เมื่อสี่ปีก่อน มิทิรา ถูก ศิรธัช บังคับให้เซ็นใบหย่า เขาโยนข้อหา 'คบชู้' ให้เธอ และโยนเศษเงินให้เธอไปจากลูกชาย พร้อมคำพูดตอกหน้าที่โหดร้ายว่า เธอเป็นแค่แม่อุ้มบุญแทนคู่หมั้นตัวจริงของเขา สี่ปีต่อมา...เธอได้พบกับอดีตสามีอีกครั้งราวกับโลกเล่นตลก เขามาพร้อมเด็กชายวัยสี่ขวบ คนที่เธอโหยหาและคิดถึงทุกลมหายใจเข้าออก ศิรธัชยื่นข้อเสนอให้เธอเป็นคนตัดสูทให้ลูกชายในพิธีหมั้นของเขา มิทิรารู้ว่ามันคือ 'กับดัก' แต่ไม่รู้ว่าควรจะตัดสินใจยังไงดี? เธอคิดถึงลุูก อยากมองหน้าแกให้ชัดๆ และนี่เป็นโอกาสเดียวที่เธอจะได้อยู่ใกล้ลูก แต่การที่เธอกลับไปนั้น เลี่ยงไม่ได้เลยที่จะต้องพัวพันกับพ่อของลูก และอาจจะทำให้เกิดความยุ่งยากตามมาอีกครั้ง!

เมื่อรักที่ให้ไปได้ค่าตอบแทนเป็นใบตั้งครรภ์ผู้หญิงของเขากลับมา ก็หย่าไปเลยสิคะ...รออะไร!? นับจากนี้ไปคุณก็เป็นแค่ 'ผัวเก่า!' ภรัณมองภรรยาที่สวมชุดสุดเยิน หน้าตายังไม่ผ่านการล้าง แถมยังไม่ตื่นนอนซะด้วยซ้ำ ผมเผ้าที่สวมหมวกแก๊ปก็ดูกระเซอะกระเซิง สภาพเหมือนไปวิ่งผ่านดงระเบิดมา ก่อนจะเสยผมอย่างไม่สบอารมณ์เตรียมจะเอ่ยปากต่อว่า แต่ต้องผงะถึงขั้นยกมือปิดจมูกกับกลิ่นฉุนๆ เหม็นเหล้าคลุ้งไปทั้งตัวของอีกฝ่าย “นี่เธอไปตกถึงเหล้ามารึไง” “ขอโทษค่ะ พอดีเมื่อคืนดื่มหนักไปหน่อย” เฌอปัณณ์ยิ้มแหยๆ ภรัณเลิกคิ้ว ไม่รู้ว่าไอ้ความหงุดหงิดเมื่อครู่จางหายไปไหน สีหน้าบึ้งตึงก็ผ่อนคลายคล้ายเป็นต่ออยู่ในที ไม่ใช่ว่าเฌอปัณณ์นึกเสียใจทีหลังแล้วหรอกหรือ ใจจริงเธอไม่เคยคิดจะหย่ากับเขาเลยสักนิด แต่เมื่อวานดันพลั้งปากพูดออกไปแล้วเลยไม่รู้จะทำอย่างไร ทำได้แค่ใช้เหล้าดับทุกข์เท่านั้น “ถ้าเธอรู้จักสำนึกผิดละก็ บางทีฉันอาจจะ...” “คุณเจ้าหน้าที่คะ รีบๆ มาจัดการเรื่องหย่าได้เลยค่ะ ฉันพร้อมแล้ว” เฌอปัณณ์หันไปเร่งเจ้าหน้าที่พร้อมกับพาตัวเองไปนั่งรออย่างรีบร้อน ไม่ได้ฟังเลยว่าภรัณพูดอะไร ในใจคิดเพียงอยากจะหลุดพ้นเต็มที ยังนึกโกรธตัวเองอยู่เลยที่เมื่อคืนดันเมาเละ กว่าจะตื่นก็ปาเข้าไปเก้าโมงกว่าแล้ว เธอตาลีตาเหลือกกลัวว่าภรัณจะรอจนโมโห สะบัดก้นกลับไปก่อน แล้วเธอจะไม่ได้หย่า เลยไม่ล้างหน้ารีบวิ่งขึ้นมอเตอร์ไวต์รับจ้างให้ซิ่งมาที่สำนักงานเขตนี่แหละ “อ้าว! ยังยืนอยู่ทำไมล่ะคะพี่ภาม รีบๆ มานั่งสิ” เธอขมวดคิ้วมองภรัณที่ยืดยาดเสียเวลา อาการแฮงเอาต์ตามมาทำให้ปวดหัวขึ้นมาตุบๆ แทบระเบิด คนถูกเร่งกัดฟันมองหน้าเธอเขม็ง สีหน้าตอนนี้ดำเหมือนถ่าน เดินมาทิ้งตัวลงนั่งอย่างฮึดฮัดเมื่อเฌอปัณณ์เซ็นชื่อในใบหย่าเรียบร้อย แล้วยื่นมาตรงหน้าเขาพร้อมรอยยิ้ม เธอรีบขนาดนั้นเลย แถมไอ้สีหน้าดีใจนี่มันยังไงกัน... อยากจะหย่ากับเขามากนักรึไง? ภรัณเม้มปากแน่น ยิ่งคิดยิ่งโมโหที่ไม่เป็นไปอย่างที่คิด แถมตัวเองดันใจหายพิกล ผิดกับอีกคนที่ยิ้มระรื่นจนน่าหมั่นไส้ ถ้าเขายังไม่ยอมเซ็นอีก แปลว่าเขาขาดเธอไม่ได้อย่างนั้นสิ เฌอปัณณ์จะไม่ยิ่งยิ้มเยาะมองเขาเป็นหมาที่หอนหนักเพราะถูกเมียทิ้งหรือ... เซ็นก็เซ็นสิ! คนอย่างเขามีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้าใส่ มีผู้หญิงแบบไหนบ้างที่เขาหาไม่ได้ แต่ไหนแต่ไรมามีแต่คนที่ขาดเขาแล้วอยู่ไม่ได้ ส่วนเขาไม่เคยขาดใครแล้วจะเป็นจะตาย คอยดูเถอะ...อีกไม่กี่วัน เดี๋ยวเฌอปัณณ์ก็ต้องซมซานวิ่งร้องไห้กลับมาอ้อนวอนเขา “โชคดีนะคะพี่ภาม ลาก่อน” เฌอปัณณ์เอ่ยเสียงแผ่ว มองคนที่เธอรักเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่เราจะไม่ได้พบกันอีก เพราะเธอกำลังจะเดินทางไปอเมริกาในเย็นวันนี้

