ผ้าขาวถูกย้อมสีดำสนิท...หล่อหลอมเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกลายเป็นคนที่ดำมืด...จดจำมันทุกความเจ็บปวดไม่มีวันลืม...'เขา' จะสามารถเปลี่ยนใจที่เต็มไปด้วยไฟแค้นของเธอได้ไหม... ................. ‘ศรา’ แปลว่า บริสุทธิ์ดั่งเจ้าหญิง ชื่อที่ผู้เป็นพ่อตั้งให้กับลูกสาวสุดที่รัก เด็กสาวตัวเล็กๆ เริ่มเติบโตขึ้นมาอย่างสดใสแม้ว่าจะไม่มีแม่คอยดูแลก็ตาม... ความสดใสมันพังทลายลงเมื่อผู้เป็นพ่อแต่งงานใหม่กับแม่หม้ายลูกติด...ความสดใสก็พังทลายลง “แกอย่ามาพูดบ้าๆ ! เที่ยวใส่ร้ายคนอื่นเรียกร้องความสนใจทำไม?!” ...เสียงของผู้เป็นพ่อตวาดเธอ คนที่เธอคิดว่าจะเชื่อในตัวเธอมากที่สุด มันกลับไม่เป็นอย่างนั้น... .... “เสนอหน้าไปฟ้องพ่อมึงเหรอ?! ดี! กูจะทำให้มึงจำว่าไม่อันไหนควรพูด อันไหนควรหุบปาก!” ฝันร้ายที่ยิ่งกว่าฝันได้เริ่มต้นขึ้น ฉาบผ้าสีขาวบริสุทธิ์ให้เป็นสีดำสนิท... .... เมื่อเติบโตขึ้นมาอย่างยากลำบากจิตใจของเธอก็คิดแต่จะแก้แค้น...ไฟแค้นสุมอกจนหน้ามืดตามัวแม้ว่าจะมี 'เขา' คอยอยู่ข้างๆ ......................... "ช่วยกอดผมแน่นๆได้ไหม? เผื่อคุณจะได้มองเห็นว่าผมอยู่ตรงนี้ข้างๆคุณ...ผมอยู่ตรงนี้เสมอ คุณมองเห็นบ้างไหมคุณศรา?" หญิงสาวยังคงทำหน้าเรียบนิ่ง ยืนให้เขากอดเธอเอาไว้แน่นแม้ว่าภายในใจอยากจะกอดเขาตอบ แต่...เรื่องระหว่างเธอกับเขามันควรจะหยุดแค่นี้...เธอไม่ควรที่จะรู้สึกแบบนี้กับใคร คนอย่างเธอไม่ควรได้รับความรักนี้!

เมื่อจิตพญานาคีกลับมาจุติใหม่ที่โลกมนุษย์ในยุคปัจจุบันหลังจากที่สลายหายไปเพราะถูกกระทำในอดีต...เขาผู้เป็นกษัตริย์นาคาเฝ้ารอคอยการกลับมาของนางผู้เป็นที่รัก...แต่ทว่า..นางนั้นเปลี่ยนไปจนเขาต้องกุมขมับ! นวลเนื้อนวลนวลอนงค์อร แนบเนื้อ แนมเกล็ดแก้วเลื้อยเฝือ แช่มช้า เชยชมแรมชมเจ้า รวยรื่น ใจนา ทวิเผ่าอภิรมย์ร่า สมพาส เริงใจ หญิงสาวตกอยู่ในห้วงความฝันที่เกินความเป็นจริง หยาดเหงื่อผุดเต็มเรือนร่างจนเสื้อผ้าชุ่ม แม้ว่าดวงตาจะปิดแน่นสนิทแต่ก็ยังคงเม้มริมฝีปากแน่น อารมณ์แปลกเปลี่ยนแปรปรวนมวลท้องไปหมด ก่อนจะสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยท่าทีตกใจกับความฝันที่เกิดขึ้น มือเล็กจับลูบตัวเองที่ตอนนี้อุณหภูมิในร่างยังร้อนดั่งเปลวไฟ อารมณ์มัวเมาอยู่ในห้วงกามาอย่างห้ามไม่อยู่ ทว่าในฝันกลับมิใช่ชายหนุ่มรูปงามแต่อย่างใด แต่เป็นงูใหญ่มีหงอน... “อือ...” เสียงแผ่วครางเบาออกมาจากปากของหญิงสาวที่มีอายุเพียง 18 ปี เสพเรื่องอย่างว่ามาก็เยอะด้วยความดื้อรั้นตามประสา มือเล็กที่เลื่อนเคลื่อนไปยังจุดอ่อนไหวกลางลำตัวใต้กางเกงผ้าขาสั้นโดยไม่รู้ตัวนั้นกำลังขจัดความต้องการของตัวเองอย่างช่วยไม่ได้ “อื้อ!” ขาเรียวสองข้างยกชันขึ้นหนีบกันแน่น สาวไสปลายนิ้วเร่วรัวเร็วขึ้นตามแรงอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน ปลายเท้าสองข้างจิกเกร็งก่อนจะกระตุกปลดปล่อยอารมณ์วาบหวามออกมาด้วยใจที่สั่นรัว ช่างน่าขันที่เธอดันมีอารมณ์เมื่อฝันถึงงูรัด หยัดตัวลุกขึ้นมาถอนหายใจใบหน้าแดงเรื่อ ไม่ทันได้สังเกตเห็นขาตัวเองที่เกิดรอยแดงรอบขาราวกับโดนบางอย่างรัดเอาไว้เป็นเวลานาน เธอถูกตีตราไว้ตั้งแต่ยังคงความบริสุทธิ์

สาวหุ่นแซ่บอย่างเธอต้องมาตายและย้อนกลับไปในยุคอยุธยา ซวยซ้ำตื่นขึ้นมาในร่างหญิงอ้วนที่กำลังช่วยตัวเองเพราะฤทธิ์ยา แถมดันไปรู้ว่าคู่หมั้นคู่หมายก็เป็นเกย์ยุคอยุธยาและเขาก็เป็นคนเห็นเธอช่วยตัวเอง!!! เวรก๊รรม เวรกรรมของหญิงสาวหุ่นแซ่บในยุคปัจจุบันต้องมาตายอย่างน่าอนาถจนลืมชีวิตที่แสนรันทดไปเสียหมด วิญญาณของเธอได้ย้อนกลับมายังอดีต!! ในสมัยยุคอยุธยาเมื่อสามร้อยกว่าปีที่แล้วที่ล่วงเลยมา แต่...ความรู้เรื่องประวัติศาสตร์เป็นศูนย์!! ก่อนตายในหัวก็ศึกษาแต่เรื่องอย่างว่า เพราะเจ็บใจแฟนเก่าที่บอกเลิกเธอไปหาผู้ชายคนอื่น!! ผูกใจเจ็บคิดไว้อย่างหนักแน่นว่าจะหาผัวเป็นเกย์ไปเย้ยแฟนเก่า แต่ดันมาดับอนาถเสียได้...ถึงอย่างนั้นก็หนีไม่พ้นเรื่องชายรักชายเลย... “ขอบน้ำใจที่มาส่งข้าถึงท่า” ออกพระรามกล่าวขอบใจจหมื่นสุนทรเพื่อนคนสนิทพร้อมยืนรอส่ง “มิเป็นไรหรอกท่านออกพระ ถึงอย่างไรเราก็จักต้องพบกันทุกค่ำคืนอยู่แล้ว” “มันก็ต้องเป็นเช่นนั้นหลีกเลี่ยงหาได้ไม่” “วันรุ่งพรุ่งนี้เวลาเดิมข้าจักมา” “ข้าจักรอ” พูดจบทั้งสองก็กอดและตบบ่ากันเบาะๆ พริกแกงเห็นอย่างนั้นรีบเอามือปิดปากและหลบหลังพุ่มไม้ทันที เป็นอย่างที่เธอคิดจริงๆ ว่าออกพระคนนี้มีความรักกับเพื่อนชาย หรือในยุคเธอเรียกว่าเป็นเกย์นั่นเอง “เรามาตกลงกันดีกว่าค่ะคุณออกพระ” “เรา? ตกลง? ...เรื่องใด?” “ข้าเห็นว่าคุณออกพระแอบพบรักกับชายด้วยกัน นัดกันออกไปกลางดึกสองต่อสอง” "....." เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อกันนะ...เขาจะเป็นเพื่อนสาวเธอได้หรือเปล่าเอ่ย...

