Genç adam hızlı adımları ile hastanenin büyük kapısından içeriye girdiğinde, kan ter içinde kalmıştı.. Kayınvalidesi arayıpta Feride'nin doğumu başladı dediğinde ne yapacağını bilememiş, yanındaki adamlardan da hemen kurtulamamıştı.. Bin bir yalan dolanla yanlarından sıyrılıp buraya gelebilmişti, ama fazlada vaktinin olmadığının bilincinde idi.. Şakası olmayan adamlardı bunlar.. Hele ki alacaklı oldular mı, Azrail yanlarında masum kalırdı.. Fatih tüm bunları bile bile girmişti bu işlere.. Çok zengin olmaktı niyeti.. Herkesin korktuğu ve çekindiği bir adam olabilmek için, çok para lazımdı.. Çok parada bu adamların mekanlarında vardı.. İyi oyuncuydu Fatih, şu son bir haftadır iyi paralar kaldırmıştı.. Ama hırsına yenik düşüp, kazandığını yeniden masada bırakması şuan umrunda bile değildi.. Kazanmak istiyorsa bazı şeylerden ödün vermek zorundaydı.. Şimdilik paradan, sonra ise hayatından ödün vereceğinin farkında bile değildi.. Hastanenin girişindeki resepsiyondan karısının durumunu öğrendi ve hemen kaldığı odanın katına çıkmak için asansöre doğru koştu.. Geç kalmıştı.. Feride yine kırılacak ve deli gibi sevdiği kocasının doğuma yetişememiş olması için için kahredecekti kadını.. Ama sonra unutacaktı, hep böyle olmamış mıydı.. Fatih ne yaparsa yapsın, Feride her zaman onu affederdi.. Affetmek zorundaydı, çünkü kocası yüzünden ailesine bile karşı gelmişti.. Affetmekten başka bir çaresi yoktu.. Feride, lise son sınıfta tanıştığı Fatihe deliler gibi aşık olmuştu.. Daha önce hiç bir ilişkisi olmadığı için, tüm ilklerini sevdiği adam ile yaşamaktan alı koyamamıştı kendini.. En büyük hayali okuyup öğretmen olmaktı aslında.. Fakat Fatihin kıskançlığı ve korumacı yapısı üniversite sınavlarına girmesine engel oldu ve ani bir karar ile evlenmeye karar vermişti iki genç.. Genç kızın ayakları yere basmıyordu o aralar mutluluktan.. Gözlerine toz pembe bir perde indiğinden bir haberdi.. Feride emekçi babası ve cefakar anasının tüm ikazlarına rağmen, Fatihle nikah masasına oturdu.. Ailesi yoktu Fatihin.. Sadece bir iki arkadaşı katılabilmişti nikahlarına.. Ailesiyle görüşmediğini ve asla da görüşmeyeceğini söyleyip kestirip attığında, Feride de ısrarlarına bir son vermişti.. Kocası istemiyorsa, bir bildiği vardır diye düşünüyordu çünkü o zamanlar.. Fatih sanayide, bir işten diğerine iyi kötü evini geçindirmekteydi ilk zamanlar.. İlk beş ay güllük gülistanlık geçse de, Fatihin kumar alışkanlıklarına dadanması yüzünden ellerinde ne var ne yok kaybetmeye başlamışlardı.. Ellerinde olanlar da Feridenin girdiği bir lokantada çalışarak biriktirdiği bir iki kuruştan ibaretti.. Genç kız çok üzülüyor, ama Fatihede söz geçiremiyordu.. Artık bu evliliğin bir hata olduğu yavaş yavaş sızmaya başlamıştı zihnine.. Annesi ve babasına derdini anlatamıyordu, çünkü biz demiştik diyecek olmaları zoruna gidiyordu genç kadının.. Gerçi babası sık sık arayıp, " hayırsız kocan nerede " diyerek kızının halini öğrenmeye çalışıyordu ama.. Evde sesleri yükselmeye başlamıştı artık, ama görüyordu ki tek üzülen kendisinden başkası değildi.. Çünkü Fatih her akşam özürler diliyor, sabahına ise yeniden kazandığı üç beş kuruşu kumarda heba ediyordu.. Tüm bu zorlu günlerde, rahmine tutunan bir canın varlığını öğrenen Feride'nin umutları yeniden yeşermeye başladı.. Ama atladığı bir şey vardı, Fatih için bu bebek büyük bir sorumluluk ve daha çok masraf demek anlamına gelmekteydi.. Evladı olacağının büyülü atmosferini bile