“ญะ ญารินไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน จริงๆนะคะ” น้ำเสียงที่กล้าๆกลัวนั้นทำให้คนฟังต้องเหลือบตาไปมอง “อยากให้ฉันเอาจริงเหรอ” เสียงเข้มเอ่ย สายตาคมกวาดมองใบหน้าใสซื่อของหญิงสาวตรงหน้า ไม่รู้ว่าเจ้าหล่อนเป็นใคร แต่ที่รู้คือเด็กมันยอมให้เขาเอา แบบนี้คนอย่างโยชินจะไม่เอาเหรอ ร่างสูงลูบไล้ฝ่ามือไปตามเรือนร่างใสนั้น “ค่ะ ญารินอยากใกล้ชิดกับพี่โยชินสักครั้งค่ะ” เด็กสาวบิดเร้าไปมาเบาๆ เพราะตอนนี้มือของเขากำลังเข้ามาลูบไล้เนื้อตัวของเธอแล้วนั้น ทุกที่ๆมือร้อนของเขาเคลื่อนไปนั้น กายหล่อนมันร้อนเร่าไปตามผิวกายอย่างบอกไม่ถูก “ห้ามเรียกร้องอะไรทั้งนั้น” โยชินก้มลงไปพูดต่ำ จมูกโด่งเหมือนได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากเรือนร่างสาวตรงหน้า มืออีกข้างเคลื่อนเข้าสัมผัสก้อนเนื้อที่คัดเต่ง ก่อนจะบีบเคล้นเต้าอวบสองเต้าตรงหน้านั้นไปมาเบาๆ “อ๊ะ ค่ะ ญารินจะไม่เรียกร้องอะไรจากพี่เลย อื้อ”คนตัวเล็กเอ่ยเสียงหวานพร้อมกับกำผ้าปูที่นอนนั้นแน่นดวงตาหวานกำลังจะปิดลงด้วยความอาย แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเขาจับมือเธอไปโอบรอบคอของเขาเอาไว้

เพื่อนที่แปลว่าต้องนอนด้วยกันทุกคืน เพื่อนที่แปลว่าห้ามคิดเป็นอื่นเรื่องระหว่างเรา ใครจะไปรู้ว่าเธอทำสัญญาใจไว้กับมาเฟีย สภาพของเขาก่อนหน้านั้นมันไม่เหมือนมาเฟียเลยสักนิด แต่ใครจะคิดว่าการชอบออกคำสั่ง การเอาแต่ใจของเขา มันก็คือเค้าของมาเฟียตัวร้าย นั่นเอง

พริ้มพราว แฝดผู้พี่ของแพรพรรณี งานนี้เธอหนีการไปอยู่แบบขัดดอกให้กับเจ้าหนี้ของพ่อ แต่ทว่าเธอกลับต้องไปเป็นทาสสวาทให้กับมาเฟียหนุ่ม เพียงเพราะหยิบเงินในกระเป๋าออกมาแค่ 5-6 ล้าน ลำพังมาเฟียหนุ่มไม่ได้ติดใจอะไรมากมายกับเงินนั้น เพียงแต่ติดพันกับรสสวาทที่ลืมไม่ลงก็เท่านั้นเอง....... (พริ้มพราว)*หญิงสาวกวาดสายตามองไปรอบๆ นึกแปลกใจที่โซนที่เธอเดินเข้ามานี้แทบจะไม่มีผู้โดยสารเลยก็ว่าได้ เธอเดินตามพนักงานบริการบนเครื่องบินขึ้นมาก่อนจะเดินแทรกไปด้านหน้า ตามที่พนักงานผายมือ ทันทีที่เธอนั่งลง ดวงตากลมก็ต้องเบิกกว้างอย่างตกใจ “นี่!คุณ!” เธออุทานเป็นภาษาอังกฤษ เพราะคนที่เธอกำลังเผชิญอยู่นี้ หัวใจเธอเต้นระทึก ใบหน้าสวยซีดเผือด รอยยิ้มหยักปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชายหนุ่มตรงหน้าเธอนั้น บ้าจริง นี่มันเล่นตลกอะไรกับชีวิตฉันเนี่ย หญิงสาวคิดในใจ ใบหน้าสวยซีดเผือดอย่างเห็นได้ชัด......

ธอสาวแว่นหนาเตอะที่ดูยังไงก็ไม่ใช่สป็กของหล่อน นักธุรกิจสาวทายาทเครือแพรวารินท์กรุ๊ป (ธุรกิจโรงแรม)แต่ครอบครัวของหล่อนให้หล่อนต้องแต่งงานกับสาวเฉิ่มคนนี้ .....เรื่องราวความรักจะเป็นเช่นไรโปรดติดตาม

ในเมื่อมีเหยื่อหวานๆมากองตรงหน้า เสือร้ายอย่างชีตาร์คงไม่ปล่อยให้หลุดมือ ...ไม่คิดว่าวันนั้นจะเป้นจุดผลิกผันของใจเขา ชีตาร์บอกกับตัวเอง

บางช่วงบางตอน"พี่ดอมขา ไม่รักอลิลแล้วเหรอค่ะ""เอามือออกไปเดี๋ยวนี้""อยากให้เอาออกก็จัดการเองซิค่ะ""นี่อลิลอย่ามายั่ว ก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหว""อ๊า อาส์ แล้วจะทำอะไรอลิลเหรอค่ะ""หึ ......."โปรดติดตามความแซ่บของพวกเขาได้ในยั่วรักดวงใจคาสโนว่าค่ะ

เสียงดนตรีบรรเลงเพลงรัก ทำให้ทุกคนในงานต่างชุ่มชื่นหัวใจ บรรดาแขกเกลื่อที่มาร่วมงานต่างแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาว ใบหน้าเจ้าบ่าวและเจ้าสาวต่างยิ้มไม่หุบ ในใจนึกถึงเรือพ่วงของเขาและเธอนั้นก็หนักใจเล็กน้อย วันนี้ทั้งคู่ไม่ได้มาร่วมงาน "มองหาอะไรหรือค่ะคุณ " เจ้าสาวในวัย 49 นั้นเอ่ยถามผู้เป็นเจ้าบ่าว ซึ่งอายุห่างกันประมาณ 5 ปี "ก็มองหาตาเค็นหน่ะซิครับ " ผู้เป็นเจ้าบ่าวตอบขณะ เดินนำไปทักทายแขก "เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวกลับบ้านยายยูริของฉันก็ต้องเจอคุณเค็นลูกชายของคุณอยู่แล้วค่ะ " ผู้เป็นเจ้าสาวเอ่ยปลอบ หล่อนรู้ว่าการแต่งงานของหล่อนกับพ่อม่ายมหาเศรษฐีนี้ ทำให้ลูกชายของเขาไม่ชอบหล่อนนัก แต่จะทำยังไงได้ เขาเป็นคนดีแล้วก็จริงใจกับครอบครัวของหล่อน ยูริก็เห็นด้วยกับการแต่งงานครั้งนี้ "ครับผมหวังว่าตาเค็นคงไม่ทำให้คุณกับหนูยูริลำบากใจ" "ไม่เลยค่ะคุณ ขอเพียงคุณเมตตาฉันกับลูกก็พอใจแล้ว" "นี่ยูริวันนี้สวยเชียวน๊า " เสียงหวานของเพื่อนที่เอ่ยทักทำให้เด็กสาวที่กำลังช่วยดูแลแขกเกลื่อในงานนั้นหันมายิ้ม หล่อนก้มมองชุดเกาะอกสีชมพูหวานนั้นแล้วอมยิ้ม กระโปรงที่ฟูฟ่องนั้นทำให้หล่อนเหมือนกับตุ๊กตาบาร์บี้ รองเท้าส้นสูงสีครีมที่หล่อนใส่ก็เช่นกันทำให้หล่อนดูสวยสง่าเหมือนสาวสะพรั่งเลยทีเดียว "แหมก็นิดนึงแหละ งานแต่งแม่ฉันนี่ มานี่ดีกว่า" ยูริหันไปตีแขนเพื่อนสนิท หล่อนดึงมือเล็กของเพื่อนหล่อนแล้วเดินนำออกไปคุยกันนอกระเบียง "ฉันไม่เห็นลูกชายพ่อเลี้ยงแกเลยอ่ะ หน้าตาเป็นแบบไหนเหรอ" "ฉันก็ไม่เคยเห็นเหมือนกัน แต่รู้สึกว่าเป็นดารามั๊ง " ยูริเอ่ยพรางหันมองไปรอบๆ งานเพื่อสำรวจดูอีกครั้ง "ว้าวว ดาราเหรอใครอ่ะ" "ไม่รู้สิ แม่ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน "ยูริเอ่ยพร้อมกับหยิบแก้วน้ำเข้าปาก พู๊ดดด!!! "ว๊ายยูริ อะไรของแกเนี่ย " เพื่อนสาวร้องอย่างตกใจ เมื่อเห็นว่ายูริพ่นน้ำหวานที่กำลังดื่มไปนั้นออกมาอย่างแรง "นะ นี่แก นี่มันน้ำอะไรอ่ะ ทำไมมันฉุนๆ " หล่อนก้มมองน้ำสีแดงอมส้มในแก้วทรงสูง "ก็ค็อกเทลไง" "ฮ่ะ ค็อกเทล " ยูริเอ่ยถามหล่อนเริ่มตกใจ เพราะนั่นหมายถึงสติตัวเองที่มันจะไม่สามารถควบคุมได้ในอีกไม่ช้านานนี้ หล่อนแพ้แอลกอฮอล์ ไม่ว่าจะมากหรือน้อยหล่อนก็แพ้ "เอ้าแกแพ้แอลกอฮอล์เหรอ " เพื่อนสาวหล่อนถามอย่า "อืมใช่สิ นิดหน่อยฉันก็เตลิดแล้วแก" ยูริเอ่ยพรางนึกถึงเรื่องเมื่อสองปีที่แล้ว หล่อนจำวันนั้นได้วันที่หล่อนเรียนอยู่ไฮล์สคูลที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในที่อเมริกา หล่อนไปปาตี้วันเกิดเพื่อนของหล่อน หล่อนดื่มเครื่องดื่มนิดหน่อย หลังจากนั้นหล่อนก็ไม่รู้สึกตัวเลย ตื่นมาอีกทีคือบนเตียงกับผู้ชายคนนั้น #ภาพเมื่อสองปีก่อน# กรี๊ดดด!!! "นะ นายเป็นใครกัน " ยูริมองดูชายหนุ่มลูกครึ่งที่เปลือยหน้าอก ซึ่งสภาพเธอตอนนี้ก็ไม่ต่างกัน หล่อนเปิดผ้าห่มมองดูตัวเองถึงกับตาโต มันไม่มีเสื้อผ้าเหลือสัก "เอ้า นี่เธอจำไม่ได้เหรอ เมื่อคืนเธอกับฉันเราสนุกกันบนนี้ " เด็กผู้ชายคนนั้นพูดพรางเหลือบมองเตียงกว้างนั้น ยูริหน้าแดงจัดด้วยความโกรธ เพี๊ยะ!! เธอย่ำยีฉันใช่ไหม " หล่อนตบหน้าเขาไปอย่างแรง "จะบ้าเหรอ เธอต่างหากที่เป็นฝ่ายลากคอฉันขึ้นเตียง" กรี๊ดด!! " ไอ้บ้าไม่จริงอ่ะ กรี๊ดๆๆๆ!!! ยูริกรีดร้องอย่างไม่เชื่อตัวเอง หล่อนใช้เวลาที่เขาเข้าไปอาบน้ำแล้วหนีออกมาจากตรงนั้น นับจากวันนั้น หล่อนก็ขอแม่ของหล่อนกลับมาเรียนที่ไทย หล่อนอยากลืมเหตุการณ์ที่ฝันร้ายนั้น ฝันร้ายที่สุดที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะเจอได้ การเสียสาวครั้งแรกในวัยเพียง 17 ปี ซึ่งคนที่ได้ความบริสุทธิ์ของหล่อนไปนั้นเป็นใครก็ไม่รู้ ไม่รู้จักแม้ชื่อเขาด้วยซ้ำ แต่จะว่าไปตอนนี้หล่อนรู้แล้วว่าเขาเป็นใคร เขาคือผู้ชายที่กำลังโด่งดังมากที่สุดตอนนี้ " เค็นตะ เนลสัน" ***************** หลังจากนั้นยูริก็ไปบอกแม่ของหล่อนตามตรง คุณลุงให้คนขับรถไปส่งเธอที่บ้านก่อน เพราะแม่และท่านต้องเข้าห้องหอที่โรงแรมนั้น หล่อนนั่งมาในรถตัวอ่อนปวกเปียก คอพับคออ่อน ยังดีน่ะที่มียายแอนนามาเป็นเพื่อนหล่อนจึงเบาใจนิดหน่อย "ฉันกลับก่อนน่ะยูริ" "ขะ ขอบใจมากน่ะแก ฉันคงเดินไปส่งแกไม่ไหว " ยูริโบกมือบ๊ายบายเพื่อนสาวก่อนจะเดินแบบโซซัดโซเซเข้าบ้านไป หล่อนกุมขมับเล็กน้อย ทำไมบ้านมันหมุนได้ หล่อนยังไม่ทันที่จะร้องเรียกแม่บ้าน "ว๊ายยยย คุณยูริ " เสียงหวีดร้องของหญิงวัยหกสิบกว่าก็ดังขึ้น ยังไม่ทันที่ร่างของเด็กสาวจะล้มลงกับพื้นก็มีร่างหนาของใครบางคนมารับไว้ทัน "ขะ ขอบคุณนะคะคุณเค็นตะ " ป้าแม่บ้านยิ้มอย่างโล่งอก เมื่อเห็นว่าลูกเลี้ยงของประมุขในบ้านไม่ได้ล้มหัวฟาดพื้น ไม่อย่างนั้นคุณผู้ชายเอาหล่อนตายเป็นแน่ ท่านอุตส่าห์โทรมาให้รอรับเธอด้วย โดยบอกว่าคุณยูริแพ้แอลกอฮอล์ขอมานอนพักที่บ้านก่อน เค็นตะ ไม่ตอบ สายตาเขาไม่ได้เงยหน้าไปมองหน้าป้าแม่บ้านด้วยซ้ำ เขามัวแต่มองดูใบหน้าหญิงสาวที่นอนไม่ได้สติบนตักของเขานี้ ผิวขาวอมชมพูระเรื่อนั้นทำให้เขามองมันเพลินตา เนื้อนุ่มนิ่มที่เขาสัมผัสอยู่นี้ทำให้เขารู้สึกแปลกๆ นี่นะเหรอลูกเลี้ยงพ่อของเขา ทำไมถึงทำตัวสำมะเลเทเมาอย่างนี้ แต่เอ๊ะทำไมหน้าคุ้นๆ จัง คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน "เอ่อๆ คุณเค็นตะมาก็ดีแล้วค่ะ ช่วยป้าพาคุณยูริไปพักที่ห้องหน่อยนะค่ะ ป้าคงอุ้มเธอไม่ไหว" "เขาเป็นอะไรเนี่ยป้า ทำไมเป็นแบบนี้ " เสียงทุ้มอันทรงพลังนั้นเอ่ยขึ้นสีหน้าเครียด "เอ่อๆ เห็นคุณท่านว่าแพ้แอลกอฮอล์ค่ะ" ใบหน้าหล่อนั้นเคร่งขรึมทันที เขาเบะปากออกมาเล็กน้อย "หึ ในเมื่อแพ้แล้วจะดื่มทำไมกัน" ชายหนุ่มสบทออกมาเล็กน้อยจากนั้นก็อุ้มร่างบางของเจ้าหล่อนขึ้นไปยังชั้นบน....>>>>>

