรงหน้าเขา พระเจ้าทรงประทานอีกกนึ่งคู่ รวมสร้างครอบครัวทีอบอุ่นไปด้วยกัน ไม่ว่าจะทุกหรือศุกร์อนูในอ้อมกอดของพระผู้เป็นเต้าด้วยเถิด~ หลังจากนั้นหนึ่งวัน.. ฉันว่า คิเลียน ก็หล่อก็หล่อไม่แพ้ครีฟ นะแต่ฉันชอบคิเลียนมากกว่า( ꈍᴗꈍ) ก๊อก ก๊อก ก๊อก เขามา?! (ใครน่ะ) ค คิเลียน!! ลิเซ่ใก้ผมาตามคุณไปดื่มชา (อาา~ใช่แล้วมีฉากที่ คิเลียน โดนว่างยาพิษนิฉันจะทำให้เขาเชื่อใจ) อา~คะ อรุณสวัสดิ์คะเลดี้เอดิต?! เอิ่มมคะ! (นั้นไงกาน้ำชา) จ๊อก จ๊อก (เหออ) จ้อง อาา คิเลียน มองฉันแบบนั้นมันน่าาอาย นะคะ หึ!(^^) นี้ครับสำหรับเลดี้ ครีฟ พูดขึ้น อ๊ะ จิ๊บ จิ๊บอืมม~จอบคุณคะಠ‿ಠ ดื่มสิครับ! เอิ่มมคะ! อึ่ก อึ่ก ฉันขอตัวก่อนนะคะ?! นะห้องทำงานท่านแม่ อืมมเมื่อไหร่จะมานะ ก๊อก ก๊อก มาแล้วค่ะท่านดัชเซสงั้นวันนี้ฉันคงต้องลำบากพวกเธอสองคนมาช่วยเรื่องชุดเดรสตัวใหม่ให้ฉันด้วยนะจ๊ะ คะ! (เอาแล้วไงงานเข้าแล้วแน่นอนว่าฉันนั้นมาจากโลกอนาคตฉันยอมไม่รู้อะไรอยู่แล้ว) และอีกอย่างเกมนี้ก็ได้กำหนดผู้ชนะเอาไว้แล้วด้วย! ท่านดัชเซส ถ้าเลือกได้จริงๆหรือคะ ยิ้ม แน่นอนจ๊ะ!อาใส่ชุดยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงเลย ท่าดัสเซสคะ ฉันเลือกได้แล้วค่ะ! งั้นหรอ ขอดูหน่อยสิจ๊ะ เดรสตัวนี้เป็นเดรสสีน้ำเงินออกสีฟ้า เหมาะกับผิวของท่านดัชเซส โทนสว่าง! แล้วของเอดิตล่ะจ๊ะ ! อะเอิ่ม ตัวนี้ค่ะ! มันจะไม่ดูหรูหราไปหน่อยหรือ (แน่นอนล่ะสำหรับฉันที่มาจากโลกอนาคต) เดรสตัวนี้เป็นเดรสสีเหลืองโทนสว่างน้อยคนนักที่จะสามารถเห็นความงามของเดรสตัวนี้ได้?! งั้นหรือ งั้นเอาทั้ง 2 ตัวเลยละกัน ฝากด้วยนะจ๊ะ ขอบคุณค่ะ! ลิเซ่ ด้วยนะ คะ เออไม่เป็นไรจริงๆค่ะ งั้นเอาตัวนี้สีชมพูละกัน เข้ากับลิเซ่ดี ไม่เป็นไรจริงๆค่ะ ฉันว่าตัวนี้ก็สวยเหมือนกันนะคะ หลังจากนั้น อ้าวว เอดิต เลือกอยู่ที่ตัวเองชอบบ้างสิจ๊ะ! ไม่เป็นไรค่ะ! ทำไมล่ะ? ดิฉันว่าดิฉันแค่แก้วชุดพอดีกว่าค่ะ! รสนิยมของมาดามเปลี่ยนไปมากเลยนะคะ ปิดตรงนี้หน่อยให้ดูเป็นธรรมชาติไม่แหกกเกินไป เอาเครื่องประดับออกเพราะจะดูหรูหราเกินไปติดไว้เพียงนิดน้อย จากนั้น มาดามคะน้ำหอมมาดามกับเครื่องสำอางใกล้หมดแล้วช่างน้ำหอมกับช่างเครื่องสำอางไหมคะ?เกิดมาทั้งที่จะต้องได้ใช้ของดีๆสิ อืมมงั้นฝากด้วยนะ หาาานี่ฉันพึ่งได้ยินอะไรมาเนี่ย!!
สะดุดรัก...นายฆาตกร
ลลิลมีความใฝ่ฝันอยากเป็นนักข่าวอาชญากรรมเหมือนพ่อ พ่อของลลิลประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตตอนที่ลลิลอายุได้8ขวบแม่ของลลิลจึงกรายเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว พ่อได้ทำประกันฯไว้ได้เงินเยอะพอสมควรแม่นำเงินประกันฯมาเปิดร้านขายอาหารเครื่องดื่ม ชา กาแฟ ขนมเค๊ก ขนมปังแม่ชอบทำอาหาร แต่ลลิลไม่ได้แม่มาเลยสักนิดไม่ชอบทำอาหาร เสน่ห์ปลายจวักไม่มีเลย เป็นผู้หญิงที่ใช้ความสวยไม่เป็นประโยชน์เลย"ลิน..ลิน สายแล้วไป โรงเรียนได้แล้ว""โห..แม่สายแล้วทำไมพึ่งปลุกหนูเนี่ยตายแน่แล้ว..""เรียกนานแล้วนึกว่าตื่นนานแล้วนะนี่ ดูหนังดึกอีกล่ะสิหนังฆาตกรรมเนี่ยอย่าไปดูมากมันจะฝันร้าย""แม่หนูไปแล้วนะ..สายแล้ว"ลลิลแต่งตัวยังไม่ทันเรียบร้อยดีก็รีบวิ่งไปพร้อมกับหยิบขนมปังไปกินกลางทาง1ก้อน"ได้อาบน้ำมั๊ยนั่นน่ะ ..โอย..ทำไมทำตัวแบบนี้เนี่ยหน้าตาก็ดี..เฮ้อ!..เมื่อไรจะเรียบร้อยเหมือนลูกสาวบ้านอื่นเขาบ้างนะ""ลิน..ลิน..ลิน..สายแล้วตื่นได้แล้ว เดี๋ยวไปมหาวิทยาลัยสายนะต้องให้ปลุกตั้งแต่ประถมจนถึงมหาลัยโอยหัวจะปวดเมื่อไรจะรับผิดชอบชีวิตตัวเองเป็นสักทีผู้ชายที่ไหนจะมาจีบเนี่ย""จุ๊บ..ไม่มีใครเอาก็อยู่กับแม่จนแก่ไงจ๊ะ"ลลิลเดินมาหยิบขนมปัง1ก้อนพร้อมกับจุ๊บแก้มแม่1ทีแม่บ่นๆทุกวันแต่ก็ใจอ่อนทุกที ลลิลถึงจะเป็นแบบนี้แต่ไม่เคยเกเรไม่เคยไปค้างอ้างแรมบ้านเพื่อนที่ไหนไม่เคยไปเที่ยวเตร่เฮฮาปาร์ตี้ตามผับบาร์เลย แม่อยู่บ้านคนเดียว ลลิลจะเป็นห่วงแม่มากต้องกลับบ้านทุกวัน อีกเทอมเดียวลลิลก็เรียนจบแล้ว ลลิลเลือกเรียนคณะนิเทศศาสตร์ จบมาเธอจะเป็นนักข่าวเหมือนพ่อลลิลจบแล้ว ได้งานจากสำนักงานข่าวช่องทีวีเดลี่ ที่ลลิลฝึกงานนั่นเองด้วยความขยันและมีความสามาถ"ลิน ลิน เธอได้เป็นนักข่าวพากสนามกับวรุฒนะตอนนี้มีข่าว คนคลั่งยาจับเด็กเป็นตัวประกันรีบไปก่อนเลยให้ถึงก่อนนักข่าวสำนักอื่นนะรีบไปรีบไป"ลลิลผู้มีความคล่องแคล่วว่องไวไปก่อนใครเสมอเป็นที่พอใจของเพื่อนร่วมงานและ บก."ลิน ลิน วุฒ วุฒ ไปทำข่าว ผัวหึงโหดฆ่าเมียยัดถังโบกปูนอำพราง เร็วๆไปไป"ทุกสถานการณ์ทุกสถานที่สภาพน่าสยดสยองน่ากลัวเลือดเต็ม น้ำเหลืองน้ำหนอง บางศพเน่าเฟะหนอนยั๊วเยี๊ยะนักข่าวหลายๆคนแม้กระทั่งตำรวจเองก็ต่างสะอิดสะเอียน อาเจียน กันเป็นแถวๆแต่ ลลิลวิ่งใส่เหมือนเห็นขนมของหวานกดชัตเตอร์ไม่ยั้ง "โอย..