เขาเกลียดเธอ! เพราะกลิ่นหอมของเธอที่ยั่วยวนเขา จึงเกิดความผิดพลาดขึ้นในคืนนั้น... เขาอุตส่าห์ผลักไสเธอออกไปจากชีวิตได้สำเร็จ แต่เธอก็กลับมาอีกครั้ง พร้อมกับความเซ็กซี่เย้ายวนที่ยิ่งชวนให้เขาลุ่มหลง จนเอ่ยปากว่า "กลิ่นหอมบนตัวเธอเกิดมาเพื่อฉันคนเดียว" "ผิดแล้วค่ะ ฉันเกิดมาเพื่อยั่วยวนผู้ชายทุกคน ยกเว้น... คุณ! "

“จัดการป้องกันให้เรียบร้อยด้วย ฉันไม่ต้องการให้มีเด็กมาเกิดในท้องเธอ ถ้าเธอคิดจะมาแผนสูงด้วยการมีลูกเพื่อหวังจะมัดตัวฉันละก็ ฉันจะบอกคุณแม่ว่าเธอมีชู้ เพราะฉันสวมถุงยางทุกครั้ง ดูสิ... คุณแม่ยังจะรักและเห็นว่าเธอแสนดีอยู่อีกไหม ถึงตอนนั้นฉันจะเฉดหัวเธอกับเด็กในท้องให้ไปเป็นขอทานข้างถนน อยู่เพื่อรอวันตาย” ถึงรักข้างเดียวของเธอจะเป็น 'พิษ' แต่ 'รัก' สามารถเอาชนะทุกสิ่ง แม้แต่หัวใจที่เย็นชาของเขา จนเมื่อพิษร้ายแล่นเข้าสู่หัวใจให้เจ็บปวดเจียนตายและสูญเสียทุกอย่าง... ทั้งศรัทธา ความเชื่อ ลูก และแม้แต่ชีวิตของเธอ เธอจึงเกิดใหม่อีกครั้งพร้อมกับรักที่ 'เลือนหาย' แต่โชคชะตาก็พาให้เธอกลับมาพบเขาอีกครั้ง เพื่อเปืดเผยว่าการตายครั้งนั้นของเธอมีเงื่อนงำ และการที่เขาเข้ามาวุ่นวายกับเธอไม่เลิก เป็นเพราะ... "ฉันรักเธอ... ปาลิน"

โลกนี้มักมีสิ่งไม่คาดฝันเสมอ ก็เหมือนกับ ฟองฟาง ที่ดันจับพลัดจับพลูมาเป็นผู้ช่วยของ คริส อีสต์วุด ซุปเปอร์สตาร์ชื่อก้องโลกที่บินมาถ่ายหนังเมืองไทยแบบฟลุ๊คๆ งานนี้นอกจากจะต้องผจญกับสาวๆ รอบตัวของพ่อหนุ่มเสน่ห์แรงแล้ว เธอยังต้องคอยระวังหมาป่าจอมเจ้าเล่ห์แบบเขาให้ดีอีกด้วย คนอะไร... แค่เจอหน้า ก็จับเธอ ‘กินตับ’ ซะแล้ว แบบนี้กว่าจะเสร็จงาน เธอคงถูกเขากลืนกินชนิดไม่เหลือซากแน่นอน เฮ้อออ~~~

ฉากรักเร่าร้อนระหว่างคนรักกับลูกพี่ลูกน้องสาวกลางงานหมั้นของ ดุจมาตา ไม่ใช่ฝีมือใคร... แต่คือ คชา ธนฉัตรนคร คู่แข่งและศัตรูตัวฉกาจของคู่หมั้นเธอเอง เธอไม่รู้ว่าเขามีจุดประสงค์ใด และก็ไม่สน! ในเมื่อเขาลากเธอมาเจอกับความโสมม เธอก็จะใช้เขาเป็นอาวุธแก้แค้นชายโฉดหญิงชั่วคู่นั้น ดังคำที่ว่า...ศัตรูของศัตรูคือ 'มิตร' ของเรา ทว่ายิ่งรู้จักยิ่งชิดใกล้ ดุจมาตาถึงได้รู้ว่า... ฉากหน้าของผู้ชายเสเพล คชาเป็นผู้ชายที่คลั่งรักสุดๆ !

เธอหนีเพราะเขา 'ร้าย' เขาร้าย แต่สุดท้ายจำนน 'รัก' เพราะแฝดพี่หนีงานแต่ง โปรดปรีดาจึงจำใจสวมรอยเป็นเจ้าสาวของดนุวัศแทน อุบัติเหตุไม่คาดฝันพรากชีวิตพี่สาวเธอไป ทำให้เขายิ่งโกรธเกลียด กล่าวหาว่าเธอเป็น 'ฆาตกร' เธอถูกกักขังให้กลายเป็นแค่ตัวแทนพี่สาว ถูกพันธนาการด้วยหน้าที่ 'เมีย' กระทั่งถึงวันที่เธอเจ็บปวดที่สุดในชีวิต จึงหนีเขาไป... ดนุวัศเคยคิดว่าไม่แคร์ ทำยังไงก็ได้ให้เธอเจ็บ แต่เขากลับทุรนทุรายเหมือนจะเป็นบ้า ไม่เข้าใจว่าทำไมจะต้องคิดถึงเธอ โหยหาเธอ เขารู้แต่ว่าจะไม่ยอมปล่อยเธอไปเด็ดขาด!

'รัก' ลึกซึ้งมั่นคงพังทลายในชั่วพริบตา... เมื่ออัยยาจับชู้ของคู่หมั้นหนุ่มได้คาโรงแรม ในคืนวาเลนไทน์ แถมไม่ใช่ใคร คือน้องสาวนอกไส้ ลูกสาวของพ่อเลี้ยงเธอกับเมียน้อยนั่นเอง เธอถูกคนรักและครอบครัวทรยศและผลักตกลงสู่ขุมนรก ทั้งไล่ออกจากบ้าน และโกงสมบัติของแม่เธอไปอย่างหน้าด้านๆ พวกเขาคิดว่าเธอยังอ่อนแอ เอาแต่ร้องไห้ฟูมฟายเหมือนเมื่อก่อนเหรอ? เธอเอาคืนอย่างเจ็บแสบ แฉคนรักกับน้องสาว และครอบครัวจนฉาวโฉ่กะฉ่อนเมือง การฟาดกลับแบบไม่ยั้งยิ่งทำให้เธอตกอยู่ในอันตราย! กระทั่งจับพลัดจับผลูมาแต่งงานกับทีปต์ เจ้าพ่อสื่อผู้ทรงอิทธิพล ใครๆ ก็บอกว่าเขาร้าย! โหดเหี้ยม! ไร้ปรานี! แต่พอเธอได้เจอกับเขาแบบตัวต่อตัว ก็พูดได้แค่ว่า... เขาร้ายกว่านั้นเยอะ!

คนที่อยู่ในใจ ต่อให้จะพยายามลบเลือนเท่าไร หัวใจก็ยังจดจำฝังแน่นไม่เคยลืม เพราะอกหักจากคนที่รัก เขาจึงถูกแม่จับคลุมถุงชนแต่งงานกับเพื่อนเก่าอย่างเธอ ตลอดสี่ปีของการเป็นภรรยาและเก้าปีที่แอบรัก ‘ภัคพิงค์’ ไม่เคยละลายหัวใจที่เย็นชาของ ‘นเรนทร์’ ให้อบอุ่นได้เลย เธอถูกเขาทอดทิ้งให้เป็นหมอม่ายร้างหอ รอวันหย่าร้าง กระทั่งแม่สามียื่นคำขาดให้เธอมีลูกกับเขา โดยมีความอยู่รอดของครอบครัวเธอเป็นเงื่อนไข เธอจะเลือกอย่างไร? จะปลดปล่อยเขาและตัวเองหรืออยู่กันแบบนี้ต่อไปให้เขาชิงชัง เพราะเธอไม่รู้เลย ไม่รู้จริงๆ ว่าเขาเคยรักเธอบ้างสักนิด เหมือนที่เธอรักเขามากรึเปล่า...

นริศตา เคยเชื่อว่าต่อให้ อธิปก เอามีดมาจ่อหรือเอาปืนมาขู่ เธอจะไม่มีวันยอมหย่ากับเขาเป็นอันขาด ความรักทำให้เธอเห็นแก่ตัว รู้ทั้งรู้ว่าเขามีใครอีกคนอยู่ข้างกาย แต่ยังสู้อดทนเป็นเมียที่นอนกอดทะเบียนสมรสไม่ยอมปล่อย จนถึงวันที่เธอเห็นใบหย่าเต็มตา พร้อมกับเพิ่งรู้ตัวว่ามีอีกหนึ่งชีวิตถือกำเนิด เธอจึงตั้งใจจากลา เพื่อปกป้องลูกในท้อง ในเมื่อผู้หญิงของเขาขอร้องให้เขาพาเธอไปทำแท้ง!

เพื่อเก็บข้อมูลให้พี่ชายไปสร้างหนัง จิดาภา จึงยอมทำเรื่องที่บ้าระห่ำและเสี่ยงตายด้วยการปลอมตัวเป็นคุณโส ลอบเข้าไนต์คลับของ ฌอห์น คาร์เตอร์ เจ้าพ่อขาโหดขึ้นชื่อ แต่โชคร้ายถูกเขาจับได้อย่างง่ายดาย พอจนตรอก เธอเลยโกหกเขาไปว่ามาจับกิ๊ก เคราะห์ซ้ำกรรมชัด เมื่อแฟนหนุ่มตัวดีดันมาตีไก่ที่นี่จริงๆ เธอจึงประกาศเลิกแบบฟ้าผ่า! แถมยังโมเมว่าว่าเจ้าพ่อหน้าดุเป็นผัวใหม่ เรื่องมันควรจะจบ แต่กลับไม่จบ... เมื่อฌอห์นเกิดบ้าจี้คิดเป็นจริงเป็นจังขึ้นมา เธอเลยได้แฟนใหม่มาแบบงงๆ แถมยังต้องผจญกับสาวๆ ของพ่อคนทรงเสน่ห์อีกหลายยกด้วย แต่ไหนๆ แล้วก็คงต้องสู้กันสักตั้ง ก็เธอดันไปกระตุก ‘รัก’ เจ้าพ่อเข้าให้เต็มเปาแล้วนี่นา

เกลียดก็คือเกลียด แค่เห็นหน้าก็รังเกียจแล้ว! นี่คือสิ่งที่เขาคิดกับเธอสินะ ไม่เป็นไร หัวใจเธอดวงแค่นี้เอง ค่อยๆ ถอนตัวถอนใจและความรักที่ให้เขากลับมาให้หมด หรือถ้าไม่หมดก็เหลือเพียงแค่...เศษใจ "กูไม่สน เกลียดก็คือเกลียด แค่เห็นหน้าก็รังเกียจแล้ว!" เกลียด? รังเกียจ? ขยะแขยง? นี่คือสิ่งที่เขาคิดกับเธอสินะ... ณหทัยกระตุกยิ้มขื่น หัวใจถูกกระแทกรุนแรงคล้ายตกจากตึกสูงจนน็อก สมองช็อตจนชาไร้ความรู้สึก ความเจ็บปวดฉายชัดบนหัวคิ้วที่ขมวดแน่น ก่อนจะลุกลามปวดร้าวไปทั้งกระบอกตาที่ร้อนผ่าว ไม่ทันกะพริบตาหยดน้ำตาก็ร่วงเผาะ จากหนึ่งหยดกลายเป็นหลายหยดร่วงรินไม่ขาดสาย พริบตาเดียวก็นองหน้าทำให้เธอตาพร่าจนมองอะไรไม่เห็น เช็ดเท่าไรก็ไม่หมดและไม่หยุดไหล ความรู้สึกที่ถูก หักอก มันทรมานแบบนี้นี่เอง เธอยิ้มกว้าง... เจ็บก็ยิ้ม ทรมานก็ยิ้ม ยิ่งเสียใจยิ่งต้องยิ้มให้กว้างๆ ยิ้ม...จนกว่าหัวใจเธอจะเข้มแข็งสามารถก้าวข้ามผ่านมันไปได้เหมือนทุกครั้ง หัวใจเธอดวงแค่นี้เอง ค่อยๆ ถอนตัวถอนใจและความรู้สึกออกมาจากเพลิงครามทีละน้อย เธอเชื่อวันหนึ่งเธอจะเลิกรักเขาได้อย่างหมดใจ หรือถ้าไม่หมด ก็คงจะเหลือเพียงแค่...เศษใจ

ถึงเธอจะรักเขามากแค่ไหน แต่ก็ใช่ว่าจะขาดเขาไม่ได้ การแต่งงานที่มีกำหนดเวลาสี่ปีแล้วจบกัน ไม่ต้องรอให้ถึงวันนั้น... วันนี้เธอขอ 'หย่า' กับเขา แล้วเป็นคนจากไปเอง เพราะถ้าต้องเลือกสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เธอเลือก 'ลูก' ที่ติดท้องไปด้วย โดยที่เขาจะไม่มีวันรู้...

กฎของการเป็น ‘เมียลับ’ คือ... อย่าเอา ‘ใจ’ ลงไปในความสัมพันธ์ที่รู้สึกอยู่ฝ่ายเดียว เพราะสุดท้ายคนที่เจ็บที่สุดไม่ใช่ใคร ก็เป็นตัวเราเองนี่แหละ เมื่อคู่หมั้นของเสี่ยเลี้ยงของเธอปรากฎตัวขึ้น เมียลับอย่างเธอจึงพร้อมจะจากเขาไปได้ทุกเมื่อ แต่...เป็นเขาต่างหากที่ไม่ยอมปล่อยเธอ!

แต่งแล้วหย่า แล้วก็แต่งงานใหม่กับผู้ชายคนเดิม โลกนี้มีเรื่องบังเอิญขนาดนี้ได้ยังไง!? โมฬี กับ รดิศ เป็นคู่ผัวเมียที่ไม่ใช่ผัวเมีย การแต่งงานของเธอกับเขาครั้งแรกเป็นธุรกิจ ครั้งที่สองเป็นเพราะความเมาล้วนๆ  เธอถูกแฟนหนุ่มเขี่ยทิ้ง พอเหล้าเข้าปากก็ใจกล้าหน้าด้านไปอ่อยเขา เพราะโมโห เลยนึกพิเรนอยากจะเป็นอาสะใภ้ เพื่อแก้แค้นแฟนเก่า แต่ใครจะคิดล่ะว่า สามีเก่า ดันกลายเป็นอาของแฟนเก่าเสียได้! นี่โลกมันกลมหรือคนมันซวยกันแน่ (วะ) ? ทีนี้จะเอายังไงดี... จะลุยหรือจะหนี? หรือเธอจะต้องหวนคืนสู่รักอีกครา...

