วัชรมัยเคยทิ้งไผท ทิ้งลูก แล้ววันนี้กลับมาร้องขอความเป็นแม่อีกครั้ง ไผทจะไม่มีวันให้อภัย! ++++++++++++++++++++++++++ “ฉันไม่รังเกียจหรอกนะ ถ้าเธอจะเคยนอนกับผู้ชายคนอื่น แต่ต้องไม่ใช่ตอนอยู่กับฉัน” ขายาว ๆ ย่างสุขุมเข้ามา หญิงสาวทำตัวลีบเล็ก กระทั่งหลังติดแนบหัวเตียง “ฉันไม่ใช้ผู้หญิงร่วมกับใคร!” “พี่ป้อ...” เอ่ยยังไม่ทันจบ ริมฝีปากซีดก็ถูกประกบด้วยอวัยวะชนิดเดี๋ยวกัน “อื้อ...” ไร้ซึ่งความอ่อนหวาน มีแต่การบังคับดุดัน ไผทดูดดึงริมฝีปากบางจนฮ้อเลือด “เห็นเธอป่วย ว่าจะใจดีให้พักเสียหน่อย แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ถอดเสื้อผ้าออก ฉันจะเช็คของ!” เมื่อจุมพิตอย่างไม่เต็มใจจบลง เสียงทุ้มต่ำดังแหวกเสียงหรีดเรไรข้างนอก ลมเย็นจากเครื่องปรับอากาศหนาวเหน็บชวนขนลุก ไผทแสยะยิ้มร้ายกาจให้คนบนเตียง “ทำสิ ไม่งั้นก็ไสหัวไปออกจากบ้านฉัน ออกไปจากชีวิตลูก” วัชรมัยกลืนทุกความรู้สึกกลับไปในอก มือสั่นถอดเสื้อผ้าออก “จะได้อยู่กับลูก...จะได้อยู่กับปราบ” เสียงในสมองดังก้องสะกดจิตตนเอง เพื่อได้อยู่กับลูก ต่อให้ต้องลงนรกขุมไหนเธอก็จะทน! +++++++++++++++++++++++++++++

ชนิษฐารักคณิศร แต่เขารักอีกคน อ้อมกอดเขามีให้เธอ แต่ในใจเขาคิดถึงใคร ทำดีสักเท่าไร สุดท้ายคณิสรมองชนิษฐาเป็นเพียงเครื่องมือผลิตลูก การแต่งงานอันหลอกลวงต้องจบลง ถึงเวลาแล้ว ที่เธอจะหย่า! +++++++++++++++++++++++++++++ ชนิษฐาช็อกกับภาพตรงหน้า “ผู้หญิงคนนั้นก็เป็นได้คนผลิตลูก แม่วัวยังไงล่ะคะดิน แต่สำหรับหวาย หวายคือนางในดวงใจของดิน อ้า อะ อะ อะ...” คงจะเป็นสามีของชนิษฐาด้วยที่เด้งเอวตอบกลับการกระทำของสุธาวี เคล้ง... ข้าวของในมือของชนิษฐาร่วงหล่น คณิศรยกหัวขึ้นมาด้วยความตกใจ สายตาของเขาสบต้องสายตากับชนิษฐา ที่ในเวลานี้น้ำตาที่ไหลลงมากลบม่านตา ยืนปากคอสั่น สิ่งที่เกิดขึ้นในหัวของชนิษฐาในตอนนี้ คือหนีไปให้ไกลแสนไกล เธอวิ่งออกจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว ตรงไปที่รถของเธอ แล้วขับออกไป คณิศรผลักตัวของสุธาวี “ออกไป พอได้แล้วหวาย หยุดเถอะ คุณกำลังทำให้ชีวิตผมพัง” “หวายทำพังเหรอคะ พังเหรอคะ ดิน... เราสองคนกำลังมีความสุขด้วยกันต่างหาก ดินยอมรับความจริงเถอะค่ะว่าคุณน่ะขาดหวายไม่ได้” ++++++++++++++++++++++++++++++ ติ๊ง... ติ๊ง... มีข้อความเข้า และทุกวันนี้จะเป็นข้อความจากสินเป็นส่วนใหญ่ คณิศรหยิบมือถือขึ้นมา เมื่อเปิดเข้าไปดู รูปที่บาดตาบาดใจ บาดหัวใจ ผู้ชายคนนั้นเปิดประตูให้กับชนิษฐา เธอหันมายิ้มให้เขา และขึ้นไปนั่ง คณิศรถึงกับทิ้งมือถือ และหลับตาลงทันที เขาเศร้าหม่นในหัวใจมาก ‘ทำไมเป็นแบบนี้ มันจะลงเอยแบบนี้ไม่ได้’ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เรื่องของคุณพอลหนุ่มอวบราศีพิจิก ผู้อกหักจากพี่สาวของควันจนเตี่ยต้องส่งไปเลียแผลใจที่ต่างประเทศ กลับมาอีกทีก็เป็นหนุ่มหล่อสมาร์ท แต่ในใจแค้นพี่สาวควันจัด ทว่าโชคชะตาจับพลัดจับผลูให้ต้องมาเป็นคู่บ่าวสาวกัน เหตุการณ์จะเป็นเช่นไร มาอ่านกันนะคะ