ลิน แกทนเหม็นทนดูได้ไง?เนี่ยชั้นจะอ้วก" "โธ่..พี่ถ้าเรามัวแต่กลัวสิ่งพวกนี้เราก็จะได้ข่าวช้ารึอาจจะไม่ได้อะไรเลย กล้าได้ กลัวก็อด นักข่าวต้องสู้ชีวิต""เออ..แต่ตอนนี้ชีวิตมันสู้กลับชั้นและ..อ้วก..อ้ากกก..อ้วก..อ้าก""ผู้ชายอะไรใจเสาะชะมัด"แม่ของลลิลไม่อยากให้ลลิลเป็นนักข่าวเลยโดยเฉพาะนักข่าวพากสนามเพราะต้องออกนอกพื้นที่ตลอดบางทีดึกๆดื่นๆทีมงานโทรตามก็ต้องไป แม่ซึ่งเคยเสียพ่อไปตอนออกไปทำข่าวทำให้กังวลมากแต่ขัดลูกไม่ได้ก็ได้แต่หวังว่าสักวันถ้าเบื่อก็จะเลิกเอง"แม่ ลินกลับมาแล้ว..หิวมากเลย..แม่บ้านหลังใหญ่ข้างบ้านเราเขาสร้างเสร็จแล้วสวยมากเลยใครนะย้ายมาอยู่"ลลิลพูดพลางชะเง้อมองบ้านหลังใหญ่ข้างบ้านลลิล ลลิลคิดสงสัยว่าบ้านหลังใหญ่ต้องมีคนอยู่หลายคนเป็นแน่ ห้องนอนของลลิลติดกับกำแพงบ้านหลังนั้นพอดีมองเห็นภายในบ้านหลังนั้นชัดเจนถ้าเจ้าของบ้านเขาเปิดม่านนะลลิลเหนื่อยล้าจากการทำข่าวมาหลายวันจึงหยุดพักผ่อนอยู่บ้าน วันนี้ลลิลเห็นรถตู้คอนเทนเนอร์คันใหญ่มาข้างบ้านน่าจะเป็นบริษัทที่รับจัดสวนจัดบ้านมาจัดบ้านมีทั้งเฟอร์นิเจอร์ ของใช้ภายในบ้านเยอะแยะมากมายลลิลมองดูสักพักจึงอาบน้ำแล้วลงไปหาแม่เพราะท้องเริ่มร้องจ๊อกๆแล้ว"แม่ๆหิวแล้วอ่ะแม่ทำอะไรกินน่ะ""แกงป่าไก่ ไข่ฟู ผัดผักรวมกุ้ง ปลากระพงทอดน้ำปลา""โอ้โหของอร่อยทั้งนั้นเลย"ลลินกินข้าวกับแมเสร็จแล้วจึงขึ้นมาทำงานต่อบนห้องถึงแม่เธอจะหยุดแต่เธอก็หอบงานมาทำอยู่บ้านเพราะเธอต้องเขียนรายงานข่าว บทความข่าว ทำงานได้สักพักเธอก็เมื่อยจึงไปยืดเส้นยืดสายพลางมองดูข้างบ้าน บ้านสวยมีสวนรายล้อมบ้านมีต้นไม้ที่บริษัทตกแต่งสวนแต่งอย่างสวยงาม มีเงินก็สามารถเนรมิตอะไรก็ได้ที่ตรงนี้เมื่อปีก่อนยังเป็นป่ารกอยู่เลย "ก็ดีมีคนมาอยู่ แม่จะได้มีเพื่อนบ้านจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงเวลาออกไปทำงานตอนดึกๆ"ลลิลคิดนู้นคิดนี่ จนเหลือบไปเห็น ผู้ชายคนหนึ่งเดินอยู่ในบ้าน มองเห็นไม่ชัดเท่าไรแต่รูปร่างสูงสง่าท่าเดินดูสมาร์ทมาก"ทำไม..ไม่เห็นคนอื่น สงสัยอาจจะตามมาทีหลังแหละมั๊งว่างๆต้องไปทำความรู้จักจะได้ฝากแม่ไว้กับเพื่อนบ้านใหม่""ลิน...