"นี่ๆ นางไปทางนั้นแล้ว เร็วๆ ตามจับมาให้ได้ ไม่อย่างนั้นพวกเราโดนเด้งแน่เลย" เสียงเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองของประเทศอียิปต์ ต่างวิ่งตามหาหญิงสาวคนหนึ่งที่ทำให้พวกเขาปวดหัวตั้งแต่ช่วงสายๆ เมื่อทัวร์ไทยมาถึง แก็งค์ลูกทัวร์ทั้งหมดต่างเข้าประเทศไปเรียบร้อยแล้ว เหลือเพียง " บัวบูชา อัครเมธา" สาวไทยที่ถูกทิ้งไว้ที่ตรวจคนเข้าเมืองนี้ หล่อนถูกตม. ที่นี่สั่งห้ามเข้าเมือง เนื่องจากพาสปอตที่หล่อนทำเกิดการผิดพลาด เพียงแค่พิมพ์ชื่อผิดตัวเดียวเท่านั้น หล่อนขอร้องเขาอยู่นานเพื่อขอเข้ามาท่องเที่ยวที่นี่ ประเทศนี้เป็นประเทศที่หล่อนอยากมามากที่สุด เพราะหล่อนสนใจประวัติศาสน์สำคัญของที่นี่ หล่อนรู้สึกชอบมนต์ขลังของเมืองนี้ แล้วนี่ หล่อนเดินทางมาถึงที่แล้ว จะให้เหล่อนกลับไปได้อย่างไรกัน หล่อนไม่ยอมหรอก เป็นไงก็เป็นกัน หญิงสาวคิดหาหนทางขณะที่หล่อนยังแอบอยู่แถวๆ ท่าเรืออะไรสักอย่างในแม่น้ำไนท์แห่งนี้ "นั่นไงอยู่ทางนั้น" เสียงเจ้าหน้าที่ดังขึ้นมาจากด้านหลัง ทำให้เจ้าหล่อนวิ่งแบบไม่คิดชีวิต อาศัยช่วงชุลมุนของนักท่องเที่ยวที่จะขึ้นเรือนี้เดินปะปนขึ้นมาบนเรือยอชน์หรูนี้ด้วย หากว่าเจ้าหน้าที่นั้นไปแล้วเจ้าหล่อนก็จะรีบลงทันที แต่นี่หล่อนดูท่าว่าพวกเขาจะยังคงวนเวียนอยู่แถวๆ ทางเดินขึ้นเรือนี้ เจ้าหล่อนจึงแอบนั่งปะปนกับนั่งท่องเที่ยวนี้ไปพรางๆ หล่อนตั้งใจจะไปหาไกด์และลูกทัวร์ที่มาด้วยกันให้เจอ แล้วหล่อนก็จะขอเที่ยวที่นี่กับพวกเขาด้วย หล่อนไม่มีกระเป๋าเดินทางหรอก เพราะเจ้าหล่อนทิ้งมันไว้ที่ตม.นั้น มีเพียงพาสปอตเจ้าปัญหานั้นติดตัวแล้วก็เงินเล็กน้อยเท่านั้นเอง จะให้เอาเงินมากมายที่ไหนมาหละ ก็กระเป๋าตังค์อยู่ในกระเป๋าเดินทางนั่น ได้มาแค่นี้ก็ถือว่าบุญแล้ว หล่อนจำเบอร์เพื่อนหล่อนในกรุ๊ปทัวร์นั้นได้ เดี๋ยวต้องหาหนทางโทรไปหาหล่อนสักหน่อย บัวบูชา ไม่รู้เลยว่าเรือลำที่เจ้าหล่อนไปหลบอยู่นั้น ตอนนี้มันกำลังเคลื่อนออกไปไกลจากฝั่งแล้ว หล่อนฟังภาษาอาหรับไม่รู้เรื่องเท่าไรหรอก แต่อาศัยคำบางคำที่หล่อนเคยอ่านในหนังสือประวัติศาสตร์แล้วจับใจความได้เพียงเท่านั้น เพราะเรือลำใหญ่มาก เวลาเรือเคลื่อนตัวออกไปจึงไม่รู้สึก หญิงสาวนั่งยิ้มแบบแห้งๆ ให้กับนั่งท่องเที่ยวที่เขามากันเป็นคู่ๆ มีบริกรของเรือนั้นกำลังจะตรวจบัตรอะไรสักอย่าง เจ้าหล่อนจึงอาศัยจังหวะนั้นลุกขึ้นแล้วเดินหนีออกไปจากกลุ่มนั้นทันที หล่อนกำลังหาทางออกจากเรือลำนี้แล้ว โอ้โห ทำไมมันใหญ่โตอย่างนี้นะ แล้วนี่ทางออกอยู่ทางไหนนี่ หญิงสาวเดินลัดเลาะในท้องเรือเพื่อหาทางออก หล่อนเดินหลงเข้ามาโซนๆ หนึ่ง ซึ่งมีประตูกั้นไว้ มันดูหรูหรายังกับปราสาทราชวัง หญิงสาวหลบอยู่ตรงนั้นอยู่สักพัก เพื่อดูทีท่า มีคนเฝ้าด้วยเหรอ เขตหวงห้ามรึไง อาจจะใช่แหะ หล่อนรีบหันหลังออกจากตรงนั้นทันที เพื่อออกจากที่นั้น แต่ยังไม่ทันที่เจ้าหล่อนจะหันหลังกลับก็มีเสียงบริกรในเรือเอ่ยถามหล่อนเป็นภาษาอาหรับ บัวบูชาทำหน้างง เขาจึงเปลี่ยนเป็นภาษาอังกฤษ "นี่คุณผู้หญิงครับ เข้าไปไม่ได้นะครับที่ นั่นเขตหวงห้ามครับ" บริกรหนุ่มหน้าตาคมเข้ม เอ่ยบอกหล่อนบัวบูชา หันมาพยักหน้ารับรู้ จากนั้นเจ้าหล่อนก็เดินออกไปตามทาง เพื่อหาทางออกต่อไป สายตาหวานสอดส่องไปทั่วอาณาบริเวณ ดวงตาหวานก็ต้องสะดุดเข้ากับร่างของคนตรวจบัตรที่คอยตามเช็คคนในเรืออยู่นี้ เจ้าหล่อนเดินถอยหลังกลับไปยังหน้าประตูเขตหวงห้ามทันที โล่งอกที่ไม่มีคนอยู่ตรงนั้น หญิงสาวรีบวิ่งเข้าเปิดประตูทันที ร่างบางเดินเข้าไปเรื่อยๆ ในเขตนี้ หล่อนไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเองเลย ทุกอย่างในนี้ประดับประดาไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ชั้นดี สวยหรูดูดีดังกับพระราชวัง พื้นพรมกำมะหยี่สีแดงตามทางเดินยาวตลอดทาง หญิงสาวเดินไปจนถึงห้องโถง เหมือนเขาจัดทำไว้เพื่อมีการแสดงอะไรบางอย่าง กึก กึก กึก!!!! เสียงรองเท้าของใครบางคนกำลังเดินมาทางนี้ หญิงสาวหาทางหลบซ่อนตัว จากเสียงที่เข้ามาใกล้นั้น ช่องทางเดินที่อยู่ไม่ไกลนั้นคือเป้าหมายที่เจ้าหล่อนจะหลบซ่อนตัว "เร็วๆ เข้าทุกอย่างเตรียมพร้อมหรือยัง คุณฟาซีสต์ กำลังมาแล้ว หากทุกอย่างไม่เรียบร้อยหละก้อมีหวังหัวขาดแน่" เสียงบริกรหญิงสองสามคนที่ดูจะรีบร้อนสนทนากันอย่างเร่งรีบ บัวบูชาทำหน้าฉงน แสดงว่าคุณฟาซีสต์อะไรเนี่ยต้องดุแล้วก็น่ากลัวแน่ๆ เลย ตายหละบัวบูชา แกต้องรีบออกไปจากที่นี่แล้ว ที่นี่ปลอดภัยจากเจ้าหน้าที่ก็จริงอยู่ แต่อันตรายถึงชีวิตหากถูกจับได้ว่าเธอเองบุกรุกเข้ามา บัวบูชาแอบอยู่ตรงซอกนั้นเกือบเป็นชั่วโมง ซึ่งตอนนี้เหมือนผู้ที่มีอำนาจในนี้เริ่มมาแล้ว ทุกคนในที่นี้ดูโกลาหลเป็นที่สุด หญิงสาวแอบมองกลุ่มคนนับสิบคนที่รายล้อมชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ ท่าทางดูแข็งแรง ใบหน้าคม ดวงตาหวาน จมูกโด่งรับกับใบหน้านั้น เขาดูหล่อแล้วก็ดูเท่ห์เป็นที่สุด ดวงตาของหญิงสาวถึงกับไม่ยอมกระพริบตาเลยก็ว่าได้ เขาดูเงียบขรึมแล้วก็น่าเกรงขาม ดวงตาดุจพญาเหยี่ยวเวลามอง มันดูน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก บัวบูชาถึงกับต้องหลบเข้าไปในด้านในสุดเลยก็ว่าได้ ทำไมเขาดูน่ากลัวจังเลย เมื่อทุกคนเดินผ่านไปแล้ว หล่อนจึงค่อยๆ ย่องออกมาจากตรงนั้น แต่ยังไม่ทันที่หล่อนจะพ้นจากที่หลบซ่อน ร่างบางก็ต้องยืนแข็งทื่อ เมื่อหล่อนได้ยินเสียงนั้น "นี่เจ้าเป็นใคร ทำไมมาอยู่ที่นี่" เสียงหญิงสาวแหลมๆ เอ่ยถามเจ้าหล่อน ทำเอาบัวบูชาทำหน้าไม่ถูก "เอ่อๆ ข้าๆ " "หรือเป็นนางรำที่มาแสดงต่อหน้าให้คุณฟาซีสต์ชม" "เอ่อใช่ๆ ฉันมาเข้าห้องน้ำนะ แต่กลับไม่ถูก" "อ๋อ อยู่ด้านนู้นยะ เดินไปเลี้ยวซ้ายห้องเกือบสุดท้าย" "เอ่อๆ ขอบใจนะ ข้าไปแหละ" "บัวบูชารีบกล่าวขอบคุณแล้วรีบเดินไปจากตรงนั้นทันที" หญิงสาวไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว เธอจึงเดินเข้าไปตามทางที่เจ้าหล่อนว่า เดินไปเลี้ยวซ้าย ห้องสุดท้าย หญิงสาวหยุดยืนหมุนไปหมุนมาโดยไม่กล้าเปิดประตูห้องใดห้องหนึ่ง เพราะไม่แน่ใจว่าใช่ห้องนี้หรือเปล่า แต่ยังไม่ทันที่เจ้าหล่อนจะเลือกห้อง สายตาหวานก็เหลือบไปเห็นบริกรหนุ่มเดินเข้ามาทางนี้ ด้วยความที่หล่อนขี้เกียจตอบคำถามหญิงสาวจึงเปิดประตูห้องที่ใกล้ที่สุดแล้วหายเข้าไปในนั้น...>>>>>>