gözü görmez olmuştu.. Şimdi ise karısının yattığı odanın kapısıyla bakışırken, içinde tarif edemediği büyük bir sıkıntı vardı.. Kapının kolunu yavaşça çevirdi ve içeriye adım attı.. Hastane yatağında uzanmış karısının açık mavi gözleriyle kesişti gözleri.. Feride dolu dolu gözleriyle bakıyordu kocasının yüzüne.. Kucağında uyuyan pes pembe yanaklı kızını, biran önce tanıştırmak istiyordu babasıyla.. Kayınvalidesi Filiz hanım oturduğu sandalyeden ayaklandı ve çantasını koluna taktı.. " Ben kantinden bir şeyler alıp geleyim sana.. " dedikten sonra torununun başını öptü koklayarak.. Odadan çıkarken, hiç bakmadı bile damadının yüzüne.. Diğer sandalyede oturan Mestan beyin sert bakışlarından da anladığı gibi, Ferideden çok ailesi takmıştı gecikmiş olmasına.. Su gibiydi Feride.. Hatır bilir, saygılı ve görgülü bir genç hanımdı.. Çevresinde çokça sevildiği için, Fatih genelde herkesle samimi olmasına pek sıcak bakmazdı.. Kıskanç bir adam olduğunu asla kabul etmez, insanların Feridenin saflığından yararlanmaya çalıştıklarından dem vururdu habire.. Fatih tüm kötü yanlarını, hep iyilik düşünürmüş hep madur edilen kendisi olurmuş gibi aksettirirdi dışarıya.. Aslında işin özü bam başkaydı.. " Fatih, nerede kaldın.. " diye soran kadının sesi sitemliydi.. " Geldim, yavrum.. İş yerinden hemen çıkamadım.. Biliyorsun patron benden başka kimseye güvenemiyor.. " diyerek yeni bir yalan savurdu.. Kayınpederine aslında ne kadar şahane bir insan olduğunu duyurabilmek içindi bu.. Ama Feride gerçeği bildiği için, kocasının kendini övme çab

Ela Karadağlı, Kalander ve Feride Karadağlı'nın biricik kızlarıdır.. Feride kızını el bebek gül bebek büyütse de, Kalander sahip olduğu herşeyin tek varisi olarak ilan ettiği kızına her türlü eğitimi bizzat kendisi vermiştir.. Evinde annesiyle yemek yapmasını ne kadar iyi yapıyorsa, dışarıda babasıyla yarğı dağıtmayı da bir o kadar iyi yapıyordu.. Dışarıdan sakince işine gelip giden bir genç kadınmış gibi gözüksede, aslında geceleri şehrin altını üstüne getiren BELA lakaplı bir çete lideriydi.. Emrinde düzinelerce sadık adamı ve asıl kimliğini bilen sayılı güvendiği dostlarının haricinde, o masum güzelliğiyle dillere destan olmuş ve her köklü ailenin oğlunu evlendirmek istediği saygılı bir genç bayandı.. !! Tabii ürünün paketi açılınca, içinden ne çıkacaktı muammaydı.. Tıpkı süslü bir paket gibiydi Ela, içinden ne çıkacağı belli olmayan cinsinden..Kalbi babasının can dostu Barlas amcasının büyük oğlu, Metehana kaydığında daha ise küçücüktü.. Kendisi gibi babasının işlerini üstlenen ve Karadenizde adını duyanın ceket iliklediği bu genç adama, çocukluğundan beridir vurgun olan Ela kendisini kardeşi gibi gören Metehan'a aşkını haykıramadan dünyası başına yıkılır.. Metehan, başka bir kıza aşık olmuştur ve ailesiyle tanıştırıp niyetinin ciddiyetini herkese duyurmak için nişan yüzüğüyle taçlandırmıştır bu birlikteliği.. Kız kardeşi gibi gördüğü Ela ile tüm planlarını paylaşırken, nişanlısıyla kurduğu hayallerden bahsederek Elayı diri diri toprağa gömdüğünün farkında bile değildir.. Ela dışarıdan mutlulukla gülümsese de, içindeki o kan revan olmuş ruhunu göremeyen genç adam günden güne hırçınlaşan ve herkesten uzaklaşan Ela'nın tavırlarına anlam veremez.. Birbirlerinden öyle çok uzaklaşacaklardır ki, karşı karşıya gelecekleri tek yer aile ortamı olmayacaktır.. İkili arasında çıkan ve her gün dahada alevlenen bu savaş İstanbulun tüm sokaklarına sıçrayacaktır..

Dışarıdaki fırtınadan eski tahta pencereme vuran ağaç dalları, karanlığın içinden gelen kötü ruhlar gibi öyle bir ürpertiyordu ki bedenimi.. Yer yatağımın içinde dizlerimi kendime çekmiş ve çenemi dizlerimin üzerine dayamış bir halde, baş ucumdaki minik sehpamın üzerinde bitmeye yüz tutmuş mumumun cılız ışığını izliyordum..Sabah ezanının okunmasına yirmi dakika kadar kaldığını belirten saatimin sesinden başka ses yoktu odamda.. Birde fırtınanın uğultusu..Çıplak ayaklarım yavaştan üşemeye başlamıştı ve ben bir saat sonra tarlaya gidecek olmama rağmen bir gram uyku yüzü görmemiştim.."Dayanamıyorum" demişti Kadir.. 17 yaşımdan beri yüreğimin gizli sızısı, artık daha fazla ayrı kalmak istemiyordu benden..Biran önce benimle evlenmek istiyor ve anneme bu konuyu açmam içinde bana ısrarda bulunuyordu.. Babamı, abimi bile bile.. Sanki benim bu evde bir söz hakkım varmış gibi, onun için mücadele etmemi istiyordu..Korkuyordum..Hemde deli gibi korkuyordum.. Ama onada diyemiyordum, abimin bir tokadıyla dudağımın patladığı günleri.. Yada tarla işlerinden aldığım yevmiyenin eksikliğinden, babamdan yediğim azarları aşağılamaları..Seviyordum Kadiri..O benim karanlık dünyamın, renkli televizyonu gibiydi..Yemenimin altında saklamaya çalıştığım kızıl saçlarımı seven ve hayranlık duyan ilk kişiydi..Sonumuzun böylesine kötü biteceği, hiç aklımın ucundan bile geçmezdi..

21.08.2005 (Balıkesir'de bir kasaba)İki koluma girmiş jandarmalar eşliğinde adliyeye doğru yürürken, bahçeyi dolduran kalabalıktan halam olacak kadının çığlıkları yükseliyordu..Yüzümü kapatan kanlı saçlarım ardından bana doğru atılmak istediğini görebiliyordum, ama çevredeki askerler tarafından geri püskürtülüyordu."Katilll, katil köpek..Nasıl kıydın ha nasıl..Allah belanı versin senin, doğduğun güne lanet olsun.."Dudaklarım yanağıma doğru hareket ederken, yere eğdiğim başımı kadırdım ve yanlarından geçerken gözlerinin içine içine baktım..Çok sinirlenirdi bu dik dik bakmalarıma bilirim.."Tühh" diye yüzüme tükürdüğünde, arkasından kocası olacak herif, kollarını karnına sarmış geriye çekmeye çalışıyordu karısını.."Haram olsun sana yedirip içirdiklerimiz, ana baba katiliii..Nasılda bakıyor yüzüme yüzsüz, nasılda gülüyor görüyo musunuz.."Tüm kasaba olmasada, hatrı sayılır kısmı buradaydı biliyorum..Halâ gözümü kırpmadan karşımdaki insan müsfettesine bakarken, kolumdan çekiştiren jandarmalara rağmen zar zor durdurmuştum adımlarımı..Sesimin pürüzlü tınısını herkes duysun diye bağırmam gerekmişti ama duymaları şarttı..Herkesin duyması şarttı.."Bu yüzü unutma zehra hanımm.." dediğimde gözlerini kocaman açmış bana bakıyordu şimdi..Biliyordum, pısırık sessiz Gizem'den kimse böyle bir yakarış beklemiyordu..Ne babamın peşkeş çektiği kasaba halkı, nede bana yapılana göz yuman kan bağım olan akbabalar.."Bu yüzü yeniden gördüğün ilk anda nefesini kesicem senin..Senin ve kendini bilen tüm şerefsizlerin..Bu yüzü unutmayın, kaç yıl kaç asır geçerse geçsin geri dönücem..Hepiniz için dönücem.."Bahçedeki kalabalıktan bağırış çağırışlar yükselmeye başlamış ve halam olacak kadın kocasının çekiştirmeleriyle en arkalara doğru ilerletilmişti..Sürüklenerek içeriye doğru ilerletilirken, kapıdan koşarak giren küçük kız kardeşimi görmüş ama sesimi duyuramadan gözden kaybolmuştum..."Abla, ablacım bırakma beni..Çok korkuyorum abla.."______________Asi_Gece______________Hakimin sorduğu tüm sorulara tek tek cevap vermiş ve dört yıl boyunca babam tarafından istismara uğradığıma yeminler etmiştim..Acıyarak bakmıştı bana orta yaşlardaki hakim bey.."Şahitin var mı" dedi sonra.."Bak sağlık ocağının doktoru temizdir diye rapor vermiş.." diyede devam etti elindeki kağıdı sallarken..Sağ tarafımdaki muhtar Emin'e gitti gözlerim..Sağlık ocağı doktoru yiğeniydi..Beni muayene ederken bir iki "ahlamış vahlamış" sonrada yazdığı raporu imzalamıştı halbuki..Demek ki tertemiz mişimde, çocuk aklımla elimi boşu boşuna kana bulamışım görüyon mu..!!!Sonra sırasıyla şahitler alındı salona..Daha doğrusu karşı tarafın şahitleri..Halam ve çocuklarıda şahitlik yaptı sağolsunlar..Önüme gelene kuyruk salladığımdan tutunda, istismara uğramış olmamın sadece benim orospuluğumdan kaynaklandığına dair olan listeleri uzadıda uzadı.."Benim kardeşim yapmaz öyle bir kanı bozukluk, kesin bu orospu girmiştir koynuna..Kim bilir ne cilveler işveler yaptıda..." diye devam ederken sözlerine, hiç bir Allahın kuluda çıkıp 15 yaşındaki bir kız çocuğu nasıl öz babasını baştan çıkartacak be kadın demedi.."Kararı düşünüldü." dedi hakim ve tüm salon ayaklanmış, ağızından çıkacak olan fermanımı bekliyordu merakla..Kollarımdaki kelepçelere rağmen sıktığım yumruklarımı bir an olsun gevşetmiyor ve sanki etimdeki acı beni ayakta tutacakmış gibi parmaklarımı sıkmaya devam ediyordum..Ağlamıyacaktım..En son iki gün önce son damlalarımı akıtmıştım kirpiklerimden..Babam olacak şerefsiz ağızımı kapatmaya çalışırken değilde, kapının arkasında gizlice bizi izleyen annemi gördüğümde kayıp gitmişti ümitlerim..Dört yıl boyunca köşe buçak