Papayag ka ba kapag inalok ka na mag-alaga? Mag-alaga ng isang... patay? Kasi ako, oo. Weird, hindi ba? Bakit kailangan na alagaan pa ang isang patay? Bakit kailangan pang asikasuhin at ituring na parang isa pa ring buhay? Maraming katanungan sa isip ko simula nang tanggapin ko ang trabahong ito. Ako si Stella, at ito ang kwento ko.

Ah basta, ang masasabi ko lang kung gusto mo ng mixed emotions gaya ng mixed signals niya sayo basahin mo 'to, kasi sa totoo lang para ka lang nagtitinidor ng sabaw sa kwentong 'to.Enjoy reading...

Isn’t it funny when you thought you finally met someone who’ll be with you till your last days? When you knew all of his/her flaws, favorites, hobbies, weakness and strength, mannerisms. When you used to go to your favorite hangout places, and memories are kept, and sealed in those places. When you knew his family, and he know yours. That heavenly attachment to each other then suddenly both of you ended up with the word “Sorry.” How could you think of that? Does anyone that left us deserves a second chance?

Akala ko katulad ako ni Dad, na mas mahalaga para sa akin ang pamilya at wala ng iba pa na mas hihigit doon. Pero kung papipiliin ako ngayon, ikaw na lang ang pinakamahalaga sa akin, Xy. Ikaw, at ikaw pa rin ang pipiliin ko.