​ **อัคคี เมธาปรีชาชัย หรือไฟ** ต้องใช้สติอย่างมากเพื่อประคองพวงมาลัยรถหรูของเขา ชายหนุ่มเพิ่งกลับจากงานเลี้ยงรุ่น ทุกคนในกลุ่มรวมทั้งเขาไม่มีใครมีสติครบถ้วนสักคน ไอ้ที่พอมีอยู่บ้างก็หิ้วสาวๆไปนอนกันเป็นแถวๆ เขาก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่ไม่อยากจะบอกเลยว่ามันไม่พอ ไม่พอสำหรับพลังของหนุ่มวัย 30 หมาดๆอย่างเขา สายตาคมพยายามกวาดตามองไก่หลงตามข้างทาง ไม่ใช่ว่าลดเกรดตัวเองหรอกนะ แต่เพื่อนเขาบอกว่าถนนเส้นนี้มีแต่ของดีทั้งนั้นเขาถึงขับรถมาดูไง "นั่นไงยืนอยู่นั่น " อัคคีเปรยออกมาเบาๆพรางปรับสายตาตัวเอง เพื่อมองร่างหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงเสาไฟนั้น ชายหนุ่มจอดรถแล้วเดินปรี่เข้าไปหาหล่อนทันที "ห้าพันพอมั๊ยน้องสาว ไปกับพี่ " เสียงที่อ้อแอ้นั้นบ่งบอกว่าคนที่พูดเมามาก ชายหนุ่มไม่ได้ดูสีหน้าคนที่เขาจะคุยด้วยหรอก เขาก็ลากหล่อนขึ้นรถไปในทันที **ไอลดา อมรพงษ์ หรือไอด้า** สาวลูกครึ่งผมสีน้ำตาลนั้น ดิ้นรนขัดขืนชายหนุ่มอย่างสุดกำลัง อีตาบ้านี่เป็นใครกันมาลากหล่อนขึ้นรถทำไม แล้วนี่จะพาหล่อนไปไหน ใบหน้าสวยใสไร้เครื่องสำอางนั้นวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด จากเดิมก็ตื่นตระหนกอยู่แล้วกับเรื่องก่อนหน้านี้ หล่อนหนีออกจากบ้าน เพราะฝีมือของสามีใหม่ของแม่เลี้ยงหล่อน หล่อนต้องวิ่งหนีออกมาจากการบ้ากามของชายรุ่นราวคราวเดียวกับพ่อ หล่อนนอนอยู่ในห้องดีๆ สามีใหม่ของแม่เลี้ยงหล่อนก็ย่องเข้าหาหมายปลุกปล้ำหล่อน แต่หล่อนใช้แจกันหัวเตียงฟาดไปอย่างแรง ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นตายร้ายดียังไงบ้าง แล้วนี่หนีเสือจะมาปะจระเข้เสียอีก "ว้าย นี่ไอ้บ้า นายจะพาฉันไปไหน" เสียงหวานตะโกนด่าทอคนขับรถ สายตาก็มองหาสิ่งที่สามารถจะปลดล็อคประตูเปิดหนี แต่มันก็หาไม่เจอสักที "นี่น้องสาวอย่าทำมาเล่นตัว คิดจะเพิ่มค่าตัวหรือไง " อัคคีหันไปบอกหญิงสาวที่นั่งอยู่ในรถเขาแบบอยู่ไม่สุข สายตาคมมองชุดนอนเนื้อบางเบาที่หล่อนใส่ มันทำให้เขาของขึ้นเป็นที่สุด ชายหนุ่มกำเจ้าน้องชายของเขาไปมาเบาๆ "อี๋ๆ นี่นายจะทำบ้าอะไรของนาย ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะฉันจะแจ้งตำรวจ " ไอด้าตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มพรางมือเรียวก็ทุบตีร่างแกร่งของเขาไปมา อัคคีหันมองหญิงสาวก็นึกหมั่นเขี้ยว นี่เล่นสมบทบาทจริงเชียวแม่ไก่หลงตัวนี้ คอยดูเหอะ พ่อจะกินไก่ตัวนี้ให้ไม่เหลือซากเลยคอยดู คิดดังนั้นชายหนุ่มก็รีบจอดรถหน้าคอนโดของเขา เขารีบเดินเข้าไปอีกฟากของรถราคาเฉียดสิบล้านนั้น ร่างหนารีบช้อนร่างสาวแล้วเดินลิ่วขึ้นไปด้านบนห้องของเขาในทันที เขาไม่สนว่าเจ้าหล่อนจะดิ้นรนขนาดไหน ผู้หญิงพวกนี้เล่นละครเก่งจะตาย ตุ๊บ !! "โอ้ยยย ไอ้บ้าฉันเจ็บนะ นายพาฉันมาทำไม ฉันไม่ใช่อีตัวนะ " ไอด้าตะโกนต่อว่าชายหนุ่มพร้อมกับทำท่าจะลุกหนี หมับ!!!" จะไปไหนแม่ไก่หลง อย่าทำมาเล่นตัว แค่นี้ก็พอแล้ว ฉันไม่อยากเล่นละครกับเธอแล้ว " พูดเสร็จ อัคคีก็ถอดชุดตัวเองออกจนหมดไม่หลงเหลืออะไรเลยสักชิ้น ไอด้ามองเขาอย่างหวาดหวั่น หล่อนกรอกตามองใบหน้าคมที่ลอยอยู่บนหน้าหล่อนนี้ด้วยหัวใจที่ระทึก ไอ้บ้านี่เมาหื่นจะเอาเขาไปทั่ว ดูสิไม่ลืมหูลืมตาเลย หญิงสาวพยายามมองหาสิ่งของที่จะใช้ช่วยหล่อนให้หลุดพ้นจากไอ้บ้ากามนี้ให้จงได้ ข้อมือก็ถูกมันตรึงไว้ ขาหล่อนก็ทูกร่างใหญ่ของมันทาบทับจนตอนนี้มันขยับไม่ได้แล้ว "ไอ้บ้าปล่อยฉันไปนะ ฉันไม่ใช่อีตัว ฉันไม่ได้เป็นผู้หญิงอย่างว่า " อุ๊บ!! "อื้ออ " ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดจบ ปากกระจับที่อวบอิ่มนั้นก็ถูกร่างหนาฉกวูบลงมาอย่างรวดเร็ว หญิงสาวดิ้นรนไปมาอยู่อย่างนั้น แต่แรงอันน้อยนิดหรือจะสู้แรงผู้ชายทั้งแท่งอย่างเขา ย้ำคำว่าทั้งแท่ง ไอด้าหลับตาปี๋พรางส่ายหน้าไปมาเพื่อหนีเขา "อื้ออ ...." อัคคีครางอย่างขัดใจเมื่อไก่หลงตัวนี้ของเขามันเปรียวเสียจนเขาต้องออกแรงมากเป็นพิเศษ ชายหนุ่มใช้ฟันสวยของเขาขบเม้มริมฝีปากหญิงสาวอย่างแรงพอประมาณ "อ๊ะ อื้อออ " ไอด้าสะดุ้งร้องอย่างเจ็บปวด อัคคีอาศัยจังหวะนั้นส่งเรียวลิ้นเข้าหาความหวานข้างในโพรงปาก "อืมมม...หวานๆจังแม่ไก่หลง " เขาเปรยออกมาเบาๆพรางมือหนาก็ลูบคลำไปทั่วเรือนร่าง พรืดดดด!!! " อ๊ายยยย " เสียงหญิงสาวใต้ร่างร้องอย่างตกใจ เมื่อชุดนอนของหล่อนถูกดึงทึ้งออกจนขาดวิ่น อัคคีมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้านี้อย่างระรานตา เขาไม่อยากจะเชื่อทรวดทรงองค์เอวของหล่อนนี้เป็นนางแบบได้อย่างสบายทำไมถึงมาขายตัวแบบนี้นะ น่าเสียดายจริงเชียว เลือดในกายของเขาพลุ่งพล่านไปทั่วกายกำยำนั้น หล่อนบอกไม่ได้มาขายตัว แล้วทำไมใส่ชุดนอนมายืนแถวๆนี้แถมโนบราอีกต่างหาก หึ ใครจะเชื่อร้ายนักเชียวแม่ไก่ตัวนี้ "ซ่อนรูปเสียด้วย " เขาเอ่ยเสียงแหบพร่า พรางมองหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่เกินตัวของเจ้าหล่อนนิ่ง ไอด้ามัวแต่ตกใจที่เขาดึงเสื้อหล่อนออกจนลืมไปว่าหล่อนนอนล่อนจ้อนต่อหน้าเขานี้ "ว้าย ไอ้บ้า นี่ปล่อยฉันนะ ฉันจะแจ้งตำรวจมาจับแก กรี๊ดดดดดด!!! เสียงหวานเอ่ยได้แค่นั้นเสียงกรีดร้องก็ดังออกมาเมื่อชายหนุ่ม จับหล่อนอ้าขาแล้วยัดเจ้าดุ้นอันมหึมานั้นใส่ใจกลางสาวของหล่อนอย่างแรง พรวดดดด!!! อัคคีไม่ฟังอะไรจากหล่อนอีกแล้ว ตอนนี้เขากำลังกลัดมัน เขาต้องการปลดปล่อยเป็นที่สุด ไม่ว่าด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือความหื่นของเขาที่มันมีอยู่แล้วก็ตาม ตอนนี้เขาอยากเอาผู้หญิงคนนี้เป็นที่สุด ชายหนุ่มไม่รอช้า เขาไม่สนใจคำพูดอะไรของหล่อนหรอก เขาต้องการปลดปล่อย "ซี๊ดดดดด" เสียงเขาครางออกมาอย่างเสียวซ่านเมื่อภายในกายสาวที่เขาทะลุทะลวงเมื่อครู่นี้มันคับแน่นๆเสียจนเขาอึดอัด ชายหนุ่มไม่รอช้าที่จะควบม้า เขาจัดการใส่แรงทั้งหมดที่มีอย่างไม่ยั้ง ร่างหนาไม่ได้สนใจร่างบางใต้ร่างเขาเลยแม้แต่น้อยว่ามันจะบอบช้ำเพียงใด ตอนนี้ขอเพียงได้ปลดปล่อย "อ๊าส์ อ่าส์ มันสุดยอดเลยวะ " เขาเอ่ยระหว่างที่เขาควบร่างหล่อนอยู่อย่างเมาส์มัน ...ตับ ตับ ตับ !!! ...>>>

ในงานพรอมของโรงเรียนมัธยมชื่อดังแห่งหนึ่งในแถบยุโรป หนุ่มสาวไฮท์สคูลปีสุดท้ายต่างอยู่ในชุดสวยสง่า ชายหนุ่มก็สวมสูททักสิโด้ ส่วนหญิงสาวก็อยู่ในชุดเจ้าหญิง หนุ่มสาวบางคนใช้งานนี้ในการบอกรัก และหนุ่มสาวบางคนก็ใช้ในการหาคู่ ใบหน้าทุกคนเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข แต่ทว่าไม่ใช่พี่น้องฝาแฝดคู่นี้ เอลซ่าและอาเทอร์ ทั้งคู่เดินเข้างานด้วยใบหน้าที่บูดบึ้ง ต่างย่นจมูกใส่กันเหมือนกับจะกินเลือดกินเนื้อ แต่กระนั้นมันก็บดบังความสวยสง่าของทั้งคู่ไม่ได้ ทุกคนหันมามองตามอย่างประทับใจ “เธอดูอาเทอร์สิ หล่อราวกับเทพบุตรหนะ” เสียงสาวๆในงานเอ่ยขึ้น พรางหันมาส่งยิ้มหวาน ด้วยความที่เป็นหนุ่มเจ้าสำราญเขาจึงโปรยยิ้มหวานไปให้สาวๆนั้น ดวงตาคมสีฟ้าเปล่งประกายระยิบระยับดังดวงดาวบนท้องฟ้า ทำเอาสาวๆกรี๊ดกร๊าดเป็นทิวแถว “เอลซ่าก็สวยสง่าดุจเจ้าหญิง น่ารักชะมัด” และเสียงนั้นทำให้ดวงตาคมสีน้ำตาลเข้มหันไปมอง ภาพที่เห็นคือหญิงสาวรูปร่างหน้าตาสะสวย ผมสีน้ำตาลมันเงางาม ดวงหน้าหวานแต่แววตาสีสนิมนั้นดูมีพลัง ร่างชายหนุ่มที่ดักซุ่มดูอยู่มุมมืดหันไปมองอย่างตกตะลึง “แกสนใจเอลซ่าเหรอวะ บอกไว้ก่อนนะโว้ย อาเทอร์หวงน้องสาวมาก”เสียงเด็กหนุ่มในแก็งค์เดียวกันเอ่ยขึ้น อีธานกลับมองเลยไปยังชายหนุ่มร่างสูงผิวขาวสว่างนั้นแล้วยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะหันกลับไปมองท่วงท่าของหญิงสาวสะดุดตานั้นอย่างไม่วางตา “อาเทอร์ กลับเหอะ ฉันอยากกลับบ้านแล้ว” เอลซ่าบอกพี่ชาย ก่อนจะจ้องดวงตาสีฟ้านั้นเขม็ง “อะไรหละเอลซ่า เพิ่งมาเอง” อาเทอร์บอกน้องสาวหัวแก้วหัวแหวน ก่อนจะหลบดวงตาสีสนิมนั้นอย่างเกรงใจ “ก็ฉันบอกแล้วว่าไม่มาๆ นายก็จะมาหาสาวๆ น่าเบื่อ” เอลซ่าชักสีหน้าก่อนจะสะบัดใบหน้าออกไปทางอื่น หล่อนหันไปมองพี่ชายอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะปลีกตัวจากผู้คนนั้นออกมานั่งเพียงลำพัง หล่อนเงยหน้ามองดวงจันทร์กลมโตด้วยความสุขใจ แม้พระจันทร์จะไม่ได้ให้พลังหล่อนเหมือนกับพี่ชาย แต่ทว่าหล่อนก็ชอบเพราะว่ายามค่ำคืนนั้นมันดูสงบ หล่อนก้มมองสร้อยคอรูปดวงอาทิตย์ที่อยู่บนคอ ก่อนจะนึกถึงคำของพ่อกับแม่ว่าให้ใส่ติดตัวไว้ห้ามถอดมันเด็ดขาดเพราะมันจะทำให้หล่อนไม่เป็นสุข “ทำไมมานั่งคนเดียวหละครับคนสวย” เสียงนั้นทำให้เอลซ่ารีบหันไปมอง ดวงตาหวานจ้องมองผู้มาเยือนนั้นเขม็ง ไม่รู้ว่าเขาเป็นใครแต่การเข้ามาใกล้ขนาดนี้มันดูไร้มารยาท “ทำไมฉันต้องบอกนายด้วย นายเป็นใครทำไมฉันไม่เคยเห็นหน้าเลย”เอลซ่ามองชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ ใบหน้าคมคาย ดวงตาคู่นั้นสีเดียวกับหล่อน น้อยคนนักที่จะเป็นแบบนี้ จมูกโด่งเป็นสันรับกับใบหน้าของเขา ปากหยักเข้ารูป เอลซ่าไล่มองตามอย่างลืมตัว “ผมเป็นใครไม่สำคัญ แต่ที่สำคัญคือผมอยากรู้จักคุณ” “อย่ามาสนิท ฉันไม่อยากรู้จักนาย ไปซะก่อนที่พี่ชายฉันจะมา” เอลซ่าหันไปบอกเขา ถึงแม้ว่ารูปร่างเขาจะสูงใหญ่ แต่พี่ชายหล่อนก็ไม่เคยกลัว เขาไม่ใช่ผู้วิเศษมาจากไหน แต่เขาจะไม่ปล่อยให้ใครมาเข้าใกล้น้องสาวเขาแม้แต่ก้าวเดียว หญิงสาวคิดถึงเรื่องราวตั้งแต่เด็กจนโต “คนอย่างอีธานไม่เคยกลัวใคร” ร่างหน้าขยับเข้ามาใกล้ เขามองหน้าหญิงสาวดวงตาสีสนิมนั้นนิ่ง ไม่รู้เพราะเหตุใดหัวใจเขาถึงเต้นแรงขนาดนี้ ดวงตาเจ้าหล่อนดึงดูดเขาเป็นที่สุด อีธานกวาดตามองดวงหน้าหวานภายใต้แสงจันทร์ผ่องนั้นนิ่ง “อันนั้นมันก็เรื่องของนาย ไปไกลๆเลย ฉันไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย” เอลซ่าจ้องหน้าชายหนุ่มร่างใหญ่ตรงหน้านั้นนิ่ง หล่อนย่นจมูกให้กับเขา พร้อมทั้งแยกเขี้ยวใส่เขาอีธานกลับมองเจ้าหล่อนอย่างเพลินตา ความสวยของเจ้าหล่อนทำให้เขาละสายตาไปจากดวงหน้าขาวนวลนั้นไม่ได้จริงๆ “ไม่ไป ทำไมกลัวหลงเสน่ห์ผมเหรอ”สายตาคมหรี่มองคนตัวเล็กแล้วอมยิ้ม เอลซ่าเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างหมั่นไส้ ใครจะหลงเสน่ห์นายกันไอ้บ้านี่หลงตัวเองชะมัด “แหวะ!! อยากจะอ๊วก”เอลซ่าแหวต่อหน้าเขา อีธานมองเจ้าหล่อนอย่างมันเขี้ยว กล้าดียังไงมาแหวะใส่เขา ผู้หญิงทุกคนที่เข้าใกล้เขามีแต่หลงใหลในตัวเขาทั้งนั้น “มันจะมากไปแล้วนะเอลซ่า” อีธานเม้มปากแน่นเพื่อระงับอารมณ์โกรธ เอลซ่าเห็นดังนั้นก็อมยิ้ม ก่อนจะลอยหน้าลอยตายั่วอารมณ์เขา “ทำไมนายจะทำไม” เสียงหวานเอ่ยพรางเบ้ปากแล้วยิ้มเยาะ อีธานหลุบตาลงต่ำ สายตาจ้องอยู่กับกลีบปากอิ่มที่คมยิ่งกว่ากรรไกรนั้น “หึ ก็จะทำแบบนี้ไง” “หมับ!! “อ๊ะ นี่นะ อุ๊บ !! อื้อ” เอลซ่าพยายามดิ้นหนีการจับดวงหน้าของหล่อนออกห่าง แต่ก็ไม่ทันเสียแล้วปากหยักร้ายกาจกดลงปากอิ่มของหล่อนอย่างรวดเร็ว เอลซ่าพยายามเบี่ยงตัวเองหนี แต่ทว่าฝ่ามือหน้าที่ล็อคคอหล่อนไว้กลับแน่นยิ่งกว่าปอกเหล็กหล่อนถูกไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้มาจูบ ร่างน้อยกว่ากำลังต่อสู้ขัดขืน “เอลซ่าอยู่ไหนหนะ เธอไปอยู่ไหน” เสียงนั้นทำให้เอลซ่าดีใจ หล่อนพยายามออกแรงเพื่อดันเขาแล้วขานรับพี่ชายของหล่อน จู๊บบร๊ะ!! “อี๋ !! อาเทอร์ฉันอยู่นี่” เอลซ่าตะโกนเรียกพี่ชาย หล่อนหันไปมองพี่ชายก่อนจะหันมายิ้มเยาะให้กับไอ้บ้ากามนี้ “หึ พี่ฉันมาแล้ว นายสะ...อ้าว ไปไหนแล้ว ไอ้บ้าเอ้ย” เมื่อเห็นมาเห็นความว่างเปล่า ทำให้เอลซ่าหัวเสียเป็นที่สุด หล่อนยืนกำมือแน่นด้วยความเจ็บใจ ไอ้บ้านั่นเป็นใครกันกล้าดียังไงมาจูบหล่อน คอยดูนะเจอหน้าจะเอาเรื่องนายให้ยับเลยคอยดู....>>>>>>

