ตัวร้ายผู้นั้นท่านต้องเป็นของข้า

*ภายในมีเนื้อหาฉาก NC ฟิลกู๊ด นุ่มนิ่มหัวใจ และโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน แต่ควรอ่านให้จบ!!!*

"ท่านพี่ลู่"เสียงกระซิบแหบพร่า "เจ้าจะเป็นของผู้ใดไม่ได้อีกนอกจากข้า" ปากหยักฝังไปตามซอกคอขาวฟันขบกัดจนเกิดรอยราวกับต้องการแสดงความเป็นเจ้าของไม่คิดว่าจะลงเอยแบบนี้อีกครั้งนางแค่ยั่วเขานิดหน่อยเองนะ!!

.....

“ใหญ่สิแม่นาง!” เสียงโห่ร้องดังขึ้น เหล่าผู้คนต่างตื่นเต้นกับการสารภาพรักกลางเมืองเช่นนี้!

“กว้างสิแม่นาง!”

นางยิ้มรับให้กับเสียงตอบรับของพวกเขาอย่างพอใจ ก่อนจะหันไปมองบุรุษมาดนิ่งที่ใบหูขึ้นสีแดงก่ำ มีคนแอบเขินใช่หรือไม่ หึหึ

“ท่านพี่.. หากท่านสงสัยว่าข้ารักท่านเท่าใด ท่านลองมองบนฟ้าสิ ผู้คนต่างบอกว่ามันทั้งใหญ่และกว้าง แต่ว่าข้าสามารถรักท่านได้มากกว่านั้นอีก!”

ฉึก! ราวกับมีบางอย่างพุ่งใส่กลางใจของเขา

“วีดดวิ้วววว!”

เสียงโห่ร้องดังขึ้นระงม ผู้คนที่เดินผ่านมาและหยุดฟังตรงนี้พร้อมใจกันโปรยดอกไม้ให้กับนาง นางหยิบดอกไม้เหล่านั้นขึ้นมาก่อนจะยื่นให้กับเขา

นางยกมือขึ้นเป็นสัญญาณให้พวกเขาหยุด พวกเขาเงียบเสียงลงเฝ้ารอว่านางจะพูดสิ่งใดอย่างใจจดใจจ่อเช่นเดียวกับลู่เทียนหยางที่บัดนี้ใบหน้าเห่อร้อนแดงก่ำ คำกลอนนางยังไม่หมดอีกงั้นรึ!

“ดอกไม้ย่อมแห้งเหี่ยวไปตามกาลเวลา แต่ความรักของข้าไม่เคยเปลี่ยนไปนะเจ้าคะ”

“วีดดดวิ้ววว ฮิ้ววๆๆ ”

ฉึก ฉึก ดั่งมีคันศรสองเล่มทิ่มแทงกลางใจ ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำจนแทบจะสุก

“จะ เจ้า!สตรีหน้าไม่อาย สตรีโลเล ขะ ข้าเกลียดเจ้า!” เขาตวาดเสียงดังลั่น ก่อนจะหันหลังเดินออกไปอย่างรวดเร็ว!

“อะ อ้าวท่านพี่!” นางหัวเราะร่าก่อนจะรีบวิ่งตามเขาไปติดๆ

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง เนื้อเรื่องแนวโรแมนซ์คอมมาดี้ ใครต้องการความตับพังเชิญเรื่องถัดไปเพราะเรื่องนี้มาแค่ขายขำเท่านั้น