"อย่ายุ่งกับผู้หญิงของกู" "ทำไมจะยุ่งไม่ได้ ก็นั่นเมียกู!" รักครั้งใหม่กำลังจะไปได้ดี...แต่รักครั้งเก่าที่ยังลืมไม่ได้กลับตามราวีไม่เลิก ...ถ้าเป็นคุณล่ะ...คุณจะเลือกใคร? “ใช่!เราเลิกกันแล้ว!!และตอนนี้ฉันกำลังจะเริ่มรักครั้งใหม่กับจีเซล ฉันจะไม่ทำให้จีเซลเสียใจแน่!” “จีเซล...จีเซล!จีเซล!!!มีแต่ชื่อมันออกจากปากน่าจูบของเธอ!!” ภาพของรุ่นพี่ในวงการที่เขาชื่นชอบและนับถือเป็นต้นแบบมาตลอดอย่าง ตอนนี้กำลังบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มของผู้หญิงที่เขาตั้งใจจะรักและมีสัมพันธ์กันมาตั้งแต่สองเดือนก่อน เขาคือแฟนเก่าของเธอ...ซีอีโอของค่ายเพลงคู่แข่งของเขา...เจซี “กูขอเตือน...อย่ามายุ่งกับพี่ยูอีก!! และอย่าทำให้พี่ยูของกูร้องไห้อีก!!” “ทำไมกูจะยุ่งไม่ได้? ในเมื่อนั่นเมียกู...กูจะทำให้ร้องไห้ หัวเราะ หรือแม้แต่ร้องครางชื่อกูมันก็เรื่องของกู...ผู้หญิงของกู...มึงหรือเปล่าที่อย่าเสือกยุ่ง” “ไอ้เวร!!”

"อยากเขียนบทให้ฉันอ่อนแอดีนักใช่ไหม...งั้นมาเป็นนางเอกเองละกัน เหนื่อยแล้ว!" เสียงก้องกังวานไปทั่วบริเวณความืดมิด ที่ภาพเบื้องหน้าบิดเบี้ยวไปหมด ไม่เหมือนกับสถานที่ที่คนจะสามารถอาศัยได้ เอวามองรอบๆ ตัว ดวงตาปรือเหมือนคนยังไม่ตื่นกลับเบิกกว้างขึ้น เมื่อรู้สึกว่าร่างกายของตนล่องลอยเหมือนอยู่ในสูญญากาศ ก่อนจะมองไปเบื้องหน้าที่หญิงสาวนิรนามกอดอกมองเธออยู่ ใบหน้าสวยที่เหมือนกับรูปปั้นยืนมองเธออย่างโกรธเคือง "ใครกัน?" "ฉัน...นางเอกของเธอไง" "ฮะ?...เดี๋ยวๆนะ ที่นี่ที่ไหน?" "ขอบ่นหน่อยเถอะ มีที่ไหนแต่งนิยายให้นางเอกอ่อนแอทำอะไรไม่เป็นสักอย่างแล้วจะใช้ชีวิตอยู่ยังไง" "อะไร..ยังไง??" "เชิญ ไปเป็นนางเอกเองเลยค่ะ" สิ้นเสียงก้องกังวานของหญิงสาวนิรนามตรงหน้าก็มีแสงสว่างจ้าเข้ามากระทบของร่างทั้งสองจนแทบลืมตาไม่ได้ ก่อนทุกอย่างจะดับวูบลงไป... ตู้มมมมมม!!! "ข้าวปั้น!! มาทางนี้เร็ว!!" "กะ...กรี๊ดดดดดดด!! ระเบิด!! อ๊ากกกกก!!" ลืมตาขึ้นมาเห็นผู้คนมากมายต่อสู้กันอย่างดุเดือดทั้งปืนผาหน้าไม้และระเบิด พอมองดูรอบๆก็เห็นว่าอยู่กลางดงกระสุนเสียแล้ว ไหนจะเสียงทุ้มเข้มของชายหนุ่มรูปงามที่อยู่ไม่ไกลนัก แขนแกร่งข้างหนึ่งเอื้อมมาหาเธอแต่มืออีกข้างหนึ่งของเขากำลังถือปืน!! ...เชื่อใจได้ไหมเนี่ย เอวาเอ๊ย...แกมาอยู่ไหนเนี่ย!!.... หญิงสาวคิดสับสนวุ่นวายในใจ "ข้าวปั้น!!" "ใครวะข้าวปั้นน่ะ!! ฉันไม่ได้ชื่อข้าวปั้นโว๊ยยย!!" "ก็เธอนั่นแหละ" ...เอ๊ะ...เดี๋ยวนะ...ข้าวปั้น?...มันชื่อคือของนางเอกนิยายของฉันนี่นา!!....