เอาขยะไปทิ้งที่หน้าบ้านให้ทีสิ"แม่เรียกใช้ให้ลลิลไปทิ้งขยะ ลลิลลงไปทันทีที่แม่เรียกเธอนำขยะไปทิ้งพลางมองรั้วหน้าบ้าน ข้างๆด้วยความอยากรู้อยากเห็น ประตูเปิดพร้อมกับมีผู้ชายคนนั้นเดินออกมา"สวัสดีค่ะ..บ้านเราอยู่ใกล้กัน..ควรรู้จักกันไว้นะคะ ดิฉันชื่อลลิลค่ะ มีอะไรให้รับใช้บอกได้นะคะ"ผู้ชายคนนั้นมองลลิลด้วยหางตาแว๊บนึงจึงเดินไปอย่างไม่สนใจ"ชิ..คนอะไรไม่มีมารยาทเลยคนเขาทักดีๆทำเมิน..หล่อแล้วหยิ่ง "ลลิลเดินเข้าบ้านอย่างฉุนเฉียว"อ้าวๆเป็นอะไร..หน้าบูดบึ้งเชียว" แม่ถาม"คนข้างบ้านสิแม่หนูทักเขาดีๆทำเมินใส่หนูน่ะ" ลลิลตอบ"อืม.ก็หน้าตาเราน่าไว้ใจซะที่ไหนล่ะดูสิ" แม่เย้า"แม่น่ะ..หนูสวยจะตายคนที่เมินน่ะตาไม่ถึงเอง"ลลิลตอบ"555แม่คนสวยตัวเหม็น น้ำก็ไม่ค่อยอาบสวยแค่ไหนก็ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้หรอกจ่ะ คนมเมื่กี้เขาอาจจะได้กลิ่นตุๆก็ได้เลยคิดว่าคนเก็บขยะรึเปล่า" แม่เย้า"โธ่ ..แม่น่ะ งอลแล้วไปอาบน้ำก็ได้"ลลิลขึ้นไปอาบน้ำแล้วทำงานต่อจนเผลอหลับไปจนถึงเช้า"แม่ๆวันนี้รีบมากหนูต้องไปทำข่าวฆาตกรรมมีคนพบศพผู้หญิงถูกฆ่าน่ะหนูไปก่อนนะ"ลลิลรีบวิ่งปากก็คาบขนมปังมือก็ใส่รองเท้า"เมื่อไรจะเลิกเป็นสักทีนักข่าวเนี่ยลำบากจะตาย""เย็นนี้กลับมากินข้าวบ้านนะแม่จะรอ"แม่ตะโกนบอกเพราะไม่อยากให้ลลิลกลับบ้านช้า"วันนี้เมื่อเวลา11.16นาทีได้มีการพบศพหญิงสาวคาดว่าเป็นหญ
เเด๊ดดี้ของเเพนนี่
เช้าวันต่อมาตื่นเคลดินตื่นขึ้นมาด้วยท่าทางสะลืมสะลือ "เเด๊ดดี้ตื่นยังอย่าลืมนะวันนี้หนูมีเรียนเเต่เช้า" ใยหนูมาขนาดนี้เเล้วก็ต้องตื่นจริงๆเเล้วสินะก่อนจะรีบเดินไปเปิดประตูให้ "มาเเพนนี่เข้ามาในห้องเเด๊ดก่อน"เอ่ยก่อนจะไปในห้องน้ำเเต่ไม่วายที่หันมามอง "ตี4เนี่ยนะปลุกอะไรเเต่เช้าจังช่วยดูหน้าตาเเด๊ดหน่อยนะจะไม่ไหวอยู่เเล้ว"ก่อนจะขยี้ตาด้วยความงัวเงีย "เเด๊ดอย่าลืมสิเเด๊ดต้องเป็นคนทำอาหารให้หนูกินนะ"ดูสิไม่หัดทำเองซะบ้างเลยใยหนูเอ่ย "เเด๊ดยอมทำให้ก็ได้"เอ่ยตอบด้วยเสียงอ่อน "เเด๊ดอ่ะใจดีที่สุดเลยอ่ะรักเเด๊ด"ก่อนอ้อนเคลดินเเละเดินไปนั่งรอที่โต๊ะอาหาร เคลดินเดินมาทำอาหารให้เเพนนี่เสร็จก่อนจะเดินลงไปนั่งข้างๆเธอเเละรับประทานอาหารกัน "เเด๊ดทำหารอร่อยที่สุดในโลกเลย" "วันหลังเเทนตัวเองว่าเเพนนี่นะหน้ารักดีออก" "เเด๊ดชอบใช่ไหมล่ะเดี่ยวจะเเทนให้ฟังทุกวันเลย" "เเพนนี่โครตเชื่อฟังผมสุดอ่ะชอบไม่ไหว" เเพนนี่นั่งทานไปก่อนนะเเด๊ดขอไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำเเปปนึง "ได้ค่ะเเด๊ด"หันหน้ามาบอกอย่างหน้ารัก 06.30 ได้ขับรถมาส่งเเพนนี่ถึงมหาลัยในที่สุด "เเด๊ดดี้หนูไปเเล้วนะถ้าเรียนเสร็จเเล้วเดียวหนูจะตามไปหาที่ทำงานนะคะ"ก่อนจะเอ่ยขึ้น "อย่าดื้อล่ะตั้งใจเรียนด้วยนะเเพนนี่" "เเด๊ดดี้หนูไม่เคยดื้อซักหน่อย"ก่อนจะทำหน้าทะเล้น "โอเคจะเชื่อเเล้วกัน" ฟอดดก่อนเเพนนี่จะเดินเข้ามาหอมเเก้มเขาเเล้วก็เดินจากทำเเบบนี้ผมจะคลั่งอยู่เเล้วนะเนี้ย เช้าวันต่อมาตื่นเคลดินตื่นขึ้นมาด้วยท่าทางสะลืมสะลือ "เเด๊ดดี้ตื่นยังอย่าลืมนะวันนี้หนูมีเรียนเเต่เช้า" ใยหนูมาขนาดนี้เเล้วก็ต้องตื่นจริงๆ เเล้วสินะก่อนจะรีบเดินไปเปิดประตูให้ "มาเเพนนี่เข้ามาในห้องเเด๊ดก่อน"เอ่ยก่อนจะไปในห้องน้ำเเต่ไม่วายที่หันมามอง "ตี4เนี่ยนะปลุกอะไรเเต่เช้าจังช่วยดูหน้าตาเเด๊ดหน่อยนะจะไม่ไหวอยู่เเล้ว"ก่อนจะขยี้ตาด้วยความงัวเงีย "เเด๊ดอย่าลืมสิเเด๊ดต้องเป็นคนทำอาหารให้หนูกินนะ"ดูสิไม่หัดทำเองซะบ้างเลยใยหนูเอ่ย "เเด๊ดยอมทำให้ก็ได้"เอ่ยตอบด้วยเสียงอ่อน "เเด๊ดอ่ะใจดีที่สุดเลยอ่ะรักเเด๊ด"ก่อนอ้อนเคลดินเเละเดินไปนั่งรอที่โต๊ะอาหาร เคลดินเดินมาทำอาหารให้เเพนนี่เสร็จก่อนจะเดินลงไปนั่งข้างๆ เธอเเละรับประทานอาหารกัน "เเด๊ดทำหารอร่อยที่สุดในโลกเลย" "วันหลังเเทนตัวเองว่าเเพนนี่นะหน้ารักดีออก" "เเด๊ดชอบใช่ไหมล่ะเดี่ยวจะเเทนให้ฟังทุกวันเลย" "เเพนนี่โครตเชื่อฟังผมสุดอ่ะชอบไม่ไหว" เเพนนี่นั่งทานไปก่อนนะเเด๊ดขอไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำเเปปนึง "ได้ค่ะเเด๊ด"หันหน้ามาบอกอย่างหน้ารัก 06.30 ได้ขับรถมาส่งเเพนนี่ถึงมหาลัยในที่สุด "เเด๊ดดี้หนูไปเเล้วนะถ้าเรียนเสร็จเเล้วเดียวหนูจะตามไปหาที่ทำงานนะคะ"ก่อนจะเอ่ยขึ้น "อย่าดื้อล่ะตั้งใจเรียนด้วยนะเเพนนี่" "เเด๊ดดี้หนูไม่เคยดื้อซักหน่อย"ก่อนจะทำหน้าทะเล้น "โอเคจะเชื่อเเล้วกัน" ฟอดดก่อนเเพนนี่จะเดินเข้ามาหอมเเก้มเขาเเล้วก็เดินจากทำเเบบนี้ผมจะคลั่งอยู่เเล้วนะเนี้ย
หยุดมันไว้!!