ณ กระท่อมร้างกลางป่าแถบชายแดนไทยแห่งหนึ่ง ร่างบางสูงโปร่งของหญิงสาวถูกมัดตึงไว้ยังแคร่ไม้ไผ่ขนาดเล็ก ร่างหล่อนมีเพียงชั้นในตัวจิ๋วเท่านั้นที่ปกคลุมกาย เนื้อตัวมอมแมม ใบหน้าสวยนั้นเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา แผงขนตางอนของหล่อนเกรอะกรังไปด้วยน้ำอุ่นๆ ทั้งสองข้าง ความมืดเริ่มคืบคลานเข้ามาทีละนิดๆ หล่อนยังคงไม่ได้สติ ด้วยเข้าสู่ปลายฝนต้นหนาวนั้นอากาศภายในกระท่อมนี้เย็นเฉียบ ผิวกายสาวสั่นเทาขึ้นเรื่อยๆ มิลิน หรือมิลินดาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ ดวงตาหญิงสาวเบิกกว้างอย่างตกใจ เมื่อตอนนี้ทุกอย่างมันดูมืดมิดไปหมด ผิวกายสาวสัมผัสอากาศหนาวสุดขั้วหัวใจเลยก็ว่าได้ แววตาหวาดกลัวขึ้นมาอีกครั้งเมื่อรับรู้ว่าหล่อนอยู่ที่นี่คนเดียว หัวใจดวงน้อยของหล่อนมันระส่ำเมื่อนึกถึงเรื่องราวทั้งหมด น้ำอุ่นๆ มากมายก็ไหลออกมาอีก เขาทำกับเธอเหมือนเธอไม่ใช่คน จิตใจของผู้ชายคนนั้นมันทำด้วยอะไรกัน เธอไปทำอะไรให้ เธอสาบานได้ว่าไม่เคยรู้จักเขามาก่อนเป็นแน่ มิลินนึกถึงเรื่องราวทั้งหมดเมื่อวันก่อน "คุณมิลินใช่ไหมครับ "เสียงเข้มทุ้มของชายร่างสูงเดินเข้ามาถามหล่อน หญิงสาวมองหน้าเขาไม่ถนัดนักเพราะเขาใส่หมวกและสวมแว่นตาดำ "ค่ะ ใช่ค่ะ" "คุณเมฆินให้มารับครับ" ประโยคนั้นทำให้หล่อนหายสงสัย เมื่อนึกถึงบิดาของหล่อน ปกติจะมีลูกน้องมากมายอยู่แล้ว แต่ละคนก็หน้าตาแปลกๆ ทั้งนั้น นี่คงส่งคนใหม่มารับเราเป็นแน่ มิลินคิดในใจพรางส่งกระเป๋าให้ชายผู้นั้นถือแล้วเดินตามเขาขึ้นรถนั้น หญิงสาวนั่งมองบรรยากาศภายนอกรถอย่างละลานตา หล่อนไปเรียนต่างประเทศตั้งหลายปี ที่นี่เปลี่ยนไปมากเลย ดูเจริญขึ้นแล้วก็น่าอยู่มากยิ่งขึ้น หล่อนนั่งมองอย่างเพลินๆ ไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน แต่คงหลังจากที่ดื่มน้ำที่ชายผู้นั้นส่งให้หล่อนกระมัง จากนั้นหล่อนก็มาตื่นอีกทีคือที่นี่แล้ว "นะนี่ นายพาฉันมาที่นี่ทำไมกัน ต้องการอะไร " มิลินเอ่ยถามหลังจากที่หล่อนตื่นขึ้นตอนบ่ายแก่ๆ แววตาเป็นกังวลแกมหวาดกลัว "หึ ก็ต้องการให้ไอ้เมฆินมันรู้ไงว่าการที่ต้องสูญเสียแก้วตาดวงใจมันเป็นยังไง " ใบหน้าเหี้ยมของผู้ชายที่พาหล่อนมานี้บังเกิดขึ้น "นี่ พ่อฉันมาเกี่ยวอะไรด้วย ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้นะ" หญิงสาวสะบัดข้อมือไปมา มองหน้าเขาอย่างถือดี "หึ พ่อคุณนะเกี่ยวเต็มๆ มันนั่นแหละที่ผมอยากเล่นงาน " เสียงเหี้ยมหันมามองใบหน้าสวยที่วิตกกังวลนี้ "นะนี่นายอย่าทำอะไรพ่อฉันนะ ฉันจะแจ้งตำรวจจับแกเข้าคุก" "หึ คนที่ต้องเข้าคุกก็คือพ่อเธอต่างหากแม่สาวน้อย " ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้ บีบปากบางให้หยุดฟังเขา สายแห่งความอาฆาตแค้นบังเกิดขึ้น "พ่อฉันเป็นคนดี คนเลวๆ อย่างแกต่างหาก ที่จะต้องเข้าคุก" หล่อนตะโกนใส่หน้าเขาดังลั่น "หึ เลวเหรอ นี่ยังไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ " ชายหนุ่มเดินเข้ามาเค้นฟันพูดกับหญิงสาว แววตาเกรี้ยวกราดส่งมายังหล่อน " หึ ก็เชิญไปแสดงความเลวที่อื่น แล้วปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้ " มิลินพูดไปก็ดิ้นไป สายตาหวานพยายามมองหาหนทางหนี หล่อนไม่รู้หรอกว่าที่นี่ที่ไหน แต่ต้องหนีจากไอ้บ้านี่ให้ได้เสียก่อน "อย่าพยายามหนีเลยคุณมิลิน ยังไงซะก็หนีไม่รอดอยู่ดี" ใบหน้าคมนั้นแสยะยิ้มออกมากรายๆ "ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้นะไอ้คนชั่ว ไอ้คนเลว ไอ้ป่าเถื่อน ฉันไม่น่าหลงเชื่อตามแกมาเลย" มิลินตะโกนด่าทอชายหนุ่มมือเรียวก็ปัดป่ายไปมาอย่างต้องการหนี "หึ คำก็เลว สองคำก็ชั่ว ถ้าอย่างนั้น มาเป็นเมียคนเลวหน่อยก็แล้วกัน" "ว้ายยย ปล่อยนะ ปล่อยฉันนะ " .....แกร็ก!!! แคว๊ก!!! "ว้ายยยยยย อื้อออ......ไอ้ชั่ว ปล่อยนะ" มิลินนั่งน้ำตาไหลพรากเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หล่อนต้องเสียตัวให้กับผีห่าซาตานชั่วร้าย หล่อนถูกเขากระทำเยี่ยงสัตว์ เวรกรรมอะไรของหล่อนกันนะ หล่อนมองร่างตัวเองจากการกระทบของแสงจันทร์ มันน่าเวทนาเป็นที่สุด หล่อนน่าจะตายๆ ไปเลยยิ่งดี ขอให้พรุ่งนี้หล่อนอย่าได้มีลมหายใจอีกเลย หญิงสาวหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย...>>>>

ณ คฤหาสน์หลังใหญ่กลางป่าแห่งหนึ่งในประเทศรัสเซีย พื้นที่ป่าโดยรอบมันมีเนื้อที่ประมาณพันกว่าไร่ที่รายล้อมคฤหาสน์แห่งนี้ ตึกทรงโบราณตั้งตระหง่านนั้น มันดูเก่าแต่ไม่ทรุดโทรม เพราะทายาทนั้นสั่งคนดูแลเป็นอย่างดี ภายในตกดูเงียบสงบ แต่ทว่าในห้องของประมุขของบ้าน กับมาร่างของสัตว์ป่ากำลังทำกิจกรรมทางเพศกันอย่างรุนแรง "อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ่าส์ อีคอนขาแรงๆ ได้ไหมคะ " เสียงหวานแหลมเอ่ยร้องพรางเหลียวมองไปด้ายหลัง ดวงตาแดงกล่ำของสัตว์เพศเมียกำลังส่งสัญญาณอะไรบางอย่าง ร่างมันถูกพาดอยู่กับเตียงกว้างที่แสนจะแข็งแรงนั้น โอ๊ก!! "อ่าส์ ซีสสส เธอก็อยู่เฉยๆ สิอากีรา " เสียงทุ้มหล่อนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ดวงตาทรงพลังของมันมองร่างหมาป่าเพศเมียที่อยู่ตรงหน้า ฟันที่แหลมคมของมันงับเข้ากับแผ่นหลังที่มีขนสลวยของหมาป่าเพศเมียนั้น ภาพที่เห็นคือหมาป่าสองตัวกำลังผสมพันธุ์กันในท่าทางธรรมชาติของมัน กรงเล็บของมันฝังลงกับเตียงจนเป็นรอยยุบรอยใหญ่ ตอนนี้ร่างกำยำของเพศผู้มันกำลังจะกลับร่างที่มีขนนั้นกลายเป็นมนุษย์ หมาป่าเพศเมียก็เช่นกัน เรือนร่างของมันกำลังจะกลายร่างเป็นหญิงสาวสวยเซ็กซี่ "อ๊ากก อ๊าส์ สุดยอดเลยคะอีคอน กีร่าไม่ผิดหวังจริงที่มาหาคุณ" เสียงนั้นดังขึ้นเมื่อร่างสาวกลายเป็นมนุษย์แล้ว หล่อนพูดพร้อมเด้งก้นงอนให้ชายหนุ่มเสยสะโพกสอบเข้า-หาร่างสาวนั้นไปมา เจ้าท่อนยักษ์มหึมาชอนไชอยู่ในกายสาวนั้นอย่างรุนแรง ด้วยขนาดและพละกำลังของชายหนุ่มมันทำให้น้องสาวของหล่อนแผ่ ขยายมากขึ้น หล่อนชอบใจที่มันเป็นอย่างนั้น อารมณ์เพศที่รุนแรงด้วยสัญชาติญาณของสัตว์ป่า มันทำให้หล่อนหายคันตามฤดูกาล อากีร่ายิ่งแอ่นน้องสาวของหล่อนให้ชายหนุ่มได้สนองความต้องการหล่อนมากขึ้น มากขึ้น อีคอนมองหญิงสาวใต้ร่างเขาแล้วแหงนคอร้องคำราม ฤดูการผสมพันธ์ครั้งนี้เขาไม่เคยขาดหญิงสาวเลยสักคืน ทุกคืนต้องมีบรรดาหมาป่าตัวเมียมาหาเขาเกือบทุกคืน บ้างก็อยากได้เขาเป็นพ่อพันธุ์ บ้างก็แค่สุขสมตามฤดูกาล ตอนนี้ฤดูแห่งการผสมพันธ์กำลังจบลง ชายหนุ่มคิดในใจปีแล้วปีเล่าเขาก็ยังไม่เจอหญิงสาวที่จะทำให้เขากลายมาเป็นมนุษย์เต็มตัวสักที มันเกือบห้าร้อยปีแล้วสินะที่เขาเฝ้าอยู่อย่างนี้ อีคอนเหม่อมองออกไปทางหน้าต่างนั้น สายตาเขาจ้องอยู่ที่ดวงจันทร์กลมโตนั้นอย่างมีความหวัง "มองอะไรคะอีคอน มาสนุกกันต่อดีกว่า" หญิงสาวร่างเปลือยเปล่าชันกายลุกขึ้นนั่งข้างๆ อีคอน เขาลอบมองหล่อนเล็กน้อย "ป่าวแค่คิดถึงฤดูการผสมพันธ์กำลังหมดลงแล้ว" "แต่สำหรับคุณ ไม่เห็นต้องแคร์นี่คะ เดี๋ยวบรรดามนุษย์ร่านๆ พวกนั้นก็มาพลีกายให้คุณอยู่แล้ว แปลกนะคะแม้จะรู้ว่าตัวเองต้องตายก็ยังยอม" อากีร่านึกถึงบรรดาหญิงสาวที่หลงในรูปอันหล่อเหลาของชายหนุ่ม ที่งดงามราวเทพบุตรนั้น "มันก็จริงอยู่แต่ผมนึกถึงคำทำนายของท่านเรนเดล" ชายหนุ่มมองออกไปนอกหน้าต่าง "มันจะเป็นจริงหรือคะ อากีร่าไม่อยากจะเชื่อ เพราะนี่เราก็อยู่มาหลายร้อยปีแล้วยังไม่เห็นวี่แววเลยคะ" "มาต่อกันดีกว่านะอีคอน อากีร่าพร้อมแล้ว" หญิงสาวไม่รอให้ชายหนุ่มพูดคำใด หล่อนก็ขึ้นไปนั่งทับร่างแกร่งของเขาทันที จากนั้นกลีบผกางามก็งาบงับเจ้ายักษ์ของชายหนุ่มเข้าไปด้านในจนสุดลำ หล่อนบดขยี้มันวนไปวนมา ร่างสาวยกมันขึ้นลงตามจังหวะความต้องการของหล่อนช้าๆ จากนั้นร่างงามของหล่อนก็สั่นคลอนไปด้วยพลังของชายแกร่ง จนเตียงของเขาสั่นไปทั่วทั้งห้อง จากนั้นเสียงร้องครวญครางและเสียงหมาป่าหอนดังระงมไปทั่วคฤหาสน์ ในขณะที่ทั้งสองตนนั้นทำกำลังเมาส์มันกันอยู่ในห้อง ภายนอกตึกนั้นก็มีหมาป่าหนุ่มตนหนึ่งกำลังจ้องมองตาเขม็ง มันใช้ความเร็วกระโจนพุ่งเข้าไปในห้องนั้น เพล้ง!!! "ว้ายยย!! " เสียงอากีร่าร้องออกมาอย่างตกใจ "แม็กซ์ " หล่อนอุทานเรียกชื่อคู่ขาของหล่อน "ใช่ฉันเอง แกตายซะเถิดอีคอน " **อ๊ากกกก!! **พูดเสร็จมันก็กระโจนเข้าหมายทำร้ายชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว โชคดีที่อีคอนกระโดดหลบทัน ร่างของเขากลายเป็นหมาป่าในทันที จากนั้นทั้งสองตนก็ต่อสู้กันอย่างดุเดือด พลั๊ก!! แฮก!! ควับ!! อ๊ากก!! ฝ่ายแม็กซ์เป็นผู้ที่เพี้ยงพล้ำ มันกระโดดหนีเข้าป่าไปอย่างรวดเร็ว อีคอนไม่ยอมให้คนที่มันกล้าบุกบ้านเขามันหนีไปง่ายๆ เขากระโดดตามมันไปอย่างรวดเร็ว อากีร่าไม่รีรอที่จะตามไป หล่อนจ้องที่จะสมน้ำหน้าแม็กซ์ อีคอนค่อมร่างแกร่งอยู่เหนือแม็กซ์ เขากะจะแค่สั่งสอนมันเท่านั้น "อีคอนคะระวัง " หมับ!! "อ๊ากกกก" เสียงนั้นทำให้อีคอนหันกลับไปดู เป็นจังหวะที่เขาเผลอทำให้แม็กซ์จมเขี้ยวลงกับบ่าแกร่งของเขา จากนั้นมันก็กระโดดหนีเข้าป่าไปอย่างรวดเร็ว "อีคอนเป็นอย่างไรบ้างคะ" อากีร่าทำเสียงหวานรีบวิ่งเข้ามาดู เขากลายร่างกลับเป็นมนุษย์ในทันที ชายหนุ่มไม่พูดคำใดๆ เขากระโดดกลับคฤหาสน์ของตัวเองอย่างอารมณ์เสีย แผลแค่นี้มันเล็กน้อยสำหรับเขามาก หากว่าเป็นหมาป่าตระกูลอื่นกัด เขาสามารถรักษาเองได้ แต่นี่แม็กซ์มันเป็นป่าหมาตระกูลเดียวกับเขา เขาจึงต้องพึ่งแพทย์แผนปัจจุบัน คิดดังนั้นอีคอนก็คว้ากุญแจรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่ารถหรูของอีคอนไปแล้วแม็กซ์ยังคงมองด้วยแววตาอาฆาต มันมองแผลบนหลังที่ถูกอีคอนกัดอย่างเจ็บใจ เราคงต้องปะทะกันอีกยาวอีคอน มันสบทออกมาเบาๆ ....>>>>>> โปรดตอตามตอนต่อไปนะคะ

