" Hilal çık dışarıya. " Diye bağıran Firuz ağanın sesiyle mutfaktan çıktım. " Ne oldu ağa'm ? Neden bağırıyorsun ? " Dedim." Hilal İsmet Mahsaroğul'larının kızını kaçırmış. " Dedi. İsmet benim en küçük kaynımdı. Kaşlarım çatıldı. " Bu bana bağırmam için sebep değil ağa'm. Git İsmeti bul, ona bağır. " Dedim ciddiyetle." İsmeti bulmuşlar. Ağa'lar toplandı. Karar verildi. " Dedi. Aklıma gelen umarım ki, başıma gelmezdi." Karar verildiyse, gidin uygulayın , Öldürün. (!) " Dedim soğuk kanlılıkla." Sen ne diyorsun Hilal. İsmet ölmeyecek. Karar berdeldir. " Dedi." Berdel ? Kiminle ? Bu ailede evlilik çağında olan tek bir kız yok. " Dedim." Bu ailede tek kız çocuğu, senin kızın. Ağa'ların kararı, kızın 18 yaşına geldiğinde, Sefer ağanın torunu ile evlenecek. Artık kızın sözlü biri. " Dedi. Sanki kaynar suyu başımdan aşağıya döktüler. Ne demek kızın sözlü. Benim kızım daha 12 yaşında. Babası yok diye , onu ateşe ata bileceklerini mi sanıyorlar. Hayır çok büyük hatta yapıyorlar. Onun babası 2 yaşındayken öldü. Ama annesi yaşıyor. " Asla izin vermem. Kızımın babası yok diye , onun hayatını mahf etmenize izin vermeyeceğim. Daha ben ölmedim. Bu evlilik olmayacak. " Dedim tüm öfkemle.

Benim adım Kübra. 19 yaşımda önemli bir karar aldım. Evleniyorum. Mahalleden komşumuz Selim'le. Ona çok aşıktım . Genç yaşımda evlilik gibi önemli bir karar alıcak kadar. Ama hayat bana bu kararımın yanlış bir karar olduğunu gösterdi. Benim asıl hikayem, bundan sonra başladı.