จงหยุดมันไว้ก่อนที่ชาติพันธุ์จะสลาย!! . เจมส์ได้รับข่าวว่าน้องเขยของเขาถูกผีควบคุม เขาจึงต้องมาไทยเพื่อที่จะล้างอาถรรพ์นั้นก่อนที่มันจะไปก่อกวนผู้คนให้หวาดผวาต่อไป!!! . คำเตือน เรื่องสั้นเรื่องนี้มีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสำหรับคนอายุ13ปีขึ้นไป อาจมีคำพูด การกระทำ หรือความรุนแรงที่ไม่เหมาะสม ผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า13ปีควรได้รับคำแนะนำ
Invisible Killer ฆาตกรล่องหน
ในปี ค.ศ. 2090 เทคโนโลยีมาถึงจุดที่มีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้นความสะดวกสบายมีมากยิ่งขึ้นแต่ผู้คนยังทำงาน คนเราเชื่อว่าถึงต่อให้มีสมองกลของเทคโนโลยีที่ล้ำสมัยแต่ก็สู้สมองมนุษย์ไม่ได้ทุกเมื่อ แม้กระทั่งการฆาตกรรม
สัมผัสรักซาตาล
“พอที่คุณหมอ ผมฟังคุณมามากแล้ว พูดตรงๆ ว่าคุณต้องการอะไรอยากได้เงินเพิ่มเหรอ ค่าล่วงเวลา ค่ายาเท่าไหร่บอกมาเลย ขอแต่เพียงรักษาหลานผมให้หาย แล้วต่อไปไม่ต้องเรียกผมมาฟังเรื่องไร้สาระแบบนี้อีกจบหรือยังผมจะได้กลับ” อารมณ์ของหญิงสาวเดือดปุด ๆ แต่พยายามสะกดกลั้นไว้ เธอพูดกับเขาอย่างใจเย็นที่สุด “ฉันไม่ได้ต้องการเงินค่ะ แต่ขอความร่วมมือ คุณในฐานะญาติต้องช่วยกับทางทีมของเรา การรักษาถึงจะสำเร็จเราสองคนต้องพยายามแก้ปัญหาให้แกนะคะ” “ความร่วมมือ” เขายิ้มนิด ๆ นัยน์ตาสีควันบุหรีดูวาวอย่างประหลาด จู่ๆ เขาก็ก้าวเข้ามาหาเธอพลางส่งยิ้มพราวโดยไม่ทันตั้งตัวมือใหญ่รั้งเอวบางเข้าหาตัวร่างคุณหมอสาวถลาเข้าสู่อ้อมกอดโดยง่าย ใบหน้านวลซีดเผือดเธอดิ้นพยายามสะบัดตัวหนี ทั้งทุบและหยิกต้นแขนชายหนุ่ม แต่อ้อมกอดนั้นกลับรัดแน่นขึ้นนัยน์ตาของหญิงสาวเบิกกว้างเมื่อใบหน้าคมสันโน้มต่ำลงมาประทับริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากเธออย่างเอาแต่ใจเมื่อเขาถอนจูบ ใบหน้านวลก็แดงก่ำฝ่ามือสะบัดใส่แก้มชายหนุ่มด้วยความโมโห เพลี้ยะ!!!! รองเท้าสูงกระทับลงบนหลังเท้าของชายหนุ่มอย่างแรงเพื่อให้หลุดจากพันธนาการเขานิ่วหน้าคลายวงแขนออก มือบางถูกริมฝีปากแรงๆ เพื่อลบรอยจูบ นึกรังเกียจและขยะแขยงผู้ชายตรงหน้าที่สุด
คู่หมั้น ที่รัก [Nc.+]
เมื่อแม่ของฉันและแม่ของเขาตกลงกันที่จะให้ฉันและเขาหมั้นกันตั้งแต่ฉันเรียนอยู่มหาลัยปี1 แต่นิสัยของเขาแย่กว่าที่ฉันคิดไว้สะอีก เขาและฉันจะอยู่ร่วมโลกกันได้หรือไม่ เรื่องนี้ทางเราก็ไม่สามารถบอกได้ พวกคุณของต้องไปอ่านเนื้อเรื่องกันเองแล้วแหละค่ะ "เรื่องนี้คือเรื่องแรกของเรา ได้โปรดติดตามและเข้ามาอ่านเยอะๆนะคะ"