"ฉันเป็นคนประมูลเธอมา เท่ากับว่าเธอเป็นของฉัน!" มาเฟียหนุ่มพูดขึ้นกับหญิงสาวที่เคยช่วยชีวิตเขาไว้หลังจากที่เขาประมูลเธอมา ทั้งที่เขาพยายามห้ามใจ..ไหนเธอดันกลายเป็นขนมหวานจานโปรดของเขาได้ . มาเฟียหนุ่มที่ขึ้นว่าไร้หัวใจและโหดเหี้ยมที่สุดจนคนในเมืองต่างหวาดกลัว แม้แต่กฏหมายก็ทำอะไรเขาไม่ได้...เคยโดนคนลอบสังหารหวังจาคร่าชีวิตของเขาผู้ซึ่งมีอิทธิพลมากที่สุด แต่ดวงคงยังไม่ถึงคาดพัดพาเขามาเจอกับพ่อลูกคู่หนึ่ง ซึ่งได้ช่วยชีวิตของเขาและลูกน้องคนสนิทไว้และเขาจะไม่ลืมบุญคุณครั้งนี้เลย แต่เมื่อจะกลับมาสองพ่อลูกก็หายไป! ใครจะไปคิดว่างานประมูลใหญ่ที่เขาจัดขึ้นนั้น ทำให้เขาได้พบกับหญิงสาวในกรงทอง ตอนแรกแค่สนใจจะรับมาเป็นลูกน้องมือซ้ายและเอาไว้แก้ขัด แต่เมื่อเปิดผ้าปิดตาของเธอออก กลับกลายเป็นเด็กสาวคนนั้นที่เติบโตขึ้น! ลูกสาวของผู้ที่เคยช่วยชีวิตเขา "คุณสินะที่ประมูลฉัน" "......." "เลวสิ้นดี!" เด็กสาวที่น่ารักคนนั้นได้หายไปเสียแล้ว เหลือแต่เพียงหญิงสาวที่กร้าวร้าว เอาแต่ใจ แถมยังดื้อด้านสุดๆ จนเขาหมดความอดทน!! ..................

"กูเป็นเพื่อนมึงนะอนณ มึงจะหึงกูแบบนี้ไม่ได้?" "เพื่อนที่ไหนเอากันวะ!!" เสียงทุ้มตวาดลั่นเมื่อได้ยินคำขีดเส้นกั้นจากปากเธอทั้งที่พวกเขามีสัมพันธ์กันเกินเพื่อนไปแล้ว แต่เธอกลับยืนกรานให้สถานะกับเขาแค่เพื่อนเท่านั้น แถมยังทำตัวเหมือนเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น นั่นยิ่งทำให้ชายหนุ่มหงุดหงิดไม่น้อย "ต้องให้กูย้ำไหม ว่าเป็นเพื่อนแบบไหน?" "มึงอย่าทำอะไรบ้าๆ นะอนณ" ชายหนุ่มยกยิ้มเป็นเชิงเย้ยหยัน ก่อนจะฉุดกระชากลากดึงเพื่อนสาวของตนออกจากชายหนุ่มที่เข้ามาขายขนมจีบและเหมือนว่าเธอเองก็กำลังคุยกับชายหนุ่มคนนี้อยู่เช่นกัน...

แม้จะเป็นเมียที่ถูกบังคับแต่งเข้ามาเพื่อสานสัมพันธ์ระหว่างตระกูล แต่ยังไง 'เธอ' ก็เป็นเมียแต่งที่ถูกต้อง!! "ตระกูลจะล้มละลายแล้วงั้นสิ ถึงได้เอาตัวเข้าแลกแบบนี้" "ฉันยอมแต่งงาน เพราะมันเป็นคำมั่นสัญญาของอากง" "ข้ออ้างดีใช้ได้นี่" "เฮียจะคิดยังไงก็เรื่องของเฮียเลย" "ครบหนึ่งปี เธอเตรียมเซ็นใบหย่าได้เลย และฉันจะแต่งเมียรองเข้ามา" คำพูดของชายหนุ่มทิ่มแทงหัวใจของหญิงสาวไม่น้อย การที่เธอยอมแต่งเข้ามาเพราะเธอก็แอบรักมานาน แต่ไม่คิดว่าเขาจะหยามน้ำใจเธอด้วยการเลือกแต่งเมียเข้ามาในตระกูลเพิ่มแบบนี้ ...

'เธอ' คือผู้ที่เสียพ่อแม่ไป 'เขา' คือผู้มีพระคุณที่ชุบเลี้ยงเธอมากับมือ "ไปแหกขารอฉันอยู่บนเตียงซะ...นั่นคืองานของเธอ" กะทิช็อกถึงกับอ้าปากค้าง แขนเรียวที่กอดอกอย่างเย่อหยิ่งคลายออกทันควัน "หึ....นี่เธอหลงรักลูกน้องของฉัน?" "ถ้าใช่แล้วจะทำไม?" กะทิตอบพร้อมกับเชิดหน้าอย่างท้าทาย ทิศเหนือเองก็ขมวดคิ้วแน่นกับคำตอบที่ได้รับ เธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเขาแอบมองเธออยู่ห่างๆ ตลอดสามปีที่ผ่านมา จึงได้แต่เพียงส่งการันต์เข้าไปดูแลแทนเขา แต่ก็ไม่คิดว่าทั้งกะทิและลูกน้องคนสนิทไปปลูกต้นรักกันตอนไหน ภายในใจแอบคาดโทษลูกน้องตัวเองไม่น้อย ทิศเหนือขบกรามแน่นสายตาดุดันกว่าเดิมเมื่อคนตรงหน้าพูดอย่างมั่นใจและไม่หลบตาราวกับมันเป็นความรู้สึกของเธอจริงๆ "เธอไม่มีสิทธิ์รักใคร เพราะเธอคือคนของฉัน" "คุณอย่าบ้าอำนาจไปหน่อยเลย คุณไม่ใช่เจ้าของชีวิตฉัน" "ชีวิตของเธอเป็นของฉันตั้งแต่วันที่ฉันรับเธอเข้ามาแล้ว กะทิ" . . .

เมื่อหนุ่มฮอตมหาลัยมาโคจรพบกับยากูซ่าสาวรุ่นใหญ่ พวกเขาจะลงเอยกันได้ไหม? เมื่ออายุมันห่างกันถึง11ปี !!! นายแบบหนุ่มวัยใสหวังที่จะคว้าหญิงสาวหน้าตาน่ารักไม่สมวัยแต่อายุอานามดันจะขึ้นเลข3มาเป็นแฟนเสียแล้ว เด็กหนุ่มทะเยอทะยานที่จะใกล้ชิดสาวเจ้า โดยไม่รู้ว่าเธอคือหัวหน้าแก๊งมาเฟียที่น่าเกรงกลัวและน่าเกรงขามมากเพียงใด อันตรายต่างๆกำลังจะคลืบคลานเข้ามาขัดขวางความสัมพันธ์ครั้งนี้ ความไม่เข้าใจระหว่างวัยจะสามารถพาพวกเขาฝ่าฟันไปเป็นความรักได้หรือ?

เมื่อสาวสวยอย่าง ใบหลิว ที่ไม่เอาไหนที่สุดในครอบครัวโดนบังคับแม่บังคับคุมความประพฤติโดยพี่ชายและเพื่อนๆ ไม่ว่าอยู่ที่ไหนใครๆก็ต่างส่ายหัว ใครจะคุมเธอให้อยู่มัดได้นอกจาก ปาร์ค เพื่อนพพี่ชายสุดโหดคนนั้น . . . . สาวสวยที่เรียนจบใหม่ด้วยเกรดเฉลี่ยที่เรี่ยดินที่สุด ตั้งแต่จบมาก็ทำงานไม่ซ้ำเป็นสิบที่ จนในที่สุดก็หยุดหางานทำไป เธอไม่สะทกสะท้านอะไรเพราะคิดว่าจะช่วยแม่ขายข้าวแกงและขนมซะยังจะดีกว่าไปเป็นลูกน้องใครเขา แต่แล้ววันหนึ่งผู้เป็นแม่ถึงกับเอือมระอา เอ่ยปากบอกลูกชายคนโตให้พาน้องสาวไปอยู่ด้วย แม้พี่ชายอย่าง บิลลี่จะไม่เต็มใจนักแต่เพราะความรักแม่เลยจำเป็นต้องหิ้วน้องสาวตัวร้ายมาอยู่ด้วยจนได้ด้วยความไม่เต็มใจจะมาของน้องสาวสุดสวย จนได้มาอยู่ใต้ชายคาเดียวกันกับเพื่อนๆของพี่ชายอีก3คน ความวุ่นวายโกลาหลจึงเกิดขึ้น เมื่อใบหลิวอยากกลับบ้านไปอยู่กับแม่ ! จึงเกิดการต่อต้านอย่างรุนแรง "พวกมึงหาน้องกูเจอยังวะ?" "ไม่ว่ะ" "กูเหนื่อยละเนี่ย ว่าที่แฟนกูไปไหนวะ" "น้อยๆหน่อยไอ้ออดี้ น้องเพื่อนนะเว้ย" "แล้วมึงอ่ะ ไอ้ปาร์ค?" "มันยังไม่ได้ไปไหนเลย มึงช่วยเพื่อนหน่อยเถอะ ไอ้บิลมันจะบ้าตายอยู่แล้ว" "น่ารำคาญชิบ..เดี๋ยวกูเอง" . . .