kaçmalarımın sebebini bile bile saf ayağına yatan kadına, bunca yıldır anne demiş olmak her aklıma geldiğinde midemi ayağa kaldırıyordu.."Anne ve babasını canice öldürmek suçundan, Gizem Yazıcı'nın 18 yaşına kadar İstanbul Maltepe Çocuk ve Gençlik Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda ve sonrasında Ümraniye T Tipi Kapalı Cezaevi İnfaz Kurumunda cezasının devamına.."Dişlerimi var gücümle sıkmakta fayda etmiyordu artık..Kulaklarım uğulduyor, hakimin kaleminin parmakları bilgisayarın üzerinde durmaksızın hareket ederken daha hakkımda ne kararlar veriliyor idrak edemiyordum..15 yaşındaydım ben daha.. 15 ..Hakimin söyleyecekleri bitmiş olacaktı ki, Jandarmalar eşliğinde mahkeme salonundan çıkartılmak için çekiştirilirken kaldırdım başımı ve hakim beyle göz göze geldim.. Dile getirmedim sözcüklerimi..Bedenimin ruhumun ırzına geçenler madurda, kendimi korudum diye "Suçlu ben miyim şimdi" demedim..Ama o anladı..Söyleyemediklerimide, yitirdiklerimide anladı..Başını yere eğip dosyalarını toplayacakmış gibi gözlerini kaçırdı benden..Bense, salondan çıkartılıp ekip arabasına bindirilirken bile, aynı şeyleri fısıldıyordum tekrar tekrar..

İki kıskanç abisi yetmezmiş gibi birde büyük abisinin evlerine çöreklenen arkadaşıyla uğraşmak zorunda kalan, Neslihan'ın hayatını okumaya hazır mısınız...?Aile ve arkadaş ortamınız, eminim bu kadar renkli olmamıştı...

Karşımdaki kapıya yaşlı gözlerimle bakarken, herşeyin yalan olması için dua ediyordum..."Allah'ım ne olur yalan olsun, ne olur.."Gösterişli evin gösterişli kapısının zilene giden elim titrerken, içeride yankılanan zil sesini duyabiliyordum...Açılmayan kapıya tekrar elimi uzatmıştım ki, sert bir şekilde açılmasıyla bulunduğum yerde kalakalmıştım...Karşımda iki gecedir eve uğramayan adam vardı...Kocam...Üzerinde ise iki gece önce evden çıkarken giydiği takım elbisesi...Gömleğinin düğmeleri açık ve saçları dağınık bir şekilde karşımda duruyordu...Tutmaya çalıştığım göz yaşlarım, içeriden seslenen kadının sesini duyunca yanaklarımdaki yerini almıştı..."Burak kim gelmiş..."Hala bir heykel gibi karşımda dikilmiş bana bakan adam şaşkınlığını üzerinden atıp ismimi söyleyerek, yanıma gelmek için bir adım atmıştı ki elimi kaldırarak durmasını sağlamıştım..."Sakın..." dedim zar zor çıkan sesimle...O ara içeriden çıkan kadın Burağın yanındaki yerini alınca, ikisinede iğrenerek baktım...Onunda yüzünde şaşkın bir ifade vardı...Burağın üzeri ne kadar darma dağınıksa, yanındaki kadınında üzeri o kadar düzenli ve iş için giyildiği belli olan bir kıyafet vardı..."Güneş'im.." dediğinde hızla bana doğru atılmıştı ki, nasıl attığımı bilmediğim bir çığlık çıktı ağzımdan..."YAKLAŞMAAA...Sakın bana yaklaşma...Sen, sen bizi bitirdin..."Başını inamazcasına sağa sola sallarken, daha fazla bu görüntüye dayanamıyacağım için arkamı döndüm ve titreyen bacaklarımı hareket ettirmeye çalışmıştım...Bahçe kapısından çıkmak üzereyken, kolumdan çekilmemle durmak zorunda kalmıştım..."Güzelim dinle beni, göründüğü gibi..." diyerek konuşmaya çalışmıştı ama yüzüne indirdiğim tokat yankılanmıştı resmen açık havada...Avuç içim acıdan sızlarken, kalbimin acısı yanında hiç kalıyordu..."Senin yanında bulduğum huzur, gökyüzünün maviliğinde bile yoktu biliyor musun...Ama sen benim huzurumu, mutluluğumu yerle bir ettin Burak..."Onun bendeki en güzel simgelerinden biri olan yüzügümü yavaşça parmağımdan çıkardım ve göz yaşlarım için ayaklarının dibine attım...Dizleri üzerine çöktüğünde, daha fazla burada duramıyacağımı anlayarak son sözümü söyleyip göz yaşları içinde orayı terkettim..."BİTTİ..."Biz diye bir şey yoktu artık...Biz bitmiştik...

