[Bad Night] คืนร้ายพ่ายสวาท

INTRO ห้องพักชั้นบนของคลับแห่งหนึ่ง “อื้อ..” ฉันส่งเสียงร้องเบาๆ เมื่อรู้สึกหายใจไม่ออก ความนุ่มหนาบางอย่างกดทับริมฝีปากอยู่ ฉันค่อยๆ ปรือตาที่พร่ามัวก็พบกับใบหน้าหล่อเหลาราวพระเจ้าตั้งใจปั้นของใครบางคนกำลังดูดกลืนวิญญาณฉันด้วยรสจูบอันเผ็ดร้อน ฉันตกใจแต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร รู้สึกว่าร่างกายมันร้อนรุ่มและไร้เรี่ยวแรงอย่างบอกไม่ถูก ศีรษะก็หนักอึ้ง ดวงตาก็พร่ามัว.. ผู้ชายคนนี้เริ่มขบเม้มกลีบปากฉัน ทั้งยังใช้ฟันคมขบกัดอย่างรุนแรง ก่อนจะสอดเรียวลิ้นร้อนๆ เข้ามาควานเลียไปทั่วโพรงปาก น่าแปลก..ทั้งๆ ที่ฉันไม่เคยจูบกับใครแต่กลับแลกลิ้นกับเขาได้ราวคนมีประสบการณ์ ฝ่ามือหนาเลื่อนขึ้นมาบีบเคล้นรอบเต้าอวบ ริมฝีปากผละออกแล้วก้มลงฉกชิมยอดถันสีระเรื่ออย่างมูมมามจนปลายจุกของฉันแข็งชันชูช่อ “อ๊า..อ๊ะ” ฉันเผลอครางเมื่อเขาใช้ฟันหน้าขบเม้มยอดจุกถี่ๆ ทั้งยังสลับใช้กลีบปากบีบเม้มรัวๆ ฉันทั้งเสียวสยิวและรู้สึกวาบหวิวไปทั่วบริเวณท้องน้อย เขาคนนี้ยังไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น ร่างสูงเคลื่อนตัวต่ำลงระหว่างทางก็พรมจูบผิวเนียนของฉันไปด้วย ไม่นานฉันก็สัมผัสได้ถึงความซาบซ่านที่พุ่งขึ้นสูงอย่างไม่ทันตั้งตัว ความร้อนสากบางอย่างกำลังไล้เลียจุดอ่อนไหวกลางกายฉันอย่างถี่รัว ไม่เพียงแค่นั้นแต่ยังกระดกปลายลิ้นแหย่เข้ามาในช่องทางคับแคบเบาๆ แล้วตวัดควานเลียน้ำเกสรเสียงดัง ‘แผล่บ’ ขึ้นมาชโลมติ่งเกสร ฉันได้แต่นอนหลับตามือเรียวก็จิกผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่เพื่อระบายความเสียว ริมฝีปากส่งเสียงครางน่าอายออกมาไม่หยุด ยิ่งตอนที่เขาตวัดลิ้นเลียขึ้นๆ ลงๆ ที่กลางกลีบร่องฉันดิ้นพล่านไปมาแทบขาดใจ ทุกๆ การกระทำของเขาสร้างความหวามไหวและความเจ็บแปลบภายในกายส่วนลึกให้ฉัน ก่อนที่จะรู้สึกว่ามีผีเสื้อนับร้อยบินวนอยู่ในโพรงสวาท มันเยอะขึ้นและเยอะขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดฉันก็ลอยล่องขึ้นสู่ฟากฟ้าแล้วระเบิดอารมณ์แห่งความสุขออกมาอย่างเต็มเสียว ฉันหายใจอย่างเหนื่อยหอบ รู้สึกดีกับสิ่งมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ มันอิ่มเอมชุ่มฉ่ำและมีความสุข.. แต่ความสุขก็อยู่ได้ไม่นาน เพราะทันทีที่ผู้ชายคนนั้นสอดใส่ความใหญ่โตเข้ามา ฉันก็รู้สึกเจ็บแปลบที่จุดกลางกายจนใจแทบจะขาด เขากระแทกเอวเข้าใส่ฉันอย่างไร้ความปรานี ทั้งรุนแรง หนักหน่วงและป่าเถื่อนมากที่สุด แต่หลังจากนั้นไม่นานก็คล้ายว่าความสุขจะวนกลับมาอีกครั้ง เมื่อเขาเริ่มกระตุ้นอารมณ์ฉันด้วยการรัวลิ้นเลียยอดถัน รวมถึงใช้ปลายนิ้วเรียวไล้เกลี่ยติ่งเกสร ฉันเริ่มร่อนสะโพกเด้งขึ้นรับแรงกระแทกจากเขา ความเสียวซ่านล่อลวงให้ฉันเมามันส์กับการมีเซ็กซ์กับคนแปลกหน้า แต่นาทีนี้ใครจะสน? เสียวขนาดนี้..