เพื่อนกันเขาไม่หวงกันหรอก ใครว่าเพื่อนจะหวงกันไม่ได้?  เมื่อเพื่อนชายสุดหล่อเริ่มออกอาการ “หวง” แบบไม่ให้สถานะ แต่ก็ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้เธออีกเลย... “เพื่อนกันเขาไม่หวงกันหรอก” แต่สายตาแบบนั้นมันคือเพื่อนที่ไหน?แต่ทุกความสัมพันธ์...  กำลังเดินข้ามเส้นบาง ๆ ของคำว่า “เพื่อน” ไปไกลเกินห้ามใจ “ก็รู้ว่าหวง แล้วทำไมชอบยั่ว…”

หมอเวย์ไม่ชอบกินเค้ก แต่หมอเวย์ชอบกิน 'พาย' ❝ ระวังนะ… ช่วงนี้หมอไม่ค่อยอยากฟังเสียงหัวใจคนไข้เท่าไหร่ ❞ “แล้วหมออยากฟังอะไรล่ะคะ?” ❝ …เสียงครางครับ :) ❞ ***** “ปวดบ่อยเหรอครับ?” “เพิ่งเป็นค่ะ…” “มีแฟนหรือยังครับ” “คะ?” "มีแฟนรึยัง" "มะ...ไม่มีค่ะ" "ครับ...ขึ้นเตียง" พายหน้าแดง ใจเต้นแรงโดยไม่รู้ว่าทำไม และยิ่งมือสั่นเข้าไปอีกเมื่อเขาก้มลงหลังตรวจ แล้วกระซิบคำถามที่เธอไม่มีวันลืม “มดลูกน่าจะอักเสบ...ไปโดนของแข็งที่ไหนกระแทกมารึเปล่า”

“พี่คะ... ช่วยเบาเสียงหน่อย หนูสวดมนต์อยู่!”นั่นคือความผิดพลาดเดียวในชีวิตของ ‘แสนดี’ (สาวแว่นป้ากับชุดนอนลายกระต่าย) เมื่อการเคาะห้องผิดเวลาทำให้เธอถูก ‘คิงส์’ แอคเค่อ 18+ อันดับหนึ่งลากไป ‘เล่นสด’ ออกไลฟ์ต่อหน้าคนดูนับล้าน เพราะเขาคิดว่าเธอคือ ‘คอสเพลย์สาว’ ที่เพื่อนส่งมาให้ แต่ใครจะรู้... ว่าภายใต้กรอบแว่นป้า ๆ นั้น มีความลับที่ร้อนแรงซ่อนอยู่ เมื่อตกกลางคืน แสนดีถอดแว่นตาและเสื้อผ้าเชย ๆ ออก เธอคือ "แซนดี้" เจ้าแม่ราตรีสุดเซ็กซี่ ที่แต่งกายด้วยเดรสรัดรูปสุดมั่น และใช้ความเร่าร้อนท้าทายอำนาจของเขา!

Artery! บรีฟงาน(ยังไงให้)ได้เมีย "อมไม่ได้เดี๋ยวฟันผุ" เขาเป็นนักเขียนนิยายอีโรติก นามปากกา (Artery) อาร์เทอรี ที่ใคร ๆ เข้าใจว่าเป็นผู้หญิง! รวมถึง เธอ...สาวน้อยนักวาด ต่อหน้าคนอื่น...ทำเป็นไม่รู้จัก ลับหลัง...จ้องจับน้องกิน เธอ...ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายเวลาทำงาน เขา...ชอบมาวุ่นวายในเวลาทำงาน เธอ...ชอบนอนคนเดียว เขา...ชอบนอนกอดเธอ เธอ...ชอบกินบะหมี่ เขา...ชอบกินเธอ... *.:｡ ✿*ﾟ ‘ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ’ ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿ ｡.: * รุ่นพี่+รุ่นน้อง เมื่อจู่ ๆ ฉันมีสามีเป็นนักเขียนนิยายอีโรติก...ชื่อดัง...โดยไม่ทันให้ตั้งตัว เพราะความเข้าใจผิด ไม่สิ...เพราะโดนหลอกต่างหาก เรื่องราวมันถึงได้ชุลมุนจับพลัดจับผลูลงเอยกันแบบงุนงง… “อมให้พี่หน่อยครับ” “ไม่เอาค่ะ…เดี๋ยวฟันผุ” “...ฟันผุ?” “อือ…” พยักหน้าเบา ๆ ไม่สนใจเจ้าของใบหน้าหล่อที่เดินตรงเข้ามาใกล้ ‘แม่ง! คิดได้ไงวะอมไม่ได้เดี๋ยวฟันผุ ครูสุขศึกษา ขา...เมษาขอโทษ อมไม่ได้จริง ๆ ค่ะกลัวฟันจะผุ กลัวจริง ๆ นะ’ ทำตาละห้อย กลั้นขำ กับความคิดตัวเอง “หึ...ขอโทษนะครับ เคพี่หวานธรรมชาติ ปราศจากน้ำตาล อมได้ฟันไม่ผุ” “แล้วถ้ากลัวฟันผุ อมเสร็จก็แค่แปรงฟันครับ...เด็กน้อย!” ริมฝีปากสวยเผยยิ้มเล็กน้อย พร้อมกับหย่อนก้นนั่งลงบนโต๊ะเขียนหนังสือ “ไม่ค่ะ! พี่อย่ากวน...เมจะทำงาน!” ตอบกลับเสียงหนักแน่น จ้องใบหน้าหล่อด้วยความหงุดหงิด “แป๊บเดียว อมเสร็จเดี๋ยวพาไปแปรงฟัน” เซ้าซี้ไม่เลิก “.....” วาง Apple Pencil ในมือถอนหายใจเบื่อหน่าย ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นสบตาคู่เว้าวอนนั้น “ดูปากเมนะ...ไม่!!!” “สองหมื่น!” “.....” คนฟังถึงกับขมวดคิ้ว อะไรของอีตานักเขียนโรคจิตคนนี้เนี่ย!! “สี่หมื่น อมให้หน่อย” “ห้าหมื่น พร้อมเหมางานทั้งปี!” เหอะ…คนอย่างเมษา! เงินซื้อไม่ได้ค่ะ! ถ้า…ไม่มากพอ “แค่อมใช่ไหม?” บ้าเอ๊ย! ไอ้นักเขียนโรคจิตดันรู้จุดอ่อน ช่วงนี้มีเรื่องต้องใช้เงินอยู่ด้วย เสียฟอร์มชะมัด “หึ…ทีแรกก็แค่จะให้อม” ริมฝีปากสวยเผยยิ้มเจ้าเล่ห์ ว่าแล้วไงให้ตายเถอะ ตามเขาไม่เคยทันสักทีสิน่า “แต่…ตอนนี้ แค่อมคงไม่พอครับ”   แนะนำตัวละคร อาเธอร์ พิชญะ ตันติพิพัฒน์พงษ์ นักศึกษาปี 4 คณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาวิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ (อดีตเดือนมหาวิทยาลัย) อายุ 22 หล่อ รวย ฉลาด ตามสไตล์ผู้ชายฮอตเนิร์ด (hot nerd) ผิวขาวซีด สูง 188 สายตาอบอุ่นแฝงความเจ้าเล่ห์ ถ้าได้มองใคร คนนั้นไม่มีทางหนีรอดเงื้อมมือเสือซ่อนเล็บตัวนี้ไปได้ (ขี้หึงเป็นที่สุด) อยู่กับเพื่อนหน้านิ่งขรึม ดูเป็นคนเย็นชา แต่พอเวลาอยู่กับคนที่ใช่ เขาจะกลายร่างเป็นอีกคน (หื่นกับน้องมาก) มีน้องสาวหนึ่งคน ชื่อ เอสเธอร์ อายุ 15 ‘ทำตามที่พี่บอก อยากได้อะไรพี่จะซื้อให้ทุกอย่าง’ เม เมษา ภัทรชานนท์ นักศึกษาปี 1 คณะดิจิทัลมีเดีย สาขาดิจิทัลอาร์ต อายุ 19 ตัวเล็กตัวน้อย ผิวขาวอมชมพู สาวแว่นสุดน่ารัก สูง 157 ซุ่มซ่าม โลกส่วนตัวสูง เวลาว่างชอบเลี้ยงแมว แต่งตัว มีเพื่อนสนิทคนหนึ่งนามว่าหมูหวาน ‘เงินซื้อเมษาไม่ได้ (ถ้าไม่มากพอ)’

