รังสิมันต์หยิ่งเกินกว่าจะรักใคร แต่ทว่าหลานนอกไส้! มันร้ายจนอยากจะปราบพยศ จากที่เคยลั่นวาจาไว้ว่าจะไม่ยอมเป็นสมภารกินไก่วัดเด็ดขาดแต่ตอนนี้ขอฝ่ากฎเหล็กกลืนน้ำลายตัวเองดูสักครั้ง *🌻 * ถ้ามันผู้ใดจะเข้ามาทำลายครอบครัวของหลานชายเขา...มันผู้นั้นก็อย่าได้หวังว่าจะทำสำเร็จเพราะเขานี่แหละจะเป็นเทพผู้พิทักษ์และปกป้องครอบครัวของหลานชายจากผู้ไม่ประสงค์ดี ส่วนไอ้คนร่านนน! ที่จะเข้ามาก่อกวนให้ขาเตียงหลานสั่นคลอน เขาจะปราบพยศมันเอง!! โดยเฉพาะเด็กที่ชื่อ เวย์ ไอ้หลานนอกไส้! ที่เขาไม่ชอบหน้าแบบไร้เหตุผล!!

เธอก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เคยสนใจ แต่ก็ยังดึงดันอยากจะอยู่ใกล้ ต่อให้เธอเป็นเมียแต่งเขาก็คงไม่มีวันเปลี่ยนใจ เพราะเหตุนี้เธอจึงตัดสินใจจากไปในคืนแต่งงาน "จากนี้ไปเราไม่มีอะไรติดค้างกันอีก" 🥀 ***🌻*** เธอจำเป็นต้องแต่งงานกับผู้ชายนิสัยเสีย ปากร้ายเอาแต่ใจตัวเอง ทั้งยังทำเย็นชาราวกับเธอเป็นเพียงขยะภายในบ้าน เพราะคำร้องขอสุดท้ายของผู้มีพระคุณที่ชุบเลี้ยงเธอมา ในวันแต่งงานเธอกลายเป็นเจ้าสาวที่ถูกเมินเมื่อเขาทิ้งเธอไปหาคนรักโดยไม่สนใจเจ้าสาวอย่างเธอเลยสักนิด แต่เธอก็กล้ำกลืนอดทนเพราะคำว่ารัก ถึงแม้เขาไม่เคยรักเธอเลยก็ตาม สุดท้ายความอดทนและความพยายามก็สิ้นสุดลงเมื่อทุกอย่างมันถึงทางตัน มันก็ควรจะจบลงซะที!! ความดีที่เขาไม่ต้องการกลายเป็นความรำคาญและเป็นส่วนเกินในชีวิต สามีที่ไม่เคยใส่ใจความรู้สึกหรือแม้แต่จะชายตามองเธอเลยสักครั้ง ยิ่งทำให้เธอชอกช้ำขึ้นทุกๆวัน เพราะงั้นเธอจึงพิพากษาตัวเองยอมทิ้งทุกอย่างแม้แต่คำมั่นสัญญา แล้วเดินจากไปเงียบๆโดยไม่เรียกร้องอะไรจากเขา เพื่อให้เขาได้มีความสุขกับคนที่รัก จนเวลาผ่านไป คนทั้งคู่ได้โคจรมาพบกันอีกครั้ง และในการเจอกันครั้งนี้เขากลับมาทวงสิทธิ์ความเป็นสามีและแสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของเธอ อย่างที่เขาควรจะทำไปตั้งแต่เมื่อสามปีก่อน "ก็แค่อดีตสามี ไม่จำเป็นต้องทักทายกันก็ได้นี่คะ" "ทิ้งผัวไปสามปีปากเก่งขึ้นเยอะ" "ขอโทษนะคะคุณคงเข้าใจอะไรผิด ฉันจำได้ว่าเซ็นต์ใบหย่าทิ้งไว้ให้คุณแล้ว" "ไม่มีการหย่าอะไรทั้งนั้นเจ้าเอย เธอเป็นของพี่และยังเป็นเมียพี่ทุกวินาที เพราะงั้นถึงเวลาที่เธอต้องกลับมาทำหน้าที่เมียให้สมบูรณ์แบบซะที หมดเวลาเล่นสนุกแล้ว!!" "ฉันอาจจะเคยเป็นภรรยาและอาจจะเคยรักคุณ...แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว "

เพราะเด็กหนุ่มที่เขาช่วยไว้ในคืนนั้นได้สูญเสียความทรงจำหมอหนุ่มจำต้องรับไว้ดูแลความใกล้ชิด ทำให้หัวใจแกร่งของเขาหวั่นไหวจนเกิดเป็นความรัก แต่เมื่อความทรงจำกลับคืนมา เจ้านายกลับจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างกันไม่ได้

"ยอมให้เล่นหัว ลามไปถึงขั้นเลียปาก! ยังบอกกูเข้าถึงยากอีกเหรอ" เคยเป็นถึง King วิศวะ เพราะหล่อราวกับเทพบุตรเรียกได้ว่าอยู่นิ่ง ๆ ก็หล่อ ตัวแทนหมู่บ้านตึงสุดในคณะ ทั้งรวย สมาร์ท กร้าวใจ เอวหวานกินดุในแบบที่ใครขึ้นเตียงด้วยต่างก็ติดใจอยากกลับมาอีกซ้ำๆ แต่ก็คงยากเพราะสงครามเป็นคนเลือกมาก เลือกยากน้อยคนนักที่จะได้ขึ้นเตียงด้วย สงครามเป็นพวกชอบทำหน้านิ่งหยิ่งจนน่าขนลุกเป็นพวกที่ไม่ค่อยแสดงออกทางสีหน้า รอยยิ้มของเขาก็ด้วยเป็นสิ่งที่หาดูได้ยากจนแทบนับครั้งได้ คนเข้าถึงตัวยากไม่สนหัวใครและไม่อะไรกับใครทั้งนั้น แต่...มีเพียงหนึ่งคนคือน้องชายของเพื่อนสนิทที่อยู่ข้างบ้าน ทั้งที่ปากบอกไม่ใช่เพื่อนเล่น รำคาญที่น้องชอบมาวอแว แต่สุดท้ายคือยอมให้เล่นหัวลามไปถึงขั้นเลียปาก!! พลาดให้มันครั้งนั้นทำให้ชีวิตผมเปลี่ยน.. เพราะดันท้องกับคนที่เคยรักแต่ตอนนี้มีแต่ความเกลียดชัง และไม่มีใครรู้ว่ามันคือพ่อของเด็กในท้อง นอกจากผม!! -คราม- "มันจะไม่มีทางรู้เด็ดขาดว่า 'น้องคะขา'​ เป็นลูกสาวของคนหยิ่งยโสเจ้าชู้มักมาก คนนิสัยไม่ดีอย่างมันไม่เหมาะที่จะมาเป็นพ่อของลูกผม" -ไต้ฝุ่น-

ที่ดื้อและเอาแต่ใจตัวเองมาโดยตลอด เพราะว่าอยากอยู่ในสายตาของเขา จะทำอย่างไรได้ก็พี่มันป่วนหัวใจผมเก่งเหลือเกิน... "พี่ทำอะไรในนั้น ปล่อยให้ผมตามหาอยู่ตั้งนาน ยิ่งกว่าคนบ้า" "ไปซั่มสาวในห้องน้ำ มีอะไร!" "พี่จะต้องแต่งงานกับผม แล้วจะไปเป็นผัวคนอื่นได้ยังไง! " "อย่างี่เง่าได้ไหม แค่เดินตามกูต้อยๆ ก็น่ารำคาญพอแล้ว!"

"ก็แค่เด็กสลัมคนหนึ่ง มันจะหาได้สักเท่าไหร่เชียว" " อ้าว! พูดงี้ก็สวยสิวะ แต่งตัวก็ดีหน้าตาก็ดูฉลาดแต่พูดจาเหมือนขาดสมอง " เกลียดนักพวกทำตัวรวยชอบด่าคนอื่นแล้วไม่ดูสารรูปตัวเอง แก่จนหนังเหี่ยวยังซ่า!!

"เรามาเดินป่า ไม่ใด้มาเดินเล่นชมสวน!" นี่มันหมออาสาหรือว่าตัววุ่นวาย อันที่จริงเขาต้องนำทีมไปตามจับพวกผู้ร้ายที่ลักลอบค้ายา แต่กลับมีคำสั่งให้ออกมาแบกปืนพาดบ่าเฝ้าหมอหน้าหล่อแวะถ่ายรูปดอกไม้ป่าเนี่ยนะ

มันอาจเป็นโชคชะตาหรือว่าพรหมลิขิตที่ทำให้ปาณัสม์ได้เข้ามาเป็นเด็กในปกครองสร้างความปั่นป่วนใจให้กับพ่อเลี้ยงอานนท์ เขาจะปราบเด็กดื้อได้ไหม และจะเป็นอย่างไรเมื่อผู้ปกครองกลายมาเป็นเจ้าของหัวใจ พบกับพ่อเลี้ยงมาดเข้มxเด็กแสบตาใส รักต่างวัย ที่จะเปลี่ยนคำคืนเหน็บหนาวให้อบอุ่นจนร้อนระอุ

"มึงเป็นขี้ข้า มีหน้าที่ทำตามคำสั่ง" ************************************ "ทำไมมึงกล้าทรยศกู!!" เสียงเข้มกดต่ำ "กูถาม มึงต้องตอบ!!" เมฆโมโหเดินไปถีบตรงหน้าอกอีกคนเต็มแรงด้วยความโกรธสุดขีด ชินล้มลงตามแรง แต่กลับลุกขึ้นมานั่งนิ่งแถมไม่ยอมสบตาเขาและไม่ร้องเลยสักแอะ เมฆเห็นแล้วหงุดหวิดกระทืบซ้ำจนเพื่อนต้องดึงออกมาไม่อย่างนั้นมันคงตายอยู่ตรงนั้นแน่ ชินหงายหลังลงไปกระแทกพื้นอย่างแรง ก่อนจะพยุงตัวขึ้นมานั่งในท่าเดิมไม่หนี ไม่มีใครบังคับแต่เขาเต็มใจทำเพราะรู้ตัวว่าผิด "ผมไม่มีอะไรแก้ตัว"

เมื่อการกลับมาเมืองไทยในครั้งนี้ ไม่ใช่แค่มาดูใจพี่ชายฝาแฝดเท่านั้น แต่เขามีสิ่งหนึ่งที่ต้องจัดการ นั่นคือ!! เอาคืนคนที่ทำให้ครอบครัวเขาต้องเจ็บปวดใจ "ปล่อยเหรอครับแม่" ใบหน้าหล่อเข้มขบกรามแน่นจนเห็นเส้นเลือด "ใครที่มันทำพี่ผมมันจะต้องชดใช้ด้วยชีวิต หากมันอยากจะมีลมหายใจอยู่บนโลกใบนี้ต่อไป มันก็มีสิทธิ์หายใจได้บนความทรมานเหมือนตกนรกทั้งเป็น!" ดีกับคนทั้งโลก...แต่ร้ายให้แค่คนๆเดียว ************************* "ถึงกูจะเป็นจำเลยที่ถูกมึงตราหน้าว่าผิด แต่จำเลยอย่างกูก็สามารถเป็นความชิบหายให้กับมึงได้ ...พอถึงวันนั้นต่อให้มึงคลานเข่าเข้ามา กูก็จะไม่มีวันยกโทษให้มึงเด็ดขาด" น้ำเสียงสั่นเครือของคนที่ถูกตราหน้าว่าผิด เขาถูกจับมัดแขนผูกไว้กับต้นไม้ใหญ่กลางป่าใหญ่ ต่อให้ ต้องเจ็บปวดทรมานตายอยู่ตรงนี้ เขาก็จะไม่มีวันร้องขอชีวิตผู้ชายตรงหน้า และจะไม่มีวันยกโทษให้โดยเด็ดขาด...

"กับมันก็แค่เคยนอนด้วยกัน อย่าเรียกว่ารักเลย" - หมอตุลย์- ความรักของพวกเขาจบลงด้วยความเจ็บปวดเมื่อหกปีก่อน เขาว่ากันว่า คนที่เจ็บมากที่สุดคือคนที่ยังรู้สึก และเมื่อโลกเหวี่ยงให้ถ่านไฟเก่ามาเจอกันอีกครั้งในฐานะพี่เขยกับน้องเมีย คนที่เคยเจ็บปวดปางตายจึงเริ่มแผนการเอาคืนให้สาสมกับที่เขาโดนทอดทิ้งอย่างไม่เหลือเยื่อใย... มันคือรักต้องห้าม หรือแท้จริงแล้วมันคือความรักที่รอคอยมาแสนนานและโหยหากันตลอดมา "กับมันก็แค่เคยนอนด้วยกัน อย่าเรียกว่ารักเลย" -หมอตุลย์- "หึ.. แค่เห็นหน้ายังเจ็บเลย จะเอาอะไรไปลืมได้วะ" -พันไมล์-

อีกคนจงเกลียดจงชังเข้าไส้ แต่อีกคนกลับมาเพราะรักและคิดถึง “มึงจะมาทำลายชีวิตที่เหลือของกูอีกหรือไง ไอ้สัส!” อคิณจ้องมองพีทด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราด "คุณมันก็ทำได้แค่การย่ำยีศักดิ์ศรีของคนอื่น" "เออ กูมันเลว แต่คนเลวๆอย่างกูก็เคยเอามึงมาเป็นเมีย หรือมึงจำไม่ได้" เมื่อคนที่เขาเกลียดมากต้องกลับมาใช้ชีวิตอยู่บ้านหลังเดียวกันอีกครั้งเพราะความจำเป็นบางอย่าง พวกเขาจะจัดการกับชีวิตตนเองอย่างไรหลังจากนี้ จากความเกลียดชังจะกลายเป็นความรักได้หรือไม่

"ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน มีสักวันไหมที่คุณรักฉันจริง หรือที่ผ่านมาเป็นแค่เพียงเรื่องโกหก" เพราะคิดว่าเธอเข้ามาเป็นมือที่สามจนทำให้น้องสาวและหลานในท้องของเขาเกือบตาย!!​ ศิลาจึงทำทุกวิถีทางเพื่อทำลายชีวิต อิงดาวด้วยการทำให้เธอฉิบหาย! โดยไม่รู้ตัวเลยว่าเขาได้ทำลายชื่อเสียงและจิตใจของผู้หญิงบริสุทธิ์คนหนึ่งจนป่นปี้ แล้วผู้หญิงที่เขาพร่ำบอกว่าเกลียดก็ได้พรากหัวใจและลูกในท้องของเขาไปด้วย

"ทั้งตัวมึงกูไม่เห็นจะมีอะไรดีเลยสักอย่าง...ยกเว้นปาก" "ก็มีดีกว่าไอ้ตัวหน้าขนอย่างมึงละกัน แล้วก็เลิกวอแวกูได้แล้วหรือว่าอยากแดกผ้าใบกูก่อน ห้ะ!" "ถามหน่อยเถอะ มึงจะเลิกปากดีถึงกี่โมง" คนที่เกลียดกันเข้าไส้ เขม่นกันทุกครั้งที่เจอหน้า แต่ดันจับผลัดจับผลูได้มาเป็นรูมเมทกัน จนกระทั่งวันหนึ่งทั้งคู่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งทางกาย แล้วอย่างนี้เดม่อน จะทำอย่างไรเมื่อมีอะไรกับคนที่เกลียดอย่าง ไฟนอล และนรกยิ่งกว่านั้นที่มันดันมีคนเคียงข้างกายอยู่ก่อนแล้ว...

"ปล่อยกู" "ได้กันแล้วคิดว่าจะออกไปง่ายๆก็ได้เหรอ" "เดี๋ยวนะ กูไหมที่ควรพูดประโยคนี้" "นายคือคนแรกของฉันเพราะงั้นรับผิดชอบด้วย" มือเรียวยกตบหน้าผาก เมาเหล้าว่าหนักแล้วแต่เมาไอ้คนข้างหน้าน่าจะหนักกว่า