‘’Onu ilk gördüğüm an vuruldum’’ Benim hikayem böyle başlamıştı.Karşımda ki adam ile bakışlarımız ilk kesiştiği anda ona aşık olmuştu.Nedeni yoktu. Biliyordum ,hissediyordum.Benim hayatım bu adamdı. Hayatımı alt üst edecek adam tam karşımda hyran olduğum bakışları ile bana bakıyordu.Yutkundum.Güçlü olmalıydım.Dudaklarımı sıkıca birbirine bastırdım.Avuçlarımın arasında duran ve oldukça yabancı duran silahı tutuşumu sıkılaştırdım.Ona doğru ufak bir adım attım.Silahın namlusunu hafif havaya kaldırdım. ‘’Dizlerinin üstüne çök’’ Gülümsedi. Vücudumun onun karşısında eridiğini hissediyordum.Biliyorum şu an böyle hissetmem tamamen saçmalıktı ama o tam karşımda durmuş bana bu şekilde bakarken benim güçlü durmam neredeyse imkansızdı.Derin bir nefes aldım. ‘’Dizlerinin üstüne çök dedim sana’’ Sesim daha gürve tok çıkmıştı.En azından az önceki zayıf tondan daha iyiydi. Yutkundum.Gözlerimi onun keskin bakışlarından uzaklaştırdım.Ona bakmazken fısıldadım. ‘’Hemen’’ Adımlarını hissettiğimde gözlerim ışık hızı ile ona döndü.Bana doğru adım adım geliyordu.Başımı olumsuzca sallayıp silahı sıktım. ‘’Dur’’ İşaret parmağım tetiğin tam üzerinde asılı duruyordu.Tek bir hareketimle karşımda parçalara ayruılabilirdi.Bu düşünce kanıma zehir gibi yayıldı. ‘’Dur dedim sana’’ Beni hiç umursamadan gelmeye devam etti.Derin bir nefes aldığımda zorlandığımı fark etmiş olmalı ki yüzünde alaycı bir tebessüm oluştu.Bunun anlamı sen mi beni vuracaksın demekti adeta.Şu an sinirlenip ona ateş etmem gerekmez miydi?En azından bacağına falan mı sıksaydım.Başımı olumsuzca salladım.Tam namlunun ucuna geldiğinde adımları durdu.Aramızda kol boyumdan fazla mesafe yoktu. ‘’Vururum yaklaşma’’ Ağzımdan çıkan sözler bende bile bir etki bırakmamıştı ki karşımda ki adamda bıraksın.Yüzünde ki alaycı tebessüm silindi.Gözleri gözlerimdeydi. ‘’Kurtar beni’’ Diye fısıldadı.Sesi yalvaran bir adamın aksine gayet güçlüydü.Eğer birine kurtar beni diyorsanız en azından sesiniz titremeliydi ama o tüm kuralların aksiydi. Ölümün bir kurtuluş olduğunu düşünen bir adamdı.Onun ölümü demek benim yok olmama benim kaybolmam demekti. Bir adım daha attığında gözlerim irileşti.Silahın ucu göğsüne batıyordu.Bir adım geri çekilmeye çalıştım ama atik davranıp elimi kavradı ve beni kendine doğru çekti.Vucudumdaki tüm kan ellerimin üzerine toplanmıştı sanki.Dokunuşu yakıyordu.Daha önce kimseye karşı hissetmediğim duyguları sadece bu adama karşı hissediyordum ve bu beni inanılmaz geriyordu.B,iliyorudm yanlıştı biliyordum bu adam uçurumdu biliyordum bu adam bataklıktı ama bir şey beni ona doğru amansızca çekiyordu.İçimde bir yerler ona doğru koşuyordu.O benden kaçtıkça beni koşa koşa ona gidiyordum.O itiyordu ben düşüyordum ama yine de onun elini tutmak istiyordum. ‘’Çek tetiği ve kurtar beni’’ Yutkundum.Gözlerim usulca kapandı.Bunca zaman bana yaptıkları yemiyormuş gibi şimdi bir de benden böyle bir şey yapmamı mı istiyordu? Bu adam ahmaktı! Nasıl onu vuracağımı düşünürdü.Ona bir şey olsa benim canım daha çok yanardı.Benim ona zarar vermem imkansızıdı onun aksine… O beni yaralardı,kanatırdı ama ben onun bir gülüşüne tav olup yine ona koşardım.Düşerdim beni kaldırmak yerine iterdi ama ben onun bir bakışına tutunur yine ona giderdim. Hangimiz ahmaktı? Onu vuracağımı düşünen bu adam mı yoksa bana yaptıklarına rağmen hala onu vurmayan ben mi? ‘’Uzaklaş’’ Gözlerimi ondan kaçırdım.Dişlerimi alt dudağıma geçirip sıktım.Elimin üzerinde ki parmakları hareketlendi.Vücüdum titiriyordu.Gözlerim ona kaydı.Gülümsedi.Nefesimi tuttum.Zaman dursun ve o hep bana böyle gülümsesin istedim. ‘’Sen güçlü bir kadınsın’’

Parlak bir ışık. Gözlerimi kör edecek kadar parlak. Işık bu kadar can yakıcı olamaz bu kadar paramparça edemez.Işık insanı içine çekip hapseden insanı hayattan koparan gözleri kör eden parlak bir ışık.Beni,hayatımı alt üst eden parlak ışık. Uzaktan gelen derin yoğun bir ses. Yoğun bir gürültü. Kulaklarımı sağır edecek kadar yoğun kalabalık bir gürültü. Bir ses bu kadar can alıcı olamaz.Bir ses beni bu denli hayattan koparamaz.Bir ses bu kadar yoğun ve kalabalık olamaz. Bir bahar akşamı parlak bir ışık kulaklarımı sağır eden kalabalık yoğun bir gürültü beni haytan sevdiğim adamdan hayallerimden alıp çok uzağa sürükledi. Bir bahar akşamı kavuştuğum hayatım başka bir baharın akşamında avuçlarımın içinden kayıp gitti.Önce sesler ardından da renkler gitti.Parlak bir ışık beni daldığım hülyalı hayatın içinden söküp koca bir karanlığın içine hapsetti.Koyu bir karanlığın içinde yapayalnız kalmıştım.Her geçen gün daha da fazla çekiliyordum ıssızlığa,soğukluğa,karanlığa...

''Var mı bize de davetiye?'' Duyduğum tanıdık ses karşısında hızla kafamı öne eğdim. Kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu. Nefes alamıyordum. Etrafta ooooo sesi yükseldi. Ellerimi birbirine kenetledim. Gözlerim buğulanmıştı. Omuzlarımda bir dokunuş hissettiğimde hafifçe olduğum yerde sıçradım. Belgin kulağıma bir şeyler fısıldadım ama ben hiçbir şey duymuyordum. Kulaklarım çınlıyor başım dönüyordu. Elimi Belginin omzumdaki elinin üzerine koydum. Güç almak istiyordum ve buna fazlası ile ihtiyacım vardı. ''Var elbet'' Alperenin cevabı ile Belgin imalı bir şekilde öksürmeye başladı bu hareketi beni fazlası ile rahatsız etmişti. Bütün dikkatler bir anda bize çevrilmişti. Başımı öne eğip saçlarımın yüzümü örtmesini sağladım. Şu an kendimi onunla karşılaşmak için hiç hazır hissetmiyordum. Dudaklarımı sımsıkı birbirine bastırdım. ''Maalesef elimizde ki davetiyeler bitti'' Belginin öfkeli sesi ile elinde duran davetiyeler tezatlık oluşturuyordu. ''Bir tane de mi yok Belgi'' Belginden derin bir iç çekiş geldi. Omuzlarımda duran elleri katılaştı. Kimseden çıt çıkmıyordu. Bense kafamı eğebildiğim kadar eğmiş yüzümü saklamıştım. ''BelgiNN'' Belginin öfke dolu sesi ile gerildim. Elimi omumda duran elinin üzerine koydum. Ona hep Belgi diye seslenirdi ve ondan başka kimsenin de öyle seslenmesini istemezdi. Belginde ondan başka bu şekilde seslenilmesine izin vermezdi asla. Başımı kaldırdım saçlarımı geriye savurdum. Kimseye bakmıyordum , bakamıyordum. ''Sen benim için Belgi'sin ve hep de öyle kalacaksın Belgi. Şimdi ver ordan bana bir davetiye'' Dudağım hafifçe yukarı kıvrıldı. Hep böyle inatçıydı hiç değişmemişti belli ki. Gülüşümü saklamak için hızla masanın üzerinde ki bardağı alıp dudaklarıma yasladım. Belgin ona doğru ilerledi ardından tam önünde durup masaya sertçe bir davetiye bıraktı ardından hızla yanıma geldi. Biliyordum onun kızgınlığının da nefretinin de sebebi bendim. Ben yalnız kalmayayım kendimi yalnız hissetmeyeyim diye yanımdan hiç ayrılmıyordu. Belgin gibi bir arkadaşa sahip olmak eşsiz bir duyguydu. Benim için hiç düşünmeden onu silmiş bir anda hayatından çıkarmıştı. Kimin haklı haksız olduğunu tartışmadan sadece beni seçmişti. ''Eveeet davetiye olayı çözüldüğüne göre gel bakalım bir sarılalım. Neredeydin oğlum sen bunca zamandır?'' İsmail'in neşeli sesi il bir anda tüm masa ayaklanmıştı. Göz ucuyla masaya baktığımda tek oturanın ben olduğumu fark ettim. Kendimi fazlası ile rahatsız hissediyordum. Çaktırmadan sandalyemi geriye itip ayağa kalktım. Kalabalığa arkamı dönüp bir iki adım onlardan uzaklaştım . tüm bunları yaparken elime yapışan bardağımı hiç bırakmamış kafamı da hep yere sabitlemiştim. Sessiz bir köşeye geçip göz ucuyla insanları izledim. bir türlü bakışlarım ona gitmiyordu. Bakamıyordum ona. cesaretim yoktu. Belgi bir adım önümde korumamış gibi dikiliyordu. Alperen yanına gelip onu bir köşeye çektiğinde ona mahzun bakışlarımı gönderdim . Ne yazık ki beni ona unutturan tek insan iki hafta sonra kocası olacak olan adamdı. Onlardan bakışlarımı çekip yere odaklandım. Kalbim heyecanla çarpıyordu. Saçma salak bir şekilde ayağımla yerdeki desenleri çiziyordum. '' Bu arada sizi biriyle tanıştırmak istiyorum'' Kulaklarım uğuldadı. Kaşlarımı tek bir çizgi olana kadar çattım. ''Hayatım gel bizimkilerle tanış'' Tam o anda kafamı kaldırdım. Göz göze geldiğimizde başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Yanında beliren kişiye bakmadım çünkü gözlerimi onun harelerinden ayıramıyordum. Kalbim yerinden çıkmış koşarak ona doğru gidiyordu. ''Nişanlım Dilruba'' Sımsıkı tuttuğum bardak parmaklarımın arasından kayıp gitti sert zeminde tok bir ses bıraktı. Kalbim tam onun ayak ucunda durdu. Soluk soluğa kendini yere atıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Gözlerimi gözlerinden çekmeden fısıldadım. ''Asaf''

-Buyrun? Uzun boylu adam hafifçe boğazını temizledi ve elini arka cebine götürdü. -Biz polisiz.Bizimle gelemeniz gerek. Hayriye Hanımın aklına direk oğlu geldi.Askerdeydi.Olduğu yere düştü. -Oğlum .İyi mi o? Polisler şaşkındı.Kadın onları yanlış anlamıştı.Kahraman olaya el atması gerektiğini anladı.Mesleğindeki en sevmediği anı yaşıyordu.Hafifçe kapının önüne çömeldi.Buram buram acı tadı aldı. -Biz oğlunuz için gelmedik.Hasan Sezer için geldik. Hayriye Hanım duyduklarıyla ok oldu Kocası mı?Üzülse mi sevinse mi bilemedi. -Ne oldu Hasan'a? Kahraman konuşacağı sırada kadının arkasında ki kızı gördü.Gözleri buğulanmıştı.Hemen annesinin yanına çömeldi. -Siz kimsiniz?Babam iyi mi? -Ben Cinayet Büro'dan Kahraman.Terkedilmiş bir binada ceset bulduk.Üzerinden babanızın kimliği çıktı.Gelip teşhis etmeniz lazım. Kahraman derin bir nefes bıraktı.Söylemişti.Kadın Cinayet lafını duyduğunda ağlamaya başlamştı.Kız ise sadece onu dinlemişti.Kahraman bir an beyninin okumak İstedi.Gözlerine de bakmıyordu.Kızın sağ gözünden bir damla yuvarlandı.Hemen sildi.Bir damla daha derken..kız akan her yaşı eliyle siliyordu.Kahraman napacağını bilemedi. -Biz aşağıda bekliyelim sizi 10 dakika sonra annesi ve kız geldi.Amine annesini zor toplamıştı.Nasıl hissedeceiğini bilmiyordu.Sadece annesine destek olmalıydı.Onun babası onu bırakmazdı.Amin emindi babası olamazdı.İçinden dualar etmeye devam ediyordu.Morg'un önüne geldiklerinde Hayriye Hanım fenalaşmıştı.Amine bunu tek başına yapabilir miydi bilmiyordu?Eğer yatan kişi babasıysa daha kötü olurdu.BU düşüncesiyle tuttuğu yaşları isyan etti ve dökülmeyee başladı.Rabbine sığındı.Başka şansı da,çaresi de yoktu.Yalvardı.babam olmasın dedi.Ne kadar doğruydu bilmiyordu.Yanında polislerle birlikte girdiler.Mavi önlüklü adam A74 yazan kapağı açtı.İçindeki sedyeyi çekti.Bembeyaz örtünün altında yatan beden ya babasıysa?Elleri yavaşça beyaz örtüyü kavradı. Yavaşça örtüyü kaldırdı.

TÜRKÇE Söyleyin lütfen 18 Havalı havalı kafamı salladım. Tamamdır ne yapar 35 18 daha Eğer matematiği kötü biriyseniz hızlı işlem yapmayın.Bırakın karşı taraf sizden önce çözsün.Bir de matematiğiniz kötüyse yani gerçekten kötüyse işlem yapmayın direk toplam fiyatı sorun. Yutkundum.Karşımda ki adam sırıttığında çözdüğümü çalıştığım işlem daha da karışmıştı. 58 Gözlerimi kapayıp açtım. Adam kafasını yere eğdi.Ters ters ona baktım. Ayy pardon 57 Bana baktığında kibarca gülümsedim. 53 Yutkundum.Yanlış hesaplamıştım.Hadi ilkini yanlış söyledin neden sonra başka bir hesaba girip tekrar kendini rezil ediyorsun Süheyla? Ah tabi 53 İşin kötü yanı bende 53 yoktu.Sadece annemin verdiği 50 Tl vardı.Gülümseyip kafamı salladım. Siz tabi sürekli sayılarla haşır neşir olunca Adama kafasını sallayıp bana bakmaya başladı.Kafamı arkaya çeviirp eve baktım.Yer yarılsın ve içine gireyim lütfen. Şey siz şunu alın. Terden ıslanmış 50 Tl yi arabanın üstünden ona doğru fırlattım.Gözlerimi sıkıca bastırdım. Rezilsin Süheyla Rezil Ben 3 Tl daha getireyim. Arabanın tam ortasına bıraktığım 50 Tl ye ardından da bana baktı. Önemli değil 50 Tl ye uzandı ama ulaşamadı.Ters ters bana baktı.Kibarca gülümsedim. Ay uzak geldi sanırsam.Ben halledeyim Bu sefer ben uzanmaya çalıştım ama 50 Tl öyle bir yerde duruyorduki ne ben ne de o alabiliyorduk.Adam bana baktığında kibarca sırıttım. Bir değnekle çekeyim ben. Kafamı yere eğip değnek aramaya başladım.Derin bir nefes bıraktı.Hafif zıplayıp arabandan destek aldı paraya ulaştı. Alkışladım Evet evet alkışladım. Salağım ya ben alkışladım. İyi akşamlar. Hılza arabaya bindiğinde cama doğru eğilip tıklattım.İşaret parmağımı havaya kaldırdım. Bir dakika Bana baktı. Elimi arkama uzattım. Hemen evden paranızı getireyim Gaza basıp gittiğinde şaşkınca arkasından baktım.Ama bu iş burda bitmemişti. Bitmeyecekti.

Herkes koşarak dışarı çıkıyordu,büyük bir kargaşa vardı okulun içinde.Şaşkın şaşkın etrafıma bakındım.Kalabalığa karışıp bende dışarı çıktım.Okulun arka bahçesinde toplanmıştı herkes.O tarafa yöneldim.Herkes yukarıda bir şeyi işaret ediyordu.Kendime kalabalığın arasında bir yer bulup herkesin baktığı yöne baktım.Gördüklerim ile gözlerim kocaman açıldı. ‘Abi’ Abim,benim abim çatıdaydı.Benim abim çatıda durmuş,aşağı bakıyordu.Elim kalbime gitti.Nefes alamıyordum,gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı.Kalabalığı yararak hızla önlere ilerledim.Polisler,ambulanslar itfaiye araçları her şey ,herkes vardı.Müdürün yanına yaklaştım. ‘Hocam,benim abim mi o?’ Müdürün beni görünce gözleri kocaman açıldı.Beni hızla kolumdan tutup polis memurunun yanına götürdü.Şoktaydım hiçbir şey düşünemiyor,hiçbir şey hissedemiyordum. ‘Amirim yukarıda ki çocuğun kız kardeşi belki konuşsa faydası olur.’ Adam kararsızca bana baktı.Elinde ki megafonu bana doğru uzattığında titreyerek megafona uzandım.Kafamı gökyüzüne çevirdim. ‘Abi’ Etrafta yoğun bir sessizlik oluştu.Sesim bana bile yabancı gelmişti..Ellerim zangır zangır titriyordu.Abim mümkünmüş gibi aşağı doğru eğildi.Ayakta duruyordu ve sallanıyordu. ‘Hüma git buradan’ Abimin bağırışıyla gözlerimi sıkıca yumdum.Benim abimin orda ne işi vardı,benim abim hayatı severdi ,yaşamayı severdi,hiçbir sıkıntısı yoktu ki neden oraya çıksın.Derin bir nefes aldım.Elimde ki megafonu sıktım. ‘Abi ,yapma.’ Abim bir iki adım geriledi.Başını olumsuzca salladı.Gözlerimden yaşlar süzülüyordu.Neden çıkmıştı oraya gerçekten kendini aşağı atacak mıydı? ‘Ailesi geldi amirim.’ Elimde ki megafon yere düştü.Annem kalabalığı aşarak bana doğru geliyordu.Ağlıyordu,benim annem kolay kolay ağlayan bir insan değildi ki neden ağlıyordu.Yanımda durduğunda gözleri üzerimde gezindi ardından çatıya çevirdi bakışlarını.Elini ağzına kapadı. Babam beni kendine çekip kafamı göğsüne bastırdı.Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.Annem polislere yukarı çıkmak istediğini söylüyor babamsa megafonla abimi aşağı inmeye ikna etmeye çalışıyordu.Bu esnada bahçede toplanan herkesi öğretmenler sınıflara sokmuştu. ‘Abiii yapma’ diye bağırdım avazım çıktığı kadar.Eğer bu bir şakaysa ,hiç hoş değildi.Annem polisleri aşmış koşarak okula girmişti.Polis memuru eline başka bir megafon aldı. ‘Bak Hüda ailen çok üzüldü hadi in aşağıya.Her şey düzelir sen yeter ki in.’ Abime baktım umutla.Yavaşça çatının ucuna oturdu.Gözlerimi sıkıca yumdum.Abim ayaklarını aşağı doğru sarkıtmış oturuyordu. ‘Hüda oğlum in aşağı hadi babacığım.Lütfen in Hüda.’ Abim başını olumsuzca salladı. ‘Dayanamıyorum baba’ Babam başını olumsuzca salladı.Kafamı babamın omzuna yasladım.Yukarıda ki benim abim miydi gerçekten benim abim neden intihar etmeye çalışsındı ki?Benim abim hayat dolu biriydi,neden canından vazgeçmek istesin ki? ‘Baba’ bakışları beni buldu.İşaret parmağımı çatıya doğrulttum. ‘Orda ki abim mi?Benim abim mi yani?’ Ağzımdan firar eden hıçkırığa engel olamadım.Babam sıkıca sarıldı bana.Şu an her şeyin bir kabus olmasını o kadar çok isterdim ki.. ‘Anne gelme dedim sana’ Abimin bağırışıyla kafamı yukarı kaldırdım.Annem de çatıya çıkmış abime doğru yürüyor bir şeyler söylüyordu.Abimse geri geri gidip anneme gelme diye bağırıyordu.Kalbim duracaktı sanki.Abim arkasına baktı kafasını yere eğdi. ‘Abiiiiiii’ Sesim yankılandı.Annem abimin kolundan sıkıca tuttuğunda derin bir nefes bıraktım.Babam sıkıca sarıldım.Biz güçlü bir aileydik her şeyi atlatırdık.Babam kollarını sıkıca bana doladı.Yüzümü babamın mis kokulu kazağına gömdüm.O esnada ne oldu bilmiyorum ama ömrü hayatımda belki de duyduğum en acı verişi haykırışı duydum.Kalbime bir sancı girdi.Gözlerimi sıkıca yumdum.Sonra sert bir şeyin yere çakılış sesi geldi.Babam beni bırakıp yanımdan koşarak uzaklaştığında ellerimi kulaklarıma kapadım,gözlerimi sıkıca yumdum.Kalbim acıyordu.Gözlerimden yaşlar boşalıyordu.Canım çok yanıyordu.Annemin feryatları yüreğime bıçak gibi saplanıyordu.Yavaşça yere çöktüm.Hemen arkamda yatan cansız bedene dönemedim. Ben Hüma,Hüma AKSAK.Çok mutlu bir çiftin ikinci çocuğuyum.Ya da artık mutlu bir çift değildi onlar ,tıpkı benim ikinci çocuk olmadığım gibi.... Ben Hüda'sını kaybetmiş bir Hüma'ydım.

TÜRKÇE Çok eski yıllarda yaşayan birbirine aşık bir karı koca varmış. Bulundukları ülkenin insanları bereketli topraklarında ekip biçerlermiş. Çalıştıkça zenginleşmişler. Zenginleştikçe bencilleşmişler sevgiden uzaklaşmışlar. Sadece para kazanmak olmuş amaçları. Zenginleştikçe zenginleşmişler. Ama bu arada tanrıları için hiçbir şey yapmaz olmuşlar. Çevresindeki insanları da mutlu etmekten kaçınmışlar. Günlerden bir gün Tanrı Zeus ve oğlu halkı merak etmiş. Tebdili kıyafet dolaşmaya karar vermişler. Çıkmışlar ortaya halkın evlerini dolaşıp yiyecek içecek barınacak yer istemişler. Fakat kimse onları konuk etmemiş. Daha sonra küçük bir kulübenin kapısını çalmışlar. Birbirlerini çok seven karı kocanın kulübesiymiş burası. Güler yüzle karşılatıp yemekler ikram etmişler. Çok mutlu olan Tanrı Zeus onlardan dilek dilemelerini istemiş. Onlarda birbirlerinin acısını görmeden ölmeyi dilemişler. Ölüm anı geldiğinde ne ben karımın ne de karım benim acımı yaşamasın deyip aynı anda ölmeyi dilemişler. Bulundukları kulübeyi bir tapınak haline getiren Tanrı Zeus orada ömürlerinin sonuna kadar yaşayabileceklerini dileklerinin de yerine geleceğini söylemiş. Gün gelip çattığında karı koca el ele tutuşup bahçeye çıkmışlar ellerinden dallar ayaklarından damarlar çıkmaya başlamış biri yüce bir çınara diğer eşte ıhlamura dönüşmüş mis kokuları ortalığı bürümüş. Son kez insan bedenleriyle birbirlerine sarılmişlar ve sonsuza dek aynı kökten beslenen iki yüce ağaca dönüşmüşler... Neydi bu şimdi? Gülümseyerek ona baktım. Bizim hikayemiz. Kaşları catildi.İsaret parmağımı göğsüne bastırdım. Sen benim Çınar ağacımsın.Bende senin Derin bir nefes bıraktı. Ihlamur dediğinde gülümsedim ve kafamı salladım. Bizde onlar gibi mutlu olalım olur mu? Bana baktı ve gülümsedi..

TÜRKÇE Alnımda ki soğuk metalle korkarak derin bir nefes bıraktım.Gözlerim onun kahvelerine kaydı.Tepkisizce bana bakıyordu. Bir insan nasıl bu kadar soğuk bakabilirdi? Bir insan neden bu kadar soğuk bakardı? Vur diye mırıldandım.Ellerim zangır zangır titriyordu.Sık sık nefes alıp veriyordum.Soğuk keskin gözleri gözlerimdeydi. Korkak Yüzümde sahte bir gülümseme oluştu.Dikkatle aban bakıyordu.Ellerimi sıkıp açtım.Silahı alnıma biraz daha bastırdığında korkuyla gözlerimi sıkıca yumdum. Korkak diye fısıldadığında gözlerimi araladım.Tiksindiğim soğuk ve korkunç gülümsemesiyle bana bakıyordu. Sen var ya Kaşları havalandı. Eeee Derin bir nefes aldım.Yutkundum. Sen iğrenç bir insansın.Sen ve senin gibilerden nefret ediyorum Kafasını salladı. Başka? Silahı biraz daha bastırdı alnıma.Gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Sen uçurumsun. Dikkatle bana bakmaya başladı. Herkesi tek tek kendine çekip sonra da hiç düşünmeden fırlatıyorsun. Derin bir nefes aldım.Kalbim yerinden çıkacak gibiydi. Sen var ya Kafasını hafif yana eğdi.Kahveleri parladı.Kokruyla yutkundum.Gözlerimi kapayıp açtım.Zihnim karman çormandı.Kokrudan hiçbir şey düşünemiyordum ama bir yandan da onun canını yakmak istiyordum. Sen kimseyi sevme. Kaşları çatıldı.Gözlerim kısa bir an alnımda ki silaha kaydı ardından ona baktım. Sevme.Sakın sevme diye fısıldadım. Çünkü sen kimseyi sevemezsin.Sen seversen öldürürsün. Gülümsedim,olabildiğince... Senin kalbin de kocaman bir yara var. İşaret parmağımı kalbine doğru bastırdım.Tepksisaizce bana bakıyordu.Kesik kesik nefes alıyordum. Kalbinde ki yara Gözlerimi kapadım.Derin bir nefes aldım.Gözlerimi açıp ona baktım.İşaret parmağımı sertçe bastırdım göğsüne. Dilerim ki kalbinde ki yara iyileşmesin.Bir ömür o yarayla yaşa. En son hatırladıklarım bunlar oldu.Kalbimde keskin bir acı hissettim,gözlerim kapandı,yanaklarımdan yaşlar akmaya başladı. O ölümdü. O uçurumdu. O KALBİMDE Kİ YARA'ydı.

TÜRKÇE Uykunun kollarına kendini bırakmak üzereyken birden sıcakladığıni hissetti.Üstünde ki ince örtüyü savuşturdu hızla.Yastığına sıkıca sarıldı.Uykusunun kaçmasını istemiyordu.Kolay kolay uyuyabilen biri değildi zaten. 'Çok sıcak' diye söylendi.İkili penceresinin tekini açtı sonuna kadar.Temiz havayı hissettiğinde rahatladı.İçinde bir yerler huysuzlanıyordu.Evleri tek katlıydı ve onun odası oldukça köşedeydi.Umursamamayı seçti.Yatağına attı kendini.Uykusu dağılmadan yatmalıydı.Ama bu gece uyuyabileceğe benzemiyordu ayağa kalktı, lavaboya gitse iyi olacaktı. Odasına geri döndüğünde soğukluğu hissetti.Artık derin bir uyku çekebilirdi.Yatağına uzandı.Örtüsünü üstüne alsa iyi olacaktı. Dalmak üzereyken burnuna inceden bir koku geldi.Önce yanıldığını düşündü.Koku artmıştı.Yoğun ve oldukça baskın bir kokuydu.Odası büyük bahçelerinin en uç noktasındaydı.Gecenin bir vakti buradan kimse geçmezdi.Ürperdi. Ayak sesi duyduğuna yemin edebilirdi.Korkusu kat kat artmış,bedenini kaplamıştı.Camı açıktı.Babası demirlik takmak için çok ısrar etmişti ama o hiç aldırış etmemişti.Çıtırtılar artmaya başlamıştı.Bedenini şiddetli bir akıma kapılmış gibiydi. 'Kalk ,git burdan'dedi içinden bir ses.Ardindan aynı ses abartma diye fısıldadı.Olduğu yerde durdu.Hic kimildamadan. Sesler gelmeye devam ediyordu.Elleri titremeye başlamıştı.Ne yapacağını bilmiyordu. 'Bağır' dedi içindeki ses Ağzını açmıştı ki... 'DENEME BİLE' Duyduğu tok sesle dondu kaldı bir süre.Kafasını yavaşça cama çevirdi. Ordaydı!Yüzünü tam seçemese de sesinden ve bu saatte burada oluşundan iyi bir insan olmadığı kesindi. 'N e ne istiyorsun'. Camın kenarına oturmuş ayaklarını aşağı sallamıştı genç adam.Karşısında ki aptal kızı süzdü önce.Dudakları yana doğru kıvrıldı.Çok çelimsizdi!Gözü yanında ki çiçeğe kaydı.Elini camdaki çiçeğe götürdü. Hayır!Tahmin ettiği şeyi yapmamasını umdu.Desenli saksıyı yukarı kaldırdı ve bir anda bıraktı.Sonra aynı işlemi diğer çiçekleri de uyguladı. 'Yapma ' dedi cılız bir ses.Ne yapacağını şaşırmış halde sadece onu izliyordu . Çiçekleri! Ağzını açtığın an son nefesini verdiğin an demektir. Soğuk bir gülümseme belirdi dudaklarında.Kizin bu hali onu eğlendirmis olmaliydi. Seninle tanışmak için geldim.