ในหัวบุษบามีเพลงหนึ่งดังขึ้นมาในทันใดเมื่อพบเขา เทียนจุดเวียนพระพุทธา ตัวข้าบุษบาขออธิษฐาน เทียนที่เวียนนมัสการ บันดาลให้ หทัยสมปรารถนา ดลจิตอิเหนา ให้เขามารักข้า ขอองค์พระปฏิมาเมตตาช่วยคิดอุ้มชู ขอเทียนที่เวียนวนดลฤทัยสิงสู่ ให้องค์ระเด่นเอ็นดูอย่าได้รู้คลายคลอน อ้า องค์พระพุท-ธา ตัวข้า บุษบาขอกราบวิงวอน ข้าสวดมนต์ขอพระพรวิงวอนให้ หทัยระเด่นปรานี รักอย่าเคลือบแฝง ดังแสงเทียนริบหรี่ ขอองค์ระเด่นมนตรี โปรดมีจิตนึกเมตตา ขอเทียนที่เสี่ยงทาย ดลให้คนรักข้า รักเพียงแต่บุษบา ดั่งข้านี้ตั้งใจ นอกจากชื่อจะเหมือนนางในวรรณคดีแล้ว บุษบายังเจอกับอิเหนา เอ้ย! นายระเด่นมนตรี แล้วชีวิตแม่ครัวในไร่อันควรจะสงบสุขของเธอจะเป็นอย่างไรละเนี่ย

สรวิชญ์กล่าวหาน้องชายปุณิกา ว่าพาน้องสาวเขาหนี จะแปลกอะไรถ้าเขาจะฉุุดเธอมา ตาต่อตาฟันต่อฟัน! สรวิชญ์ทำร้ายกระหน่ำเธอทั้งจิตใจและวาจา ******************************************* โดยที่ผลของมันจะผูกพันเธอและเขาไว้ด้วยกันตลอดชีวิต!

++++++++++++++++++++++++++++++++ เรื่องของเทวัญเจ้าของอู่หนุ่มผู้ดิบเถื่อน กับขวัญรักผู้จำใจมาเป็นเมียของเขา จากการซื้อมาเพื่อเงิน เพื่อบำบัดความใคร่ เรื่องระหว่างเธอกับเขาจะกลายเป็นรักแท้หรือไม่ ต้องลองอ่านกันค่ะ +++++++++++++++++++++ ขวัญรักเม้มปาก สะกดกลั้นน้ำตา ...บอกตัวเองว่าอย่าร้องไห้ เธอตัดสินใจไปแล้ว แม้จะถูกเขาเหยียบย่ำ ดูถูกดูแคลนว่าเป็นผู้หญิงขายตัวขนาดไหนก็จะทนเพื่อครอบครัว ผู้ชายที่เธอเห็นเขาตัวโต สวมเสื้อยืดสีดำพอดีตัว อวดความกว้างของไหล่บึกบึน คิ้วยาวดำพาดเฉียง ดวงตาดำลึก จมูกโด่ง แนวกรามแข็งแกร่ง ปากสีเข้ม เขาคือคนที่ขวัญรักเจอหน้าห้องน้ำนั่นเอง แต่ทว่าก็ไม่อาจหยุดอาการประหม่าจนตัวสั่นของเธอลงได้ “ชื่ออะไร...” หนุ่มเสื้อยืดดำถาม แต่ฟังแล้วดุเหลือเกินในความคิดของเธอ “ขะ...ขวัญรักค่ะ” เธอรู้สึกเหมือนกลับเป็นเด็กอายุสามขวบ ยามที่ไปโรงเรียนอนุบาลวันแรก และต้องแนะนำตัวต่อหน้าเพื่อนทุกคน “มีชื่อเล่นไหม” เทวัญมองเธอตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า อยากรู้...ผมที่ถักเปียของเธอหากคลายออกจะยาวขนาดไหน อยากสัมผัส...จะนุ่มละมุนมือหรือเปล่าหนอ “กะ...กวางค่ะ” เรียวคิ้วดำขมวดไปครู่ ก่อนคลายออก นึกชมว่าพ่อแม่ตั้งชื่อสมตัว ท่าทางเธอเหมือนลูกกวางจริง ๆ นั่นแหละ และเขาก็เป็นเสือหิวที่ไม่ยอมปล่อยเหยื่อเนื้อหวานไปง่าย ๆ “ต้องทดลองของสักหน่อยแล้ว ขอยืมห้องหน่อยมึง” เทวัญแค่บอกเล่า ไม่สนใจว่าเจ้าของจะอนุญาตหรือไม่ อย่างไรเสียคืนนี้เขาต้องได้เล่นสนุกกับของราคาแพงที่ซื้อมา “เดี๋ยวก่อนค่ะ ยื่นหมูยื่นแมว ขอเงินก่อน รับโอนนะคะ” ++++++++++++++++++++++++++++++++