กระแทกแรงถึงใจขนาดนี้..ขอเต็มที่หน่อยแล้วกัน.. . . . คืนนั้น..ฉันคิดแบบนั้นก็เพราะไม่มีสติ..พอเช้าวันต่อมาถึงได้รู้ว่าตัวเองทำเรื่องผิดพลาดอย่างไม่น่าให้อภัย สำหรับคนอื่นการมีอะไรกับผู้ชายแปลกหน้าคงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ทว่า..กับฉันมันไม่ใช่ เพราะสองเดือนให้หลังฉันก็ได้พบว่าตัวเองกำลังตั้งท้องทั้งที่เพิ่งจะอายุยี่สิบปี.. และที่ช็อกหัวใจฉันที่สุดก็คงเป็นเรื่องที่เขาก็คือคุณเหมต์ราช ราชภิรมย์ภักดี หนึ่งในทายาทของคุณหญิงศรีพิจิตร ราชภริมย์ภักดีที่มีเชื้อสายราชวงศ์เก่าแก่ แม้จะไม่ได้มียศอะไรในปัจจุบัน แต่ตระกูลนี้ก็ร่ำรวยและสูงส่งจนตระกูลอื่นๆ อยากเกี่ยวดองด้วยทั้งนั้น และคงเพราะว่าฉันเป็นเพียงผู้หญิงบ้านๆ ธรรมดาๆ จึงทำให้คุณเหมเลือกที่จะปฏิเสธการรับผิดชอบ “ว่าไงนะ..เธอท้องงั้นเหรอ!” สีหน้าคุณเหมดูตกใจมาก คิ้วเขาผูกเข้าหากันเป็นโบว์ แววตาที่จ้องมาดุดันจนฉันต้องรีบก้มหน้า “คะ..ค่ะ” ฉันขานรับเสียงสั่นด้วยความกลัว “....” คุณเหมถอนหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะเงียบไป ฉันแอบเหลือบตามองก็เห็นเขายืนกุมขมับด้วยความเครียด แล้วก็ต้องรีบหลุบตาเมื่อพบว่าเขาจ้องมองมาพอดี ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้ๆ ฉันมากขึ้นเรื่อยๆ จนใจฉันเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ บทจะก้าวขาถอยมันก็ไม่กล้า เฮือก!! ฉันสะดุ้งโหยงมือสองมือหนายื่นขึ้นมาจับไหล่ฉันเอาไว้ “เธอรู้ใช่ไหมว่าเรื่องคืนนั้นมันเกิดจากความผิดพลาด..” เขาจ้องหน้าถามฉันด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงกว่าเดิม “ระ..รู้ค่ะ..” “เราไม่ได้รักกัน เธอเข้าใจใช่ไหม” “ขะ..เข้าใจค่ะ” “ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้เงินเธอก้อนหนึ่งเอาไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ มันมากพอที่เธอจะเลี้ยงดูลูกในท้องได้..” เขาพูดเสียงแผ่วปลายแล้วเงียบไปอีกครั้ง ไม่นานก็เอ่ยออกมาอีก “หรือถ้าคิดว่าไม่ไหว..เธอจะลอง..ใช้ทางออกอีกวิธีก็ได้นะ..” ตั้งแต่พูดคุยกับเขามา ประโยคนี้เป็นประโยคที่อ่อนโยนที่สุดแล้ว “ไม่ค่ะ! ให้ตายยังไงฉันก็จะไม่เอาเด็กออกอย่างเด็ดขาด” ฉันยืนกรานอย่างหนักแน่น ถึงเขาจะเกิดมาจากความผิดพลาดก็ไม่ได้แปลว่าฉันจะต้องไปทำร้ายเขา “ฉันไม่ได้ไล่ให้เธอไปเอาออกนะ แค่แนะนำเผื่อเธอคิดว่าไม่ไหว เอาเป็นว่าเธออยากได้เงินค่าเลี้ยงดูเท่าไรก็ติดต่อมาที่เบอร์นี้แล้วกัน” เขายื่นนามบัตรเล็กๆ ที่มีข้อความเขียนหลังเบอร์ว่า ‘ผู้จัดการ’ ให้กับฉัน ก่อนจะหมุนตัวเดินจากไป.. แล้วหลังจากวันนั้นฉันและเขาก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย..