1174 İnsanoğlunun en güçlü silahı hâline gelen din, tarihte bir kez daha kan ile yazıldı ve kan ile kapandı. Cüzzam Krallığının bir başka büyük dini tahtına oturan IV. Baldwin ve biz İslam devleti arasında Kudüs'ün meydan toprağına din, siyaset ve güçlü olmanın bedeli kast sistemi savaş olarak düştü. Lakin genç kız ve genç erkek kral savaş ile beraber sadece savaşta karşı karşıya kalmadıkları,inandıkları dinlerin de karşı karşıya kalmasıyla birlikte bu aşkın doğurduğu din karmaşası savaşı daha da alevlendirirken imkansız bir yeni aşk öyküsünün ağıtını tarihe yazıyor, henüz 24 yaşında ölüm tecelli eden genç bir kralın Kudüs toprakları üzerinde yatan ölü bedeninde geziniyordu.📍DikkatBu hikayede dinsel olay örgüleri ve din tarikatları mevcuttur. Açıkça yazılmış ölüm sahneleri ve çeşitli dinlerden ayet ve ritueller bulunmaktadır. Herhangi bir dini aşağılama yapmaz gerçeklik algısından dışarı çıkmaz. Her hafta cuma günü yeni bölüm güncellemesi, hikâye 2005 yapımı Kingdom Of Heaven filminden ilham alınarak yazılmıştır.

Cahiliyet, halkımızı yok etti. Bu savaşta, bu özgürlük savaşında binlerce Osmanlı kazığı üzerinde asker ve duygularımı kaybettim. Padişahların kurduğu bu manyetizmaya öyle büyük bir taş oldum ki, ne geriye eski Osmanlı diktatörlüğü ne de zulüm kaldı. Özgürlük kırmızı beyaz bir bayrak altında dalgalandı ta ki, III. Ahmed uğursuz bir kuşatma ile ortaya çıkana dek. Bayrak ayaklar altına alındı, Osmanlı yeniden küllerinden doğdu ve bu küllerin savurgan acısına Lale Devri adı konuldu. Şimdiyse azınlık olarak yaşadığımız Türk kimliğimizde kendimizi gizlememiz ve yeniden Medrese hükmünü getirmek için savaş vermemiz gerekliydi.❗️Bu kitap tarihi kaynaklardan ilham alınarak yazılmıştır. Kaleme alınan savaş, harem, eğitim ve medrese hayatı tamamen bilir kişi ve araştırmaya dayalıdır. Araştırmaya ve kurguya yardımcı olan isimler:Atilla Kağan KayaSalih CerrahoğluVe İlber Ortaylı eserleri.Çizer ve kurgu içi resimler: İclal Türkmen

Cahiliyet. Bir halkın kendi kendisini yok etmekte, dış politikalara bile gerek kalmaksızın halkını ahmaklaştırmaya çalıştığı ve başardığı bir oyundur. Sistem ve suyun çarkı böyle işler, bu çarka değen ve durduran taş olsa dahi saniyesinde parçalanır uyuyan halkın gözünü açmasına izin vermezdi. Biz kadınlar bu çarktan akan su, erkekler ise çarkı döndürmeye yarayan manyetizmaydık. Onların gözlerinde değersiz ezilmeye layık bir böcek, başımıza aklımızın yarısını örtsün diye verilen bez parçasıydık.Bu döngü içerisinde sıkışıp kalmış binlerce kadından birisiydim anneler, genç kızlar, küçük kız çocukları hepimiz bu çarkta heba edildik. Gizli gizli Medreseye gider, öğrenim almaya çabalar ama eninde sonunda yakalanırdık. Ben bu çarkın suyu olmaktan sonunda sezdim ve çarktan akan başka bir yol buldum, şimdiyse bulduğum yol Türk olduğum gerçeğini saklamakta ve bu döngünün çarkına taş olmaktan geçiyordu.❗️Bu kitap tarihi kaynaklardan ilham alınarak yazılmıştır. Kaleme alınan savaş, harem, eğitim ve medrese hayatı tamamen bilir kişi ve araştırmaya dayalıdır. Araştırmaya ve kurguya yardımcı olan isimler:Atilla Kağan KayaSalih CerrahoğluVe İlber Ortaylı eserleri.