Mahir sevdiği kadın için mafya ailesini ve ailesinin getirdiği tüm imkanları elinin tersiyle itmiş bir adamdır..Tek hayali doğacak bebeği ve karısı Azra ile birlikte sımsıcak yuvalarında mutlu ve huzurlu yaşayabilmekti.. Ama peşini bırakmayan geçmişinin, hayatlarını kasırgaya sürükleyeceğini nereden bilebilirdi ki..

Beni olduğum gibi sevebilir misin..? Sana baktıgım gibi bakabilir misin gözlerime ..? Karanlığıma ışık olmanı istemiyorum.. Sol tarafımdaki nasıl sen isen.. Seninde sol tarafin ben olayım istiyorum.. Bir mafyanın başına gelen, en güzel belaydı Güneş...Ve hiç bir karanlık, Burağın'ki kadar kör etmemişti Çakır'ın gözlerini...

Ağzımdaki sigaranın ucuna, külünün yere düşmesi için parmağımla vurup tekrar dudaklarım arasına yerleştirdim...İçime çektiğim yoğun dumanın burnumdan çıkmasına izin verirken, aynı zamanda çevreyi gözetlemeye devam ediyordum...Üzerimdeki siyah kapşonlu ceketin şapkasını biraz daha aşağıya çekerek, yüzümü biraz daha gizlemiştim...Herşeyin telafisi olabilirdi...Ama yakalanmanın ve kimliğini ele verecek hatalar yapmanın telafisi yoktu...Ben Karya Kurtoğlu...Nazım Kurtoğlu'nun göz bebeği ve tek kızı...Kaan Kurtoğlu'nun ise biricik kız kardeşiyim...Okumak için geldiğim New Yorkta'ki 2.senemin ortalarında, arkadaş ortamıyla katıldığım grubun aslında sıradan bir arkadaş grubu olmadığını anlamamsa çok uzun sürmedi...Şimdiyse okulumun bitmesine 1 yıl kalmıştı ve ben aileme burdan ayrılamıyacağımı nasıl söylüyecektim bilmiyordum...Tek bildiğim eğer üyesi olduğum çeteden haberdar olurlarsa, hiç iyi şeyler olmuyacağıydı...Kulağımdaki kulaktan ismimi telaffuz eden sesle kendime gelmiştim..."Başlıyoruz Karya.Dikkatli olun..." Bu ses Alex'e aitti...Bir türlü Türkiye'ye dönmeme izin vermeyen ve çetenin başındaki tek adama...İşte başlıyorduk...Karşımdaki ultra lüx eve girip bu ülkede tanınan bir senatör olan ev sahibinin, yatak odasındaki kasayı boşaltıp geri dönücektik...Bizim için bu çocuk oyuncağıydı...Tabii kim tahmin edebilirdi ki, eve döndüğümüzde hiç birşeyin eskisi gibi olmuyacağını..

Herkese kök söktüren, fakat bir tek annesine karşı gelemeyen bir kız....MELEK... İşinden başka birşey düşünemezken, Melek'le yolları kesişen bir adam...KEREM... Mahalle baskısı ile zoraki başlayan, fakat delicesine bir tutkuya dönüşen bir aşk hikayesi.. Bakalım iki inatçı keçiden hangisi galip gelecek..