เจ้าบ่าวหลุดจองเป็นเรื่องของคุณกระทิงกับหมี่ที่ต้องตกกระไดพลอยโจนเป็นคู่บ่าวสาวกัน เหตุผลก็เพราะเงินตัวเดียว มาตามอ่านกันค่ะ ว่าการแต่งงานปลอมๆ จะนำรักแท้มาสู่ทั้งสองหรือไม่ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ มัญชุพรเลือกชุดไทยศิวาลัยสีงาช้าง ต่อมาคือชุดเจ้าสาว เว็ดดิ้งแพลนเนอร์แนะนำชุดแบบเรียบหรู ทิ้งชายหางปลานิด ๆ ไม่ฟูฟ่องมาก หญิงสาวใส่แล้วอึดอัดที่อกนิดหน่อย คิดว่าน่าจะพอดีกับอกน้องสาว “ลองเดินดูนะคะ” เธอถูกจูงมาจนถึงห้องโถง พงศพัศในชุดสูทยืนอยู่ตรงนั้น แม้เสื้อผ้าเรียบโก้ แต่ไม่อาจกลบความดุดันของเขาลงได้ มัญชุพรเห็นแล้วคิดว่าเขาเป็นเจ้าบ่าวที่ ‘แนว’ ใช้ได้ “มีชุดที่โชว์อกน้อยกว่านี้ไหม เห็นนมเจ้าสาวตั้งขนาดนี้ เดี๋ยวฉันใจแตก ไม่ได้เข้าหอกันพอดี” พงศพัศมีความสามารถพิเศษเรื่องปากเสียหรืออย่างไร เขาว่าจนทำหน้ามัญชุพรซับสีเลือด “เดี๋ยวแก้ตรงอกให้นะคะ” “เอาแบบคลุมยาวถึงคอหอยไปเลย” เขาเพิ่งรู้สึกสนุกก็ตอนนี้ เมื่อเห็นเธอตอบโต้อะไรไม่ได้ หนุ่มชาวไร่ค่อยอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย “ฉันเอาแบบนี้แหละค่ะ” ชักเข้าใจความรู้สึกอยากหนีของพรสรวงแล้ว นายตัวโตคนนี้ไม่เหมาะกับการเป็นเจ้าบ่าวใครเลย นอกจากหน้าดุแล้วยังไร้มารยาท “เปลี่ยนซะ ฉันไม่ชอบ” พงศพัศเห็นเธอเงียบหงิม ไม่คิดว่าจะแผลงฤทธิ์ได้ “เอาตัวนี้เลยค่ะ” “น้องสาวเธอเป็นคนใส่ในงานแต่งนะ ไม่ใช่เธอ เจ้าบ่าวอย่างฉันต้องออกความเห็นได้สิ” มัญชุพรสบตาคมดุ “มุกให้สิทธิ์ขาดฉันเลือกแทนแล้ว ชุดไหนที่ฉันชอบ น้องก็ต้องชอบด้วย ถ้าคุณไม่ชอบก็อย่ามองสิคะ” +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