ว่ากันว่า...การแก้แค้นผู้หญิงคนหนึ่งที่ดีที่สุดคือ… เเต่งงานกับเธอ พาเธอขึ้นเตียง หลังจากนั้นก็ทอดทิ้งไม่ไยดี เพราะแบบนี้ใช่มั้ย เขาจึงบีบให้เธอยอมแต่งงานด้วย? ใช้ความรักที่เธอมีให้เขากลับมาทรมานตัวเอง เธอเจ็บ เธอกลัว กลัวแล้วจริงๆ... เธอต้องการไปจากเขา! แต่เขากลับไม่ยอมปล่อยมือคู่นี้ไปง่ายๆ ทิ้งไว้แค่คำพูดเย็นชาว่า “อยากจะไปจากฉัน... เธอคงทำได้แค่ฝันหรือไม่ก็รอให้ฉันตายก่อน!” ทว่าภายใต้ท่าทีที่โหดร้าย มีความในที่เธอไม่เคยรู้ซ่อนอยู่... "ขอโทษ ฉันรักเธอ ฉันปล่อยเธอไปไม่ได้!"

ชีวิตแต่งงานเกือบ 4 ปี บวกกับรักเขามาอีกครึ่งชีวิตจบลงด้วยการ 'หย่า' มธุมาส เคยหลอกตัวเองว่าทนกับความเย็นชาของ กัญจน์ ได้ ระหว่างเรามีเรื่องเข้าใจผิด... เมื่อความจริงเปิดเผย เขาจะกลับมารักเธออีกครั้ง ทว่าทันทีที่เขาเอ่ยปากว่าผู้หญิงคนนั้น 'ท้อง' หัวใจเธอก็แตกสลาย... เขารักผู้หญิงคนนั้น ในขณะที่ไม่เคยแตะต้องเธอเลยแม้แต่ปลายเล็บ เธอยอมแล้ว... บางครั้งการอยู่อย่างไร้หัวใจ ก็ดีกว่าอยู่อย่างตายทั้งเป็น คนอย่างคุณหนูมาร์! ตอนรักก็พร้อมจะรักให้สุดใจ ตอนเกลียดก็พร้อมจะเกลียดให้สุดตัว

แต่งงานมาสองปี สามีไม่เคยนอนร่วมห้อง 'เขาเกลียดเธอ!' เพราะเธอเป็นคนที่พรากคนรักไปจากเขา สิ่งที่ภรรยาอย่างเธอได้รับจึงมีเพียงความเย็นชาและปวดร้าว และเมื่อคนรักของเขาหวนคืนกลับมา ภาพที่พวกเขากอดจูบกันอย่างหวานซึ้งก็ยิ่งตอกย้ำให้เธอรู้ว่า...ตัวเองโง่แค่ไหน? ชีวิตคู่ที่ไร้รักถึงคราวสิ้นสุด เธอได้รับข้อความบอกลาเพียงสั้นๆ ว่า 'หย่ากันเถอะ' "ไอศูรย์... คุณช่างโหดร้ายเหลือเกิน" เธอหอบเศษซากหัวใจที่แตกสลายจากไป และตัดสินใจจะไม่กลับมาที่นี่อีก! แต่โชคชะตามักเล่นตลกกับชีวิตคน... เธอจำใจต้องกลับมาอีกครั้ง เพื่อร่วมงานหมั้นของเขากับคนรัก แต่ใครจะคิดล่ะว่าทันทีที่เจอหน้ากัน สิ่งที่เขาพูดกับเธอก็คือ "ใครบอกว่าผมกับคุณหย่ากันแล้ว!?"

‘รักเรา’ จบลงเพราะ ‘รักแรก’ ของเขา ชีวิตคู่ที่เคยหวานชื่นคืนสุขของ แสนคะนึง เกิดรอยร้าวลึกเมื่อแฟนเก่าของ แทนชนม์ กลับมา ความหึงหวงเจ็บปวดเปลี่ยนให้เธอกลายเป็นผู้หญิงร้ายกาจที่สามีเบื่อหน่าย เขาถึงขั้นขนของออกจากเรือนหอ และสุดท้ายก็เอ่ยปากขอ ‘หย่า’ “จะหย่ากับฉันเหรอคะ?” แสนคะนึงคลี่ยิ้มอ่อนหวานปะปนไปด้วยความขื่นขม “งั้นรอให้ฉันตายก่อนก็แล้วกัน เธอเลือกความตาย ดีกว่าจะยอมสูญเสียเขาไป ทว่าอุบัติเหตุครั้งนั้นไม่ได้พรากชีวิต แต่พรากความรักและความทรงจำที่เธอมีต่อเขาไปแทน...