“นอนกับพ่อก็นอนมาแล้วแค่นอนกับลูกอีกคนมันจะเป็นไรไป! ว่าไหม?” ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน มองสำรวจเรือนร่างเปลือยเปล่าของคนใต้ร่างที่นอนตัวสั่นน้ำตาไหลอาบสองแก้ม สไนเปอร์ ปรมะ โชติฐิติเมธานนท์ (อายุ 24) เจ้าของใบหน้าหล่อสังหาร ผู้จัด / ผู้กำกับ ที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย เขาเด็ดขาดไม่กลัวใครเวลางานคืองาน ใครที่ได้ร่วมงานด้วยต้องตั้งใจและจะประสบความสำเร็จทุกราย ถือว่าเป็นมาเฟียในวงการ เย็นชา เคร่งขรึมกับทุกคนยกเว้นคนในครอบครัว นับดาว หฤทย์ณิศา เอกอนันต์ (อายุ 19) หญิงสาวเจ้าของรอยยิ้มโลกละลาย ถึงฐานะทางบ้านจะไม่สู้ดี แต่รอยยิ้มของเธอทำให้พ่อและคนรอบข้างมีความสุข เธอสดใส อัธยาศัยดี ขี้เล่น ความฝันคือการได้เป็นโปรดิวเซอร์มือหนึ่ง แต่ด้วยเหตุไม่คาดคิดเธอตั้งรับไม่ทัน ด้วยความลำบากการแบ่งแยก การเอาเปรียบ เธอเป็นได้แค่เพียง เด็กกอง ที่ต้องทำงานหนักตื่นเช้าเข้างานก่อนทุกคนแต่ต้องกลับดึกทุกวัน แต่คนเราเลือกเกิดไม่ได้เธอได้แต่ก้มหน้ารับกรรม! แต่เพราะพลังบวกและคนที่รออยู่ข้างหลังทำให้เธอยิ้มรับ...

เลี้ยงมาตั้งแต่เท้าเท่าฝาหอย จนตอนนี้...หอย...เล็กกว่าฝ่าเท้า มีเหรอจะปล่อยให้คนอื่นคาบไปกิน.... "แดดดี!!!" "แดดดี..ขาาา" "เบบี๋...ขอนอนด้วยได้มั้ย" "เบบี๋..นอนไม่หลับ" และวันนี้ก็เหมือนกับหลายๆวันก่อนหน้านี้  "แดดดี!!!" "ครับ!!" "นอนไม่หลับเหรอ" ผมรีบวางสายจากสาวๆรีบเดินไปเปิดประตูให้ลูกสาวสุดที่รัก  "เชี้ย!!"  "แดดดี...เบบี๋กลัว อึก!!" เบบี๋ในชุดนอนตัวบางในมือถือตุ๊กตาหมีพุ่งเข้ามากอดผม พูดเสียงสั่นเบะปากจะร้อง แต่ที่แน่วันนี้เบบี๋ไม่ได้ใส่ชุดชั้นใน "ตายๆๆๆมึงไอ้กันต์ไม่ตายวันนี้จะตายวันไหน" ผมได้แต่กอดปลอบลูกได้แต่บ่นกับตัวเองในใจ ก็ก่อนหน้าที่เบบี๋จะเข้ามาผมกำลังดูไลฟ์ในกลุ่มรับเรื่องของผู้ใหญ่อะดิ...ไม่ต้องถามนะว่าเรื่องอะไร หึ..ระดับแดดดีกันต์ในหัวมีอยู่เรื่องเดียวคือเซ็กส์! "คืนนี้เบบี๋ขอนอนกอดแดดดีนะคะ" "นะคะ" โอ๊ยตายแบบนี้กูตาย ลูกสาวใครทำไมถึงได้ขี้อ้อนขนาดนี้ ดวงตากลมโตมองหน้าปริบๆ ไม่ใจอ่อนให้รู้ไป  "ได้สิคะ!" "คืนนี้แดดดีจะกล่อมเบบี๋นอนเองนะ" ผมหอมแก้มป่องๆพาเบบี๋เดินไปที่เตียง หมับ!! พรึ่บ!! "บะ...เบบี๋ทำอะไรลูก" ก็เบบี๋น่ะสิอยู่ๆก็ขึ้นมานอนทับบนตัวผม แล้วด้วยสัญชาตญาณความเป็นชายเจอแบบนี้ใครไม่แข็งให้ถีบ!! "เบบี๋จะนอนแบบนี้" "อ่าส์" "บี๋~~" ถึงกับเสียงสั่นเลยกู "ลูก…อย่างขยับ~"พยายามแล้วนะพยายามจะไม่ให้ตัวเองมีอารมณ์แบบนั้น....แต่เบบี๋นะสิดิ้นดุ๊กดิ๊กไม่หยุดแบบนี้มันจะไม่ไหวเอานะ ช่วงนี้ยิ่งอดอยากปากแห้งจะลงแดงตายวันไหนไม่รู้ เจอแบบนี้เข้าไป กันต์น้อยลูกพ่ออดทนไว้ไอ้ลูกชาย ที่ลูกต้องมานอนด้วยแบบนี้ เพราะฝันร้าย...แล้วเบบี๋ชอบนอนละเมอร้องไห้ ในฐานะพ่อก็ต้องดูแลอย่างใกล้ชิด  ในโลกใบบี้สำคัญผมเบบี๋คือคนสำคัญที่สุด  และใครหน้าไหนก็อย่าได้มายุ่งกับดวงใจไอ้กันต์ ไม่ว่าจะไอ้ปืน ไอ้สไนเปอร์พี่ชาย น้องชายก็ยุ่งไม่ได้เด็ดขาด!… อริย์กันตา...เป็นของ...ปรวิชญ์.....คนเดียว ลูกไม่แท้พ่อไม่จริง จากความผูกพันอันชิดใกล้ก่อเกิดเป็นความรักในใจของคนสองคน... กันต์ (ปรวิชญ์ โชติฐิติเมธานนท์) หนุ่มหล่อจอมกะล่อน เมียไม่มีแต่มีลูกติด ถึงจะเจ้าชู้แต่รักลูกยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด ไม่ว่าจะกำลังทำอะไรอยู่ที่ไหน ขอแค่ลูกเอ่ยปากเขาจะรีบไปในทันใด เบบี๋ (อริย์กันตา โชติฐิติเมธานนท์) สาวน้อยผู้ไร้เดียวสา อ่อนต่อโลก  น่ารักสดใสใครอยู่ใกล้ต้องหลงรัก ผู้ที่เติบโตมาจากความรักของสามหนุ่ม ปืน กันต์ สไนเปอร์ ฝากติดตามด้วยนะคะ