Genç kız şubat soğuğunda ayakları altında ezilen kar ile birlikte, ellerinde tuttuğu ipe korkak ama kararlı bakışlarını gezdiriyordu. Ağlayıp, sızlanıyor yüreğinin ortasında sıkıca işlenmiş acıyı kendisi ile birlikte ellerinde tuttuğu ipe asmak istiyordu. Yarım kalan bir ressamın resmiydi sanki, ressam tam güzel bir şeyler hayatına karalamaya başlarken boyası bitmiş gibiydi. Şehir, şehir gezdi intihar dükkanına ölümünün oyuncağını bulabilmek için, yüzünde ki yorgun tebessüm ile girdi ama istediğini bulamadı. Çok duyduğu bir ölüm yolu denemek için evinden uzaklara sürüklendi ölümün işlediği kötü his bile güzelliğini kaybettirmeye yetmemiş o deniz süslü uçurumu buldu, ta ki yaşlı bir adam ona bir bardak çay ikram etmek isteyene dek. Ama bu kez karşısında ki genç kadın dişli çıktı Don Ritchie sabaha kadar kıza çay ikram ederek, intihardan vazgeçirmeye çalışsa dahi durum düzelmedi. “ İntihar ruhu ölen kişiler için tatlı bir sondan başka bir şey değildir. “

Acılı aile geçmişim ve bunun getirdiği travmalar sonucu kök salmış bir saplantılı sevgi, bu zehirli köklerin içerisine düşmüş bir çift ela göz ve buna direnen ben. Duygu karmaşıklığının içerisinde kalan kalbim onun ismini haykırırken ölümünün kucaklayışın da buz parçaları gibi, bin bir parçaya ayrıldım onun ölümü ile uyanıyor ölümü ile uyuyordum. Tüm herşey tepetaklak oluyorken bir kış sabahının kar taneleri saçlarıma düşüyorken bal gözleri, ölümünün yarattığı soğukluğun içerisine doğuyor ve kelimeleri bu acı dolu dudaklarıma merhem oluyordu. " Benim güzel bebeğim gel bu acımı dindir hadi bana gel ve sarıl "

Ben senin annen olurum dedi bu sözü kalbimde ki benim bile unuttuğum yaralarımı sarmıştı ama, tekrar annem gibi gidişi ile o yaralar hiç olmadığı kadar kanadı. Yıllarca kalbimde koca bir umut filizi ile beklediğim kavuşma hayallerine ulaştığım da her şey aynı olacak mıydı? Ben ve o aynı insan olacak mıydık? Değişmedik diye kendimizi avuturken aslın da en derinler de ikimiz de hissettik değişmiştik ama ikimiz de korkuyorduk, bu düşünceler kalpten dile gelene dek yakıyordu ikimizi de. Şimdi ise herşeyin başladığı yerde tek başıma onun ölümünün soğuk kucaklayışın da bir kar tanesi kadar ürkerek yere düşüyor ve gömülür şarkısı son kez çalıyordu bizim için... " Kalbim her zaman sana ait olacak..."

Kendimi bildim bileli onu seviyordum işte. Biz çocuktuk büyüdük benimle birlikte ona olan,aptal platonik aşkım koca bir dünya olmuştu içimde. Filistin sokakların'da o taş kaldırım da her sabah eksik dişlerim ile onu beklerdim, küçücük kalbim de ve bedenim de ona ait kocaman aşk taşıyordum ama sadece ondan duyduğum tek kelimeydi abiciğim. Biz büyüdük o kelime benim kalbimi çok acıttı her söylediğim de bir taraftan yeşil gözleri, bir taraftan "Hicran çocukluğumun en güzel yanı sendin" Sözleri aklımı ve kalbimi öylesine bir savaşa sürüklerken diğer yandan hiç tanımadığım bir adamın sözleri bu savaşın tam da ortasına düşmüştü. "Üzülme ben senin annen olurum..."