อยู่ที่บริษัทเราเป็นเจ้านายกับลูกน้อง แต่อยู่บ้านเราเป็นผัวกับเมีย... อยู่ดี ๆ ฉันก็กลายเป็นเมีย 'ท่านประธาน' อย่างงง ๆ มากกว่านั้นยังบอกให้ฉันไปสมัครงานที่บริษัทของเขา และเป็นฉันเองที่ขอร้องไว้ว่าไม่ให้บอกเรื่องของเรา  ฉันอยากเป็นพนักงานธรรมดาที่ไม่โดนจับจ้อง ซึ่งเขาก็ยอม...  อยู่บริษัทเราเป็นเจ้านายกับลูกน้อย แต่อยู่บ้านเราเป็นผัวเมียกัน  สปอย... “พะ…พี่ภัทร” “หืม” “จะทำอะไร” ฉันถามในขณะที่กำลังหลับตาปี๋ “ทำอะไรเด็กดื้อดี” “ไม่ให้ทำนะ” “เห็นเชิดหน้าขึ้นนึกว่าอยากให้ทำ” ฉันตัวเกร็งมากกว่าเดิมเมื่อมือสากระคายที่มีความอุ่นร้อนแตะลงบนใบหน้าที่มีแต่ตุ่มแผล มือกำเข้าหากันแน่นเพราะคิดว่าอีกฝ่ายอาจจะจู่โจมแบบที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว แต่ทว่า… “ทีหลังอย่าคลุมผ้าให้พี่เห็นอีก ฝันคงไม่อยากให้พี่ทำโทษเด็กดื้อหรอก” แล้วผ้าผืนที่ว่าก็หลุดออกจากใบหน้าของฉัน ไม่ต่างจากอีกคนที่ถอยห่างออกไป “เลิกกำมือได้แล้วฝัน คิดว่าพี่จะทำอะไรหรือไง” “…” “เป็นเด็กชอบคิดลึกนะเราน่ะ” “พี่ภัทรบ้า!”

เพราะแว่นตาที่หนาเตอะทำให้ \'เธอ\' ชอบถูกเรียกว่า \'เฉิ่ม\' บ่อย ๆ แต่ใครจะรู้ว่าเธอนี่แหละคือตัวแม่!!

ใครจะรู้วา่ยัยติ๋มของคณะ จะเป็นน้องรียาสุดฮอตในโลกออนไลน์ นอกจาก 'เขา' เพื่อนร่วมคณะที่ชื่อ 'ไนท์' อ๊ะอายพยายามปกปิดความลับของตัวเองสุดความสามารถ โดยที่มีไนท์เพื่อนร่วมคณะและเพื่อนข้างห้องรู้ทุกอย่าง แถมเขายังเป็นลูกค้า VIP อีกต่างหาก!

คติประจำใจของลิลลี่ลูกคุณหนูอย่างเธอ… “ฆ่าได้แต่หยามไม่ได้!” ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าผู้ชายที่คบด้วยจะนอกใจไปคบกับคู่อริของเธอแทน นี่มันหยามกันชัดๆ !! มีหรือที่คนอย่างลิลลี่คนนี้จะยอมแพ้ คอยดูเธอจะหาแฟนที่เพอร์เฟ็คกว่าไอ้เฮงซวยนั่นมาหยามให้ได้!

ไม่ชอบตำรวจฉิบหาย! ฉิบหายเสือกได้ตำรวจเป็นผัว! ใครจะรู้ว่าตำรวจที่ไม่ชอบขี้หน้ากันตั้งแต่วันแรก วันนี้จะได้อยู่บ้านหลังเดียวกัน มากกว่านั้นยังได้เป็นผัวอีกต่างหาก เธอจะหักห้ามใจไม่ให้เผลอรักอีตาตำรวจสุดกวนโอ๊ยคนนี้เด็ดขาด!

เขาท้าเดิมพันโดยใครตกหลุมรักก่อนคนนั้นชนะ และหากเขาชนะเธอต้องมีลูกให้เขา… ใครจะรู้ว่า 'คนแปลกหน้า' ในวันนั้นจะเป็น 'สามี' ของวีรยาในวันนี้ และเป็นสามีที่จำไม่ได้ว่าเคยเจอกันมาก่อน ฉะนั้นมีเหตุผลใดที่เธอจะหาเรื่องใส่ตัวว่า 'เคย' รู้จักกันมาก่อน “เรามาเดิมพันกันไหมวี” “เดิมพันอะไรคะ” “เราสองคนใครจะตกหลุมรักก่อนกัน” ฉันก้มลงมองคุณปรานต์ด้วยความจริงจังมากกว่าเดิม ก็ต้องได้เห็นใบหน้าง่วงซึมส่งความจริงจังมาให้เช่นกัน แม้ว่าตาของอีกฝ่ายจะปิดลงแล้วก็ตาม “เดิมพันแล้วได้อะไรคะ” “ถ้าคุณชนะอยากได้อะไรผมก็จะหามาให้” เสียงทุ้มเอ่ยบอก มือจับแน่นมากกว่าเดิม “แต่ถ้าผมชนะคุณต้องมีลูกให้ผม” “คุณ…ไม่คิดจะหย่าเลยเหรอ” “มีเหตุผลอะไรที่ผมจะทำอย่างนั้น” ************************** แนะนำตัวละคร  1.ปรานต์ ปัญญาวัฒน์ ฐิติอิทอนันต์ : พระเอก เป็นเพื่อนกับ น่านฟ้า วีรกิตติโชติ  2.วี วีรยา กิจธนวงศ์ : นางเอก เป็นเพื่อนกับ ภีรดา วีรกิตติโชติ  นิยายเรื่องนี้อยู่ในจักรวาลเดียวกันกับ "วีรกิตติโชติ"  1.น่าน น่านฟ้า วีรกิตติโชติ (เพื่อนของปรานต์) **เมียซื้อรัก**  2.เหนือ นฤพัชร วีรกิตติโชติ (พี่ชายน่านฟ้า)  **เมียในโอวาท**

