bc

เมียเก็บจำเป็น

book_age18+
20.6K
ติดตาม
107.6K
อ่าน
เป็นเจ้าเข้าเจ้าของ
เจ้านาย
ดราม่า
ชายจีบหญิง
โลกความเป็นจริง
affair
like
intro-logo
คำนิยม

“แล้วไอ้ก้อนโตที่ว่ามันสักเท่าไหร่กันหวาน”

“หวานต้องการใช้เงินสักสามแสนค่ะ”

“หืม มากไปนะผมว่า” พอเป็นเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ ทำไมชลธารถึงได้พูดคล่องปากแบบนี้นัก ถ้าไม่สัมผัสด้วยตัวเองว่าเพิ่งทำอาชีพนั้นครั้งแรก เขาคิดว่าหญิงสาวนั้นเจนจัดเรื่องนี้แน่นอน

ชลธารก้มหน้าถอนหายใจเล็กน้อย หญิงสาวคิดว่าเขาคงไม่ยอมจ่ายแน่นอน แต่ถ้าไม่ราคานี้เธอก็คงยอมรับไม่ได้เหมือนกัน

“ตกลง”

คนถอดใจไปแล้วถึงกับเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างตกใจ เธอหูฝาดไปหรือเปล่า

“ผมบอกว่าตกลงไง มีอะไรเหรอ”

“ตกลงคือสามแสนนะคะ”

“ก็ใช่ไง”

“หวานขอรับเป็นเงินสดก่อนได้ไหมคะ” เมื่อโอกาสมาถึงเธอก็อยากจะคว้าเอาไว้ เห็นเขาหัวเราะหยันเธอเล็กน้อย แต่ก็พอเข้าใจได้ไม่ยาก ตอนนี้เธอคงเหมือนคนหิวโหยเงินในสายตาของเขา

“หวานถ้ามากแบบนั้น คุณต้องมาเป็นเมียเก็บผมเลยนะ ไม่เอาแบบรายครั้ง” ธีร์พูดเชิงรำคาญ ในความมักมากของหญิงสาว

“เมียเก็บ” ชลธารทวนคำพูดเขาเบา ๆ มันจะต่างกันตรงไหน มันก็ขายตัวเหมือนกันนั่นแหละ

(เมียเก็บจำเป็น)