“หึหึ กลิ่นตัวเธอมันหอมละมุนเสียจริงคนสวย” กระตุกยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ ก่อนจะพาร่างกายอันกำยำ ขึ้นไปคร่อมทับร่างบางที่หลับอยู่ ด้วยความต้องการอันแรงกล้า ที่พร้อมจะย้ำเธอให้จมเตียง เพียงแค่ได้เห็นหน้า ผ้าห่มที่คลุมร่างอยู่ ถูกซาตานร้ายดึงออกไปจากตัวอย่างไม่ไยดี ก่อนที่มือหนาจะลูบไล้ไปทั่วลำตัวบางที่มีเกาะอก ปิดปากหน้าอกอันอวบอิ่มไว้เพียงนิดเดียว ตัวบราไร้สายที่เกาะติดด้านในช่วยทำให้ดัน หน้าอกให้อวบใหญ่มากขึ้นไปอีก เสือร้ายกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ ก่อนจะเลียริมฝีปากตัวเองอย่างหิวโหย มือใหญ่ตะครุบจับ บีบเคล้นเนื้อนิ่มนั้นจนเต็มมือ ก่อนจะค่อยๆ ถอดเกาะอกตัวสวยนั้นออกจากตัวของสาวสวย โดยที่ร่างบางเพียงขยับตัวเล็กน้อยเท่านั้น เพราะถูกรบกวนการนอน “อืม!!! ใครคะ” เสียงหวานเอ่ยถามงัวเงียทั้งที่ตายังปิดจาก น้ำเมาที่ดื่มเข้าไป ทำให้อวัยวะในร่างกายมีปฏิกิริยาเชื่องช้า ทว่าสติยังครบสมบูรณ์ เขาไม่ตอบ แต่กลับก้มลงปิดริมฝีปากสวยช่างถามนั้น ด้วยริมฝีปากร้อนฉ่ามอบจูบสุดแสนเร่าร้อนให้แก่เธอจนเกิดเสียงดัง จ๊วบจ๊าบตามมาให้รู้สึกเสียวไปทั่วทุกรูขุมขน “อืม!!! อย่าค่ะ อือ!!! ปล่อยนะคะ คุณเป็นใครปล่อยอีฟนะคะปล่อย!!” เมื่อจูบอันร้อนแรงเริ่มเพิ่มน้ำหนักการบดขยี้ขึ้นเรื่อยๆ จึงทำให้คนเมาเริ่มรู้สึกตัว เจ็บจี๊ดที่ริมฝีปากที่ถูกบดขยี้อย่างหนักหน่วง จนได้กลิ่นคาวเลือดคลุ้งออกมา แต่แทนที่คนหื่นบ้าพลังจะหยุด เขากลับบีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่ม ขบกัดไปตามสัดส่วนของร่างกายเธออย่างหื่นกระหาย จนอีฟลินรู้สึกหวาดกลัว สติที่เคยเลื่อนลอย เหมือนจะรู้สึกเต็มที่ จึงมองเห็นได้ชัดว่าคนที่กำลังล่วงเกินเธอไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นคุณตินน์นั่นเอง หญิงสาวจึงกรีดร้องออกมาอย่างหวาดกลัว พร้อมกับทุบตีไปทั่วร่างกายคนตัวโต ที่กระทำชำเราร่างกายของเธอได้อย่างป่าเถื่อน “กรี๊ด!!! คุณตินน์ ปล่อยอีฟนะคะอย่าทำ อีฟไม่ต้องการแบบนี้ ปล่อยนะคะ คุณตินน์!!!” “ร้องอยู่ได้น่ารำคาญฉิบหาย ชอบเล่นตัวนักใช่มั้ยเดี๋ยวผมจะทำให้คุณรู้ว่าผลของการต่อต้านผมมันเป็นยังไง”...... 'คามิล แม็คออฟชาน' นักธุรกิจหนุ่ม ที่แสนเย็นชาและไร้ความเมตตา เจ้าพ่อนักรักที่ผู้หญิงทั้งเมืองต่างก็อยากจะครอบครองเขา ด้วยเสน่ห์สวาทอันเร่าร้อนของตัวเอง แต่ก็ไม่เคยมีใครร้อนแรงจนสามารถมัดใจเขาไว้ได้ 'จัสติน แม็คออฟชาน' น้องชายฝาแฝดของเขาที่ เหลี่ยมร้ายไปด้วยเสน่ห์อันร้ายกาจ เขามีคารมที่เจ้าเสน่ห์เหลือร้ายดึงดูดสาวๆ ด้วยคำพูดและรอยยิ้มอันแสนหวาน หญิงสาวคนไหนได้พูดคุยและพบเจอต่างก็ต้องหลงรักเขากันทั้งนั้น 'อีฟลิน' สาวเอเชียหน้าใสที่ไม่เคยคิดจะสนใจเรื่องความรักเลยแม้แต่น้อย เพราะสิ่งเดียวที่เธอให้ความสนใจมากกว่าสิ่งอื่นใด คือการปกป้องและดูแลน้องสาวเพียงคนเดียวของเธอเท่านั้น แต่จนเมื่อเธอได้พบกับใครคนนั้น พวกเขาทั้งสองก็ได้ทำให้ชีวิตอันโดดเดี่ยวและสงบสุขของเธอเปลี่ยนไปในทันที… จะทำยังไงเมื่อรักไม่ได้เป็นเรื่องของคนสองคนแต่รักครั้งนี้ต้อง 'สาม' กดติดตาม +กดหัวใจ❤️+กดเข้าชั้น  ฝากคอมเม้นต์เพื่อเป็นกำลังใจด้วยนะคะ🙏🥰 คำเตือน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาจากจินตนาการของผู้แต่งอาจมีบางจดที่ไม่สมควร ไม่สมเหตุสมผลไม่ถูกใจผู้อ่าน ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ อาจมีเนื้อหาค่อนข้างรุนแรง ไม่เหมาะสมด้านพฤติกรรมความรุนแรง การทำร้ายร่างกาย จิตใจ ขู่บังคับ  มีเนื้อหาไม่เหมาะสมของตัวละคร ทั้งด้านคำพูดและการกระทำทางเพศ ที่ไม่สมควรลอกเลียนแบบ มีเนื้อหาบรรยายฉากเลิฟซีนฉากร่วมรักของตัวละคร  เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป ผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรได้รับคำแนะนำ {หากไม่ชอบไม่ถูกใจกรุณาเลื่อนผ่าน ไม่คอมเม้นต์บั่นทอนจิตใจ} ******* ห้ามคัดลอกห้ามดัดแปลงผลงาน ©ลิขสิทธิ์เป็นของผู้สร้างสรรค์แต่เพียงผู้เดียว การเผยแพร่ทำซ้ำดัดแปลงโดยที่ไม่ได้รับอนุญาต ผิดกฎหมายตาม พรบ. คุ้มครองลิขสิทธิ์ 2537

พันธะรัก... “เขาเย็นชา เย็นชาจนบางทีก็แอบคิดว่าเขารักฉันจริง ๆ รึเปล่า” แต่มันก็เป็นเพียงคำถามในใจที่ไม่กล้าจะเอ่ยออกไป.... ภูผา ภูริวัฒน์ โชติฐิติเมธานนท์ หนุ่มหล่อคมเข้ม คิ้วหนาดกดำดังคันศรพาดเหนือดวงตาคมกริบ แพขนตางอนยาวหลบกะพริบ จมูกโด่งปลายโค้งลงเล็กน้อย ริมฝีปากหยักได้รูป ผิวขาวเนียนร่างสูงแน่น นัยน์ตาคมกริบเต็มไปด้วยความเย็นชา ลูกชายคนโตของมาเฟีย ในวงการหนังและละคร ที่ไม่ว่าจะทำอะไรก็ถูกจับตามอง ทั้ง ๆ ที่เขาเป็นคนที่ชอบเก็บตัว เงียบขรึม พูดน้อย เย็นชาแต่กลับเป็นคนที่ใจร้อน แตกต่างจากบุคลิกภายนอกที่นิ่งสงบ สยบทุกการเคลื่อนไหว เพราะด้วยรูปร่างหน้าตา ฐานะทางครอบครัวทำให้มีผู้หญิงมากมายเข้าหา แต่เขากลับไม่สนใจใคร จนได้พบกับเธอ น้ำอุ่น กุลธิดา โสภณ เด็กหญิงผู้เติบโตมาในบ้านเด็กกำพร้าตั้งแต่เกิด ใบหน้าสวยหวานรูปไข่ คิ้วเรียวสวย ผิวขาวเรียบเนียนอมชมพู ตัวสูงสะโอดสะอง ดวงตากลมโตสวยหวาน ริมฝีปากอวบอิ่ม ผมตรงดำยาว รูปร่างได้สัดส่วน ด้วยมีรูปร่างหน้าตาผิวพรรณที่สวยใส ทำให้เธอดูโดดเด่น จนทำให้ชายหนุ่มผู้เย็นชาหลงรักเธอ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอหน้า.... แต่ความรักคืออะไร เมื่อเขาคิดแต่จะครอบครอง กักขังอิสรภาพเก็บตัวเธอไว้ข้างกายไว้ตลอดเวลา...แล้วใครบ้างที่ชอบความรักแบบนี้กัน.... ความรักก็.....เหมือนกับเทียนไข สว่างไสว แต่ก็มีน้ำตา ความรักก็.....เปรียบเสมือนเม็ดทราย ยิ่งบีบแรงทรายก็ยิ่งไหลออกจากมือเร็วขึ้น ความรักก็.....คือทุกอย่าง คือการสร้าง คือการทำลาย คือความเข้มแข็ง คือความอ่อนไหว คือเหตุผลมากมายที่ไร้ซึ่งนิยาม Even though we fight a lot, I still want you in my life. ถึงเราจะทะเลาะกันบ่อยแค่ไหน ฉันก็ยังอยากให้เธออยู่ในชีวิตของฉันอยู่ดี คำเตือน ในทุกเรื่องทุกการกระทำของตัวละครเกิดจากจินตนาการ ไม่ใช่เรื่องจริงไม่ควรลอกเลียนแบบการกระทำที่ไม่เหมาะสม อันจะนำไปสู่ความสูญเสียความผิดบาปทั้งปวง ไม่ได้มีเจตนามุ่งร้ายต่อตัวบุคคลหรือวิชาชีพใดวิชาชีพหนึ่ง หากอ่านแล้วไม่มั่นใจว่าหรือไม่เลียนแบบได้หรือไม่ แนะนำให้ปรึกษาผู้ปกครองค่ะ นิยายเรื่องนี้เหมาะสมสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป เพราะอาจมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมด้านพฤติกรรม ความรุนแรง เพศ หรือการใช้ภาษาโปรดใช้วิจารณญาณและเสพเนื้อหาอย่างมีสตินิยายเรื่องนี้เกิดจากความต้องการจะเขียนของนักเขียนเท่านั้นไม่ได้มีเจตนาไม่ดีหรือสนับสนุนการใช้ความรุนแรงในชีวิตจริง รบกวนอ่านคำเตือนก่อนอ่านของนักเขียนแล้วค่อยตัดสินใจหากไม่ชอบไม่เป็นไรค่ะ ©ลิขสิทธิ์เป็นของผู้สร้างสรรค์ แต่เพียงผู้เดียวการเผยแพร่ทำซ้ำดัดแปลงโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตผิดกฎหมายตาม พ. ร. บ ลิขสิทธิ์ 2537 มาตรา 1527 31 มีโทษทั้งจำทั้งปรับ ไม่อนุญาตให้คัดลอกทำซ้ำดัดแปลงตัดภาพหรือถ่ายภาพไปเผยแพร่ใด ๆ ทั้งสิ้นหากพบจะขอดำเนินคดีตามกฎหมาย❌❌❌ พึ่งหัดแต่งนิยายเป็นมือใหม่หัดแต่งคำบางคำอาจจะใช้ผิดไปต้องขออภัยด้วยนะ คำโปรยเนื้อหาการบรรยายอาจใช้คำได้ไม่สวยเท่ากับนักเขียนท่านอื่น ๆ แต่ก็ตั้งใจเขียนออกมาให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ 14 กุมภาฯ 08/03/2022 ฝากติดตามผลงานด้วยนะคะ

​ ความรักของฉันมันคงเหมือนนาฬิกาทราย.. .. เมื่อด้านหนึ่งถูกเติมเต็ม....อีกด้านกลับว่างเปล่า ..และสูญสิ้นไป..กับกาลเวลา........ "สำหรับฉันเธอมันก็แค่ผู้หญิงไร้ค่า อยู่บนที่สูงแต่ทำตัวต่ำ" "หึ....ขอบคุณค่ะที่ชม จะพูดแค่นี้ใช่มั้ย จะได้ไปอ่อยผู้ชายต่อ" "อ้อ...ถ้าสนใจ เชิญนะคะ พอดีชอบแบบ ทีเดียวหลายๆคนมันสนุกดี แต่คนดีๆอย่างพี่...."เธอมองเขาอย่างพิจารณา พร้อมยกยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน ก่อนจะเดินจากไป หมับ!! "มีอะไรอีกคะ หรือว่าสนใจอยากไปร่วงเตียงด้วย" "......" ชายหนุ่มเงียบ มองหน้าเธออย่างเอาเรื่อง และออกแรงบีบข้อมือเล็กอย่างแรง แต่คนตรงหน้ากลับไม่แสดงท่าทีว่าเจ็บ ถึงเธอจะเจ็บเหมือนกระดูกกำลังจะแหลกเป็นชิ้นๆ "ถ้าไม่ทำอะไรก็ปล่อย พี่ไม่อยากได้แต่คนอื่นเขาอยากได้!" พรึบ!! เธอสะบัดมือเขาอย่างแรงและเดินกลับเข้าไปในงานเลี้ยง หมับ! "ว๊าย เป็นบ้าอะไรปล่อยนะ" แต่ไม่ทันจะเดินไปถึงไหนร่างบางก็ถูกกระชากจนตัวปลิว จนชนเข้ากับกำแพงห้องอย่างแรง "ถ้าเธอยังหาเรื่องอุ่นอีก ฉันจะไม่ปล่อยเธอไว้แน่!" เขามองเธออย่างเกรี้ยวกราด "หึ...ทำไมค่ะ จะแกล้งแล้วจะทำไม" เธอมองหน้าเขาอย่างไม่เกรง ยิ่งได้ยินเขาพูดแบบนี้แล้วมันยิ่งรู้สึกเจ็บ ทำไมนะทำไมต้องรักคนที่ไม่มีใจ "ปล่อย!" "ทำไม จะรีบไปเสนอตัวให้ไอ้บ้านั่นรึไง!"ใบหน้าหล่อคม ยื่นเข้าใกล้ พร้อมตะเบ็งเสียงแข็งใส่หน้าเธอ มือหนาออกแรงบีบท่อนแขนราวกับจะให้มันแหลกละเอียด "ใช่แล้วจะทำไม คืนนี้เรามีนัดกัน จะไปทำอะไรกันคนไม่ต้องให้บอกนะ หรือว่าอยากรู้จะได้ถ่ายคลิปมาให้ดู!" "หึ...ร่าน! ถ้ามันคันมากเดี๋ยวฉันจะสังเคราะห์ให้เธอเอง" "นะ...ฺฮื่อ" ร่างเล็กดิ้นพยายามให้หลุดจากพันการเมื่อ เขาประกบปากจูบดูดเม้มริมฝีปากบางสีแดงอย่างแรง เขาดูดเม้มมันอย่างหนักหน่วง มือหนาลูบบีบขย้ำหน้าอกอย่างแรงเหมือนจะให้มันแหละติดมือออกมา "ฮื่อ" เสียงหวานร้องท้วงในลำคอ เมื่อได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งเต็มปาก จนแทบจะอ้วก -ญี่ปุ่น ณิชาภัทร โชติฐิติเมธานนท์ ดีไซเนอร์สาวสวย เก่งฉลาดไม่ยอมใคร มั่นใจในตัวเอง ลูกสาวคนโตของแด๊ดดี้กันต์ อายุ 24 -แบงค์ นิธิภัทร์ พัชรกานต์กุล วิศวกรหนุ่มไฟแรง หล่อเก่งมีความสามารถทั้งศึกษาวิเคราะห์ คำนวณ ออกแบบ ตรวจสอบแก้ไขปัญหาและควบคุมการผลิต....วัย 27   ความผูกพันระหว่างคนเป็นสิ่งมีค่าและมีความหมาย เป็น เสมือนเรื่องราวและความทรงจำดี ๆ ที่คนทุก ๆ คนไขว่คว้า แต่กลับมีน้อยช่วงเวลา ที่สอนสิ่งดี ๆ ให้เราได้รับรู้ ที่มีค่าให้เรานึกถึง ทุกครั้งที่นึกถึงมัน จะคอยย้ำเตือนเราให้นึกถึงช่วงวันเก่าๆ ที่ดึงทุก ๆ คนไว้ให้อยู่ร่วมกัน สิ่ง ดี ๆ ที่ผ่านไปเป็นเสมือนเม็ดทรายในนาฬิกาที่ร่วงหล่น…… ทุกเม็ดทรายแทน ความหมายของ………………ความผูกพัน ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………ความห่วงใย ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………ความชิดใกล้ ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………การไขว่คว้า ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………ความคิดถึง ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………ความลึกซึ้ง ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………วันเวลา ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………สิ่งมีค่า ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………จิตใจ ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………ตัวตน ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………คำว่า “รัก” ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………คำว่า “เรา” ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………คำว่า “มิตรภาพ” ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………คำว่า “เพื่อน” ทุกเม็ดทรายแทนความหมาย ของ………………” ทุกสิ่งที่เต็มใจ ให้เพื่อเธอ” เม็ดทรายเหล่านี้แม้จะ ร่วงหล่น แต่ก็ยังคงรวมกันในนาฬิกาทราย คอยย้ำเตือนเราถึงช่วงเวลาดีๆ ที่ผ่านมา เป็นนาฬิกาที่มีค่าและมีความหมาย อยู่ในความทรงจำของกันและกันตลอดไป … ช่วงเวลาแห่งความสุข อาจไม่เคย อยู่กับเรานานในโลกของความเป็นจริง เป็นเหมือนสิ่งที่ผ่านเข้ามาและก็ผ่านเข้าไป ให้เราได้สัมผัส ให้เราได้รู้สึกดี ๆ ให้เราได้รู้สึกอบอุ่นและมีความสุข แต่ถึงแม้ช่วง เวลาเหล่านี้อาจจะไม่ยาวนาน แต่มันสร้างสิ่งดี ๆ ให้เรามากมาย มันมีค่าและยิ่งใหญ่ และจะเป็นกำลังใจให้เราตลอดไป มันจะแทนความหมายของความเป็น “เพื่อน” ตลอดไป…… “นาฬิกาทรายใบนี้ ขอให้แทนมิตรภาพของเราตลอดไป ไม่เคยมีช่วงเวลาไหนที่เราห่างไกล โดยไม่ผูกพัน” ขอบคุณบทความจาก คุณ นุชรัตน์ รักมาก คำเตือน ในทุกเรื่องทุกการกระทำของตัวละครเกิดจากจินตนาการ ไม่ใช่เรื่องจริงไม่ควรลอกเลียนแบบการกระทำที่ไม่เหมาะสม อันจะนำไปสู่ความสูญเสียความผิดบาปทั้งปวง ไม่ได้มีเจตนามุ่งร้ายต่อตัวบุคคลหรือวิชาชีพใดวิชาชีพหนึ่ง หากอ่านแล้วไม่มั่นใจว่าหรือไม่เลียนแบบได้หรือไม่แนะนำให้ปรึกษาผู้ปกครองค่ะ นิยายเรื่องนี้เหมาะสมสำหรับผู้ที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไป เพราะอาจมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมด้านพฤติกรรม ความรุนแรง เพศ หรือการใช้ภาษาโปรดใช้วิจารณญาณและเสพเนื้อหาอย่างมีสตินิยายเรื่องนี้เกิดจากความต้องการจะเขียนของนักเขียนเท่านั้นไม่ได้มีเจตนาไม่ดีหรือสนับสนุนการใช้ความรุนแรงในชีวิตจริง รบกวนอ่านคำเตือนก่อนอ่านของนักเขียนแล้วค่อยตัดสินใจหากไม่ชอบไม่เป็นไรค่ะ ©ลิขสิทธิ์เป็นของผู้สร้างสรรค์ แต่เพียงผู้เดียวการเผยแพร่ทำซ้ำดัดแปลงโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตผิดกฎหมายตาม พ. ร. บลิขสิทธิ์ 2537 มาตรา 1527 31 มีโทษทั้งจำทั้งปรับ ไม่อนุญาตให้คัดลอกทำซ้ำดัดแปลงตัดภาพหรือถ่ายภาพไปเผยแพร่ใด ๆ ทั้งสิ้นหากพบจะขอดำเนินคดีตามกฎหมาย❌❌❌   พึ่งหัดแต่งนิยายเป็นมือใหม่หัดแต่งคำบางคำอาจจะใช้ผิดไปต้องขออภัยด้วยนะ คำโปรยเนื้อหาการบรรยายอาจใช้คำได้ไม่สวยเท่ากับนักเขียนท่านอื่นๆ แต่ก็ตั้งใจเขียนออกมาให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ 14 กุมภาฯ 13/01/2022 ฝากติดตามผลงานด้วยนะคะ ​