"คุณพ่อคะ ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ไปได้"เสียงหญิงสาวกำลังเอ็ดตะโรผ่านมือถือเครื่องหรู ของหล่อนเอง ที่โทรศัพท์ทางไกลจากอเมริกา หล่อนหัวเสียที่หล่อนใช้บัตรเครดิตแล้วมันถูกระงับการใช้ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ มันไม่เคยมีปัญหาแบบนี้มาก่อน "พ่อขอโทษลูก พ่อไม่ได้บอกจียองก่อน บังเอิญที่บ้านเรากำลังมีปัญหา" เสียงทุ้มปลายสายของชายวัยเกือบหกสิบ มันดังขึ้นอ่อยๆ อย่างรู้สึกผิด เขาต้องบอกบุตรสาวของเขาวันนี้ เพราะว่าไม่อย่างนั้น เจ้าหล่อนก็จะยังทำใจไม่ได้ "ไม่ต้องขอโทษจียองหรอกคะ แค่คุณพ่อเอาเงินไปปิดแล้วเปิดบัตรให้จียองก็พอ." "บ้านเราไม่มีเงินขนาดนั้นแล้วลูก" เสียงนั้นมันทำให้จียองเงียบแล้วก็ฟัง แต่ในใจก็ยังรู้สึกหงุดหงิดอยู่ดี "เงินแค่ห้าแสนนะคะ ไม่ใช่ห้าสิบล้านที่คุณพ่อพูดถึงนะคะ เงินแค่นี้มันสบายๆ อยู่แล้วไม่ใช่เหรอคะคุณพ่อ" "ฟังพ่อนะจียอง บ้านเรากำลังจะล้มละลาย พ่อบริหารธุรกิจเจ๊ง แล้วตอนนี้กำลังจะถูกยึดบ้านแล้วลูก" "ไม่ ไม่ ไม่จริงใช่ไหมคะคุณพ่อ มันไม่จริงใช่ไหมคะ" ติ๊ดด!!! จียองรีบกดโทรศัพท์วางทันที หล่อนปิดมือถือเครื่องหรูของหล่อนแล้วโยนลงยังที่นอนกว้างนั้น จากนั้นเจ้าหล่อนก็ล้มตัวลงนอน แล้วน้ำตามากมายก็ไหลออกมาจนมันท่วมท้น หลังจากวันนั้นวันที่หล่อนได้รับข่าวร้ายของครอบครัว หล่อนรีบเตรียมตัวเก็บข้าวของทั้งหมด แล้วบินกลับเกาหลีทันที ยังดีที่หล่อนเรียนจบแล้ว ไม่อย่างนั้น ฝันของหล่อนคงจะสลายไปในพริบตาเป็นแน่ จียองทุกข์ใจเป็นที่สุดตั้งแต่ได้รับข่าวร้ายในวันนั้น หล่อนกลายเป็นคนที่เก็บตัวเงียบ ทั้งๆ ที่แต่ก่อนหล่อนเป็นสาวสังคม หญิงสาวยืนมองบิดาของตนที่นอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาลแล้วก็นึกถึงเรื่องวันนั้น วันที่บิดาของหล่อนโทรศัพท์ไปบอกเรื่องทั้งหมด บิดาของหล่อนล้มป่วยตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้ ท่านยังคงนอนนิ่งไม่พูดไม่จา ท่านต้องใส่เครื่องช่วยในการหายใจ ดวงตากลมหวานของเจ้าหล่อนมันเต็มไปด้วยน้ำตาทุกครั้งที่หล่อนมาเยี่ยมบิดาของหล่อน หล่อนต้องเข้มแข็ง หล่อนต้องมาแบกรับภาระทั้งหมดของครอบครัว หล่อนกับพ่อมีกันแค่สองคนเท่านั้น เมื่อพ่อล้ม หล่อนจะล้มไปอีกคนไม่ได้ ครอบครัวของหล่อนกลายเป็นคนล้มละลายไปแล้วบริษัทก็ถูกยึดแล้วหลือเพียงคฤหาส์เก่าแก่ที่หล่อนอยู่เท่านั้น นี่ก็เกือบจะถึงเวลาแล้ว เจ้าหนี้ของหล่อนให้เวลาหล่อนเพียง สามเดือนที่จะหาเงินมาใช้หนี้ ไม่เช่นนั้นหล่อนก็จะไม่มีที่ซุกหัวนอนแล้ว หล่อนพยายามทำงานเก็บเงินให้ได้มากที่สุด โดยเจ้าหล่อนเลือกเข้าทำงานในวงการบันเทิง เพราะมันหาเงินง่ายแล้วก็เงินดีด้วย หญิงสาวรับงานทุกอย่าง เพื่อจะให้ได้เงินมาใช้หนี้เขา แต่หนี้ตั้งห้าสิบล้าน สามเดือนหล่อนคงยังไม่มีปัญญา หล่อนจะขอเจรจาต่อรองกับเขาก่อน หวังว่าเจ้าหนี้อย่างเขาคงจะเห็นใจหล่อนบ้าง "คุณพ่อขา ทำไมมันเหนื่อยอย่างนี้หละคะ การหาเงินเนี้ย" ร่างบางนั่งทรุดกายลงข้างเตียงคนไข้ หล่อนกำมือบิดาของหล่อนแน่น แล้วบีบมันอย่างนั้นเพื่อขอกำลังใจ แต่ก่อนหล่อนไม่เห็นคุณค่าของเงินเลย ใช้เงินฟุ่มเฟือยมาก แต่ตอนนี้ข้าวนอกบ้านที่หล่อนชอบไปทานมันไม่มีอีกแล้ว. จียองนั่งถอนหายใจเฮือกใหญ่ ดวงตาหวานมีแต่ความทุกข์ ทำไมชีวิตของหล่อนถึงมาถึงจุดนี้ได้นะ.....>>>>>>>

วีรดานั่งนึกถึงสิ่งที่อยู่รอบข้างด้วยหัวใจระทึก ขอบตาหวานร้อนผ่าวเมื่อนึกถึงชีวิตตัวเอง โชคชะตานำพาให้เธอต้องมาตกเป็นแม่พันธ์ของเศรษฐี โชคยังดีที่ไม่ถูกขายซ่อง แต่กระนั้นเธอก็ยังไม่เห็นหน้าคนที่เธอมาแบความบริสุทธิ์ให้กับเขา เพราะตอนนี้ดวงตาของเธอได้มืดสนิทไปหมดแล้ว ร่างบางถูกจับผูกผ้าปิดตาเอาไว้ถึง 2 ชั้น มันทำให้เธอยิ่งรู้สึกตื่นกลัว เธอกลัวว่าจะเป็นเหมือนในคลิปที่มีผัวทีเดียวเป็น 10 คน แบบนั้น แต่ว่าลุงคนนั้นบอกว่าที่ต้องปิดเพราะไม่ต้องการให้เธอไปโฟกัสกับคนที่เป็นพ่อพันธ์ ให้เธอโฟกัสเรื่องทำยังไงให้เธอมีลูกน้อยในครรภ์เร็วๆ ก็พอ แกร็ก! เสียงประตูที่เปิดออกทำให้เธอใจเต้นรัว หญิงสาวพยายามฟังฝีท้าว เมื่อเห็นว่าน่าจะมีเพียงคนเดียว ร่างบางจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก หยวบ!เสียงวัตถุกระทบกับเตียงนุ่มดังเข้ามาใกล้ วีรดาเริ่มตัวสั่นเพราะท่าทางที่คุกคามนั้นกำลังเคลื่อนเข้ามาแล้ว “อ๊ะ!นี่คุณคะ อื้อ ดะ เดี๋ยวก่อน อื้อ อือ อุ๊บ!” หญิงสาวยังไม่ทันจะบอกเขาเลยว่าเธอนั้นยังไม่เคย ร่างสูงในความมืดก็โถมร่างเข้ามาหาเธอจนร่างเธอล้มหงายไปกับเตียงกว้าง ปากอิ่มถูกประกบปิดอย่างรวดเร็ว สติของเธอกำลังเตลิดไปไกล จูบแรกของเธอที่ได้สัมผัสมันช่างร้อนลุ่มและรุกเร้าจนเธอเองนั้นตั้งสติไม่ทันแล้ว ตอนนี้เรือนร่างของเธอถูกมือไม้ของเขาเข้าสัมผัส ชุดนอนบางเบาที่คนของเขาจัดไว้ให้ถูกถลกมันขึ้นไปกองไว้เหนือเอวคอดกิ่ว และตอนนี้เนินเนื้อสวยกำลังถูกรุกรานด้วยฝ่ามือร้อนผ่าว เธอไม่รู้หรอกว่ามือนั้นมันเล็กหรือว่าใหญ่ แต่สัมผัสที่ร้อนระอุทำให้กายของเธอร้อนฉ่าไปด้วย “อื้อ อื้ม อืม” เธอได้ยินเพียงเสียงครางในลำคอของร่างโปร่งที่ทาบทับตัวเธออยู่ เรือนร่างของเขาทาบทับร่างของเธอในท่อนบนเอาไว้ ส่วนท่อนร่างนั้นยังเปิดให้เธอได้ดีดดิ้น ตอนนี้มือเรียวที่กำต้นแขนเสื้อของเขาเอาไว้มันเริ่มผ่อนคลายแล้ว วีรดาไม่ได้ต่อต้านใดๆ เธอเพียงใช้เวลาทำใจกับเรื่องนี้ก็เท่านั้น ร่างน้อยเริ่มอ่อนระทวยกับรสจูบและยิ่งตอนนี้ตรงนั้นของเธอถูกปลายนิ้วยาวลูบไล้ไปมาด้วยแล้ว ร่างน้อยๆ กับบิดเร้าไปมาด้วยความเสียวซ่าน “อ๊ะ อุ๊ย!คุณ อื้อ ” วีรดาร้องสะดุ้ง เมื่อกลีบเนื้อถูกแหวกออกและสอดแทรกของแข็งเข้าไปในนั้น คนตัวเล็กใจหายวูบกับสิ่งแปลกปลอม ร่องสวยของเธอขมิบถี่ยิบ แต่เมื่อมันคงหยุดนิ่งไม่ไหวติง เสียงหวานที่ร้องออกจึงหยุดชะงัก วีรดาทำได้เพียงเม้มปากเพื่อกลั้นเสียงร้องของตัวเอง เธอทั้งเจ็บทั้งเสียวกับสิ่งที่แช่อยู่ตรงนี้ แต่การรุกรานจากกลีบปากนุ่มของเขาทำให้เธอเองลืมความเจ็บปวดตรงส่วนนั้นชั่วขณะ “อื้อ อืม อ่าส์” เสียงครางนั้นดังเล็ดลอดออกมาจากร่างโปร่งของคนด้านบน ลมหายใจร้อนผ่าวมันปะปนกับกลิ่นน้ำหอมราคาแพง วีรดาไม่รู้หรอกว่าหน้าตาของเขาเป็นเช่นไร แต่รูปร่างสูงโปร่งนั้นพอจะเดาได้ว่าคงจะรูปร่างดี นึกแปลกใจที่ผู้ชายอะไรทำไมถึงตัวบาง แต่จะพูดก็พูดเถอะ สมัยนี้อะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้น ฝ่ามือที่นุ่มและเรียวยาวมันแสดงให้เห็นถึงความเป็นผู้ดี แต่การกระทำที่ไม่ค่อยจะนุ่มนวลนั้นมันก็ทำให้เธอพอจะเดาได้ถึงอารมณ์ของเขา “โอ้ย!อื้อ จะ เจ็บค่ะ” ร่างน้อยร้องเสียงหลง เมื่อจู่ๆ ขาสวยก็ถูกแยกออกอย่างรวดเร็ว แถมสิ่งที่เข้ามาข้างในกายสาวของเธอขนาดของมันจะใหญ่กว่าเดิมเกือบ 2 เท่าเมื่อเทียบกับสิ่งที่เข้าไปก่อนหน้านี้ ร่างกายสาวของเธอตอนนี้เหมือนมันกำลังจะปริแตก ร่องสวยของเธอถึงกับขมิบถี่ยิบ “ครั้งแรก!” เสียงที่สบถออกมาเป็นภาษาของตัวเองอย่างแหบพร่า วีรดาฟังไม่ออกและไม่ได้สนใจฟังว่าเสียงของเขาเป็นเช่นไร ตอนนี้กายสาวของเธอสั่นสะท้านไปหมดเลยก็ว่าได้ ขาสวยรีบหุบเข้าหากันอย่างรวดเร็ว “จิ๊!!อ้าขาออก ฉันเอาไม่ถนัด” ประโยคที่สองที่ดังขึ้น วีรดาก็ยังไม่เข้าใจอีก แต่กิริยาของเขาที่ใช้เข่าทั้งสองข้างดันขาเธอแยกออกห่าง น้ำเสียงทุ้มหวานคล้ายกับผู้หญิงนั้นทำให้เธอแปลกใจ แต่เธอเองก็ไม่ได้คิดไปไหนไกลนัก ใบหน้าสวยก็ร้อนผ่าว เพราะขาสวยกลับถูกจับแยกออกจากกันจนเกือบจะ 90 องศา ร่างสูงของคนด้านบนพยายามดันเจ้าแท่งเนื้อเข้ามาข้างในให้ไกลที่สุด เธอไม่ใช่เด็กๆ ที่จะไม่รู้ว่ามันคืออะไรนั้น แต่เธอเองต้องยอมเพราะตอนนี้มันกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว “อ๊ะ อ๊ะ ซะ ซี๊ด จะ เจ็บค่ะ เอาออกก่อนได้ไหมคะ” วีรดาเอ่ยเสียงสั่น กายสาวก็สั่นเทิ้ม เธอทนไม่ไหวเพราะตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนกับว่าน้องสาวของเธอมันกำลังจะฉีกขาด “อย่าเรื่องมาก ฉันไม่มีเวลา” เสียงเข้มเอ่ยเป็นภาษาเดิม โดยไม่ได้สนใจร่างน้อยที่นอนตัวสั่นเทิ้มนั้น แม้จะฟังไม่เข้าใจนักแต่น้ำเสียของเขาดูแข็งกร้าวเหลือเกิน ใบหน้าตอนนี้ไม่ได้ชุ่มแต่เม็ดเหงื่อเท่านั้น หยดน้ำตามันก็หลั่งไหลมารวมกันด้วย คนตัวเล็กได้แต่ยกมือขึ้นปิดปากเพื่อกลั้นเสียงร้อง ขณะที่ร่องสวยนั้นกำลังมีเจ้าสิ่งแปลกปลอมนี้เคลื่อนไหวเข้าออกตามจังหวะการโถมกายของเขา “อ๊ะ!!อื้อ คุณจะทำอะระ อุ๊บ อื้อ อือ อ่าส์” เสียงหวานร้องถามเมื่อข้อมือน้อยถูกจับออกทำให้มือที่ปิดปากตัวเองนั้นหลุดออกด้วย ปากของเธอก็ถูกประกบปิดอย่างแนบสนิท และครั้งนี้เขาดูจะนุ่มนวลมากกว่าครั้งแรกที่เขาจูบเธอเมื่อก่อนหน้านี้ หัวใจของคนตัวเล็กเต้นรัว สมองของเธอเริ่มขาวโพลน ขณะที่ใบหน้าสวยเริ่มหลับพริ้ม ลิ้นเล็กเกี่ยวพันรัดรึงกับลิ้นร้อนของเขา ก่อนที่ร่างสาวจะค่อยๆ แอ่นขึ้นเบียดทุกการกระทำของเขานั้น ร่องสวยของเธอตอนนี้ถูกเติมเต็มไปด้วยท่อนเนื้อ สิ่งที่เธอรู้ว่ามันเป็นสิ่งที่นำพาเชื้อพันธ์ชั้นดีบรรจุเข้ามาในกายของเธอนี้ จะทำยังไงได้ ตอนนี้ร่างกายของเธอได้ถูกขายออกมาเพื่อสิ่งนี้แล้ว ตับ ตับ ตับ!!! เสียงเนื้อหน้าขาของเธอถูกกระแทกด้วยร่างโปร่งที่โถมเข้าหาตามจังหวะอารมณ์ของเขานั้น ทุกส่วนเริ่มปรับตัวรับสภาพกับขนาดของมันได้แล้ว ธาราน้ำหวานข้างในกายค่อยๆ ถูกขับออกมาเพราะแรงกระตุ้นตามธรรมชาติ และมันก็ทำให้กายสาวของเธอร้อนวูบวาบไปหมดแล้ว “อื้อ แน่นชิบ!” เสียงสบถนั้นดังขึ้นเบาๆ ในลำคอ ขณะที่คนที่พูดก็ใช่ว่าจะหยุดทุกการกระทำนั้น ผนังข้างในที่ร้อนระอุมันทำให้เจ้าแท่งรักของเขาปวดหนึบ....