chap-preview
อ่านตัวอย่างฟรี
ตอนที่ : 1 อาชีพเสริม
1 อาชีพเสริม ความผิดพลาดของเรื่องนี้ มันเกิดจากการตัดสินใจเอาตัวเข้าแลกกับเงิน แต่ไม่คิดว่าการทำอาชีพเสริมครั้งแรกนั้น เธอต้องมาเจอกับเจ้านายของตัวเองเข้า ชลธารนั่งหน้าซีดอยู่ด้านข้างลูกค้าหนุ่มลูกครึ่ง “ฟลินซ์ผมขอแลกผู้หญิงกับคุณได้ไหม” จู่ ๆ คนที่นั่งฝั่งตรงข้ามก็เอ่ยเสียงเนิบ ๆ ขึ้น หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเขาเล็กน้อย “ได้สิเอาไปเลย ไปครับคนสวย ไปหาเพื่อนผมคนโน้นนะ” ฟลินซ์หันมาบอกเธอ พร้อมทำหน้าคล้ายเสียดาย แต่ก็ทำใจป้ำให้คนขอ ชลธารขาสั่นเล็กน้อยยามต้องย้ายจากที่นั่งเดิม สวนทางกับผู้หญิงอีกคนที่เพิ่งลุกมาจากด้านข้างของธีร์ หญิงสาวย่อตัวลงนั่งด้วยชุดแสนวาบหวิว ด้านบนเห็นเนินอกอวบอิ่ม ด้านล่างสั้นจนแทบจะปิดอะไรไม่มิด ธีร์ไม่คิดว่าการมาสังสรรค์กับลูกค้ารายใหญ่ในวันนี้ จะมีของแถมเป็นพนักงานของตนเอง ในบริษัทนั้นหญิงสาวดูเป็นคนเรียบร้อย ทำงานพอใช้ไม่ได้มีความสามารถดีเด่นอะไร ใครจะคิดว่าหลังเลิกงาน จะหารายได้เสริมด้วยอาชีพสาวนั่งดื่มแบบนี้ “คุณชื่ออะไรนะผมจำไม่ได้” เขาถามคนด้านข้างทั้งที่ไม่ได้มองหน้าด้วยซ้ำ “ชลธารค่ะ” “ชื่อเล่นสิ” “น้ำหวานค่ะ” “น้ำหวานนี่เอง เอาเป็นว่าคุณไม่ต้องเกร็งผมหรอกนะ ทำงานของคุณตามปกตินั่นแหละ” ธีร์บอกพร้อมกับวาดท่อนแขน ผ่านด้านหลังของชลธาร กอดหัวไหล่หญิงสาวเอาไว้ คนถูกกอดใจเต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะ ความรู้สึกทั้งอับอายทั้งขายหน้า จนแทบไม่อยากเงยหน้าขึ้นมองใครอีกแล้ว ไม่รับรู้ด้วยว่าผู้ชายสองคนนี้ กำลังพูดคุยเรื่องอะไรกันอยู่ เธอทำเพียงนั่งเงียบ ๆ มองพื้นโต๊ะอย่างเลื่อนลอย ทว่าคู่ตรงหน้ากลับทำให้เธอนั่งนิ่งต่อไปไม่ได้ ครึ่งชั่วโมงผ่านไปบทสนทนาเริ่มหยุด และพวกเขาก็เริ่มกอดจูบกัน ไฟในห้องถูกหรี่ให้สลัวลง หัวไหล่มนถูกธีร์ลูบแล้วคลึงไปมาเบา ๆ ‘น้ำหวานต้องเข้าใจนะว่าลูกค้าที่นี่ส่วนใหญ่เป็นคนมีระดับ เงินดี เพราะฉะนั้นเขาทำอะไรก็ห้ามขัดใจเด็ดขาด’ ‘ห้ามขัดใจ’ ‘ใช่ น้ำหวานคงไม่คิดว่า สาวนั่งดื่มคือแค่ดื่มหรอกนะ’ ใช่ เธอเข้าใจดี ว่าอาชีพนี้ทำอะไรได้บ้าง แต่ว่าพอถึงเวลานั้นแล้ว กลับรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ขณะที่คู่ฝั่งตรงข้ามเกินเลยไปไกลแล้ว แต่เจ้านายของเธอยังทำแค่ยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ หัวใจของชลธารเต้นไม่เป็นจังหวะ อีกทั้งยังหายใจไม่ทั่วท้อง ควรต้องทำอย่างไรดี “ผมว่าคุณยังไม่ทำงานของคุณเลยนะคุณน้ำหวาน” แต่แล้วเขาก็หันมากระซิบตรงใบหูของเธอเบา ๆ ดวงหน้าหวานซึ้งเห่อแดงร้อนผ่าวขึ้นมา ชลธารตัวแข็งทื่อ ห่อไหล่ ตัวลีบ จนธีร์นึกแปลกใจ ทำไมต้องทำตัวหดตัวห่อแบบนี้ด้วย “ผมบอกแล้วไงว่าทำงานของคุณไป ผมไม่ถือหรอก ไม่คิดมากด้วย” ชายหนุ่มคิดว่าเพราะความเป็นเจ้าของบริษัท อาจทำให้หญิงสาวประหม่า “เอ่อ คือว่าหวาน ขอโทษค่ะคุณธีร์” ไม่รู้จะเอ่ยคำไหนออกไปได้อีก จะให้เธอปีนไปนั่งบนตักเขา เหมือนคนฝั่งตรงข้าม มันก็ดูจะหนักหนาเกินไปสำหรับงานแรกของเธอ ได้แต่นั่งถอนหายใจเบา ๆ ออกมา “เพราะผมเป็นเจ้านายคุณใช่ไหม เลยทำใจลำบาก แบบนี้ผมเปลี่ยนคนได้ใช่ไหม” ธีร์หันมามองหน้าคนด้านข้าง  สายตาบอกว่าเขากำลังไม่พอใจ ในงานบริการแสนห่วยของหญิงสาวอยู่ “ไม่ค่ะหวานไม่อยากเปลี่ยน” อย่างน้อยเป็นเขา เธอยังพอทำใจยอมรับได้ ชลธารนึกไม่ออกหากเป็นคนอื่น เธอจะยังทำใจกล้าแบบนี้อยู่ไหม “งั้นก็ทำงานของคุณสิน้ำหวาน” ธีร์วางฝ่ามือบนพวงแก้มนุ่มของหญิงสาว เขาแนบจูบรสเหล้าเข้าหาอย่างเนิบช้า ชลธารดูเงอะงะเหมือนคนไม่เป็นงาน นั่นทำให้เขานึกขัดใจ กระชากตัวหญิงสาวเข้ามาหา แล้วระดมจูบใส่อย่างหนักหน่วงและรุนแรง “อื้อ” คนถูกจูบจนแทบหายใจไม่ออก ทำแค่ผลักหน้าอกเขาไว้เบา ๆ ไม่กล้าออกแรงผลักมากกว่านี้ ชลธารต้องเตือนตัวเองว่าเขาคือลูกค้า และนี่คืองานของเธอ ฝ่ามือหนาของธีร์เลื่อนลงไปกอบกุม ความนุ่มหยุ่นของหญิงสาว ซึ่งเจ้าตัวก็ผวาตกใจรีบดึงมือเขาออก “หวาน” ธีร์เรียกชื่อเล่นของหญิงสาว ตามที่เจ้าตัวแทนชื่อตัวเองกับเขาก่อนหน้านี้ “ที่อื่นได้ไหมคะ” ชลธารเห็นฝั่งตรงข้ามเริ่มถอดเสื้อผ้ากันแล้ว หญิงสาวกลับทำใจทำเรื่องนี้ ต่อหน้าพวกเขาไม่ได้ ธีร์ปรายตามองตามสายตาของคนพูด เขาเข้าใจในความต้องการของหญิงสาวได้ไม่ยาก “ฟลินซ์ขอตัวก่อนนะ เชิญคุณตามสบาย” “อือ ๆ” คนที่กำลังก้ม ๆ เงย ๆ กับความอวบอิ่มตรงหน้า ส่งเสียงอู้อี้ออกมาเป็นการรับรู้ ธีร์ดึงข้อมือของชลธาร ให้ลุกขึ้นเดินตามเขาออกจากห้องคลับสุดหรูไป ระหว่างทางนั้นชลธารแทบจะก้มหน้างุด ไม่กล้าเงยขึ้นมามองผู้คนด้วยซ้ำ แต่เขากลับหยุดแบบกะทันหัน “อ๊ะ” ใบหน้างามเลยกระแทกแผ่นหลังหนาของเขาอย่างจัง รีบยกมือขึ้นจับจมูกตัวเองด้วยความเจ็บ “เดินไม่ดูทางเลยนะหวาน ไหนดูหน่อย” เขาดุพร้อมกับดึงมือของชลธารออกจากจมูก ลองจับเบา ๆ ดู ครั้นเห็นว่าไม่เป็นไรแล้ว จึงถามในสิ่งที่ตนอยากรู้ต่อ “ว่าแต่คุณไปค้างข้างนอกกับแขกได้เหรอ ผมต้องขอใครก่อนไหม” ถามแล้วก็มองหาคนที่ดูแล้ว เหมือนจะเป็นคนดูแลเรื่องนี้ “ไม่ค่ะไม่ต้องขอ หวานตัดสินใจเองได้ค่ะ” เพราะเธอทำงานแบบอิสระ ไม่ได้มีข้อผูกมัดกับสถานที่ จ่ายก็แค่ค่านายหน้าในแต่ละครั้งเท่านั้นเอง “อิสระไม่สังกัดค่ายสินะ ดี ง่ายดี” สามคำสุดท้ายทำชลธารหน้าชาไปหมด หญิงสาวเดินตามแรงฉุดข้อมือของเขา ไปจนถึงรถคันสุดหรู คันที่เธอเคยแต่มองดู ด้วยความอยากรู้ว่า ข้างในจะนั่งสบายไหมนะ ธีร์เปิดประตูแล้วดันตัวเธอเข้าไปนั่ง ก่อนจะอ้อมไปเปิดประตูฝั่งคนขับ หญิงสาวได้รู้แล้วว่ารถคันนี้นั่งสบายอย่างที่คิดไว้จริง ๆ กว้างขวางโล่งโปร่ง กลิ่นหอมบนเสื้อผ้าที่แขวนอยู่เบาะหลัง เป็นกลิ่นของความสะอาดสะอ้าน ไม่ต่างไปจากกลิ่นตัวของเจ้าของรถคันนี้เลย “ผมจะไม่พูดเรื่องงานของเรานะหวาน คุณแค่ทำงานของคุณ ทำหน้าที่ของคุณก็พอ ไม่ต้องคิดว่าผมคือใครคุณคือใคร เข้าใจไหม” เขากำชับก่อนหมุนพวงมาลัยออกจากลานจอดรถคลับหรูแห่งนี้ไป “เข้าใจค่ะ” ชลธารตอบเขาแล้วหันไปมองท้องถนนด้านข้าง เป็นค่ำคืนที่เธอต้องตัดสินใจเลือกทำบางอย่าง ที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเธอไปตลอดชีวิต หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอหนืด ๆ กอดตัวเองเอาไว้แน่น ๆ ทำไมรู้สึกหนาวเหน็บขึ้นมาแบบนี้ “หนาวเหรอเอาเสื้อผมคลุมตัวไว้ก่อน ผมหรี่แอร์ลงสุดแล้วนะ” รถจอดติดไฟแดงพอดี ธีร์เอี้ยวตัวเอื้อมมือไปหยิบสูทของตนเอง มาคลุมให้หญิงสาว “ก็ใส่ซะเหมือนไม่ใส่แบบนี้ จะไม่ให้หนาวได้ไง” คำขอบคุณที่กำลังจะเอ่ยออกไป ถึงกับชะงักค้างอยู่ในลำคอ แล้วเลือกที่จะไม่เอ่ยมันออกมา มือทั้งสองข้างภายใต้เสื้อสูทของเขา กำเข้าหากันแน่น ถ้าไม่จำเป็นเธอคงไม่ใส่ชุดนี้เหมือนกัน คอนโดมิเนียมสุดหรูของธีร์ ตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางกรุงเทพฯ ชายหนุ่มเดินนำทางชลธารเข้าไปแบบเร่งรีบ เหมือนกลัวว่าจะมีคนมาเห็นเข้า มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเฝ้าหน้าประตูทางเข้าอยู่ แต่พวกเขาต่างยิ้มให้หญิงสาว เหมือนรู้ว่าเธอมาที่นี่ทำไม “ทีหลังห้ามแต่งตัวแบบนี้มาอีกนะ” ประตูลิฟต์ปิดลง ธีร์ก็หันมาบอกด้วยน้ำเสียงดุ ๆ ชลธารทวนคำพูดเขาในใจ พร้อมกับคำถามเกิดขึ้นตามมา ‘ทีหลังห้ามแต่งตัวแบบนี้มาอีกนะ’ มีครั้งต่อไปด้วยเหรอ คิดแล้วก็ปรายตามองเขาเล็กน้อย หากเป็นเขาทุกครั้งไปก็ดีสิ 

editor-pick
Dreame - ขวัญใจบรรณาธิการ

bc

สะใภ้ขัดดอก

read
40.2K
bc

เล่ห์รักนายหัว

read
7.1K
bc

Relazione เจ้าหัวใจสายใยรัก

read
4.2K
bc

เมื่อฉันแอบรักซุปตาร์นายเอกซีรีส์วาย

read
13.9K
bc

สวาทรักใต้เพลิงแค้น

read
15.1K
bc

ลุ้นรักสลับใจ

read
1K
bc

หวงรักเมียเด็ก

read
1K

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook