เธอกลับมาในฐานะที่ทุกคนเข้าใจว่าเป็น 'ภรรยาน้อย' ของพ่อตัวเอง เพราะท่านจากไปโดยอุบัติเหตุอันน่าสงสัยว่ามีผู้อยู่เบื้องหลัง เธอจึงต้องมาดูแลกิจการของกลุ่มธุรกิจแทนผู้เป็นพ่อ โดยไม่เปิดเผยฐานะที่แท้จริง ภาคิม...อาเจ็ก หนุ่มหล่อ ลูกครึ่งวัยสามสิบเอ็ด ที่ดูแตกต่างจากพ่อของแพรรินโดยสิ้นเชิง ความหล่อเหลาราวเทพบุตรกรีกเต็มขั้นกระชากใจหลานสาวได้ตั้งแต่แรกเห็น แม้ชายหนุ่มจะพยายามดูแลเธอ ให้เกียรติ และเว้นระยะห่างอย่างเหมาะสม หากบางอย่างในตัวเขารวมทั้งปูมหลังอันซับซ้อนก็น่าสงสัย แพรริน...หญิงสาวสวยวัย ‘ยี่สิบสาม’ แต่ต้องมาตบตาคนรอบข้าง ทำตัวให้ทุกคนเข้าใจว่าเธอเป็นสาวเก่ง เปรี๊ยว มั่นใจในตัวเอง และที่สำคัญอายุ ‘สามสิบปี’ ซึ่งคนในที่นี้เรียกว่า ‘คุณนายน้อย’ ทว่าเรื่องมันยุ่งยากกว่านั้น...เมื่อเธอตกหลุมรักอาเจ็กของตัวเอง! เอริค...เพื่อนสนิทที่หลงรัก ‘แพรริน’ เสมอมา แต่เพราะคำว่าเพื่อนทำให้เขาไม่เคยมีสิทธิ์ก้าวข้ามสายใยระหว่างกันมายืนคู่เคียงกับหญิงสาวได้ ยี่เอิน...หญิงสาวผู้เฝ้ามองและชื่นชม ‘ภาคิม’ ด้วยความเคารพรักพร้อมมอบให้ทั้งตัวและหัวใจหากชายหนุ่มต้องการ ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่เคยต้องการในสิ่งที่เธอยินดีหยิบยื่นให้ ธนกฤต...บอดี้การ์ดหนุ่มมาดนิ่ง บอดี้การ์ดคนใหม่รับหน้าที่มาดูแล ‘คุณนายน้อย’ เขาเงียบขรึม สุขุม คมเข้ม จอมดุ แต่แม้ชายหนุ่มจะดูไว้วางใจได้มากที่สุด หากเขาก็มีพฤติกรรมที่แปลกกว่าบอดี้การ์ดปกติ ลูกแก้ว...หญิงสาววัยยี่สิบ ขี้เล่น เจ้าเล่ห์ จอมวางแผน นักต้มตุ๋น ฉก ชิง วิ่ง ราว แต่ก็เป็นเด็กใฝ่เรียน ชีวิตเริ่มผกผันเมื่อได้ช่วยแพรรินเอาไว้โดยบังเอิญ ... สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ห้ามมิให้ผู้ใด แสกนเนื้อหา คัดลอก ดัดแปลง แก้ไข หรือเผยแพร่ในสื่อโดยไม่ได้รับอนุญาต

‘อดีต’ นางคือ ‘ซ่งถิงถิง’ ผู้คนต่างขนานนามว่า ‘นางมารร้าย’ เวลานี้นางคือ ‘ซินอี้’ เป็นเพียงมนุษย์อ่อนแอไร้กำลัง ใบหน้ามีรอยแผลน่าเกลียดน่ากลัว ถูกใส่ความว่าเป็นปีศาจร้าย ทว่าเมื่อเสี้ยวนาทีแห่งชีวิตมาถึง นางกลับจดจำอดีตได้ และผู้ที่นางกล่าววาจาอาฆาตไว้ก็ปรากฏตรงหน้า...เทพสงคราม ‘ต้วนหมิง’ ‘ต้วนหมิง แล้วท่านจะได้รู้จักกับความเจ็บปวดอย่างที่สุด แม้มีชีวิตก็ทรมานยิ่งกว่าตาย’ ‘วันนี้ได้รู้ซึ้งแล้วใช่หรือไม่ ท่านไม่ได้เก่งกาจไปกว่าผู้ใด เทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่ก็มีจุดอ่อนเช่นกัน’ สัญญาแค้นคือบ่วงแห่งโชคชะตา นำพาทั้งสองกลับมาพบกัน ทว่าแค้นนี้กลับชำระด้วยหัวใจ... ===== สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

‘ชะเอม’ หลงรักพี่ชายข้างบ้านอย่าง ‘หมอตุนท์’ มาหลายปี ยอมยกให้เขาทั้งตัวและหัวใจ แต่กลับถูกปฏิเสธในวันที่เธอกลัวมากที่สุด ต้องการเขามากที่สุด และชะเอมได้รู้แล้วว่า เธอไม่มีความหมายมากไปกว่าเพื่อนนอนคนนึงของชายหนุ่ม ตุนท์เป็นรักแรก เป็นรอยแผลเป็นที่เฌอริตาไม่มีวันลบเลือนได้ ทว่า...สำหรับเขา เธอเป็นเพียงดอกไม้ใกล้มือที่เด็ดมาดมง่ายดาย ‘พอกันที รักที่เอมเคยมีให้พี่ตุนท์ มันก็ไร้สาระเหมือนกัน’ จากนี้ไปตุนท์จะได้รู้จักเฌอริตาคนใหม่ ไม่ใช่เด็กหัวอ่อนอีกต่อไปแล้ว เตรียมรับมือไว้ได้เลย ‘พี่ตุนท์’

ภายใต้ท่าทีสุขุมนุ่มลึกของเขา กลับซ่อนเสน่หาเร่าร้อนอันน่าหลงใหล ราวเชิญชวนให้เธอกระโจนเข้าหาอยู่ตลอดเวลา “พี่ไม่ได้คิดอะไร ทำไมต้องหวั่นไหว” “ไม่หวั่นไหวจริงเหรอคะ” เธอจงใจขยับเข้าไปเบียดเขาอีกหน่อยทั้งตัว ขณะหัวใจเต้นระรัวขึ้นกับความใจกล้าของตัวเอง “งั้นจูบรันได้ไหมคะ” พร้อมถามก็เลื่อนริมฝีปากไปใกล้มากขึ้น แต่พีรพลเอนหนีแล้วยกมือขึ้นแกะมือเธอหลังคอเขา “พูดอะไรอย่างนี้ รันเป็นผู้หญิงนะไม่อายหรือไง ปล่อยพี่ได้แล้ว” === สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

‘รัก’ งดงามดั่งฝัน ‘แค้น’ หยั่งลึกนานวัน หยางหรงผู้นี้ยอมละทิ้ง ‘รัก’ อุทิศตนเพื่อ ‘แค้น’ ‘แม้ต้องสูญเสียท่าน แต่ข้าจะไม่ทรยศต่อบรรพชน’ “อย่าได้คิดว่าเจ้าจะหันหลังเดินไปจากข้าได้ เมื่อเป็นคนของข้าแล้วก็จะเป็นตลอดไป” “ข้าหาใช่ทาสของท่านไม่ เพียงครอบครองกาย แต่ไม่ได้เป็นเจ้าชีวิต” แคว้นมู่ถูกรุกรานและครอบครองโดยแคว้นฉู่ นางกลายเป็นเด็กกำพร้า ไร้ที่อยู่อาศัย ไร้ครอบครัว ปราศจากที่พึ่ง ต้องนอนกลางดิน กินกลางทราย ยามหนาวทำได้เพียงกอดตนเองแม้ไม่อาจช่วยบรรเทา ในคืนหนึ่งก่อนสิ้นใจใต้กองหิมะ เสื้อคลุมหนาถูกยื่นคลุมมาให้ ‘ต่อจากนี้ไป เจ้าคือหยางหรง’ ……… นิยายจีนโบราณเรื่องใหม่มาแล้วค่า รอพบความโรแมนติกฟินจัดหนัก ดราม่าจัดเต็มกันค่ะ ฝากติดตามด้วยนะคะ^^ อัป 60% ก่อนติดเหรียญค่ะ ============== สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

เธอ ‘อ่อนหัด’ หรือ ‘รสรัก’ ของเขาร้อนแรงเกินห้ามใจ ‘พิมพ์นารา’ (พิมมี่) ดารานางร้ายคนรู้ใจของ ‘หนึ่งฤทัย’ เซเลบสาว เห็นว่าอีกฝ่ายหายไป จึงมาตามหากับ ‘รติยา’ เพราะรู้ว่าสนิทกัน และหนึ่งฤทัยมีใจให้รติยา ทว่าอีกฝ่ายไม่เล่นด้วย แล้วก็ได้เจอกับ ‘มาร์โก’ บอดี้การ์ดของรติยา ที่ปกป้องเจ้านายชนิดที่เธอไม่สามารถเข้าถึงตัวได้เลย เธอเกลียดขี้หน้านายคนที่หิ้วเธอมาโยนทิ้งหน้าบริษัทจับใจ แต่แล้วไหงกลับมาลงเอยบนเตียงกับนายคนนี้เสียได้ 'นางร้ายพ่ายรสรัก' เรื่องสั้นลำดับที่ 3 ในชุดรักที่ปรารถนา ค่า ในชุดนี้ 'พิมมี่' เป็นนางเอกที่น่าสงสารที่สุด เนื้อหามีความดราม่าอยู่บ้าง แต่จะเน้นเล่าที่เส้นความรักของพระ-นางนะคะ ฝากติดตามด้วยนะคะ *หมายเหตุ เรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการที่แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงนะคะ === สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

เธอคือ 'อริรัก' ที่เขาบังคับเปลี่ยนมาเป็น 'หวานใจ' ‘อามิน’ ลูกครึ่งหนุ่มหล่ออิตาเลี่ยนฝรั่งเศส ร่วมลงทุนเปิดรีสอร์ตกับเพื่อนทางใต้ของไทยเพราะอยากเอาไว้มาพักผ่อน และมาตามจีบสาวที่ถูกใจมานานอย่าง ‘รติยา’ แต่เจ้าตัวไม่สนใจเขา แล้วเอาเพื่อนผู้หญิงมาอ้างว่าคบกัน เขาก็จำหน้าเธอคนนั้นได้ขึ้นใจไม่มีวันลืม ‘หนึ่งฤทัย’ เซเลบสาวผู้ไม่ปรารถนาผู้ชาย แต่เพราะเธอยื่นมือเข้าไปช่วยรติยาหลอกอามินความซวยจึงบังเกิด เมื่อได้เจอชายหนุ่มอีกครั้งโดยบังเอิญแล้วเขาดันแค้นฝังหุ่น กัดไม่ปล่อย และเธอก็ถูก ‘กัดจริง เจ็บจริง’ แถมยังขังไว้กับเขาแบบไม่ยอมให้เห็นเดือนเห็นตะวันอีกด้วย 'อริรักหวานใจ' เรื่องลำดับที่สองในชุด 'รักที่ปรารถนา' ต่อจาก 'บ่วงรติยา' จ้า ฝากติดตามด้วยนะจ๊ะ *หมายเหตุ เรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการที่แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงนะคะ === สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

ครานั้นนางถูกใส่ร้ายป้ายความผิดจนต้องจากไปอย่างน่าอนาถ... ครานี้นางกลับมาเพื่อทวงความยุติธรรมให้ตัวเอง! 'จางจื่อหนิง' แต่งกับองค์ชายหลี่เหวินตามบัญชาท่านอ๋องเจ้าแคว้น ทว่าเพียงไม่นานองค์ชายก็แต่งชายารองจากตระกูลหวง หลานสาวของเสนาบดีใหญ่ผู้มีอิทธิพลมากที่สุดในแคว้นฉู่ พระชายาท่านเจ้าแคว้นก็มาจากสกุลหวง นางเพิ่งรู้ว่าแท้จริงแล้วองค์ชายหลี่เหวินกับหวงชิงยู่มีใจต่อกันมาก่อน วาสนาที่มารดาบอกว่าดีเลิศกว่าสตรีใดในแคว้นนั้น หาใช่ไม่ ตระกูลหวงหรือจะปล่อยให้ผู้อื่นอยู่เหนือกว่า ไม่แน่หรอก นางถูกใส่ร้ายอาจเป็นแผนการที่วางไว้เพื่อกำจัดโดยง่าย ... ‘หากสวรรค์ยังเมตตา ได้โปรดฟังคำขอสุดท้ายของข้า ข้าขอให้ท่านอย่าละเลยคนผิดที่ให้ร้ายข้า’ สิ้นคำร้องขอต่อสวรรค์พร้อมลมหายใจสุดท้าย... ทว่านางลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในร่างของ ‘จางจื่อผิง’ ผู้เป็นน้องสาว! === สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

"การแต่งงานเป็นการเล่นสนุกอย่างนึงของคุณหรือ นึกสนุกก็เล่น เบื่อก็เลิก หญิงไม่ใช่เพื่อนเล่นขายของของคุณนะ" เธียรมองออกว่าเสียงที่แข็งขึ้นกับแววตากร้าวพราวระยับด้วยน้ำตานั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวดหัวใจ แต่เขาตัดสินใจแล้วและจะไม่ถอยหลังแน่นอน "แต่คุณหญิงก็กระโดดลงมาเล่นสนุกกับผมไม่ใช่หรือครับ" มุมปากได้รูปยกยิ้ม ก่อนจะพูดอย่างไม่คิดถึงความรู้สึกคนฟัง "จะว่าไปผมเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน แต่ไหนๆ คุณหญิงก็ยอมขายตัวเองให้ผมแล้ว ใครจะยอมนอนหนาวปวดหลังบนพื้นแข็งๆ ทั้งปีทั้งชาติ คนอย่างนายเธียรไม่โง่ปล่อยเมียตัวเองเป็นสาวพรหมจรรย์ ให้คนรอรับช่วงต่อได้กินของหวานจุใจหรอก" เพียะ!! ... นกน้อยสูญสิ้นกรงทอง สกุลสูงศักดิ์ตกต่ำ วังที่เคยอบอุ่นแปรเปลี่ยน แทบไม่เหลือแม้เตียงอุ่นให้ซุกตัวลงนอน ชีวิตผกผันจากหน้ามือเป็นหลังมือ ต้องแบกความอับอายไว้บนบ่า คุณหญิงขวัญสุดา ก็ไม่ทดท้อ ไม่ว่าอย่างไรจะปกป้องวังกรณ์ภิรมย์ไว้ให้จงได้ แม้ต้องแลกด้วยความสุขทั้งชีวิต ยอมขายตัวเองให้กับผู้ชายเหลี่ยมจัดอย่าง เธียร ธนายุทธ ฝากนิยายพีเรียด โรแมนติกดราม่า เรื่องราวของ คุณหญิงสู้ชีวิต กับ พระเอกผู้ปิดทองหลังพระ ด้วยนะคะ^^ เนื้อหาดราม่า หวานซึ้ง อบอุ่นละมุนหัวใจ ครบรสชาติจ้า === ============== สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

อยู่ๆ คู่กัด ปากสุนัขก็โผล่มา แถมยังอวดร่างกายเปลือยเปล่าสุดระทึกให้ได้ยลอีก ดวงนางร้ายยอดนิยมของเธอกำลังรุ่งหรือซวยขั้นสุดกันแน่นะ? "แค่ยอมรับว่าเธอก็สนใจเรา มันยากนักหรือไง" "ฉันน่ะเหรอสนใจนาย" เสียงหวานแข็งขึ้น เข้าใจว่าอีกฝ่ายหาเรื่องตนอีกแล้ว "เราจูบโบไปกี่ครั้งแล้ว" อยู่ๆ ชนนก็ถามขึ้นมา คิ้วเรียวสวยขมวดอย่างไม่เข้าใจ ทว่าประโยคต่อมาของเขาทำเอาเถียงไม่ออก "ถ้ารังเกียจกันจริง เราคงโดนตบคว่ำตั้งแต่แรกแล้ว จริงไหมล่ะ แถมเมื่อตอนบ่าย เธอยังเคลิ้มด้วย ถ้าแพรวไม่มาตามก่อนล่ะก็..." "ใครเคลิ้มไม่ทราบ" เธอแว้ดใส่อีกฝ่ายทันที รักวุ่นวายของ บราลี นางร้ายป้ายแดง กับ ชนน เพื่อนสมัยเรียน ที่จะเป็นเพื่อนก็ไม่เชิง คนรู้ใจก็ยังกั๊ก แถมชายหนุ่มยังปากสุนัขไม่รับประทาน หาเรื่องยียวนกวนใจหงุดหงิดสลับใจเต้นรัวไม่หยุดหย่อน === สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

“เธอคาดหวังอะไร ระหว่างเราไม่ได้เรียกว่ารัก มันก็แค่ความต้องการของคนสองคน สนุกกันคั่นเวลา เบื่อ หมดสนุก ก็จบ” “ขอบคุณที่สอนให้ฉันได้รู้ว่า รักน่ะ มันก็แค่อารมณ์ช่วงนึง มีรู้สึก มีเปลี่ยนแปลง เกิดขึ้นง่ายแล้วก็ลืมกันง่ายๆ แค่นี้เอง” ... ‘นิษฐา’ หรือ ‘มะนาว’ ถูกพี่ชายบังคับพาไปทำงานนั่งดริ๊งก์ในผับ แต่เธอไม่อยากทำ จึงถูกตบตีแล้วบังเอิญ ‘กฤต’ เข้ามาช่วย พี่ชายเรียกค่าตัวเธอกับเขาชายหนุ่มก็ยอมจ่าย การช่วยเหลือในครั้งนี้ไม่จบเพียงครั้งเดียว และเขายังกลายมาเป็นเจ้าหนี้ของเธอ เพราะหญิงสาวต้องการคืนเงินให้เขา ไม่ยอมเสียตัว เจ้าหนี้กับลูกหนี้แปรเปลี่ยนเป็นเหมือนเพื่อนรู้ใจ ใกล้ชิดกันมากขึ้นในทุกวัน ทว่าวันหนึ่งเขาก็เงียบหายไปจากชีวิตเธอ... ... “ฉันตามใจเธอมามากแล้ว คราวนี้เธอต้องตามใจฉันบ้าง” กฤตบอกแล้วพาร่างอรชรไปยังโซฟา ให้คนตัวเล็กนั่งบนตัก เชยคางหญิงสาวให้หันมารับจูบของเขา ลิ้นอุ่นรุกล้ำเข้ามาในโพรงปากเล็กทันทีทันใด รวบรัดรสชาติไวน์อ่อนติดลิ้นหญิงสาว ทว่าลมหายใจร้อนผ่าวเต็มไปด้วยกรุ่นกลิ่นไวน์เข้มจัดชวนให้นิษฐามึนงง เสียงหวานครางพร่าในลำคอ อาจเพราะดื่มไวน์ไปด้วยแม้จะหนักหัวนิดๆ ทว่าหญิงสาวมีความกล้ามากขึ้น พร้อมเปิดรับสัมผัสจากชายหนุ่มอย่างไม่คิดปัดป้อง มืออุ่นลูบไล้ไปตามแผ่นหลังบางและไหล่มน เลื่อนลงมาตามเอวคอดเล็กกับโค้งสะโพกผาย นิษฐาถอดเสื้อคลุมตัวนอกของตนเหมือนเช่นชายหนุ่ม เวลานี้จึงมีเพียงเสื้อเชิ้ตสีครีมเนื้อบาง รับรู้ได้ว่ามืออีกฝ่ายอุ่นจนร้อน และเนื้อตัวของเธอก็วิบวับยุบยิบตามสัมผัสจากมือกระด้าง อึดใจต่อมามือชายหนุ่มก็เคลื่อนขึ้นมาเกาะกุมอกอวบอัดเคล้าคลึงเบาๆ ทว่าทำเอาร่างอรชรสะดุ้งเล็กน้อย มือบางจับข้อมือเขาหากไม่ได้ห้าม แรงเคล้นสร้างความร้อนรุมให้พลุ่งพล่านภายในอกสาว ... เกิดอะไรขึ้น? ‘กฤต’ ไปไหน? และชีวิต ‘นิษฐา’ จะดำเนินต่อไปอย่างไร ฝากติดตามใน ‘แค่บอกลากันง่ายๆ ทำไมยาก’ ค่ะ === สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

นี่ฉันยังไม่ตายหรือ? ศัตรูช่วยฉันไว้อย่างนั้นหรือ? ว่าแต่ไยคนพวกนี้ใส่ชุดต่างจากพม่ารามัญยิ่งนัก รุ่มร่ามกรุยกรายเสียเหลือเกิน บุรุษก็ผมยาวแปลกตา อย่างไรก็ตาม หากพวกมันคิดแตะต้องฉัน นังนวลคนนี้ขอสู้ตาย!! ‘นวล’ สาวชาวบ้านธรรมดาแห่งกรุงศรีอยุธยา ผู้ใจกล้าจับดาบช่วยบุรุษรบกับศัตรูอย่างไม่กลัวตาย ระหว่างถูกกวาดต้อนข้ามแม่น้ำไปฝั่งพม่าก็ถูกบังคับจะขืนใจ เจ้าตัวต่อสู้ยิบตาจึงถูกฆ่าตาย ทว่ากลับฟื้นขึ้นมายังแคว้นหนึ่งของจีนในร่างของผู้อื่น ซ้ำกำลังทำศึกสงครามกับต่างแคว้นอีกด้วย นวลจะต้องเอาชีวิตมาทิ้งยังต่างถิ่นเป็นครั้งที่สองหรือเปล่านี่! ... จุมพิตกระตือรือร้นราวต้องการเรียนรู้มากกว่าต่อต้านจากคนใต้ร่าง ฉุดกระแสความกระหายอยากในกายหนุ่มให้พุ่งสูงมากขึ้นไปอีก ปากแกร่งดื่มด่ำปากนุ่มละมุนเน้นหนักขึ้น พร้อมมือหนาก็ลูบไล้ทั้งบ่าไหล่มนแล้วมาเกาะกุมยังทรวงอวบแทบล้นมือ เต้ากลมกลึงนุ่มแน่นถูกใจจนท่านอ๋องหนุ่มเฟ้นคลึงไม่ห่าง อดไม่ได้ที่จะผละจูบไต่ซับริมฝีปากระเรื่อยผ่านลำคอบางลงมาดอมดมซุกไซ้ทรวงคู่อวบอิ่ม “อื้อ จั๊กจี้” หญิงสาวหายใจแรงขึ้น ทั้งหลุดหัวเราะเบาๆ พลางขยับตัวหลบเล็กน้อย ใบหน้าคมเข้มเงยขึ้นเห็นว่าพวงแก้มนวลแดงจัดกว่าเดิม ดวงหน้างามดูเหมือนกำลังเขินอายอย่างมาก ทว่าเจ้าตัวก็ไม่ได้ผลักไสตน “จั๊กจี้หรือ แล้วชอบหรือไม่ชอบ” === สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

‘รักแรก’ ผ่านมาแล้วผ่านไป แต่สำหรับเธอ ‘รักแรก’ ยังคงวนเวียนรอบตัว ทว่ากลับยากที่จะครอบครอง ‘พรรษชล’ ถูกบอกเลิกและต้องย้ายออกจากคอนโดของแฟนเก่า จำเป็นต้องไปอาศัยคอนโดของเพื่อนสนิทชั่วคราว ทว่าคนที่อยู่ที่นั่นเป็นพี่ชายของอีกฝ่าย และที่ทำให้ยุ่งยากใจคือเขาเป็น ‘รักแรก’ ของเธอ ทั้งที่คิดว่าไม่รู้สึกใดๆ กับชายหนุ่มแล้ว แต่ความจริงไม่ใช่ เมื่อรู้ซึ้งถึงความรู้สึกแท้จริงในใจพรรษชลจะทำอย่างไร ในเมื่อ ‘ติณณ์’ มีคนรักอยู่แล้ว ‘น้ำฝน’ หรือ ‘พรรษชล’ หญิงสาวผู้เกิดมาพร้อมฤดูฝนอันชุ่มฉ่ำ ที่ให้ทั้งความรู้สึกชุ่มชื่นหัวใจและหม่นเศร้าในคราวเดียวกัน จะได้พบกับ ‘ฤดูรัก’ ผลิบานในหัวใจบ้างหรือไม่ === สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

เพราะเส้นทางของนางไม่ได้โรยด้วยดอกไม้ นางจึงต้องร้ายเพื่อคนที่รัก “เจ้า...เจ้า...” จ้าวตงหยางกระอักเลือดซ้ำออกมาอีก ยิ่งเห็นคนที่ตนรักร้องไห้หนักพร้อมแววตาแสนเจ็บปวดยิ่งตอกย้ำในใจ “ท่านอ๋องน้อย!” เสียงร้องของสาวใช้ดังไปถึงจางไต้ฝูที่ยืนห่างออกไป ชายหนุ่มรีบพุ่งพรวดเข้ามาและช่วยพระชายาประคองร่างสูงใหญ่ “ท่านอ๋องน้อย” ท่านอ๋องจับจ้องอยู่เพียงผู้เป็นชายาพลางเอ่ยตะกุกตะกักแทบไม่เป็นคำ “ผิดเอง...ที่ข้า...เผลอรักเจ้า เจ้า...ช่างร้ายกาจ...ยิ่งนัก” จบคำก็กระอักเลือดซ้ำแล้วหมดสติไปทันใด === สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

“ปรารถนา? ใช่...ข้าปรารถนาท่าน ท่านคือบุรุษเดียวที่ข้าปรารถนาในแผ่นดินนี้ท่านอ๋อง” พายุทะเลทรายพัดพา ‘เมษา’ ข้ามผ่านห้วงเวลามายังแคว้นหนึ่งของจีนในสมัยโบราณ เธอต้องเอาชีวิตรอดในที่ที่ตัวเองไม่รู้จักนี้ให้จงได้ และฉินอ๋องผู้ไม่โปรดปรานอิสตรีคือหลักชัยของเธอ... หนทางใดที่จะทำให้ตนดำรงอยู่ได้โดยไม่อับจนหรือตกเป็นเบี้ยล่างผู้อื่น มี่อิงผู้นี้ย่อมต้องก้าวไปในเส้นทางนั้น === สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

เหมือนฝัน วันวาน หวานล้ำ หอมหวน น่าลิ้ม ชิมชวน ชื่นจิต ภิรมย์สมปอง ‘ลลิตา’ ตื่นมาในร่างของ ‘รตา’ สาวน้อยที่มีใบหน้าเหมือนเธอ แต่เป็นช่วงเวลาที่ห่างกันเกือบร้อยปี และกำลังจะเกิดสงครามโลกครั้งที่สอง!! แม้อยากหาทางกลับแต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ‘ลลิตา’ ในร่างของ ‘รตา’ จะอยู่ได้อย่างไร? ... “แม่เนื้อหอมของฉัน อดใจไม่อยู่แล้วจริงๆ คิดถึงเหลือเกิน” คุณชายผละห่างเล็กน้อยราวให้เธอได้พักหายใจ ลมหายใจร้อนแรงรินรดพร้อมคำพูดทำให้เธอลืมตาแล้วก็เห็นแววปรารถนา ล้ำลึกจากดวงตาคู่คมกริบในระยะประชิด “เธอคิดถึงฉันไหมรตา” ลลิตาเขินอายจนต้องหลบสายตาคมหากก็พยักหน้าเล็กน้อย ขณะที่ใบหน้าขาวคมแนบมาหา จมูกโด่งไล้เบาๆ ที่แก้มเธอพร้อมคำถามย้ำมาอีก “คิดถึงมากไหม มากเท่าที่ฉันคิดถึงเธอหรือไม่” เธอไม่รู้จะตอบอย่างไรจึงได้แต่เอียงอาย ขณะริมฝีปากอุ่นกับจมูกโด่งฝังลงบนแก้ม “ขอจูบมัดจำอีกหน่อย แล้วคืนนี้ฉันจะขอคำตอบที่รอฟังจากเธอ” === สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

ฤทัยพี่มีเพียงน้อง หนึ่งเดียว ตลอดมา นิจนิรันดร์ ... พระองค์ทรงถูกถอนหมั้น!! 'เจ้าชายดาเนียล' ไม่คิดเสด็จเยือนโรซานาเป็นครั้งที่สองเมื่อทรงถูกตัดสัมพันธ์อย่างไร้เยื่อใย ทว่าการสวรรคตขององค์กษัตริย์โอกาชาก็ทำให้โรซานาเหมือนเป็นของหวานของต่างแคว้น พระองค์ไม่อาจดูดายได้ เมื่อเสด็จมาก็ทรงได้พบหญิงงามเจ้าของนัยน์ตาสีน้ำเงินเข้ม หากกลับมีความคลับคล้ายคลับคลาน้องหญิงน้อยของพระองค์นัก แต่ดวงตาของคนเราไม่อาจเปลี่ยนได้ แล้วหญิงผู้นี้คือผู้ใด!! ... “เจ้าพี่ อย่าเอาแต่พระทัยเช่นนี้สิเพคะ” “อย่าห้ามพี่เลย จะเคืองกันพี่ก็ยอม หรือจะโทษก็โทษที่พี่รักเจ้าเถิด หัวใจของพี่มันอัดล้นด้วยความรักความปรารถนาเจ้า จนไม่อาจยับยั้งได้อีกต่อไปแล้ว” เจ้าหญิงเอเลน่าทรงนิ่งงันเพราะคำตรัสนั้น พระทัยเต้นโครมครามแทบทะลุพระอุระ ‘ปรารถนาเช่นนั้นหรือ’ ทรงอดคิดไม่ได้ว่า คำนี้กินความหมายมากมายเพียงใด หากไม่ทรงตรัสถาม ด้วยกลัวคำตอบเหลือเกิน ทรงหวาดหวั่นและสับสนจนไม่กล้าแม้แต่จะเงยพระพักตร์มองเจ้าของพระวรกายสูงใหญ่ด้วยซ้ำ ... มีคำทำทายของพ่อเฒ่าผู้ทรงศีลเมื่อร้อยปีก่อนที่ว่า ดินแดนแห่งทะเลสาบสีน้ำเงินจะรวมเป็นปึกแผ่นเดียวกันภายใต้ผู้นำที่ได้ครอบครองหัวใจของหญิงผู้กำดวงชะตาทั้งสี่แคว้น หญิงสาวผู้ได้ชื่อว่าเป็น ‘ธิดาของแม่มด’ แต่หามีผู้ใดเชื่อไม่ เพราะแม่มดที่ปกป้องคุ้มครองดินแดนนี้คือสาวพรหมจรรย์ ทว่าเวลานี้สิ่งที่เป็นไปไม่ได้เกิดขึ้น 'เจ้าหญิงเอเลน่า' แห่งโรซานาเป็นที่จงเกลียดจงชังของพระบิดาเพราะมีเลือดของแม่มด นั่นหมายความว่าคำทำนายอาจเป็นจริง ต่างแคว้นจึงรุกรานโรซานาเพื่อหัวใจของ ‘ธิดาแห่งแม่มด’ === สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

แม้ไม่ใช่หญิงงามอันดับหนึ่งในใต้หล้า หากนางคือหญิงเดียวผู้เป็นยอดดวงใจ เมื่อองค์ชายเสเพลสะดุดรักจอมยุทธ์หญิงที่แต่งกายเป็นชาย และมีบททดสอบที่ต้องทำตามรับสั่งของพระบิดาให้สำเร็จ องค์ชายจะทำให้ทั้งสองอย่างบรรจบลงด้วยกันได้อย่างไร “แม้เป็นเด็กที่อาจารย์เก็บมาเลี้ยง แต่ท่านทั้งสองก็เอ็นดู เลี้ยงดูข้าเหมือนลูก เรื่องนี้ข้าควรให้พวกท่านรับรู้ด้วย” เอ่ยเช่นนี้ก็เหมือนไม่ปฏิเสธทำให้องค์ชายจื้อหลินยิ้มกว้าง “ได้เลย ข้าจะส่งสาสน์ไปแจ้งกับอาจารย์ใหญ่และอาจารย์กู้ ให้ส่งต่อถึงอาจารย์อาในวันพรุ่งนี้” “ท่านอย่าเพิ่งรีบร้อนเลย ทุกอย่างอาจเปลี่ยนไปได้” “ไม่มีวันเปลี่ยน ใจข้าอยู่ที่เจ้าแล้ว” อี้ซินหน้าร้อนจัด ในอกวาบหวิว รู้สึกว่าความชิดใกล้ที่มากเกินไปตอนนี้ทำให้นางตัวสั่น ท้องไส้ปั่นป่วนประหลาด “ปล่อยข้าก่อนได้ไหม ท่านไม่หนักหรือ” “เจ้าออกจะตัวเบา แล้วข้าก็ชอบที่มีเจ้านอนอยู่บนตัวข้าเช่นนี้” “แต่ข้ารู้สึกไม่ดีนัก” หญิงสาวบอกตามตรงทว่าเสียงเบาและอีกฝ่ายก็หัวเราะในลำคอ หากก็ยอมปล่อยให้นางลุกขึ้น อี้ซินรีบมองไปโดยรอบดูว่าทางสะดวกหรือไม่ แต่อยู่ๆ ปลายคางก็ถูกจับให้หันกลับไปหาชายหนุ่มพร้อมใบหน้าคมคายเคลื่อนมาชิด ริมฝีปากได้รูปแนบสนิทกับปากของนาง และครั้งนี้เนิ่นนานกว่าครั้งก่อน === สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

เมื่อชะตาชีวิตพลิกผัน จากองค์หญิงผู้สูงส่งเหนือหญิงทั้งปวงในแคว้น สู่สามัญชนเพียงเวลาชั่วข้ามคืน...ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนคือหนทางรอดเดียวของนาง ยามรุ่งเรืองผู้คนต่างกราบไหว้ยกยอ ยามตกต่ำผู้คนดูหมิ่นเย้ยหยัน จากองค์หญิงสูงศักดิ์สู่สามัญชน จากเคยอาศัยในพระราชวังแสนสบาย สู่ชายแดนแสนกันดาร แม้ตกอับแต่นางก็จะอยู่รอดให้จงได้ และในเวลาที่ใครก็ต่างเมินหน้าไม่อยากข้องเกี่ยว คนผู้หนึ่งกลับยื่นมือเข้ามา เขาคือชายผู้มีฉายาว่า จอมโหดแห่งฉีตู ชื่อเรื่องอาจจะเหมือนโหด แต่เนื้อหาเป็นความรักโรแมนติก ฟินๆ หวานๆ อ่านสบายใจค่ะ ฝากติดตามด้วยนะคะ^^ === สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

“นี่สินะ สามวันจากนารีเป็นอื่น” “เรื่องอะไรอยู่ๆ มากล่าวหาฉัน” “ก็ผ่านมาไม่กี่วัน คุณก็ลืมสามีเสียแล้ว น่าน้อยใจนะเนี่ย” “แค่สามีเฉพาะกิจ งานเสร็จก็จบ คุณกับฉันไม่ได้เป็นอะไรกัน พูดมาก ใครมาได้ยินเข้าใจผิดกันพอดี” “สามีดีๆ เพอร์เฟกต์อย่างผมหาไม่ได้ง่ายๆ นะคุณ จะจบกันจริงหรือ” “ผู้ชายลามก เจ้าชู้หลายใจ ฉันไม่มองให้เสียเวลา” “อื้ม ผมรอดทุกข้อเลย หมายความว่าคุณกำลังสนใจผมอยู่สินะ” “คุณมีครบทุกข้อเลยต่างหาก ตาบ้า” เธอไม่อยากแต่งงาน ทว่าสามีเฉพาะกิจกลับทำให้หัวใจสั่นคลอนไม่หยุดหย่อน หรือเธอจะพลาดพลั้ง ต้องสูญเสียปณิธานที่ตั้งไว้ก็คราวนี้ === สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

“เบลจัดการเองได้ค่ะ” แต่เมื่อท่านชายกระตุกเบาๆ ร่างบอบบางก็ถลาแทบจะมาชิดร่างแกร่ง “ฉันจะเป็นคนช่วยเธอเอง หากไม่ตามมาดีๆ ฉันจะจับเธอถอดเสื้อผ้าตรงนี้แล้วอุ้มเข้าห้องน้ำ” แก้มเนียนใสแดงซ่านพร้อมหน้าร้อนจัดในทันใด อึกอักพูดไม่ออก จำต้องก้าวตามร่างสูงใหญ่เข้าไปในห้องน้ำ ท่านชายวางเสื้อผ้าของเธอหน้ากระจก แล้วหันมาเผชิญหน้า แอนนาเบลคิดจะหลบสายตา แต่ถูกเชยคางให้มองสบเนตรคมกริบ “เธอไม่เชื่อใจฉันหรือ” ริมฝีปากอิ่มเม้ม อดส่งสายตาตัดพ้อออกไปไม่ได้ เพราะเชื่อใจเธอถึงต้องทนเจ็บอยู่คนเดียวในตอนนี้ ... แม้ปราศจากรัก หากเขายังยืนกรานจะแต่งงานกับเธอ แม้หัวใจมีเงาของคนอื่น หากเขายังเลือกเธอ แอนนาเบลจะหลบเลี่ยงการคลุมถุงชนกับคนเอาแต่ใจอย่างร้ายกาจและเต็มไปด้วยทิฐิอย่างท่านชายปกรณ์อย่างไรดี? คู่หมายที่ไม่ลงตัว จะลงเอยอย่างไร ติดตามใน ‘รักหนอ...รักร้าย’ === สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