คืนนี้สโรชาฝันสนุก ... ฝันว่าได้ผจญภัย ฝ่าดงกระสุน กลิ่นลูกปืน และเลือดแดงฉาน เธออยู่ในอ้อมกอดของจอห์นี่ เดปป์พระเอกภาพยนตร์เซอร์สุดหล่อ อกเขาอุ่น ... แต่ผิวกายที่ได้สัมผัสร้อนยิ่งกว่า “เราต้องจากกันแค่นี้ละครับคนสวย” สโรชายังไม่อยากไปไหนเลย มือยังหวังลูบไล้รอยสักที่ต้นคอ หน้าเสี้ยมตอบเวลาหอมจะเจอแนวกรามแกร่ง หรือเนื้อแน่นหนอ “ผมดีใจที่ได้อยู่กับคุณ” “อย่าเพิ่งไปค่ะ” เธอวอน แขนกลมกลึงโอบกระชับรอบคอ “อยู่ต่อได้ไหมคะ” นานๆ ทีจะจอฝันถูกใจสโรชาจึงอยากต่อเวลาแห่งความสุข “ผมก็อยู่ตรงนี้ไม่ได้ไปไหนนี่ ... ทั้งคืนเลย” เสียงจอห์นี่ เดปป์ เปลี่ยนไป ไม่แหบเสน่ห์แบบหนุ่มสิงห์อมควัน ทว่าทุ้มลึก ... และใกล้เพียงกระซิบบนศีรษะ “ตื่นได้แล้วคนขี้เซา ผมรักษาสัญญาว่าจะไม่มีอะไรกับคุณ แต่ไม่ได้อนุญาตให้ลวนลามผมนะ” สโรชาเงยหน้าหยีตาให้พ้นจากความง่วงงุน ใบหน้ากระจ่างใสของเพื่อนร่วมเตียงอยู่เหนือศีรษะ “เอ้ย!” เธอทะลึ่งพรวดลุกมายืนข้างเตียง สำรวจความเรียบร้อย ... เสื้อผ้ายังอยู่ครบ ไม่มีอะไรขาดหรือแหว่งวิ่น “ผมชอบที่คุณละเมอมากอดนะ แต่เช้าแล้ว ผมต้องกินยา ไปหาอะไรกินกันเถอะ”

อุ้มรักมาทวงใจเป็นเรื่องของเกล้ากับคุณอิธ เจ้าของไร่ที่ต้องตกอยู่ในสถานะโสด แล้วเธอจำต้องเป็นคู่หมายใหม่ ตามคำสั่งของคุณย่า เขาไม่ชอบเธอ แต่ไม่ชอบอีท่าไหนก็ไม่รู้ จึงได้ฝากชีวิตน้อย ๆ ไว้ในครรภ์ แต่เมื่อเจ้าของหัวใจคนเดิมกลับมา เกล้ากับคุณอิธจะทำเช่นไร ++++++++++++++++++++ เมื่อพระเจ้าสร้างผู้หญิงและผู้ชายให้มาคู่กัน เพื่อให้เผ่าพันธุ์มนุษย์นั้นยังคงอยู่ แต่ใครจะรู้ว่ามีหลายครั้ง ผู้หญิงคนหนึ่งอาจจะท้องโดยที่เธอต้องอุ้มท้องอยู่ตามลำพัง แต่เพราะเหตุใดนั้น ต้องลองอ่านกัน ++++++++++++++++++ ขอให้อ่านสนุก เฌอเลียร์

เมลานีชอกช้ำจากอดีตสามีที่นอกใจจนตายกับชู้รัก เหลือไร่ดาราจักรเป็นสินสมรส เธอจึงมาเพื่อขายไร่ แต่ต้องเผชิญหน้ากับนายเปลวหัวหน้าคนงาน ที่ต้องการรักษาไว้ เมื่อโอกาสมาถึงทำให้ต้องจับพลัดจับผลู ได้เสียเป็นผัวเมีย เขาจึงต้องรักษาทั้งไร่และเธอ เพื่อจะได้ให้เมลานีเป็น...เมียนายเปลว ตลอดไป

อ้อมแขนซาตานซึ่งกลายเป็น... รักนิรันดร์ +++++++++++++++++ ปัทมนต์เห็นมือขาวของมนุษย์วางอยู่บนพนักพิง ภาพบนจอเคลื่อนไหวไปมา แต่คนที่นั่งอยู่กลับไม่ไหวติง “สวัสดีค่ะ” เธอส่งเสียงทักไปก่อน แต่พอนึกได้ถึงรายละเอียดว่าเด็กที่ต้องดูแลโตมาจากเมืองนอก พูดภาษาไทยไม่ได้คำทักทายจึงต้องเปลี่ยนไป “Good afternoon” ร่างนั้นไหวติงเล็กน้อย เธอได้ยินเสียงเสื้อผ้าเสียดสีกันดังสวบสาบ “My name is Pattamon, I will be your baby sister ,you can call my nickname Pang. Nice to meet you.” พลันคนบนโซฟาก็ลุกขึ้น พรวดพราดมาที่เธอ ตรงหน้าเธอนั้นเป็นชายผอมสูง ผมยาวระต้นคอ หนวดเครารุงรัง “แป๋ง” มือใหญ่จับแขนเธอแน่นราวกับคีมเหล็ก มือที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดโปน ใบหน้านั้นโน้มมาใกล้เธอ ดวงตาคมกล้านี้เธอคุ้นเคย “แป๋ง” เสียงเรียกชื่อเธอซ้ำอีกครั้ง นี่มันเสียงของ...รุทระ ปัทมนต์ตกใจผลักเขาเต็มแรงสะบัดมือใหญ่นั้นออก ร่างบางวิ่งออกไปนอกห้องจนชนกับใครคนหนึ่ง “แป๋ง” เสียงนั้นยังตามมาหลอกหลอน คนชุดดำที่ชนกับเธอรีบปิดประตูห้องนั้นโดยพลัน เสียงคนข้างในห้องพยายามบิดลูกบิดเปิดประตูและเคาะห้องดังลั่น “เห็นแล้วใช่ไหมคะ” เสียงหวานใสของผู้หญิง ทำให้ปัทมนต์แหงนหน้ามองคนที่เธอชน หญิงชุดดำจับแขนเธอไว้ เธอจำได้ผู้หญิงคนนี้ หมอที่เคยมาดูอาการป่วยตอนที่เธออยู่กับรุทระ “นี่มันอะไรกันคะเนี่ย” ปัทมนต์ละล่ำละลักถามตกใจกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อสักครู่ “เมื่อกี้นี้...” “ค่ะ เรามีเรื่องที่ต้องคุยกัน ชนิดที่เรียกว่าถ้าเป็นภาษาอังกฤษฉันคงต้องถามคุณว่า Can you keep a secret ?” ++++++++++++++++++++++++ ขอให้อ่านสนุก เฌอเลียร์

เวรุณีผู้สูญเสียน้องชาย ธรณ์ผู้สูญเสียน้องสาวเพราะน้องชายเธอ คนอื่นอาจมีน้ำตา ... แต่กับเขาความสูญเสียคือไฟแค้น ++++++++++++++++++++++++ “คุณแย่ใส่ผมก่อน พูดว่าน้องสาวผมตาย น้องชายคุณตายก็เจ๊ากันไป ว่าผมเป็นเกย์ แล้วยังลามปามถึงแม่ผมอีก” สายตาส่งมาโกรธเกรี้ยวราวกับจะเผาให้เป็นจุณ “เออ...ก็ได้ ฉันขอโทษ” เธอพยายามแก้สถานการณ์คับขัน อยู่ในห้องปิดตายกับเขาสองต่อสอง เกิดพี่ชายธิณาบ้าที่น้องคนเดียวตายไป จับเธอโยนจากหน้าต่างล่ะ นี่ชั้นยี่สิบกว่าๆ นะ “ตอแหล ไม่ได้มีความจริงใจเลย” แรงนิ้วมือจิกท้ายทอยเธอแรงยิ่งขึ้น จนน่ากลัวหนังหัวจะหลุดตามออกมาเป็นแผ่นๆ “น้องชายคุณทำผมหมดสิ้นทุกอย่าง น้องสาวคนเดียว ทายาทตระกูลผมหมดแล้ว” ธรณ์พึมพำกับเธอราวคนบ้า “แล้วจะให้ฉันทำยังไง บ้านฉันก็หมดตระกูลแล้วเหมือนกัน จะให้ฉันรับผิดชอบมีลูกให้เลยไหมล่ะ” คำประชดทำเอาอีกฝ่ายสะดุดกึก มองพินิจเธอด้วยแววตาคาดไม่ถึง “อย่าพูดอะไรบ้าๆ น่ะ คุณไม่ใช่สเปคผม” เสียงเยาะเจือดูถูก เวรุณีหน้าร้อน “คุณก็ไม่ใช่สเปคฉันเหมือนกัน!” +++++++++++++++

เนตราที่ตื่นมาพร้อมกับความจำแค่สมัยมหาวิทยาลัย คนที่อยู่ข้างเธอคือชวินทร์ เขาบอกความจริงที่น่าตกใจว่าทั้งสองเป็นแฟนกัน แถมพาตัวตัวเองกระแซะเข้ามาใกล้ ท่ามกลางความสับสนและงงของเธอ ก็เขาน่ะเพลย์บอยตัวพ่อ ส่วนเธอเป็นผู้หญิงระดับกลางๆ ไหงมาคบกันได้ล่ะ

ความผิดพลาดในวัยรุ่น ส่งผลเป็นตัวตนในปัจจุบัน เขามาเรียกร้องสิทธิ์ที่ควรจะได้เธอเคยให้สิทธิ์นั้นไปแล้ว แต่เขานั่นแหละทำลายลงกับมือ ตอนนี้จะมาเรียกร้อง เธอไม่ยอมหรอก! +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เพื่อนรวบรวมเหล้าราคาแพงที่เหลือเพื่อเอาไปดื่มต่อในร้านถัดไป กุมุทยังนั่งนิ่งบนเก้าอี้ กัณหาคุยเบาๆ กับปัทม์ “ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม” ปัทม์ยุติบทสนทนา เลี่ยงออกไป กัณหาหันมาทางเขา สายตาไม่ยินดียินร้าย “เรื่องก่อนปิดเทอม ตอนนั้น...” เขารู้สึกผิดมาตลอด ที่ขี้ขลาด ไม่กล้าเผชิญหน้ากับเธอ เป็นสิ่งค้างคาอยู่ในใจ “ไม่เป็นไร” รอยยิ้มทำให้กุมุทเจ็บแปลบ “เรื่องมันผ่านไปแล้ว ฉันไม่ถือหรอก” ทำไมล่ะ กุมุทถามในใจ เธอน่าจะร้องไห้ ต่อว่า ประจานถึงความแย่ของเขา ในสิ่งที่ทำ ถ้าเป็นเช่นนั้นคงดีกว่า รู้สึกผิดน้อยลง และไม่ทรมานเวลาเห็นเธอเช่นนี้ “แม่ฮะ” เสียงทุ้มๆ ดังแว่วพร้อมประตูห้องจัดเลี้ยงเปิดออก “ผมมารับฮะแม่” กัณหาหน้าซีดลงอย่างเห็นได้ชัด กุมุทหันไปตามเสียง ราวกับกำลังส่องกระจกเงาอยู่ คนตรงหน้านั้นมีใบหน้าพิมพ์เดียวกับเขาไม่ผิดเพี้ยน เพียงเด็กกว่า ส่วนสูงเตี้ยกว่าเล็กน้อย …ไม่สวมแว่น ++++++++++++++++++ ขอให้อ่านสนุก เฌอเลียร์

เผลอ One night stand กับคนที่ไม่ใช่ เธอจึงลาออก หลบมาเปิดร้านกาแฟเลียแผลใจ ลูกคนเดียวเธอเลี้ยงได้ แล้วไหงคนที่ไม่ใช่ ยังกลับมาเสนอหน้า ขอเป็นพ่อของลูกอีกล่ะ ++++++++++++++++++++++++ วนิษศากลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ มือกระชับถุงของที่ถือมาแน่น “ท้องทำไมไม่บอกผมหือ... หนูแหวน” เสียงทุ้มต่ำไม่ต่างกับคำราม เขายืนย้อนแสง ยิ่งทำให้เงาร่างใหญ่โตดูทะมึน กลบตัวเธอแทบมิด “ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณนี่” ว่าที่คุณแม่ตอบใจดีสู้เสือ ขณะอีกฝ่ายท่าทางเหมือนเตรียมกระโจนพร้อมเข้างับเหยื่อเนื้อหวานอย่างเธอเสียเหลือเกิน “ทำไมจะไม่เกี่ยวก็ในท้องคุณเป็นลูกผม” วนิษศาฟังแล้วอยากหัวเราะ “เชื่อได้ยังไงว่าเป็นลูกคุณ” หญิงสาวเชิดหน้าขึ้น จ้องตาเขาแบบไม่ยอมแพ้ “เชยเป็นป้าอย่างคุณน่ะนะหนูแหวน ทำงานให้พี่ผมงกๆ จะมีเวลาไปหาแฟนที่ไหน” ได้ฟังถึงกับมือสั่น ยอมรับ...วนิษศาแต่งตัวเป็นป้า แต่ไม่ต้องย้ำขนาดนี้ก็ได้ ++++++++++++++++++++++++