ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่จักรวาลแห่งฤดูกาล แม้ว่าอากาศจะร้อนอบอ้าว ฝนจะตก พายุจะเข้า หรือแม้แต่ลมหนาวที่กำลังจะพัดผ่าน ไม่ว่าจะฤดูกาลไหน ใครต่อใครก็โหยหาความรัก เพราะความรักจักปกป้อง โอบกอด และเยียวยาทุกอย่าง เหมันต์ วรภัทร (อาเหม) ‘ปีศาจร้าย’ หรือ ‘เจ้าชายน้ำแข็ง’ ก็สุดแล้วแต่จะนิยาม หนุ่มใหญ่ผู้ขังตัวเองอยู่ในโลกมืดมิด เขาลึกลับและเย็นชา หากแต่มีสายตาเป็นอาวุธเอาไว้เฝ้ามองและจ้องจะงาบ อย่าเผลอเข้าไปใกล้เชียวนะ โปรดระวังหัวใจคุณไว้ให้ดี วัสสาน แก้วมณี (เรน) หนุ่มน้อยผู้ที่มีใบหน้าสวยหวานเหมือนรักแรก โชคชะตานำพาให้เขาได้เข้ามาอยู่ในโลกของเหมันต์ ผู้ชายในฝันที่วัสสานไม่คิดว่าจะได้เจอ แต่กลับต้องมาอยู่ร่วมบ้าน มานอนร่วมห้อง แถมเขายังต้องฝันเหมือนเดิมแบบนั้นทุกคืน ฝันจัญไร! ที่พาให้หัวใจผูกพัน นี่มันเป็นลิขิตจากฟ้าหรือว่ามีใครจงใจขีดเขียนขึ้นมากันแน่?

"จะยอมให้จูบดี ๆ หรือจะให้จัดสักทีสองที" เรื่องราวความรักของเหนือนทีกับมีฟ้าที่เติบโตมาด้วยกัน วันหนึ่งสายสัมพันพี่น้องก็เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความรัก คนหนึ่งจ้องจะจับกิน อีกคนก็ได้แต่แอบมอง แต่พอได้ลองแค่นั้นแหละ แหม! จัดกันไป 21 กระบวนท่า

"ร้ายนักนะ น่าจับทำรักให้เข็ด" แดนดิน เด็กหนุ่มผู้เกือบพลาดเสียตัวเพราะความคิดชั่ววูบและแผนการของแม่เลี้ยง เขาหนีรอดจากเสี่ยตัณหากลับได้เพราะการช่วยเหลือของชายหนุ่มผู้มีดวงตาสีเทอร์ควอยซ์ แต่แดนดินก็ไม่ไว้ใจเพราะแม้เมลวินจะช่วยแต่ก็จ้องจะจับเขากินเช่นกัน เด็กหนุ่มจึงตั้งกำแพงเพราะไม่ไว้ใจในเจตนา กว่าจะรู้ตัวว่าหลงรักไปแล้วก็ตอนที่มีอีกคนจ้องจะแย่ง เพียงพบ เด็กเลี้ยงอีกคนของเมลวิน ก้างชิ้นโตที่ประกาศสงครามว่าฉันก็รักของฉัน เข้าใจบ้างไหม ฉันมีสิทธิ์จะรักไม่ผิด ใช่ไหม ใครดีใครได้ คนหนึ่งก็น่ารักอีกคนก็น่าสงสาร เมลวินจะจัดการเจ้าตัวร้ายทั้งสองอย่างไร ใจมันเลือกไปแล้ว แต่การกระทำไม่เคยชัดเจน เก่งทุกเรื่อง แต่ต้องแพ้ให้เล่ห์กลและเสน่หา กว่าจะจับน้องได้จนอยู่หมัด ก็เกือบเป็นไอ้โบ้ซะแล้ว