“ถ้าฉันไม่ร้าย...แล้วเธอจะรักฉันมั้ย” “......” ไร้ซึ่งคำตอบจากหญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่าเมีย “ฉัน!....ถามว่า...ถ้า...ฉัน!....ไม่ร้าย! เธอจะรักฉันมั้ย!” มาเฟียหนุ่มพูดเน้นย้ำทีละคำ ก่อนจะตะคอกด้วยน้ำเสียงโกรธขึงออกมาเบา ๆ แต่เธอกลับเอาแต่เงียบ ไม่สนใจในคำพูด ดวงตาคู่งามสะท้อนความปวดใจ “ได้!! ไม่ตอบ งั้นก็อยู่มันแบบร้ายๆ แล้วอย่าหาว่าฉัน! ใจร้ายกับเธอ!” เขายกยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน ฝ่ามือใหญ่ยกขึ้นบีบปลายคางมนอย่างแรง สายตาฉายแววคมกล้าราวกับคมดาบ เหมือนดังจะแทงทะลุผ่านเนื้อหนังมังสาเข้าไปมองถึงส่วนลึกของวิญญาณ จ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมโตคู่สวย ยิ่งจ้องลึกเท่าไหร่ก็ยิ่งเห็นถึงความเย็นชาเฉยเมยของเธอ... “ไม่มีใครรัก....คนที่ทำร้ายตัวเองได้หรอกค่ะ...” เธอพูดเสียงเย็น ข่มกลั้นความหวาดกลัว...เจ็บปวดในใจ จ้องหน้าอีกฝ่ายด้วยสายตาแข็งกร้าว... ระหว่าง 'ความรัก กับ ความแค้น' 'หัวใจ หรือ ศักดิ์ศรี' 'เขาจะเลือกอะไร' ซันไชน์ ครูซ คาร์เทล  มาเฟียหนุ่มลูกครึ่งสามสัญชาติ สเปน เกาหลี ไทย เจ้าของรอยสัก 'วิหคเพลิง'  ตรงหัวไหล่ด้านขวา วัย 28 รูปงาม สูงโปร่งร่างกำยำ เส้นผมดกดำเงา กรอบหน้าได้มุม คิ้วหนาเข้มเหนือนัยน์ตาเรียวยาวราวกับเหยี่ยว ขนตาหนาเรียงเป็นระเบียบหลบกะพริบ ดูลึกลับแต่สะกดสายตาให้หยุดมอง จมูกโด่งปลายรูปหยดน้ำรับกับริมฝีปากหยักสีแดงตัดกับผิวสีขาวซีด เหมือนกับ...แวมไพร์  เติบโตมากับสายเลือดนักล่า เด็ดขาด โหดเหี้ยม ฆ่าได้ฆ่าเป็นตัวอันตรายในหมู่มาเฟีย ชอบแหกกฎ ไม่ชอบทำตามใคร ไม่ชอบให้ใครมาสั่ง เจ้าเล่ห์ ทักษะการพูดเป็นเลิศด้วยคำพูดที่เย้ายวนทำให้ทุกคนตกหลุมพรางและหลงเสน่ห์ของเขาได้อย่างง่ายดาย แต่ยกเว้นกับเธอ.... โมจิ ณิชาวีร์ โชติฐิติเมธานนท์   หญิงสาวผู้ที่มีความฝันอยากเป็นเชฟ  วัย 23     รูปร่างเพรียวระหง มีทรวดทรงหน้าอกอวบอิ่ม มีส่วนเว้าส่วนโค้งสมส่วน ผิวขาวนวลเนียนดั่งแพรไหม ใบหน้าสวยหวาน คิ้วเรียวสวย แพขนตางอนเหนือดวงตากลมโต นัยน์ตาชวนฝันมีความฉลาดในแววตา  จมูกโด่งมีสันเรียวเล็ก ปลายเชิดทิ้งหยดน้ำเล็กน้อย ริมฝีปากอวบอิ่ม 'อ่อนโยน อ่อนหวานแต่ไม่อ่อนแอ' ผู้ที่หลงรักในการทำอาหารตั้งแต่เด็ก   แต่ไม่น่าเชื่อว่าอีกมุม เธอคือหญิงสาวผู้ที่เย็นชา ไม่ค่อยพูด ชอบปลีกตัวออกห่างผู้คน   นิ่งสุขุม ฝึกสมาธิด้วยการยิงปืน ศิลปะการต่อสู้หลายๆอย่าง เช่น เทคควันโด คาราเต้ หรือแม้แต่การแข่งมอเตอร์ไซค์ความเร็ว ฝากกดหัวใจ กดไลก์เพื่อเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ น้องกราบ!!!! คำเตือน ในทุกเรื่องทุกการกระทำของตัวละครเกิดจากจินตนาการ ไม่ใช่เรื่องจริงไม่ควรลอกเลียนแบบการกระทำที่ไม่เหมาะสม อันจะนำไปสู่ความสูญเสียความผิดบาปทั้งปวง ไม่ได้มีเจตนามุ่งร้ายต่อตัวบุคคลหรือวิชาชีพใดวิชาชีพหนึ่ง หากอ่านแล้วไม่มั่นใจว่าหรือไม่เลียนแบบได้หรือไม่แนะนำให้ปรึกษาผู้ปกครองค่ะ นิยายเรื่องนี้เหมาะสมสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป เพราะอาจมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมด้านพฤติกรรม ความรุนแรง เพศ หรือการใช้ภาษาโปรดใช้วิจารณญาณและเสพเนื้อหาอย่างมีสตินิยายเรื่องนี้เกิดจากความต้องการจะเขียนของนักเขียนเท่านั้นไม่ได้มีเจตนาไม่ดีหรือสนับสนุนการใช้ความรุนแรงในชีวิตจริง รบกวนอ่านคำเตือนก่อนอ่านของนักเขียนแล้วค่อยตัดสินใจหากไม่ชอบไม่เป็นไรค่ะ ©ลิขสิทธิ์เป็นของผู้สร้างสรรค์ แต่เพียงผู้เดียวการเผยแพร่ทำซ้ำดัดแปลงโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตผิดกฎหมายตาม พ. ร. บ ลิขสิทธิ์ 2537 มาตรา 1527 31 มีโทษทั้งจำทั้งปรับ ไม่อนุญาตให้คัดลอกทำซ้ำดัดแปลงตัดภาพหรือถ่ายภาพไปเผยแพร่ใด ๆ ทั้งสิ้นหากพบจะขอดำเนินคดีตามกฎหมาย❌❌❌ พึ่งหัดแต่งนิยายเป็นมือใหม่หัดแต่งคำบางคำอาจจะใช้ผิดไปต้องขออภัยด้วยนะ คำโปรยเนื้อหาการบรรยายอาจใช้คำได้ไม่สวยเท่ากับนักเขียนท่านอื่น ๆ แต่ก็ตั้งใจเขียนออกมาให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ 14 กุมภาฯ 15/04/2022 ฝากติดตามผลงานด้วยนะคะ