แสงตะวันที่ค่อยๆ ลับขอบฟ้าลงเรื่อยๆ นั้นมันทำให้ร่างบางที่นั่งทอดอารมณ์อยู่กับที่นี้นานแล้ว หัวใจดวงน้อยมันเริ่มหดหู่ลงทีละนิดๆ หญิงสาวร่างสูงโปร่งที่สวยทั้งรูปทรงองค์เอว ผิวพรรณหน้าตาและพร้อมทั้งชาติตระกูลด้วยนั้น นั่งน้ำตาซึมแบบนี้นานแล้ว คาร์ริน คาซิโอ หล่อนไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมหล่อนจะต้องนึกถึงคำพูดของผู้ชายแสนร้ายกาจคนนั้นด้วย ซึ่งนี้มันก็ล่วงเลยเวลามานานเป็นปีแล้ว หล่อนพยายามลืมเขาให้ได้ รักแรกที่เขาบอกว่าลืมยากนั้น หล่อนเห็นว่ามันคงจะจริงเสียแล้ว หล่อนพยายามลืมใบหน้าของเขา ลืมคำพูดของเขาที่เปรียบเสมือนเข็มทิ่มแทงจิตใจหล่อนนี้ แต่ทำไมมันถึงลืมไม่ได้ซะจริงๆ คาร์ริน นึกถึงวันนั้น วันที่คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคู่หมั้นหล่อนตะโกนใส่หน้าหล่อนจนทำให้หน้าสวยๆ นั้นชาวาบ จนบัดนี้หัวใจของหล่อนก็ยังคงเฉยชาอยู่เช่นเดิม “ถึงน้องไม่อยากแต่ง พี่ก็ไม่แต่งด้วยหรอก มัมของพี่จะมาบังคับจิตใจพี่ได้ไง เรื่องหมั้น,,,,,,มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ที่ให้หมั้นกัน พี่ไม่ได้เต็มใจเลยสักนิด” เสียงนี้มันก้องอยู่ในหัวใจหล่อนตลอดเวลา เพราะคำๆ นี้ทำให้หล่อนนึกเกลียดหน้าคู่หมั้นของหล่อน แล้วก็กำลังจะหาวิธีบอกคุณพ่อคุณแม่หล่อนเองให้ถอนหมั้นนั้นเสีย แต่ก็ช่างเหอะ แค่ผู้ชายคนเดียว ทำไมหล่อนจะต้องเก็บเอามาคิดให้มันรกสมองด้วย ในเมื่อเขาไม่รักหล่อน แล้วหล่อนจะไปรักเขาอยู่ทำไมกัน...หึ เมื่อคิดได้ดังนั้นร่างบางก็ลุกขึ้นจากโขดหินแล้วเตรียมหันหลังเพื่อกลับไปยังที่พักของหล่อนทันที.... “อุ....อุ้ยยย....ว้ายยย” ร่างเล็กร้องอุทานอย่างตกใจ เมื่อหล่อนหันไปก็ชนเข้ากับร่างหนาของใครบางคนจนร่างเล็กเซถลาเกือบตกลงไปข้างล่างแถวโขดหินนี้ ดวงตาสวยหวานกระพริบตาถี่ๆ เมื่อหญิงสาวเซเข้าหาอ้อมกอดของชายหนุ่มคนนั้นเข้าอย่างจัง ด้วยความที่มันยังไม่มืดมาก หล่อนจึงรับรู้ได้ว่าผู้ชายคนที่หล่อนชนแล้วประคองร่างงามของหล่อนอยู่นี้เขาเป็นใคร “ขะ...ขอโทษคะ..อเล็ก” คาร์รินรีบกล่าวขอโทษแล้วรีบดันตัวเองออกจากอ้อมกอดของหล่อนทันทีเมื่อหล่อนนั้นทรงตัวได้แล้ว “ไม่เป็นไรครับคาร์ริน นั่งคิดอะไรอยู่เหรอครับ ผมมาตั้งนานแล้วยังไม่รู้ตัวเลย” ชายหนุ่มลูกครึ่งไทยอังกฤษ เพื่อนสมัยเรียนมหาลัย ยืนยิ้มร่าถามหญิงสาวด้วยน้ำเสียงปกติ “อ๋อ คาร์รินคิดเรื่องงานที่บ้านนะคะ” หญิงสาวแสร้งพูดบอกเพื่อนสมัยเรียนที่มาเที่ยวเลี้ยงรุ่นด้วยกันนี้ “อ๋อ..ครับผมนึกว่าคิดถึงหนุ่มที่ไหน” อเล็กแกล้งเย้าหญิงสาวเล่นเป็นการหยั่งเชิงหล่อนด้วย “ไม่ค่ะ...คาร์รินยังไม่มีแฟนหรือมีหนุ่มที่ไหนหรอกคะ ไม่เชื่อถามยายแอนนาก็ได้นะคะ” คาร์รินบอกชายหนุ่มไปโดยที่ไม่สบตาเขา หล่อนรู้ว่าผู้ชายคนนี้คิดยังไงกับหล่อน เขาเข้ามาตีสนิทกับหล่อนตั้งแต่งานเลี้ยงรุ่นครั้งแรกเมื่อประมาณ แปดเดือนก่อน และครั้งนี้อีก มีการจัดงานที่ประเทศไทย โดยเพื่อนคนไทยเป็นเจ้าภาพหาสถานที่ “อ๋องั้นเหรอครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอคุยได้ไหมครับ” เพื่อนชายของหล่อนรุกหล่อน โดยไม่ทันตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ “เอ่อ..ๆ ...ได้ค่ะ ไม่เห็นเป็นไรเลย” คาร์ริน ตอบชายหนุ่มไปตามตรง โดยเจ้าหล่อนไม่รู้เลยว่าคำตอบนั้นมันทำให้คนฟังหัวใจพองโต “ขอบคุณนะครับ แบบนี้ผมขออนุญาต โทรคุย แล้วก็ไลน์หาได้นะครับ” อเล็กยิ้มให้กับหญิงสาวหลังจากที่เขาเอ่ยถ้อยคำนั้นออกไป คาร์รินเห็นชายหนุ่มที่ยิ้มหน้าบานก็นึกขำ ทำไมเขาถึงดีใจจนออกนอกหน้านะ แต่ก็น่ารักดีไปอีกแบบ บุคลิกของเขาอยู่ด้วยแล้วสบายใจดี อารมณ์ขัน ชอบทำให้คนอื่นยิ้มตลอดเลย “คะ...งั้นเราเดินไปที่ทานอาหารกันนะคะ” คาร์รินเอ่ยชวนชายหนุ่มด้วยรอยยิ้มจริงใจ พรางเดินไปด้วยกันยังกลุ่มเพื่อนที่รอในห้องอาหารของโรงแรมนี้ “ไงคาร์ริน แอนนาหาตั้งนานไปนั่งอยู่แถวไหนอ่ะ ชายทะเลตรงนู้นก็ไม่มี” เสียงแอนนาเพื่อนสาวพูดขึ้น พรางเดินเข้าหาคาร์รินที่เดินเข้ามายังห้องอาหาร “อ่อ คาร์รินไปนั่งอยู่ตรงโขดหินแถวๆ หน้าผาจุดชมวิวนะจ๊ะ” หญิงสาวตอบเพื่อนสาวคนสนิทที่นอนอยู่ห้องใกล้กันด้วยความจริง “อ๋อ..จะขึ้นไปหาเพื่อนเมาส์ว่า วันนี้โรงแรมที่เราพักนี้มีดาราดังระดับฮอลิวูดมาด้วยนะ” แอนนารีบเมาส์ใหญ่เลย หล่อนตื่นเต้นที่ได้กระทบไหล่ดาราระดับฮอลิวูด เมื่อช่วงบ่าย เขาควงมากับแฟนหนุ่ม โคตรหล่อเลย “แหมช่างเขาเหอะแอนนา คาร์รินว่าอย่ามัวเมาส์เลย ทานข้าวกันดีกว่า” คาร์รินกล่าวตัดบทเพื่อนสาวขาเมาส์ รายนี้ชอบเมาส์เรื่องข่าวสังคมชั้นสูง คงเป็นนิสัยของหล่อนที่ทำบริษัทผลิตโฆษณาหละสิ เห็นอะไรนิดอะไรหน่อยก็เอามาปิ๊งเป็นไอเดียเสียหมด คาร์รินทานอาหารเสร็จแล้วก็ขอตัวขึ้นมาอาบน้ำอาบท่า เพราะช่วงสามทุ่มนี้ หล่อนมาปาร์ตี้กับเพื่อนๆ แถวชายหาด ทุกคนต่างแยกย้ายเข้าห้องจัดการธุระของตัวเอง คาร์รินพยายามจะไม่คิดถึงเรื่องใดๆ ทั้งสิ้น นอกจากการพักผ่อน การปาร์ตี้ หล่อนจะสนุกให้สุดเหวี่ยงไปเลยคืนนี้......>>>>>