เกิดมาอายุสามสิบสามปีเพิ่งเคยโดนผู้หญิงถามว่า 'ถามจริงพี่ไม่ได้ซิงใช่ไหม' ใครจะไปรู้ว่า 'เขา' จะได้กลับมาเจอกับ 'ยัยเด็กตาใส' ที่เคยมีสัมพันธ์แต่ไม่ชัดเจนกันเมื่อหลายปีก่อน แต่กลับมาคราวนี้เธอดันจำเขาไม่ได้ แถมยังเปลี่ยนเป็นคนละคนจนน่าตกใจ ยัยเด็กตาใสในวันวานกลายเป็นยัยหื่นในวันนี้!

ฉันตื่นเช้ามาอยู่บนเตียงเดียวกันกับคุณเหนือ… คุณเหนือคือผู้บริหารโรงแรม VR วีรกิตติโชติ และคุณเหนือคือเจ้านายของฉันเอง

คุณรันไม่กลัวโดนหาว่าเป็นสมภารกินไก่วัดเหรอคะ สปอย...  “ยืนจ้องทำไม” แต่ดูเหมือนว่าฉันจะจ้องอีกฝ่ายนานเกินไปก็เลยทำให้คนที่ตื่นมาทำงานตั้งแต่เช้ารู้ตัว “หรืออยากออกไปกินข้างนอก?” “เปล่าค่ะ แค่เห็นเมาท์สีชมพูน่ารักดี ก็เลยยืนจ้อง” “ชมของที่ตัวเองซื้อมาก็เป็น” “ต้องชมสิคะ ก็มันน่ารักนี่นา” ว่าแล้วแอบทำปากยื่น ซึ่งคุณรันไม่เห็นหรอก “ถ้าไม่น่ารักคุณรันจะใช้ทำไม” “อืม… ก็น่ารักดี” ตาคมที่จ้องหน้าจออยู่นั้นเลื่อนหันมาสบตากับฉันนิ่ง “น่ารักจริง ๆ” “…” “น่ารักเหมือนเธอเลยหวาน”

ไม่ได้อยากเป็นเด็กเลี้ยง อยากเป็นเมีย! เพราะพ่อ 'เธอ' ติดหนี้ 'เขา' และหาเงินมาจ่ายไม่ทัน เธอก็เลย 'ยก' ตัวเองให้เขาอย่างเต็มใจ 'เขา' อายุสามสิบ ไม่คิดที่จะกินเด็ก โดยเฉพาะเด็กที่เพิ่งจะยี่สิบ แต่ 'เธอ' ดันแปลกดี โดยเฉพาะ 'ปาก' ที่เถียงฉอด ๆ ไม่ได้กลัวเขาที่เป็น 'เจ้าหนี้' เลยสักนิด “เธอไม่อยากให้ฉันรักเธอหรือไง” “อยาก” “แล้วจะทำไง?” เหมือนเฮียสนุกสนานยังไงก็ไม่รู้ ตอนนี้สีหน้าเขามันบ่งบอกแบบนั้น “ผู้หญิงคนอื่นเข้าหาฉันมากมายหลายลีลา แต่ยังมัดใจฉันไม่ได้ แล้วเธอล่ะเด็กน้อย นอกจากจะไม่เข้าหาแล้วยังเถียงคำไม่ตกฟาก คิดว่ามันจะมัดใจฉันได้ไหม” “ก็หนูไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นของเฮียไง หนูแตกต่าง” ว่าแล้วก็เชิดหน้าขึ้น “ออดอ้อนก็ยังทำให้เฮียรักไม่ได้ แล้วทำไมหนูต้องทำแบบนั้น มีค่าเหมือนเดิม” “แล้วเธอจะทำยังไง” “ไม่ทำไง ทำแบบนี้แหละ” สองตาจับจ้องเฮียนิ่ง แต่เมื่อคิดอะไรได้ก็เลยเอาเท้าไล้ขาเฮียเบา ๆ แล้วลากไปที่กลางเป้าของเขา “เฮียเคยอมนิ้วเท้าผู้หญิงคนอื่นหรือเปล่า” “ไม่เคย” เฮียตอบในขณะที่สายตากำลังวาววับ “แล้วทำไมเฮียถึงอมของหนู?” ทุกครั้งที่เราร่วมรักกัน ถ้าขาฉันพาดบ่าเฮียเมื่อไหร่ หรือถ้าเขามุดหน้าลงต่ำ นิ้วเท้าเล็ก ๆ จะโดนเฮียดูดเสมอ “เด็กน้อย” เป็นจังหวะที่ไม่ทันได้ตั้งตัว อยู่ดี ๆ ร่างสูงใหญ่ก็ลุกออกจากเก้าอี้แล้วคร่อมทับตัวใส่ฉันกะทันหันจนต้องทิ้งตัวลงนอนราบไปกับโต๊ะทำงานของเขา ร่างหนาแทรกตัวเข้ามากลางขาที่อ้าตึงเพราะโดนกระโปรงรั้ง แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ “เฮียที่นี่ไม่ได้” “ไม่อยากลองหรือไง เสียวนะ” “ไม่เอา” ส่ายหน้าส่งไปให้เขา “แต่ฉันจะเอา”

เขาขุดหลุมไว้ให้เธอตก แต่เขาดันตกหลุมนั้นเสียเอง เพราะพี่ชายตัวดีทำให้ 'เธอ' ต้องทำข้อตกลงกับ 'เขา'  และข้อตกลงนั้นก็มีเพียงแค่เรื่องเดียว... คือเรื่องบนเตียง  นิยายฟีลกู๊ดไร้ดราม่าค่ะ สปอย...  “ผมเพิ่งรู้ว่าคุณก็แอบมองผมด้วย” “ไม่ได้แอบมองค่ะ มองไปก็เห็นแล้ว” ก็โต๊ะเธอกับเขาห่างกันซะที่ไหน “ไม่ต้องทำหน้าถูกอกถูกใจหรอกคุณรุจ มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด” “ผมคิดอะไร?” ร่างสูงขยับกายเข้าไปใกล้เพียงฟ้าอีกนิด ต้อนให้เธอจนมุมแล้วใช้ร่างคร่อมทับอีกฝ่ายไว้โดยไม่กลัวใครผ่านมาเห็นเลยด้วยซ้ำ “คุณรุจ” “ตอบคำถามแล้วผมจะปล่อยคุณกลับไปที่โต๊ะตามเดิม” “คุณกำลังคิดว่าฟ้าหึง” เพียงฟ้าเชิดหน้าขึ้นสู้ “ทีนี้ก็ปล่อยค่ะ” “ผมยังไม่ได้คิดเลยว่าคุณหึงผม” แต่รุจก็คือรุจอยู่วันยังค่ำ “พอคุณพูดแบบนี้ผมก็เริ่มคิดแล้ว” “…” “คิดว่าคุณอาจจะหึงผมกับคุณฐาจริง ๆ” “…” “ไม่ต้องห่วงหรอกคุณฟ้า” นิ้วเรียวลูบไล้ใบหน้าสวยเฉี่ยวแผ่วเบา “สบายใจได้…” “…” “ผมไม่ถูกใจผู้หญิงคนไหนนอกจากคุณ”

เขาได้เมียเป็นสาวน้อยบ้านนาหน้าตาน่ารักน่าหยิกน่าหยอก หนุ่มเทสดีอย่างเขาปะทะสาวน้อยบ้านนาอย่างเธอ ปะทะอีท่าไหนไม่รู้ได้แต่งงานกันอย่างงง ๆ แถมยังได้ลูกอีกต่างหาก  สปอย...  “ทำไมทำหน้าแบบนั้น พี่ไม่ได้จะทำอะไรสักหน่อย” น้ำเสียงอารมณ์ดีเอ่ยขึ้นจนฉันต้องหันมองค้อนอย่างหมั่นไส้ “อย่ามาไขสือ เปรี้ยวรู้หรอกว่าพี่จะทำ” “ทำอะไร?” ตาคมหรี่มองอย่างจับผิด “พี่ไม่ได้จะทำอะไรน้องเลย” “…” “หรือน้องกำลังคิดไม่ดีกับพี่?” “บ้า! ใครจะคิดแบบนั้นกัน!” ทำได้แค่ค้อนตามองคนหน้ามึนอย่างหมั่นไส้ พูดออกมาได้ยังไงว่าฉันกำลังคิดไม่ดีกับเขา เป็นเขานั่นแหละที่คิดไม่ดีกับฉัน แต่ก็แสร้งไขสือแกล้งฉันไปอย่างนั้น “ถ้าไม่คิดน้องจะพูดออกมาได้ยังไงว่าไม่ให้ทำ” “…” “น้องต้องคิดสิ ถึงได้พูดอะไรแบบนั้นออกมา” “ไม่ใช่สักหน่อย” “เด็กปากแข็ง”