“กูบอกว่าไม่ก็คือไม่!” “แต่พี่รับปากผมแล้ว และวันนี้ผมก็จะมาทวงสัญญา!” “สัญญาเหี้ยอะไร กูไม่เคยพูดไม่เคยสัญญาอะไรกับมึง” “หึ ผมว่าแล้วพี่ต้องพูดแบบนี้.....ได้!” ชายหนุ่มรุ่นน้องหยิบมือถือเปิดคลิปเสียงที่แอบอัดเสียงไว้ให้พี่ชายฟัง พร้อมท่าทีที่ยียวนกวนประสาท “พี่เปอร์ ลูกสาวพี่ผมขอจองนะ ผมรักวะ” “ไอ้เหี้ยไรเฟิล มึงเป็นห่าอะไร มาบอกรักลูกกูแบบนี้ ลูกกูอายุแค่ 12 มึงจะบ้ารึไง!” “ไม่รู้แต่รัก ชอบคนนี้แล้วน้องก็ต้องเป็นของผม จองแล้ว” เขาพูดจริงจัง “ไอ้บ้ามึงอายุเท่าไหร่ ลูกกูอายุเท่าไหร่ กว่าลูกกูจะโตมึงไม่แก่ตายก่อนรึไง คนเหี้ยๆ อย่างมึงให้ตายกูก็ไม่ยกลูกสาวให้” “24 ลูกพี่ 12 ห่างกันแค่รอบเดียวไม่เห็นจะเป็นไรเลย ยังไงก็จะเอาคนนี้เป็นเมีย!” “หึ....ไม่ใช่พี่ดูถูกนะน้องชาย เอาเป็นว่าจนกว่าลูกกูจะโตเป็นสาว ถ้ามึงไม่เกเร ไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนไหนกูจะยกภูพิงค์ ให้มึงเลยไอ้น้อง” สไนเปอร์พูดอย่างไม่คิดอะไร เพราะรู้ดีว่าน้องชายไม่มีทางทำได้อยู่แล้ว “หึ....พี่พูดแล้วนะเว้ย!! แล้วเจอกันครับคุณพ่อตา” ไรเฟิลยกยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยันก่อนจะเดินผิวปากออกไปอย่างอารมณ์ดี... “ไงครับ ชัดเจนพอมั้ย อย่ามาเล่นแง่ ผมจริงจัง” ไรเฟิลพูดจริงจัง จ้องหน้าสไนเปอร์อย่างไม่เกรง “.......” สไนเปอร์ถึงกับเงียบพลางใช้ความคิดเพราะไม่อยากให้ลูกสาวคนเดียวต้องมาแต่งงานกับน้องชายบุญธรรม เขาไม่ใช่คนไม่ดี แต่ก็ไม่ใช่คนดี ที่เห็นพูดกวนอารมณ์ดี นั่นเขาแค่แสดงด้านดีออกมา.... ไรเฟิล ริชาร์ค วูค คุณหมอจิตแพทย์หนุ่มสุดหล่อ ลูกครึ่งไทย- ญี่ปุ่น -อเมริกา ผิวขาวจมูกโด่ง ดวงตาคมกริบดุจพญาเหยี่ยว ผู้เชี่ยวชาญทางด้านจิตเวชศาสตร์ หนุ่มวัย 30 เจ้าของรอยสักเสือกับมังกร ที่หน้าอกซ้ายขวา ที่หัวไหล่และรอยสักอีกนับสิบตามส่วนต่างๆ ของร่างกายที่ใครเห็นก็ต้องยำเกรง (รอยสักเสือกับมังกรหมายถึงสัญลักษณ์ของหยิน - หยางซึ่งหมายถึงความสามัคคีและการเผชิญหน้าของสองกองกำลัง) แต่นั่นเป็นเพียงหน้ากากที่เขาสวมใส่ ปิดบังตัวตนที่แท้จริง และเขาได้ตกหลุมรักเธอ หลานสาวตัวน้อย ภูพิงค์ ภูสิตา โชติฐิติเมธานนท์ เด็กสาววัย 18 ตัวเล็กผิวขาว แก้วตาดวงใจของพี่ชาย ที่มีรอยยิ้มพิมพ์ใจ ใครเห็นเป็นต้องหลงรักในรอยยิ้มเธอ ผิวขาวอมชมพู ปากนิดจมูกหน่อย คิ้วเรียวงาม ดวงตากลมโตคู่สวย ใบหน้าจิ้มลิ้ม ตัวเล็กน่าถนอม.....ผู้ซึ่งไม่ชอบรอยสัก ไม่ชอบใช้ความรุนแรง.... รัก ทำให้มีความสุข ทำให้ยิ้มได้ตลอดเวลาถึงแม้จะอยู่กับเราได้ไม่นาน แต่ขอบคุณที่ทำให้มีความสุขและยิ้มได้ทุกครั้งที่มีคุณ และขอบคุณที่ทำให้รู้จักคำว่า รัก ในเวลาสั้นๆ 1 คน ล้านความคิด 1 ชีวิต ล้านความฝัน 1 คน ล้านความสำคัญ 1 เธอเท่านั้น สำคัญกว่าล้านคน ตั้งแต่มาเจอกับเธอ ชีวิตก็เปลี่ยนผัน มีแต่ความดี ที่เธอมอบให้ชีวิตฉัน ได้พบบางอย่าง ที่มีแค่สองเราจะเข้าใจ... คำเตือน ในทุกเรื่องทุกการกระทำของตัวละครเกิดจากจินตนาการ ไม่ใช่เรื่องจริงไม่ควรลอกเลียนแบบการกระทำที่ไม่เหมาะสม อันจะนำไปสู่ความสูญเสียความผิดบาปทั้งปวง ไม่ได้มีเจตนามุ่งร้ายต่อตัวบุคคลหรือวิชาชีพใดวิชาชีพหนึ่ง หากอ่านแล้วไม่มั่นใจว่าหรือไม่เลียนแบบได้หรือไม่แนะนำให้ปรึกษาผู้ปกครองค่ะ นิยายเรื่องนี้เหมาะสมสำหรับผู้ที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไป เพราะอาจมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมด้านพฤติกรรม ความรุนแรง เพศ หรือการใช้ภาษาโปรดใช้วิจารณญาณและเสพเนื้อหาอย่างมีสตินิยายเรื่องนี้เกิดจากความต้องการจะเขียนของนักเขียนเท่านั้นไม่ได้มีเจตนาไม่ดีหรือสนับสนุนการใช้ความรุนแรงในชีวิตจริง รบกวนอ่านคำเตือนก่อนอ่านของนักเขียนแล้วค่อยตัดสินใจหากไม่ชอบไม่เป็นไรค่ะ ©ลิขสิทธิ์เป็นของผู้สร้างสรรค์ แต่เพียงผู้เดียวการเผยแพร่ทำซ้ำดัดแปลงโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตผิดกฎหมายตาม พ. ร. บ ลิขสิทธิ์ 2537 มาตรา 1527 31 มีโทษทั้งจำทั้งปรับ ไม่อนุญาตให้คัดลอกทำซ้ำดัดแปลงตัดภาพหรือถ่ายภาพไปเผยแพร่ใด ๆ ทั้งสิ้นหากพบจะขอดำเนินคดีตามกฎหมาย❌❌❌ พึ่งหัดแต่งนิยายเป็นมือใหม่หัดแต่งคำบางคำอาจจะใช้ผิดไปต้องขออภัยด้วยนะ คำโปรยเนื้อหาการบรรยายอาจใช้คำได้ไม่สวยเท่ากับนักเขียนท่านอื่นๆ แต่ก็ตั้งใจเขียนออกมาให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ 14 กุมภาฯ 04/11/2021 ฝากติดตามผลงานด้วยนะคะ