ณ สวนดอกไม้ขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง ร่างงามของหญิงสาวแสนสวย กำลังเดินเล่นอยู่ในสวนดอกไม้อันสวยงามแห่งนี้ ท้องฟ้าที่สดใส ดอกไม้หลากสีส่งกลิ่นหอม หมู่ภมรทั้งน้อยใหญ่กำลังดอมดมกลิ่นเกสรนั้น ร่างงามอยู่ในชุดเจ้าหญิงแสนสวย ผิวขาวละเอียดสะท้อนแสงเจิดจรัสแข่งกับดอกไม้ หมู่ผีเสื้อน้อยต่างมาดอมดมกลิ่นกายเธอ เจ้าหญิงน้อยหลงรักเจ้าผีเสื้อพวกนี้ หล่อนเดินไปเรื่อยๆ จนพบกับ ชายร่างสูงโปร่งคนหนึ่ง ชายหนุ่มค่อยๆ หันมายังหล่อน .... เจ้าชายรูปงามก็ปรากฏแก่สายตาของเธอ เจ้าชายค่อยๆ เข้ามาตะกองใบหน้าสวยของเจ้าหญิงผู้งดงามขึ้น ปากหนาได้รูปกำลังจะเลื่อนเข้าหาเรียวปากบางสีสวยนั่น...... ” นาบี... ลีนาบีลูก ตื่นได้แล้ว สายแล้ว ไปทำงานที่ตึกได้แล้วลูก” เสียงของมารดาทำให้นาบีต้องตื่นจากความฝัน หญิงสาวรีบลืมตากลมสวยขึ้น แล้วเบิกกว้าง หล่อนฝันอีกแล้วหรือเนี๊ย หล่อนฝันถึงเขาอีกแล้ว “มินจุน หรือคิมมินจุน...” คุณชายเล็กแห่งตึกใหญ่ ซึ่งเขาไม่ชอบขี้หน้าหล่อนเท่าไรนักตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ตอนเด็กๆ ก็ชอบแกล้งให้หล่อนต้องร้องไห้อยู่เป็นประจำ มินจุน หรือคิมมินจุน เขาเป็นเจ้านายคนเล็กของหล่อน ซึ่งตอนนี้เรียนอยู่ที่ประเทศอังกฤษ เขาไม่ได้กลับบ้านมานานแล้วตั้งแต่เขาอายุสิบห้าปี นี่ก็ผ่านมาเจ็ดปีแล้วเขายังไม่เคยมาเหยียบที่นี่เลยด้วยซ้ำ เห็นข่าวว่าอยู่ที่นู้นทำตัวเสเพล เจ้าชู้ คบกับสาวๆ ไม่ซ้ำหน้าเลย...นิสัยของเขาต่างกับคุณชายคนโตลิบลับ” มินแจ หรือคิมมินแจ ” คุณชายใหญ่ที่แสนจะสุภาพนุ่มนวล อ่อนโยน แต่อีตาคุณชายเล็กนี่สิ บ้าอำนาจ ป่าเถื่อนชอบ ออกคำสั่ง เขาเป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กๆ แล้ว แต่ไม่รู้ว่าพอโตมานี่ นิสัยจะเปลี่ยนบ้างหรือยัง หึ..ใครได้เป็นแฟน มีหวัง..ร่างคนๆ นั้นต้องฉีกแน่เลย...อึ๋ย..น่ากลัว ไปฝันถึงเขาทำไมนี่ หญิงสาวนึกในใจ นาบี หรือลีนาบี สาวน้อยน่ารัก วัยยี่สิบเอ็ดปีเศษ เธอสวยใสในแบบสไตล์เกาหลี ชื่อของเธอแปลว่าผีเสื้อ เธอชอบผีเสื้อเธอชอบดอกไม้ เธอชอบทุกอย่างที่เป็นของสวยงาม ไม่ชอบความรุนแรง ไม่ชอบความป่าเถื่อนเป็นที่สุด เธอเป็นลูกของหัวหน้าแม่บ้านคนรับใช้เก่าแก่ในตระกูลคิม นายหญิงและคุณชายในตระกูลเอ็นดูเธอเหมือนลูกหลาน ส่งเธอให้เรียนสูงๆ จนตอนนี้เธอเหลือเพียงปีเดียวก็จะจบแล้ว ทุกวันตอนเช้าเธอต้องขึ้นไปช่วยงานแม่บ้านทำความสะอาดบ้าน แต่ก็ไม่ได้ถึงขนาดแม่บ้านจ๋า คือเธอได้รับความไว้วางใจให้เข้าไปได้ทุกห้องของบรรดานายๆ บ้านนี้ เพราะต้องคอยเข้าจัดที่นอนแล้วก็เก็บชุดสวยๆ หรูๆ ของเจ้านายที่ใช้แล้วให้เหล่าแม่บ้านซักเกือบทุกวัน อย่างเช่นวันนี้ หล่อนก็ต้องรีบขึ้นไปช่วยงานโดยทำหน้าที่เดิมๆ “หนูไปแล้วนะคะแม่ สายแล้ว เดี๋ยวกลับมาไปมหาลัยไม่ทันคะ....” หญิงสาวอยู่ในชุดเสื้อยืดคอวีพอดีตัว กางเกงขาสั้น ผมสลวยถูกมวยขึ้นเรียบร้อย เพื่อความทะมัดทะแมงในการทำงาน “จ้ารีบๆ ทำ จะได้รีบๆ กลับมานะลูก” ลียูจิน มารดาของเธอ บอกลูกสาวเพียงคนเดียวที่หล่อนรักปานดวงใจ เธอต้องเลี้ยงหล่อนมาเพียงลำพัง ตั้งแต่พ่อของหล่อนเสีย เธอเพียรส่งเสียให้หล่อนเรียนสูงๆ จะได้มีการมีงานทำที่ดี เธอยังแอบภูมิใจลึกๆ ที่นาบีนั้นเรียนเก่ง และเป็นเด็กดีมาตลอดไม่เคยได้นอกลู่นอกทางหรือทำให้หล่อนเสียใจเลยสักครั้ง....... *************************** ณ....ตึกใหญ่ ร่างเล็กจัดแจงทำหน้าที่ของเธอเองอย่างเช่นทุกวัน เธอเดินเข้าห้องทุกห้องที่ได้รับมอบหมาย หญิงสาวรู้ว่าเจ้านายของหล่อนออกไปทำงานกันหมดแล้ว ยังมีที่ออกไปทำงานช้าก็มีแต่เพียงคนชายใหญ่ มินแจ เท่านั้น แต่วันนี้คงไม่อยู่แฮะ ประตูห้องไม่ได้ล็อค..แกร็ก.!! .หญิงสาวค่อยๆ บิดลูกบิดประตูเบาเข้าไปภายใน หล่อนจัดแจงเปิดไฟในห้องเพื่อจัดที่นอน แล้วก็จะเก็บผ้าของคุณชายใหญ่ไปซัก... เอ๋...มีคนนอนอยู่...ตายแล้วคุณชายใหญ่ยังนอนอยู่หรือนี่ นาบี..นึกในใจ หญิงสาวไม่เห็นใบหน้าของคนใต้ผ้าห่มนั้นหรอก มีเพียงเส้นผมละเอียดที่โพล่พ้นผ้าห่มออกมาเล็กน้อยเท่านั้น เท้าเรียวค่อยๆ ก้าวเข้าไปชะโงกใบหน้าสวยดูว่า คุณชายมินแจ จะหลับลึกเพียงใดหรือไม่ หล่อนจะได้เก็บแต่เสื้อผ้าของเขาเพียงอย่างเดียว...ฟรึบ...!!! “อุ้ย...ว้ายยย....” หญิงสาวส่งเสียงร้องอย่างตกใจ เมื่อคนใต้ผ้าห่มที่นอนอยู่ตรงหน้าหล่อน อยู่ๆ ก็เปิดผ้าห่มออกอย่างรวดเร็ว ใบหน้าอันหล่อเหลาที่หล่อนเห็นนั้น มันไม่ใช่คุณชายมิแจนี่..นาบีจึงรีบออกมาจากตรงนั้น ด้วยความที่หญิงสาวรีบก้าวถอยหลัง เท้าเรียวสวยจึงสะดุดเข้ากับเท้าตัวเอง ร่างเล็กจึงเซถลาล้มทับร่างสูงโปร่งที่นอนอยู่เมื่อครู่...แย่แล้วนาบี นะยายนาบี อายเขาไหมเนี๊ย แล้วนี่ไปล้มทับเขาอีกโอ๋ยยยยยย......>>>>>>>>

ณ** ฮ่องกง**..แหล่งซึ่งเป็นศูนย์รวมทางเศรษฐกิจแห่งหนึ่งของเอเชีย..แหล่งแฟชั่น...แหล่งท่องเที่ยว.และแหล่งที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเมืองแห่งคาสิโน ยิ่งในยามค่ำคืน ที่นี้ เป็นอีกหนึ่งแห่งที่เขาเรียกว่าสวรรค์ของนักท่องเที่ยวทั้งชาวเอเชีย และชาวตะวันตก เควิ่น นั่งมองผู้คนที่มาเที่ยวผับดังย่านนี้ เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ หน้าบราเครื่องดื่มราคาแพง ซึ่งมีระดับดีกรีสูงมาก..คอไม่แข็งจริงนี่เมาหัวทิ่มเลย....ไม่ใช่ว่าเขาจะชอบมานั่งที่นี่หรอกนะ เขาได้รับคำสั่งจากไอ้เพื่อนจอมหื่นของเขาที่เป็นเจ้านายของเข้าด้วยนั้น มันสั่งให้เขามาเฝ้าสังเกตุการณ์คาสิโนนี้ ซึ่งอยู่ชั้นใต้ดินของผับดังที่เขานั่งอยู่นี้...มีสายรายงานมาว่าลูกน้องของเจ้าพ่อมาเก๊า มาป้วนเปี้ยนที่นี่ ซึ่งเขาไม่แน่ใจว่า มันมาเพราะเหตุอันใด....... คืนนี้ เป็นคืนพิเศษที่ทางผับดังแห่งนี้จะจัดโชว์พิเศษจากสาว.... สวย..... ซิง..... เพื่อให้ทางนักท่องราตรี และบรรดาพวกเสี่ยๆ ที่มาคุยงานสำคัญบนชั้น VIP ที่ต้องการสาวซิงๆ เคียงข้าง แล้วก็อาจจะไปต่อกันที่ไหนสักแห่งหนึ่งก็ได้....ชายหนุ่มไม่ค่อยได้สนใจหรอกสาวๆ หนะ..บางคนก็มาปะเคนให้เขายันเตียง.... แค่นี้เขาก็ระบายน้ำออกไม่ไหวแล้ว.....หึ..อย่างเช่นวันนี้อีก บรรดาสาวๆ ทั้งเอเชีย และสาวตะวันตก...ก็ชะหม้ายชายตาแลเขาอยู่นั้นแหละ.... ใบหน้าเฉยชาของหนุ่มหล่อคมเข้ม ไม่ปรากฏอารมณ์ใดๆ นอกเสียจากส่งสายตาคมหวานๆ พร้อมกับยกยิ้มมุมปากของเขานั้น... ทันใดนั้น..แสงไฟในผับก็ดับพรึบ..!!! .เสียงดนตรีสงบลง...แสงไฟจากสป๊อดไลซ์..สาดส่องลงมายังกลางเวที..เสียงฮือฮาดังขึ้นจากบรรดานักเที่ยว...เมื่อสาวสวยเจ็ด-แปด คนขึ้นไปยังฟลอว์ กลางเวทีในผับนั้น..แต่ละนางนุ่งสั้น..โชว์สรีระ อวดทรวดทรงองค์เอว และอวดผิวขาวผ่อง อยู่บนเวทีนั้น.....แต่ละนางก็โยกย้ายส่ายสะโพกไปมา...เพื่อยั่วยวนบรรดาแขกเกลื่อทั้งหลาย...แต่ละนางถูกเรียกลงไปหาแขกข้างล่างตามลำดับราคาประมูลนั้น...จนหมดเวที.... จากนั้น...แสงไฟ และเสียงเพลงนั้นก็ดับลงอีกครั้ง...นี่คงจะเป็นไฮไลท์ของงาน...เสียงฮือฮาดังกึกก้องไปทั่วทั้งบริเวณ...เมื่อหญิงสาวร่างระหงส์ ปรากฏกายขึ้นบนเวที หญิงสาวอยู่ในชุดทูพีชสีดำสนิท..อกอวบถูกดันนูนขึ้นมาจนจะเกินหน้าเกินตาเจ้าหล่อน..ผิวเหลืองนวลคล้ายน้ำผึ้งดูสุขภาพดี..เรียวขานวลยาวดูน่ามอง...และมันยิ่งหน้ามองมากที่สุดเมื่ออยู่บนส้นสูงสีเดียวกับชุด... นางช่างหน้าดึงดูดอะไรอย่างนี้...เสียอย่างเดียว ใบหน้าเรียวงามของนางถูกปิดด้วยหน้ากากสีดำ เพื่ออำพรางแววตาหวานนั้น.และใบหน้างามนั้น....สันจมูกเล็กรั้น.ไม่บอกก็รู้ว่าไม่ยอมคน..ลักษณะของนางน่าจะเป็นชาวเอเชียซะมากกว่า..สายตาทุกคู่ตอนนี้..จับจ้องอยู่บนเวที..ทุกท่วงท่าที่เจ้าหล่อนโยกย้ายมันเหมือนดึงดูดให้ชายหนุ่มตกอยู่ในผะวัง....เควิ่น....จับจ้องร่างบางตรงหน้าบนเวที อย่างไม่อยากกระพริบตา..ทำไมหัวใจที่มันเย็นชาของเขาเหมือนถูกไฟฟ้าช็อต...กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง.นี่เป็นครั้งที่สามที่เขาเป็นแบบนี้..สองครั้งก่อน ก็คือเมื่อครั้งที่เขาปะทะฝือมือกับเพื่อนสาวของ นายหญิงของเขา..**น้ำใส.**ครั้งที่สามก็ที่นี่แหละ.. แนนซี่ หรือมินนี่ เป็นชื่อที่น้ำใส ใช้ในการปฏิบัติภารกิจของเธอตอนนี้..หล่อนกับเพื่อนร่วมอาชีพสามคนถูกส่งให้มาแฝงตัวทำงานอยู่ที่นี่ เพื่อสืบราชการลับขององค์การข้ามชาติที่มีสมาชิกเป็นคนไทย..โดยสายข่าวรายงานว่ามันจะมาประชุมกันที่นี่วันนี้..พวกมันจะย้ายที่นัดหมายไปเรื่อย เพื่อให้เป็นการยากในการเข้าถึง..โดยเธอต้องยอมเข้ามาสมัครงานที่นี่ และยอมลงทุนเป็นหญิงสาวที่ถูกนำตัวมาประมูล หากโชคดี..พวกมันคนใดคนหนึ่งอาจประมูลเจ้าหล่อนไปก็ได้……… หล่อนโยกย้ายตามเสียงเพลง พร้อมกับมองตัวเลขราคาประมูล ที่เป็นไฟวิ่งบนบอร์ด โดยเธอลุ้นขอให้เป็นพวกมันคนใดคนหนึ่งก็ได้...ตัวเลขหยุดอยู่ที่...โอ้โห!! ...หล่อนมีค่ามากถึงขนาดสิบล้าน ถ้าตีเป็นเงินไทย..ไม่อยากจะเชื่อ..เจ้าหล่อนถูกเชิญตัวให้ลงมาจากเวที..แล้วถูกนำตัวขึ้นไปบนชั้นวีไอพี...หญิงสาวนึกยิ้มในใจ ต้องเป็นหนึ่งในสมาชิกองค์กรร้ายแน่ๆ ....มิเช่นนั้น ไม่นั่งอยู่ชั้น VIP หรอก... ระหว่างทางเดินขึ้นชั้นบน หญิงสาวถูกสายตาเกือบทุกคู่ที่จับจ้องมายังหล่อน แต่ น้ำใส ไม่ค่อยได้สนใจนักเพราะเป้าหมายหลักของเธอคือคนพวกนั้น...เควิ่น..รู้สึกเสียดายที่หญิงสาวร่างระหงส์นางนี้ ถูกพวกบ้านั้นมันได้ตัวไป..แต่เขาก็ไม่ได้อะไรมาก เพราะ..ผู้หญิงพวกนี้ เงินเท่านั้นคือลมหายใจของพวกหล่อนมิเช่นนั้น พวกนางคงไม่ต้องมาทำงานเช่นนี้ และยิ่งใครให้เงินมาก พวกนางก็จะไปกับคนนั้น,,,หึ...ดีไม่ดีคืนนี้ พวกนางบางคน อาจรับสองงานซ้อน...หึ...ชายหนุ่มพรางนึกถึง หญิงสาวสวยพวกนั้น พรางสะแหยะยิ้ม..แล้วก็กระดกน้ำสีอำพันนั้นลงคอรวดเดียว..... ชายหนุ่มนั่งหันหลังให้ โดยไม่รู้ว่ามีสาวงามต้องเดินผ่านที่ตรงนี้...แต่กลิ่นน้ำหอมคุ้นๆ นี้ มันทำให้ชายหนุ่มเกิดชะงักการยกแก้ว กรอกน้ำมึนนั้นลงคอ...เขาชำเรืองมองหญิงสาวร่างระหงส์นี้กรายๆ กลิ่นน้ำหอมนี้เป็นกลิ่นเฉพาะ..เขาเคยได้กลิ่นมันที่ไหนมาก่อนนะ...คุ้นๆ ......ร่างระหงส์เดินผ่านไปนานแล้ว แต่กลิ่นหอมของนางยังวนเวียนอยู่แถวๆ ปลายจมูกโด่งๆ ของเขา... ชายหนุ่มขมวดคิ้วเข้ม ด้วยความฉงน...เสียดายที่เขาไม่เห็นหน้าหญิงสาว ว่าสวยปานใด สวยแค่ไหน....หล่อนเดินเฉียดแผ่นหลังของเขาไปด้วยซ้ำ.....ชายหนุ่มมองตามหลังขาวเนียนนั้น สะโพกย้ายยักไปตามจังหวะการเดิน จนลับตาชายหนุ่มขึ้นไปยังด้านบน.. บนชั้น VIP นี้ ถ้าเจ้าหล่อนไม่ขึ้นมาตอนนี้ หญิงสาวก็จะไม่รู้เลยว่า มีใครอยู่ที่นี่บ้าง เพราะกระจกสีทึบที่มองจากข้างนอกจะไม่ทราบเลยว่ามีใครอยู่ภายในนี้ ด้วยคุณสมบัติพิเศษ..หากแม้เปิดไฟสว่างมากแค่ไหน...มองจากข้างนอกก็ไม่เป็นแน่นอน....ถ้ามองจากตรงนี้ จะเห็นทุกอีริยาบทว่าผู้คนชั้นล่างกำลังทำอะไร..หรือมีอะไรผิดปกติในนี้.......ร่างบางถูกเชิญให้นั่งจากชายสูงวัย หน้าตากรุ่มกริ่มดูตัณหากลับ ยังไงชอบกล.....

