ขย่มรัก คุณอา

INTRO Talk แป้ง “จริงเหรอคะที่บอกว่าคุณอาจะกลับจากลอนดอนแล้ว” ฉันร้องถามคุณพ่อด้วยความตื่นเต้นดีใจที่รู้ว่าคุณอากำลังจะกลับมา “ใช่ลูก รันบอกว่าจะลงเครื่องตอนบ่ายแล้วเย็นๆ จะแวะมากินข้าวกับเรา” “งั้นเย็นนี้…แป้งขอหยุดเรียนเปียโนสักวันนึงได้ไหมคะ…” ฉันหย่อนก้นนั่งลงข้างๆ คุณพ่อพลางกอดแขนออดอ้อนไปด้วย วันนี้อาคิรันจะกลับจากลอนดอนหลังจากที่บินไปทำงานนานเกือบสามเดือน ฉันก็เลยอยากอยู่ต้อนรับเขา หัวใจมันเต้นรัวไม่เป็นส่ำเลยพอรู้ว่าจะได้เจอคุณอาอีกครั้ง “ให้หรือไม่ให้ดี ?” คุณพ่อเลิกคิ้วขึ้นมองฉันด้วยสีหน้าลังเล “งือ ให้นะคะคุณพ่อ แป้งอยากอยู่เจอคุณอา แป้งคิดถึงคุณอาค่ะ” “…อืมก็ได้” “เย้! คุณพ่อใจดีที่สุดเลย^_^” ฉันชูแขนขึ้นจนสุดด้วยความดีใจ ก่อนจะสวมกอดคุณพ่อแน่น “ขอบคุณนะคะ” “ถึงลูกไม่ขอพ่อก็จะให้หยุดอยู่แล้ว” คุณพ่อหัวเราะในลำคอ แล้วลูบศีรษะฉันเบาๆ “ทำไมล่ะคะ” ปกติแล้วคุณพ่อเข้มงวดเรื่องการเรียนเปียโนกับฉันมาก มันแปลกที่จู่ๆ คุณพ่อก็บอกว่าจะให้หยุดแม้ไม่ได้ขอ “ก็ตารันน่ะสิขอร้องพ่อไว้ เขาเองก็อยากเจอลูกสาวของพ่อเหมือนกัน” “จริงเหรอคะ^_^” ฉันฉีกยิ้มกว้างเมื่อได้ฟังคำตอบ “งั้นแป้งขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวสวยๆ รอเจอคุณอาดีกว่า” “อย่าวิ่งเร็วสิลูกเดี๋ยวก็ล้ม” คุณพ่อตะโกนตามหลังมาเมื่อเห็นว่าฉันรีบวิ่งขึ้นบันได ตอนนี้ฉันตื่นเต้นมาก มากจนทำตัวไม่ถูก ไม่ได้เจอคุณอาตั้งสามเดือน ไม่รู้ว่าคุณอาจะยังเอ็นดูฉันเหมือนเดิมหรือเปล่า อาคิรันหรืออารันเป็นคู่หูทางธุรกิจของคุณพ่อ เดิมทีลุงนพอาของอารันเป็นคนดูแลงานทุกอย่าง โดยมีอารันคอยช่วยอยู่ห่างๆ เพราะตอนนั้นอารันยังเรียนอยู่ ทว่าสี่ปีก่อนเราก็ได้รับข่าวร้ายว่าลุงนพประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต อาคิรันเลยขึ้นมาดูแลทุกอย่างแทน จริงๆ แล้วฉันกับอารันสนิทกันตั้งแต่ฉันยังเด็ก เพราะทุกครั้งที่ลุงนพมาคุยงานกับคุณพ่อเขาก็มักจะพาอารันมาเล่นที่นี่ด้วยเพราะไม่มีคนคอยดูแล ฉันกับอารันเราอายุห่างกันสิบสองปีเลย ฉันอายุสิบแปดส่วนอารันอายุสามสิบ แต่ถึงจะสามสิบแล้วอารันก็ยังดูดีมากๆ เขาหน้าเด็กกว่าอายุ แถมยังหล่อเหลา หุ่นดี สูงและขาวมากด้วย เพราะแบบนี้เวลาที่อารันชอบเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆ หัวใจฉันถึงได้เต้นแรงตลอด แต่ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรกับอารันหรอกนะ ฉันรักและเคารพเขาเหมือนผู้ใหญ่คนนึงเท่านั้น อารันเองก็เอ็นดูฉันในฐานะหลานสาว เขาอบอุ่น ใจดี และชอบกอดฉันเสมอเวลาที่ฉันมีเรื่องทุกข์ใจ นอกจากคุณพ่อแล้วก็มีอารันนี่แหละที่ฉันไม่รู้สึกลำบากใจเวลาถูกเขาแตะเนื้อต้องตัว ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นนะฉันไม่เอาเลยเพราะว่ากลัว วันนี้เราจะได้เจอกันในรอบสามเดือนฉันตื่นเต้นมากจริงๆ เพราะตั้งแต่วันที่อารันบินไปเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย ฉันน่ะพยายามติดต่อไปนะแต่อารันไม่ค่อยตอบกลับสักเท่าไหร่ เขาคงจะงานยุ่งมาก ตอนแรกก็คิดว่าอารันจะเบื่อฉันไปแล้วซะอีก แต่พอคุณพ่อบอกว่าเขาก็อยากเจอฉันเหมือนกันมันเลยรู้สึกใจชื้นขึ้นมา ว่าแต่จะแต่งตัวแบบไหนให้คุณอาประทับใจดีนะ… หลังจากแต่งตัวเสร็จตอนนี้ก็เป็นเวลาบ่ายสอง คุณพ่อบอกว่ากว่าคุณอาจะมาก็ตอนเย็นๆ ฉันก็เลยกะว่าจะลงมาเก็บดอกไม้ที่สวนไปจัดเป็นช่อเพื่อมอบให้คุณอา ดอกไม้พวกนี้ฉันปลูกเองทั้งหมดเลยนะ มันเป็นงานอดิเรกของฉันเองแหละ ว่าแต่จะเก็บดอกอะไรไปให้คุณอาดี… หมับ! “อ๊ะ!” ขณะที่ฉันกำลังเดินดูดอกไม้ในสวน จู่ๆ ก็มีมือใครไม่รู้มากอดรัดเอวฉันจากทางด้านหลัง ทำเอาตกใจสะดุ้งจนเผลอร้องออกมา “คะ…ใครคะ…ปะ…ปล่อยค่ะ…” “อย่าดิ้นสิ” เสียงทุ้มที่กระซิบใกล้ใบหูทำให้ฉันหยุดชะงักการดีดดิ้น เสียงนี้มัน… “อารันเอง” ตึกตัก! ตึกตัก! หัวใจดวงน้อยของฉันกระตุกเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ เมื่อรู้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังอยู่ในอ้อมกอดของอารัน ที่ฉันเชื่อก็เพราะว่าจำเสียงของเขาได้ ทะ…ทำยังไงดี ยะ…ยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย อะ…อารันจะประทับใจฉันหรือเปล่า “อย่าเพิ่งหันมา” ฉันที่กำลังจะหันหน้ากลับไปถูกอารันเบรกเอาไว้ “ทะ…ทำไมล่ะคะ” “อาอยากกอดแป้งจากด้านหลัง” อารันไม่พูดเปล่าแต่ยังใช้มือเกลี่ยเส้นผมไปทัดไว้ที่ใบหูให้แล้วยื่นริมฝีปากมาใกล้ๆ “มันอุ่นมากเลยนะ…แป้งว่าไหม ?” “อื้อ…” ฉันส่งเสียงร้องเพลงห่อตัวเพราะรู้สึกจั๊กจี๋จากลมหายใจร้อนผ่าวที่ถูกเป่าเข้ามาในรูหู “อาพูดใกล้หูไปเหรอ” ริมฝีปากผละออกจากใบหู ทว่ากลับเลื่อนลงมาอยู่ใกล้กับซอกคอของฉันแทน “งั้นอาพูดตรงนี้นะ” ไม่รู้ว่าฉันคิดไปเองหรือเปล่า แต่เหมือนว่าจะได้ยินเสียงสูดดมเบาๆ จากปลายจมูกของอารัน อยู่ๆ มันก็รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ยิ่งถูกลมหายใจของอารันเป่ารดต้นคอ ฉันก็ยิ่งเกิดความรู้สึกประหลาด เหมือนร่างกายจะควบคุมตัวเองไม่ได้ สติพร่าเบลอจนได้แต่ยืนนิ่งราวเคลิ้บไปกับการกระทำนี้ อารันชอบเป็นแบบนี้อยู่เรื่อย เข้าใกล้ทีไรฉันเกือบลืมหายใจทุกที ถึงอย่างนั้นฉันก็รู้สึกชอบทุกสัมผัสของเขา มันอบอุ่นและเหมือนเติมเต็มความรู้สึกบางอย่างให้กับฉัน “กลิ่นตัวแป้งหอมจัง” ปลายจมูกของอารันแตะเบาๆ ที่ซอกคอ ฉันสะดุ้งเล็กน้อยด้วยความตกใจ “อื้อ…อาคะ~” แทนที่ฉันจะดันตัวอารันออก กลับเอียงซอกคอให้อารันสูดดม ความซาบซ่านที่เกิดขึ้นในตอนนี้ทำให้ฉันไร้สติ ตรงน้องสาวเริ่มมีความรู้สึกแปลกๆ มันคันยุบยิบและเหมือนจะเกร็งอัตโนมัติ มือไม้ของฉันค่อยๆ ปัดป่ายไปลูบไล้ต้นขาของอารันทางด้านหลัง “รู้ไหมว่าตัวแป้งหอมมากแค่ไหน” “ปะ…แป้งไม่รู้~” “อยากให้อาบอกไหม” น้ำเสียงของอารันทั้งแหบพร่าและสั่นกระเส่า “บะ…บอกมาสิคะ~” ขณะที่รอฟังคำตอบหัวใจดวงน้อยของฉันก็เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ “แป้งหอมมาก มากจนอาอยาก...” “ตารันมาแล้วเหรอ” เสียงของคุณพ่อดังขึ้นจากไกลๆ ทำให้ฉันและอารันรีบผละตัวออกจากกัน “คุณลุงสวัสดีครับ” อารันยกมือไหว้คุณพ่อแล้วเดินเข้าไปสวมกอดท่าน มะ…เมื่อกี้ฉันทำอะไรลงไปนะ ทำไมมันควบคุมตัวเองไม่ได้เลย แย่จริงๆ แบบนี้จะกล้าสู้หน้าคุณอาได้ยังไง… “ไปคุยกันในบ้านดีกว่านะ แป้งรีบตามเข้ามานะลูก” พูดจบคุณพ่อก็พาคุณอาเดินเข้าบ้านไป โดยที่คุณอาไม่ได้หันกลับมาสนใจหรือมองฉันอีกเลย เขาทำเหมือนกับว่าเมื่อกี้ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น…