“อย่าเล่นกับไฟถ้าไม่อยากถูกเผาตาย” น้ำเสียงเยือกเย็นเอ่ยขึ้น มองใบหน้าหวานที่แดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ “เธียร….” เด็กสาวได้แต่ยืนจ้องมองใบหน้าหล่อคม เคร่งขรึมเย็นชาของคนตรงหน้า “ไสหัวไปไกล ๆ อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าเธออีก” “เธียร เธียร อยากอยู่กับพี่ ” เธอรวบรวมความกล้าพูดทุกอย่างออกไป “ฮึ ใจง่าย” ชายหนุ่มหันกลับมามองใบหน้าหวานพร้อมแสยะยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน พาร์ท ปรมินทร์ โชติฐิติเมธานนท์ ชายหนุ่มอายุ 23 ผู้มีพร้อมทุกอย่าง แต่กลับไร้ซึ้งความรักไร้หัวใจ เมื่อรักไม่เป็นอย่างหวัง การอยู่แบบไม่มีรัก ไม่มีหัวใจให้ใครนี่คือสิ่งที่เขาเลือก เธียร ธีรดา อินทรเสนา เด็กสาววัยใส อายุ 18 เพราะเลือกเกิดไม่ได้แต่เมื่อได้เกิดมาแล้วชีวิตเป็นสิ่งมีค่า เธอก็แค่เด็กกำพร้าคนหนึ่งที่มีความฝันที่อยากจะเป็นจิตรกร อยากสร้างรอยยิ้มจากภาพที่เธอสร้างออกมา “แกล้งเป็นคนที่ไม่รู้อะไร ดีกว่าต้องเสียเธอไป.. เพราะความจริง ”

“หึ ผู้หญิงอย่างเธอไม่มีสิทธิ์เป็นแม่ของลูกฉันจำใส่หัวเธอไว้!” “ค่ะ หนูรู้ตัวดีว่าตัวเองก็แค่ของเล่นชิ้นหนึ่งที่คุณใช้เงินซื้อมา” “รู้ตัวก็ดี จะได้ไม่ต้องพูดซ้ำ!” น้ำเสียงราบเรียบท่าทีนิ่งเฉยสายตาเย็นชาของ ปรเมศวร์ จ้องหน้า พิชญา เด็กสาวด้วยความหงุดหงิดรำคาญใจ เพราะไม่มีทางเลือกเธอต้องยอมเป็นของเล่นให้เขาจนกว่าเขาจะเบื่อเพื่อแลกกับความสุขสบายของครอบครัว เธอต้องอดทนนะ แนนนี่ คำเตือน ในทุกเรื่องทุกการกระทำของตัวละครเกิดจากจินตนาการ ไม่ใช่เรื่องจริงไม่ควรลอกเลียนแบบการกระทำที่ไม่เหมาะสม อันจะนำไปสู่ความสูญเสียความผิดบาปทั้งปวง ไม่ได้มีเจตนามุ่งร้ายต่อตัวบุคคลหรือวิชาชีพใดวิชาชีพหนึ่ง หากอ่านแล้วไม่มั่นใจว่าหรือไม่เลียนแบบได้หรือไม่แนะนำให้ปรึกษาผู้ปกครองค่ะ นิยายเรื่องนี้เหมาะสมสำหรับผู้ที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไป เพราะอาจมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมด้านพฤติกรรม ความรุนแรง เพศ หรือการใช้ภาษาโปรดใช้วิจารณญาณและเสพเนื้อหาอย่างมีสตินิยายเรื่องนี้เกิดจากความต้องการจะเขียนของนักเขียนเท่านั้นไม่ได้มีเจตนาไม่ดีหรือสนับสนุนการใช้ความรุนแรงในชีวิตจริง รบกวนอ่านคำเตือนก่อนอ่านของนักเขียนแล้วค่อยตัดสินใจหากไม่ชอบไม่เป็นไรค่ะ ©ลิขสิทธิ์เป็นของผู้สร้างสรรค์ แต่เพียงผู้เดียวการเผยแพร่ทำซ้ำดัดแปลงโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตผิดกฎหมายตาม พ. ร. บ ลิขสิทธิ์ 2537 มาตรา 1527 31 มีโทษทั้งจำทั้งปรับ ไม่อนุญาตให้คัดลอกทำซ้ำดัดแปลงตัดภาพหรือถ่ายภาพไปเผยแพร่ใด ๆ ทั้งสิ้นหากพบจะขอดำเนินคดีตามกฎหมาย❌❌❌ พึ่งหัดแต่งนิยายเป็นมือใหม่หัดแต่งคำบางคำอาจจะใช้ผิดไปต้องขออภัยด้วยนะ คำโปรยเนื้อหาการบรรยายอาจใช้คำได้ไม่สวยเท่ากับนักเขียนท่านอื่น ๆ แต่ก็ตั้งใจเขียนออกมาให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ 14 กุมภาฯ ฝากติดตามผลงานด้วยนะคะ 07/07/2021

คำเตือน ในทุกเรื่องทุกการกระทำของตัวละครเกิดจากจินตนาการ ไม่ใช่เรื่องจริงไม่ควรลอกเลียนแบบการกระทำที่ไม่เหมาะสม อันจะนำไปสู่ความสูญเสียความผิดบาปทั้งปวง ไม่ได้มีเจตนามุ่งร้ายต่อตัวบุคคลหรือวิชาชีพใดวิชาชีพหนึ่ง หากอ่านแล้วไม่มั่นใจว่าหรือไม่เลียนแบบได้หรือไม่แนะนำให้ปรึกษาผู้ปกครองค่ะ นิยายเรื่องนี้เหมาะสมสำหรับผู้ที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไป เพราะอาจมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมด้านพฤติกรรม ความรุนแรง เพศ หรือการใช้ภาษาโปรดใช้วิจารณญาณและเสพเนื้อหาอย่างมีสตินิยายเรื่องนี้เกิดจากความต้องการจะเขียนของนักเขียนเท่านั้นไม่ได้มีเจตนาไม่ดีหรือสนับสนุนการใช้ความรุนแรงในชีวิตจริง รบกวนอ่านคำเตือนก่อนอ่านของนักเขียนแล้วค่อยตัดสินใจหากไม่ชอบไม่เป็นไรค่ะ ©ลิขสิทธิ์เป็นของผู้สร้างสรรค์ แต่เพียงผู้เดียวการเผยแพร่ทำซ้ำดัดแปลงโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตผิดกฎหมายตามพ. ร. บลิขสิทธิ์ 2537 มาตรา 1527 31 มีโทษทั้งจำทั้งปรับ ไม่อนุญาตให้คัดลอกทำซ้ำดัดแปลงตัดภาพหรือถ่ายภาพไปเผยแพร่ใด ๆ ทั้งสิ้นหากพบจะขอดำเนินคดีตามกฎหมาย❌❌❌ พึ่งหัดแต่งนิยายเป็นมือใหม่หัดแต่งคำบางคำอาจจะใช้ผิดไปต้องขออภัยด้วยนะ คำโปรยเนื้อหาการบรรยายอาจใช้คำได้ไม่สวยเท่ากับนักเขียนท่านอื่น ๆ แต่ก็ตั้งใจเขียนออกมาให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ?️14 กุมภาฯ_Valent ฝากคิดตามผลงานด้วยนะคะ