คีเรียนริกา มาลัยวัลย์ หรือ ริก้า นั่งมองตัวเองในกระจก ห้องแต่งตัวของนักแสดง แล้วนึกถึงตัวเองเมื่อ20ปี ก่อน ภาพเด็กน้อยวัย 3 ขวบ นั่งกอดมารดาของตนเองแล้วร้องไห้ "มัมจ๋า...ฮือฮือๆ มัมหลับตั้งนานแล้วทำไม ริก้า เรียกแล้วมัมไม่ตื่นค่ะ">,,,มัมจะทิ้งริก้าไปเหมือนแด๊ดใช่ไหม่ค่ะ...ฮือๆ" ภาพเด็กน้อยนัยตาเศร้า นั่งกอดตุ๊กตาหมีร้อง " โอ๋ๆ ริก้า หลานยาย อยู่กับยายงัยลูก แม่เขาไปสบายแล้วนะ"  ..เสียงยาย นางรำพึง มาลัยวัลย์ หญิงชรา ชาวไร่ ชาวสวน ซึ่งเป็นผู้เลี้ยงดู เธอมาจนเติบใหญ่ ถึงแม้เธอจะเป็นลูกครึ่งก็จริงอยู่ แต่เธอก็ไม่ได้มีฐานะร่ำรวย เหมือนหญิงไทยที่ได้สามีฝรั่ง เพราะพ่อเธอทิ้งแม่เธอไปตั้งแต่ เธอได้ 2 ขวบ แม่เธอก็มาตรอมใจ และป่วยเป็นมะเร็งอีก เงินที่เคยมีสมัยแม่สาวๆก็ใช้รักษาตนเองจนเกือบหมด เหลือเพียงบ้านสวนของยายที่เธอกับยายอาศัยอยู่ตอนนี้ โชคดีที่เธอมีหน้าตา สะสวย ผิวดี หุ่นดี เธอจึงถูกทาบทามให้มาเข้าวงการ ซึ่งเธอเองก็เพิ่งจะเข้าได้นาน และด้วยที่เป็นลูกครึ่ง และมีหน้าตาแบบสาวเปรี่ยว เฉี่ยว เธอจึงรับบท เป็นนางร้ายซะส่วนใหญ่ หรือไม่ก็บทเพื่อนนางเอก ด้วยความที่เธอเลือกรับงาน และไม่ค่อยกล้ารับบทที่ แรงและเอ็กเซ็กแตก เธอจึงไม่ค่อยเปรี้ยงปร้างเท่าที่ควร  เพราะเกรงว่ายายจะไม่ให้ทำงานในวงการ แต่จะทำไงได้ เพราะเงินดี จึงต้องอดทนหน่อย....อย่างเช่นวันนี้ ก็เงินดีอีกแหละ มารับบทเป็นนางร้าย แบบว่าร้ายเลยอ่ะ ได้ประกบ ตัวร้าย ตัวพ่อ ของวงการ "อาลัล แกรนด์เดร์สันน" ดาราชายที่ขึ้นชื่อว่า หล่อ รวย แบดบอย และก็เสือผู้หญิงสุดๆ "เฮ้อ!!!น้องริก้า.. ริก้าค่ะ พี่แต่งหน้า เสร็จตั้งนานแล้วนะคะ และผู้กำกับก็เรียกเข้าฉากแล้วด้วยค่ะ ใจลอยอะไรอยู่เอ่ย" ......."มาค่ะๆ พ่อแบดบอย รูปหล่อมาแล้ว พร้อมแล้วด้วย ..เดี๋ยวเขารอนาน..เขาจะพาลเลิกกองนะคะ...เขาทำมาปกติแล้วแบบเนี๊ย"...เสียงพี่วินนี่ สาวประเภทสองเจื้อยแจ้วให้ริก้าฟัง.... "ค่ะเสร็จแล้วค้า"....ด้วยความที่ริก้า รีบวิ่งเข้าฉาก เพราะเกรงว่าทุกคนจะรอ เธอจึงไม่ได้มองหัวมุมตึก ระหว่างทาง ใกล้จะถึงสระว่ายน้ำ ฉากวันนี้ !!ปลั๊ก... **ตุ๊บ.!!!... ."โอ้ยยย...ชิ๊ต"  อุ๊ย!! ..**สิ้นเสียงร้อง ริก้าลืมตาขึ้น ก็พบว่า ตัวเธอเองนอนอยู่บน ผู้ชาย ตาคมเข้ม จมูกโด่ง รับกับคิ้วเรียงสวย นัยตาสีเข้ม ดูมีพลัง และทรงเสน่ห์ ตึก...ตึก....หัวใจเธอเต้น ไม่เป็นจังหวะ ในขณะที่ปาก กับจมูกเธอกับเขา ใกล้กัน ขนาดรู้สึกได้ถึงลมหายใจ...ชายหนุ่มพยายามกระดกหัวของเขาเอง จะให้หน้าเขาใกล้กับเธอมากขึ้น แต่ริก้า ดึงสติได้ก่อนจึงเอ่ยปากไป "ขอ..ขอโทษค่ะ นี่คุณคิดจะทำอะไรอ่ะ" ทางด้านชายหนุ่ม ก็กำลังตะลึงอยู่กับสาวน้อยลูกครึ่งตรงหน้าเขา สาวสวยใส ผิวขาวอมชมพู ปากเล็กสวย คิ้วโก่งสวย ดวงตาเฉี่ยว แต่แอบแฝงด้วยความหวานและซื่อ รูปหน้าเรียว ..สเป๊กสุดๆเห็นแล้วอยากจะลิ้มรสซะเหลือเกิน "อาลัล แกรนด์เดร์สัน คิดในใจ ไวเท่าความคิด เขาก็ผงกศีรษะขึ้นหมายจะ จูจู๊บ ปากสวยของเธอ แต่เธอกลับแสดงสีหน้า ตกใจและเหมือนจะรังเกียจเขา "ผมจะทำอะไร  ผมซิควรจะถามคุณว่าทำอะไร อ่อยผม เหรอ ถึงยอมลงทุนเจ็บตัว ชนผมล้ม แล้วนี่อีก ยังไม่ยอมลุกขึ้นอีก น่าไม่อาย" ชายหนุ่มว่าพลางกระชับเอวคอดคนตัวเล็ก "ใครน่าไม่อาย แล้วใครอ่อยคุณ ฉันไม่จำเป็นต้องอ่อยหรอก ผู้ชายในสต๊อกก็มีมากพออยู่แล้ว"  ริก้าตอบไปแบบนั้น ก็เขาอยากมาหยามเธอก่อนทำไมกันเชอะ!..หล่อนนึกในใจ อาลัล..**ได้ยินคำนั้นก็คิดว่า ปากเธอนี่ช่างดีเหลือเกิน ดูจากการแต่งตัวและก็ลุคที่เป็นลูกครึ่ง คงผ่านมาเยอะ ..เขาขอเป็นคนชิมอีกคนนึงแล้วกัน.. ไวเท่าความคิด เขาก็ฉกปากหนาวูบกับเรียวปากสวยของสาวน้อยบนร่างเขาทันที  บดเบียดอย่างแรง..เขารู้สึกว่าขนาดภายนอกยังหอมหวานเหลือเกิน ตัวก็นุ่มนิ่ม ระบบกายภายในร้อนระอุ สาวน้อยบนร่างดิ้น ทุบอกเขาพัลวัน แล้วยังไม่ยอมเปิดปากให้เขาชิมภายในร่องปากเลย ชายหนุ่มก็ยิ่งกอดรัดแน่นมากขึ้น จนสาวน้อยร้องออกมา ....อ่ะ!!.... ทำให้เขาได้โอกาสสอดลิ้นร้อน เข้าไปทักทายลิ้นน้อยๆได้อย่างเต็มที่ เวลาผ่านไปเนิ่นนาน ทำให้ริก้า รู้สึกว่าตัวเองจะเป็นลม หายใจไม่ออก และก็มีเสียงเรียกจากคนในกอง "น้องริก้า กับคุณอาลัล อยู่ไหนค่ะ" ร่างใหญ่ใต้ร่างจึงยอมผละออกในที่สุด "ผมคิดว่า คุณคงไม่เท่าไรใช่ไหมเรื่องอย่างว่านั้นนะ...อ่อนวะ..." วาจาแรกที่เปล่งออกมาหลังจากที่เราทั้งคู่ยันกายลุกขึ้นนั่งแล้ว "นี่คุณ ไอ้ฝรั่งบ้า" ริก้าด่าเขา พร้อมกับวิ่งหายไป ชายหนุ่มได้แต่นั่งมองแล้วก็อมยิ้มเจ้าเล่ห์ "เราได้เจอกัน น้องริก้า". ณ โรงแรมหรูระดับห้าดาวในเครือ แกรด์เดร์สัน กรุป ชั้นบนสุด ในยามค่ำคืน ขณะที่บางคนกำลังหลับใหล ภายในห้องสูท..หนึ่งในสิบห้อง มีหญิง-ชายคู่หนึ่งกำลังเริงรักกัน อย่างเมามันส์ "อือออ อา ซีสส โอ้วเย้ส แรงอีกคะ อาลัลขา" ตับ ตับ ตับ ปั๊บ!!!! "ซีสสสสสส อาลัลของ เคที่ สุดยอดเลยค่ะ" ปั๊บปั๊บ ปั๊บ!!! ตับ ตับ ตับ   !!! เสียงสะโพกสอบของร่างแกร่งหนา กระทบกับบั้นท้ายดินระเบิด ของนางแบบสาว เอ๊ก เซ็กซี่ผู้คร่ำหวอดในวงการบันเทิงไทย หญิงสาวแหงนใบหน้าอันชุ่มเหงื่อ เหลือบไปมองชายหนุ่มข้างหลังเธอโยกกายตามจังหวะ พร้อมกับเด้งบั้นท้ายงอนงาม สวนรับกับแรงกระแทรก ของเจ้ามังกรยักษ์กับถ้ำใหญ่ของหล่อน แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ!!!! น้ำหล่อลื่นสีขาวขุ่นถูกขับออกมาชุ่มปากถ้ำนั้น เสียดสีกันอย่างเสียวกระสัน  ตาปรือ ซูดปาก อย่างอารมณ์สวาทมาเต็ม   อีกมือก็ยันหัวเตียงเพื่อยึดเป็นหลัก อีกมือก็บีบคลึงเต้างาม ระบายความเสียว "อ่ะ อ่ะ โอ้วววววว แรงอีกนิดคะ อาลัลขา เคที่เกือบเสร็จแล้วค่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ้ายยยยยยย" หญิงสาวเกร็งขมิบปากถ้ำถี่ๆบ่งบอกว่าเธอถึงที่หมายแล้ว..หลังจากที่อาลัล ส่งเธอไปถึงสวรรค์ เขาก็เร่งจังหวะตามเธอไปติดๆ "อา อา อืม" ชายหนุ่มเร่งจังหวะกระแทกสะโพกอย่างหนักหน่วง 2-3 ครั้ง และเกร็งกระตุก ตามไปสมทบกันบนสวรรค์ชั้นเดียวกันชายหนุ่มนอนหมดแรงข้างหญิงสาว อาลัลมองใบหน้าเคที่ นางแบบสาวสุดเซ็กซี่ที่มีชื่อเสียง และขึ้นชื่อว่าตัวแม่ในการล่าผู้ชาย รวยๆ เสี่ยกระเป๋าหนักทั้งในและนอก