พี่ค้าบ! ผมเอาจดหมายมาส่งค้าบ

บทนำ “ฉันชอบผู้ชายก็ไม่ได้หมายความว่าชอบผู้ชายทุกคนปะวะ แล้วอะไรที่ทำให้เจมส์มันมั่นหน้าขนาดนั้น” วันแรกของการกลับมาถึงบ้าน ขณะที่ฟลินกำลังนอนอยู่ในห้องของตัวเอง หลังมหาวิทยาลัยของเขาเพิ่งปิดเทอมวันแรกและอนุญาตให้นักศึกษาเดินทางกลับมาหาครอบครัวได้ ฟลินก็พูดกับเพื่อนของตัวเองอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อระหว่างทางที่เขาเดินทางกลับมาที่นี่ เขาเจออะไรที่น่าโมโห ซึ่งนั่นก็คือเจมส์ที่คิดว่าเขาชอบผู้ชายทุกคนที่อยู่บนโลกนี้ เพียงเพราะอีกฝ่ายรู้ว่าเขาเป็นเกย์ [อย่าเก็บเรื่องของเจ้าทึ่มนั่นมาใส่ใจเลย รกสมองเปล่า ๆ] “ฉันก็อยากจะทำแบบนั้นอยู่หรอก แต่ว่าถ้าหมอนั่นยังตอแยกันไม่เลิกแบบนี้ ในอนาคตพอมหาลัยเปิดเทอม ฉันจะต้องทำยังไงล่ะ” ฟลินถามคนปลายสายกลับไป โดยเพื่อนสนิทของเขาที่มีชื่อว่าไอด้าก็เรียนอยู่อีกมหาวิทยาลัยหนึ่งที่อยู่ต่างเมืองกัน [งั้นแกก็โกหกไปสิว่าแกมีแฟน] ไอด้าเสนอความคิด “แฟนงั้นเหรอ?” ฟลินทวนคำพูดพลางส่ายหน้าพรืด หลังเขาไม่คิดว่าวิธีนี้มันจะเป็นวิธีที่ดีนัก “ฉันว่านั่นไม่ใช่วิธีที่ดีเท่าไรนะ เพราะถ้าเกิดหมอนั่นขุดคุ้ยขึ้นมา เขาก็ต้องรู้แน่ว่าฉันไม่มีแฟน” ปึ่ก! [เสียงอะไรน่ะ?] คนในสายถามกันเสียงตกใจ เมื่อจู่ ๆ ก็มีบางสิ่งบางอย่างชนเข้ากับหน้าต่างห้องนอนของฟลินจนมันเกิดเสียงกระทบ “น่าจะมีอะไรบินมาชนหน้าต่างห้องนอนฉัน” ฟลินคาดเดากลับไป ขณะเดียวกันเขาก็รีบลุกขึ้นจากเตียงนอนของตัวเอง เพื่อไปดูบางอย่างที่พุ่งเข้ามาชนหน้าต่างห้องของเขาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ “แป๊บหนึ่งนะ” เพราะคิดว่าบางอย่างที่ว่านั้น มันน่าจะเป็นนกที่บินมาด้วยความเร็วสูงจนเกิดอาการเบรกไม่อยู่ ฟลินจึงบอกคนปลายสายออกไปแบบนั้น แล้วค่อย ๆ เปิดประตูหน้าต่างออกอย่างระมัดระวัง เพื่อที่เขาจะได้เห็นว่าตอนนี้ที่ริมระเบียงห้องมีนกฮูกตัวหนึ่งกำลังยืนทำหน้ามึนงงอยู่ และในปากของมันก็ถือซองจดหมายเอาไว้ด้วย “มาได้ไงเนี่ย” เพียงแค่เห็นแบบนั้น เขาก็ถึงกับอุทานออกมาเบา ๆ [ตัวอะไร?] ไอด้าที่ได้ยินเสียงพูดของฟลินถามขึ้น “นกฮูกส่งจดหมาย” [ฮะ? ตอนนี้มันศตวรรษที่21แล้วนะ มันยังมีคนใช้นกส่งสารอยู่เหรอ? แถมยังเป็นนกฮูกอีกต่างหาก นี่เจ้าของมันหลุดออกมาจากโลกเวทย์มนตร์หรือไง] เธอถามต่อด้วยความประหลาดใจ ขณะที่ตัวของฟลินเองก็เอาแต่ยืนมองนกฮูกที่ระเบียงห้องของตัวเองทั้งคิ้วขมวด เมื่อดูเหมือนว่าแรงปะทะเมื่อครู่นี้จะทำให้เจ้านกฮูกตัวนี้บาดเจ็บ “ฉันว่าฉันน่าจะต้องช่วยเหลือมันแล้วล่ะ” เพราะเห็นว่านกฮูกแสนเซ่อซ่าตัวนี้ตั้งท่าจะโบยบินขึ้นอีกครั้ง แต่มันก็ทำไม่สำเร็จเสียที นั่นจึงทำให้ฟลินต้องบอกเพื่อนตัวเองแบบนั้น หลังเขาคิดว่าเขาอาจต้องช่วยดูแลนกฮูกที่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหนชั่วคราวจนกว่ามันจะหายดี