เพราะความผิดหวังความเสียใจ ทำให้ผู้ชายที่เทิดทูนความรักกลายเป็นอีกคนที่เห็นแต่ผู้หญิงเป็นแค่ของเล่นเป็นที่ระบายอารมณ์ เธอสาวน้อยที่สดในแต่ข้างในเต็มไปด้วยความเจ็บปวดเมื่อต้องอยู่โดยขาดพ่อและแม่ ลูคา ลูเซียโน่❤ใบข้าว

‘ เนย ‘ เด็กหญิงกำพร้าที่ถูก ‘ธัญสินี’ หรือที่ชาวบ้านเรียกแม่ใหญ่นีเจ้าของไร่ ธัญสินี ที่มีเนื้อที่กว่า 1000 ไร่ รับเลี้ยงเธอมาตั้งแต่อายุ 5 ขวบ แม่ใหญ่นีแต่งงานอยู่กินกับสามี มีลูกชาย 1 คน ก่อนจะแยกทางกัน โดยที่ลูกชายไปอยู่กับสามีที่อเมริกา แต่ด้วยเพราะตัวเองเจ็บออดๆแอ๊ดๆกลัวจะไม่มีใครดูแลเนยลูกสาวสุดที่รัก แม่ใหญ่นีตัดสินใจสั่งให้ลูกชายคนเดียวกลับมาแต่งงานกับเนยที่ตอนนั้นอายุเพียง 15 เนยด้วยความที่ยังเด็กทำตามที่แม่สั่งทุกอย่างทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้าไม่เคยรู้จัก ทั้งสองแต่งงานจดทะเบียนสมรสกันอย่างถูกต้องตามกฎหมายซึ่งมีคนรู้เห็นและร่วมยินดีด้วยไม่กี่คน แต่ด้วยที่เนยยังเด็กเธอทั้งอ้วนและดำ ขี้เหร่เอามากๆทำให้เจย์เดนไม่ชอบหน้าและหนีกลับอเมริกาหลังงานแต่งงานทันที แต่แม่ใหญ่นีก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะแค่อยากให้เนยมีคนดูแลขอเพียงแค่เธอโตพอที่จะดูแลทุกอย่างได้ถึงตอนนั้นถ้าตัวเองยังไม่ตาย เนยก็จะเป็นอิสระจากเจย์เดนและสามารถแต่งงานมีความครัวกับคนที่ตัวเองรักได้ เพราะยังไงที่เนยกับเจย์เดนแต่งงานกันก็แค่ในนาม แต่แม่ใหญ่นีกลัวว่าตัวเองจะเป็นอะไรไปก่อนเลยตกลงกับลูกชายตัวดีไว้อย่างนั้น ขอแค่เนยอายุครบ 25 ปี ถึงตอนนั้นถ้าทั้งสองคนไม่ได้รักหรืออยู่ด้วยกันไม่ได้สมบัติจะถูกแบ่งเป็นสองส่วนเท่าๆ กันให้เนยและเจย์เดนที่เป็นลูกที่เธอรักสุดดวงใจ แต่เมื่อเวลาเปลี่ยนทุกอย่างมันก็เปลี่ยนเมื่อเด็กสาววัย15 ที่ทั้งอ้วนและดำในวันนั้น วันนี้เธอกลับเป็นถึงดาวมหาลัยชื่อดังในเมืองย่าโม ด้วยวัย 22 ปี ที่แม่ใหญ่นีภูมิใจนักภูมิใจหนาที่เนยเป็นเด็กดีเรียนเก่งถึงเธอจะไม่เรียนด้านการเกษตรเพื่อมาดูแลไร่ เพราะเนยสนใจในเทคโนโลยีเธอเรียกที่จะเรียนวิศวะคอมพิวเตอร์แต่นั้นก็ไม่ใช่ปัญหากับการดูแลไรเพราะแต่ละปีเนยจะจัดการโปรโมทไร่ลงเว็บไซต์จนมีนักท่องเที่ยวทั้งไทยและเทศมาเยี่ยมชมไร่ ปีเกือบหมื่นคน ส่วนเจย์เดนต้องย้ายกลับมาอยู่เมืองไทยเพราะร่วมลงทุนกับเพื่อนจัดทำบริษัทเกี่ยวกับเทคโนโลยีและกำลังไปได้สวยเลยต้องมานั่นแท่นเป็นผู้บริหารเอง เหมือนโชคชะตากำหนดไว้เมื่อ พลอย เพื่อนของเนยที่พี่ชายเธอทำงานอยู่ที่บริษัทของเจย์เดนเปิดรับเด็กฝึกงานได้เอาชื่อตัวเองและเพื่อนๆในกลุ่มรวมถึงชื่อเนยที่ไม่รู้ตัวว่าเพื่อนแอบเอาชื่อไปสมัครให้ติดไปด้วย และทุกคนก็ผ่านด้วยคุณสมบัติที่ทางบริษัทต้องการ เนยโวยวายต่อว่าพลอยยกใหญ่แต่สุดท้ายก็ต้องยอมเพื่อนเข้าไปฝึกงานในกรุงเทพฯทั้งๆที่ไม่ได้อยากไปเท่าไหร่ แต่แม่ใหญ่กลับเห็นด้วยเพราะเนยจะได้เปิดโลกหาประสบการณ์และหลังจากเรียนจบเธอจะได้ดูแลไร่ต่อจากแม่ใหญ่ที่เตรียมทุกอย่างไว้ให้เธอเรียบร้อย แม่ใหญ่นี่เองก็พอจะรู้ว่าเจย์เดนกลับมาอยู่ที่ไทยแต่ไม่รู้ว่ามาทำอะไรเพราะไม่ได้สนใจเรื่องส่วนตัวของลูกชายถึงเจย์เดนจะโทรหาและมาเยี่ยมแม่ใหญ่บ่อยๆแต่ก็ไม่เคยเจอกับเนยสักที…. จุดเริ่มต้นของการแต่งงานครั้งนี้จะจบลงยังไงเขาและเธอจะสานต่อความรักนี้ไว้หรือจบความสัมพันธ์แล้วเดินตามทางที่ตัวเองเลือก เพราะยังไงต่างคนก็ต่างไม่ได้รักและเป็นคนแปลกหน้าสำหรับกันและกันมาตั้งแต่แรก คำเตือน ในทุกเรื่องทุกการกระทำของตัวละคร เกิดจากจินตนาการ ไม่ใช่เรื่องจริง ไม่ควรลอกเลียนแบบ การกระทำที่ไม่เหมาะสมอันจะนำไปสู่ความสูญเสียความผิดบาปทั้งปวง ไม่ได้มีเจตนามุ่งร้ายต่อตัวบุคลหรือวิชาชีพใดวิชาชีพหนึ่ง หากอ่านแล้วไม่มั่นใจว่าหรือไม่เลียนแบบได้หรือไม่แนะนำให้ปรึกษาผู้ปกครองค่ะ นิยายเรื่องนี้เหมาะสมสำหรับผู้ที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไป เพราะอาจมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมด้านพฤติกรรม ความรุนแรง เพศ หรือการใช้ภาษาโปรดใช้วิจารณญาณและเ