YABANCILARIN EN YAKINIYDIN SEN Nilgün Marmara Yatakta hissettiğim hareketlenme ile göz ucuyla ayağa kalkan iri bedeni izledim. Odanın içinde ki küçük banyoya doğru ilerleyen adam ile duş alacağını anlayarak örtüyü üzerime çektim. Gözden kaybolmadan önce şöyle bir süzdüm onu. Çıplak sıkı kalçasında ardından yaz güneşinde çalışmaktan kavruklaşmış esmer teninde, geniş omuzlarında dolaştı bakışlarım. 155 boyum ile yanında çocuk gibi görünüyordum.. ama karısıydım..Duyduğum su sesi ile o duştan çıkana kadar biraz kestirebileceğimi düşünmüştüm gözlerimi kapatmıştım ki duyduğum ses ile geri açtım "Banyoya geç, geliyorum" boğuk erkeksi sesi kasıklarıma küçük iğneler batırırken yattığım yataktan doğrularak geceligimi aradım. Bulamayınca yerdeki kısa sahanlığı üzerime geçirerek banyoya ilerlemeye başladım. Gözlerini üzerimde hissediyordum. Ama ona bakamadım. Anadan üryan rahat rahat dolaşıyordu.. Banyo'ya girmeden şöyle bir göz ucuyla ne yaptığına baktım. En son gördüğüm şey ise baş ve işaret parmakları arasındaki sigaradan son nefesi içine çekip komodinin üzerindeki küllüge bastırmadıydı...

Arkamı dönmem ile dibime giren bedeni gören gözlerim büyüdü. İki üç adım geriye gidip aramıza mesafe koydum. Gitmemiş miydi bu adam? "Ne yapıy-" "Bacağına ne oldu?" Çatık kaşlarının altındaki kara kuyuları bacağıma çevrilip tekrar gözlerime mıhlandı. "Seni ilgilendirmez!" kendime engel olamayarak çıkardığım sitemli ses tonu ile içimden kendime sövdüm. Sertçe dudağımı ısırarak içimdeki fırtınanın dileme vurmasını engel olmaya çalıştım. Faydasız bir çabaydı. Yüzüme uzanan eli, parmağını dudak kenarıma değdirecek iken elimin sırtıyla eline çarparak geri ittim. Fazla sert vurmuş olacağım ki elimin üzeri sızlamaya başladı. Karşımdaki adamda yaprak kımıldamadı. Sadece çatık olan kaşlarını, daha çok çattı yüzüme bakarak. Ardından keskin çenesi kasıldı. "Ne bu.." Kolumdan tutup kendine çekerek saçlarıma uzandı bir eli ve geriye atıp gerdanımı açığa çıkardı tüm olanları anlamlamdırmaya çalışarak. Kendimi üçüncü defa ondan uzaklaştırıp yanından geçip gidecekken bu sefer kolumdan daha sert bir şekilde tutarak beni kapıya yaslayıp dudaklarıma örttü dudaklarını. Bir eli yüzümde bir eli ince belimi sarmış şekilde beni, biraz daha kendine çekip dudaklarımı emdi hızlı hızlı peş peşe. Girdiğim şoktan çıktığım an sertçe ittim göğsünden. Benim itmem bir fayda etmedi, kendi isteği ile uzaklaştı üzerimden. Gözlerim sinirden yanıyordu. "Sen.. sen..!" sinirden dilim dolaşırken kendimi toparlamaya çalıştım. "Sen ne karaktersiz, ne şerefi beş para etmez bir ada-" "Ağır ol" kelimelerime balta vuran kısık sinir yüklü sesiydi. Yüzüne baktım alayla. Boğazında belirginleşen damalarlar patlayacak gibi dururken gözlerime kilitledi alev alan harelerini. "Haysiyet-" gittikçe yükselen sesimi ve söylediğim sözleri daha fazla duymak istemiyormuş gibi elini yanımdaki duvara geçirdi bir anda. "O sesini kıs, çık git!" Sadece bir kez baktım gözlerine. Sıkılı dişlerinden kasılan yüzüne, ateş alan gözlerine. Hiçbir şey demeden açtığım kapıdan çıkıp ardımdan gürültüyle kapattım. Aldığım darbe ağır ve tek kelimelikti. Belki hakedilmişti.. emin değildim. Tek bildiğim bir daha bu eve ölsem adım atmayacağımdı.

"Yapma!" Ellerimden kayıp giden bir sevdanın yası boynuma yağlı bir urgan olup dolandı. Nefesimi kesen kara gözlerine inen katran karası perde bir daha hiç kalkmayacak gibiydi. Bundan gayrı bu Cihan'da bana bir yer yoktu. Ateşli sevişmelerimizin geçtiği geniş yatak yerle bir olurken kıyametim olan konağın buz gibi duvarına sırtımı yasladım. Zehir yeşili gözlerimden yaşlar sicim gibi akarken odayı dağıtmasını kesilen nefesimle seyrettim. İzlerimiz siliniyor, odada ki her şey tıpkı bizim gibi hiç var olmamışcasına maziye karışıyordu.

Âhûzar yârdı, âhûzar yaraydı. Âhûzar iki dudak arasındaki feryattı.. Göğüs kafesimde dinmeyen bir hareketlilik vardı. Hanemde dinmeyen bir sızı, heybemde yüklendigim günahların ağrısı..Halim virandı hali virane.. "Gönül sarayımı yıktın" Agır ağır konuştu. Gönül sarayı kendisiydi biliyordu.. Mülkün sultanı duruyodu da gönül sultanı gidiyordu. "Can dedim, canan dedim, canımın parçası dedim" Neyden bahsettiğini anladım... "Dört bir yana saçtın parçamı, parçalarımı.. " Sustum. Hangi kelimeyi yüzüme tutnak edebilirdim? Hangi cümleyle kanayan yarayı sarabilirdim? Bir ağrı vardı beni kör alevlere mahkum eden, düştüğüm ateşi körükleyen.. Taht kurulan gönül viraneydi. Taht kuran perişan. Tahta ev sahipliği yapan düşman. "Ahuzar... " Uzun uzun sustu. Ahuzar demesi yetti. Gönül nâle eyledi de dil ah etmedi. Biliyordu, dudakları arasındaki feryat kendisiydi. Gönlüne düşürdüğü acının ahı kendisiydi. Âhûzar acı ve öfkeydi. Âhûzar büyük bir gafletti. Sızıydı, gönül sızısı dünya ağrısı... Hezeyan etmedi. Keşke etseydi.. Münzevi ruhu İnzivaya çekildi. Bir kere ah etmedi. Bir kere daha bana bakmadı.

"Ben Süreyya olmak istemiyorum, Eşref.” Sesinde yitirdiği gerçekliğin acı dolu kabullenemeyişi vardı. Mavi irislerinde ince bir damar gibi gezinen yeşil izler güzel gözlerinde yer edinen içine sıkışıp kaldığı huzursuzluğu çekinmeden dışarıya vuruyordu. Süreyya Yakut bugün hiç olmadığı kadar kendisinden taviz veriyordu. “Süreyya olmak çok ağır, çok sancılı.” Yalpaladı ve bir kez daha Eşref’in göğsüne sığındı. Şu an bir çocuktan farksızdı. “Kalbimi acıtıyor, boyumdan büyük dertler ile beni cebelleştiriyor. Hiç sevmiyorum Süreyya olmayı!” Süreyya Yakut, Eşref Tunga'nın karşısında boyundan büyük sözler etmeye devam etti. Açık seçik bir isyan yatıyordu cümlelerin altında. “Firuze olsam olmaz mı?” Kafasını hafifçe eğerek buğulu ve ümitli gözlerini Eşref’in yüzüne dikti. “Ekisi gibi, Eşref Tunga’nın Firuzesi..”

İncidere sokaklarında devam eden bahar esintisi yaklaşan yazın habercisiydi. Gün, ışığını taş duvarlara usulca değiyor; zaman, acele etmeyi unutmuş gibiydi yavaş yavaş akıp gidiyordu. Bu sokaklarda her adım bir hatıraya, her bakış saklı bir sırra dokunuyordu. Suskun bakışların ardında biriken duygular, söylenmemiş cümleler gibi havada asılıydı.

Gülru, gençliğin baharında akıl almaz bir kinin koynunda büyürken tüm hataları ardı ardına sıralamaya devam ediyordur. Ailesi ile küçük bir gecekondu da yaşamını devam ettiren Gülru'nun hayatı kendisini delicesine seven Kömür gözlü bir adamı ansızın terketmesi ile tamamen değişir. Çakır'ın duygularını paramparça ederek, sırtına sapladığı ihanet dolu bıçağı umursamadan çıktığı bu yolda düşündüğü tek şey ise artık daha güzel ve konforlu bir hayata adım atacağıdır. Geçen yıllarda ise öğrendiği ilk şey aldığı âh'ın ayağına dolanıp gözünde yaş  bağrında bir taş olarak büyümesidir... Pişmanlık ateşi ile yanan Gülru'nun, acı içerisinde kıvranması ve dilinden döktüğü yakarışları ansızın gerçeğe dönüşür ve yıllar sonra Çakır'ı karşında bulur.. Fakat artık hiçbir şey eskisi kadar masum değildir.

GARAM: Aşk. Sevda. Şiddetli arzu. Yıllardır sevdiği adamın dönmesini bekleyen Feride'nin bekleyişleri büyük bir saadet ile son bulmuştu ki, Cesur'u başka bir kadınla karşısında buldu. Çukurova'da iz bırakan bir aşk hikayesi. Sırlar. Yalanlar. Ve günahlar. Cesur& Feride