"ไอ้เด็กบ้านี่มันกระโดดขวางหน้ารถผมครับ ผมก็เลยจับทำเมียซะเลย" บทนำ อคิน ผมชื่ออคินครับ ทำงานที่นี่มาเกือบปีแล้ว ตอนเรียนจบปริญญาตรีใหม่ๆ ผมเดินหางานอยู่ตั้งหลายเดือนแน่ะกว่าจะได้งานนี้มา ผมจบบริหารธุรกิจ แต่ที่บ้านไม่ได้มีธุรกิจให้บริหาร ก็เลยต้องมาเดินเตะฝุ่นหางานทำ แต่ไม่มีที่ไหนรับเลยครับ เพราะผมจบมาเกรดไม่ค่อยดีค่อนไปทางเลว มีอยู่วันหนึ่ง ผมเริ่มจนตรอกเพราะท้าทายแม่เอาไว้ ว่าผมหาเงินเลี้ยงตัวเองได้ แต่ตอนนั้นเงินเก็บผมเหลืออยู่ไม่กี่บาท ต่อให้ได้งานในวันนั้น ก็อยู่ไม่ถึงเงินเดือนออกแน่ๆ แต่ผมก็ไม่ยอมแพ้แม่หรอกครับ ผมก็เลยตัดสินใจกระโดดขวางหน้ารถเบนซ์คันหนึ่ง ผมเลือกรุ่น E-Class ครับ จะว่าเลือกก็ไม่ถูกนัก แต่มันผ่านมาพอดี รุ่นนี้ราคาน่าจะสัก 4-5 ล้าน ผมกะจะเรียกค่าทำขวัญสัก 4-5 หมื่นแค่นั้นแหละครับ ผมกระโดดขวางหน้าม้วนตัวเก็บแขนขาตามตำราที่เรียนมาตอนมอปลายอ่ะครับ กลิ้งหลุนๆไปสองสามรอบได้มั้ง คนขับก็ตีนไวใช้ได้ครับ ผมไม่ได้เจ็บมาก แต่หลังจากวันนั้น นอกจากผมจะไม่ได้ค่าทำขวัญแล้ว ยังต้องจ่ายค่าเสียหายที่ทำให้เบนซ์คันนั้นเป็นรอยด้วยครับ ทำไมน่ะเหรอ ตอนนั้นผมคงเบลอ ลืมคิดไปว่าอยู่ในยุค 5G หรือไม่ผมก็คงโดนผีผลัก รถคันนั้นมีกล้อง รถจากฝั่งตรงข้ามก็มีกล้อง รถที่จอดอยู่แถวนั้นก็มีกล้อง ไฟแดงตรงโน้นก็มีกล้อง หน้าร้านขายยาด้านหลังผมก็มีกล้อง ขอโทษนะครับ ถ้าผมฉลาดกว่านี้ คงไม่จบมาด้วยเกรดแค่นี้หรอกครับ สุดท้าย นอกจากจะไม่ได้ค่าทำขวัญแล้ว ผมก็มานั่งอยู่นี่แหละครับ มาทำงานใช้หนี้ให้บอส เจ้าของรถเบนซ์คันนั้นนั่นแหละครับ คุณอินทัช เจ้านายของผม อายุสามสิบนิดๆ สูงร้อยแปดสิบกว่าๆ หน้าตาก็งั้นๆ เหมือนพระเอกซีรีย์วายตัวสูงๆคนหนึ่งอ่ะ ไหล่ก็กว้างมากเว่อร์ ตอนเดินผ่านออฟฟิศชั้นแปด สาวๆมองตามเป็นตาเดียว ส่วนผม อีกสองเดือนจะอายุยี่สิบสอง ห่างจากบอสสิบปีพอดี ผมสูงแค่ร้อยหกสิบห้า หน้าตาดีมากครับ ผิวขาวอมชมพู แก้มป่อง สาวๆก็ชอบมาเมียงมองผมเหมือนกันนั่นแหละ แต่บอสผมดุมากครับ ห้ามไม่ให้ยุ่งกับใครในออฟฟิศ ประมาณว่าอย่าให้มีเรื่องชู้สาว เพราะบริษัทเราทำงานเกี่ยวกับเงินๆทองๆ เดี๋ยวจะมีผลประโยชน์ทับซ้อนครับ ดังนั้นใครถูกจับได้ว่าเป็นแฟนกัน ต้องโดนไล่ออกทันทีครับ ทุกคนก็เลยเก็บกันมิด เอ้ย! ก็เลยไม่มีใครคบกันเป็นแฟน ตามผมมาครับ ผมจะเล่าเรื่องราวของผมกับบอสที่หน้าตาธรรมดาคนนั้นให้ฟัง อินทัช ไอ้เด็กบ้านั่นมันกระโดดขวางหน้ารถผมครับ ผมก็เลยจับทำเมียซะเลย รถเบนซ์ E-Class ของผมเป็นรอยนิดหน่อย ค่าซ่อมหมื่นห้า แต่ค่าตกใจผมเรียกห้าหมื่น ไอ้เด็กเมื่อวานซืนมันคิดจะต้มผมครับ ผมเลยต้มกลับซะเปื่อยเลย แถมเนื้อมันก็นุ้มนุ่ม กินทุกวันก็ไม่เบื่อเลยครับ แต่เสียดายนิดเดียว ผมดันตั้งกฎเหล็กของบริษัทเอาไว้ ว่าห้ามใครเป็นแฟนกันในออฟฟิศ จับได้ผมไล่ออกนะครับ เพื่อตัดปัญหา เพราะเคยมีผัวเมียคู่หนึ่ง ฮั้วกันโกงเงินผม ผมก็เลยตั้งกฎบ้าบอนั้นขึ้นมา ทำไงได้ล่ะครับ จะกลืนน้ำลายตัวเองก็ไม่ได้ ก็ต้องเลยตามเลย ผมเป็นหนุ่มวัยกำหนัด หน้าตาก็จัดว่าอยู่แถวหน้า สาวๆมองตาเป็นมัน แต่ผมไม่ชอบกินชะนีครับ ชอบไอ้ลิงกังแก้มแดงนั่นมากกว่า เด็กอะไรก็ไม่รู้ ตัวเล็กแก้มป่อง ผิวขาวอมชมพูเนียนสวยกว่าผู้หญิงทั้งออฟฟิศ ผมมองทีไรของขึ้นทุกทีเลยครับ ผมเป็นคนพูดน้อย ชอบเป็นฝ่ายทำมากกว่า ไม่เชื่อก็ไปถามไอ้เด็กบ้านั่นดู ผมเอามันมาเป็นเลขา สมองหมาปัญญาควายอย่างมัน มีดีแค่หน้าตากับลีลาเท่านั้นแหละครับ ตามมันไปครับ ถ้าอยากรู้เรื่องราวของผมกับมัน มันเป็นคนพูดมาก เดี๋ยวมันก็เล่าให้ฟังหมดนั่นแหละครับ

ใครๆก็เรียกผมว่า ‘เฮีย’ แต่ไอ้หน้าหล่อนี่ มันชอบรียกผมว่า ‘เมีย’อยู่เรื่อยเลย ไอ้บ้าเอ๊ย ไอ้เด็กบ้านี่มันแย่งผู้หญิงของผม มันบุกรุกห้องผม แล้วมันยังเป็นรุกให้ผมรับอีกตางหาก และที่แย่ไปกว่านั้นก็คือ ผมดัน ‘ติดใจ’

ผมแอบเข้าไปในคาสิโนเพราะอยากได้เงินมาจ่ายค่าเทอม แต่ผมกลับได้เจ้าของคาสิโน… ซะงั้น!!! “เรื่องค่าเทอมของเธอ ต่อไปนี้ฉันจะจัดการให้” สายตาคมกริบจ้องใบหน้าเนียนของคนตรงหน้าด้วยสายตาที่คนถูกมองอ่านไม่ออก มีเพียงคำถามที่หลุดออกมาจากริมฝีปากบางเท่านั้น “ทำไมครับ?” “ไม่ได้ช่วยฟรีๆหรอกน่า” “แลกกับ?” โปรดปราณครางถามเสียงแผ่ว ภายในใจพยายามคิดเดา อย่าบอกนะว่า?… “ถึงเวลาแล้วจะบอก ตั้งใจเรียนก็แล้วกัน” ปานเทพพูดแค่นั้น… ตั้งแต่วันนั้น ก็ผ่านมา 2 ปีแล้ว ถึงตอนนี้ เขาก็ยังไม่บอก โปรดปราณได้แต่เก็บความสงสัยไว้ แล้วก็ใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยอย่างมีความสุข สุขทุกครั้งที่คิดถึงเจ้าของคาสิโน เจ้าของค่าเทอม และเป็นเจ้าของ… ทั้งตัวและหัวใจ ง่อว!!!