'มัลลิกา' ไม่เคยอยู่ในสายตาของคุณชาย 'หฤษฎ์' เป็นดอกมะลิริมรั้วที่ไม่อาจเอื้อมเข้าไปอยู่ในแจกันทอง ได้เพียงแอบเก็บซ่อนความรู้สึกของตนไว้เบื้องลึกสุดหัวใจ “ใครเอาดอกมะลิเข้ามา เอาออกไป” “พี่ชายกลาง มะลิก็อยู่ในนี้ด้วย ดูสิหน้าเสียเชียว” “พี่ไม่ชอบดอกมะลิ ได้กลิ่นแล้วมึนหัว” “น้องเพิ่งเรียนทำกระแตเกาะกิ่งไม้ ออกจะสวย อยากวางไว้ในนี้นี่คะ” “ถ้าไม่เอาออกไป พี่ไปเอง” มะลิริมรั้วดอกเล็กๆ จะมีวันเบ่งบานสวยสะพรั่งในหัวใจคุณชายหฤษฎ์หรือไม่? ===== สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

“อ้อมกอดท่านหนาวเหน็บดังเช่นเหมันต์ฤดู เมื่อรักแล้วต้องเจ็บปวดเจียนตาย ข้าขอจากไป อยู่อย่างเดียวดาย ปราศจากรักในทุกชาติภพ แม้พานพบ ก็ไม่ขอรักท่านอีก” ท่านชาย ‘เทียนเหวิน’ ทายาทสวรรค์ มาศึกษายังสำนักศึกษาซ่างเซียนเหนือตั้งแต่ยังเยาว์ กระทั่งนานนับหลายหมื่นปี ในวันหนึ่งเขาได้ช่วยชีวิต ‘เสี่ยวเหลียน’ เซียนน้อยดอกบัว โดยมอบปราณของตนให้อีกฝ่ายที่บาดเจ็บจากเวทดำชั่วร้าย ในช่วงเวลานั้น คัมภีร์สำคัญของสำนักและหกพิภพถูกขโมยไป นางคือผู้ต้องสงสัยและเขาเองก็ถูกกล่าวหาว่าเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วย นอกจากต้องตามหาคนร้ายตัวจริง นำคัมภีร์กลับมา ขณะเดียวกันเทียนเหวินก็ต้องหาทางช่วยชีวิตเสี่ยวเหลียนไปพร้อมกันก่อนที่นางจะแหลกสลาย เมื่อดวงจิตวิญญาณของนางบอบบางเกินกว่าจะรับปราณเทพยิ่งใหญ่ของเขาไว้ได้ ทว่าต่อมาเทียนเหวินก็ได้รู้ความจริงว่าเรื่องราวระหว่างเขากับนางมีเบื้องหลังผูกพันลึกซึ้ง “พานพบครานี้ ข้ายอมทำเพื่อเจ้า แม้ต้องสูญเสียทุกอย่าง แต่จะไม่ยอมสูญเสียเจ้าเด็ดขาด” === สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

จากผู้ที่เคยปกป้องแปรเปลี่ยนเป็นศัตรู จากพี่ชายแสนใจดีกลายเป็นสวามีผู้ชิงชัง แม้เคียงข้างกลับห่างเหิน หมางเมินกล่าวหา...ดั่งจันทราแสนงามไร้หัวใจ ... “หากคิดว่าตนเองเก่งนักก็ผลักไสข้าสิท่านหญิง ผลักไสสามีผู้ต่ำต้อยของท่านคนนี้สิ” มือบางที่วางบนบ่าหนาเกาะจิกปลายนิ้วรุนแรงแล้วออกแรงผลักเขาตามคำท้าทาย หากปากอุ่นกลับระรานไม่หยุด ไล่เม้มแผ่วทั่วลำคอจนนางต้องกัดริมฝีปากข่มความรู้สึกประหลาดที่กำลังแตกตื่นอยู่ในกายตน “เฟยอวี่ ท่านมันคนหยาบคาย น่ารังเกียจ ข้าเกลียดท่าน” นางกัดฟันเอ่ยเสียงเข้ม ภายในใจเต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธอย่างที่สุด และอีกฝ่ายก็หยุดนิ่ง อึดใจต่อมาใบหน้าคมคายก็เงยขึ้นมาสบตากับตน ท่ามกลางความมืดที่มีเพียงแสงนวลบางเบาจากจันทร์ครึ่งดวง จือเยว่มองไม่เห็นแววตาของชายหนุ่มแม้ใบหน้าจะอยู่ชิดเพียงช่วงลมหายใจ “ข้าเองก็ไม่ได้ชื่นชม หรือปรารถนาในตัวท่านเช่นกัน” เพียะ! === สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

‘เขา’ คือจอมมารไร้ใจผู้ไม่คิดผูกพันกับผู้ใดทั้งสิ้น ‘นาง’ คือเด็กสาวที่เขาช่วยชีวิตเอาไว้ครั้งแล้วครั้งเล่า หนึ่งจุดมุ่งหมายอันยิ่งใหญ่ กับหนึ่งดวงใจรักที่พานพบ บุรุษผู้เกิดมาดังจอมมารไร้บัลลังก์จะเลือกสิ่งใด ... “ข้าไม่ฆ่าเจ้าหรอก ไม่มีวัน” เยี่ยนเฉินหมดความอดทน ใบหน้าคมสันโน้มลงมาชิดแล้วประทับริมฝีปากแนบแน่นบนกลีบปากนุ่มสีหวาน เคล้าคลึงย้ำผะแผ่วอ่อนโยน ก่อนอีกฝ่ายจะเริ่มขยับเบียดริมฝีปากตนกับปากเขาอย่างเคลิ้มตามจนแทบไม่เหลือช่องว่างเป็นนานกว่าชายหนุ่มจะผละออก “แต่ข้าอาจฉีกทึ้งชุดของเจ้า พรมจูบริมฝีปากบนตัวเจ้า ค่อยๆ แทะเล็มผิวนุ่มนิ่มของเจ้า ทุกส่วนบนร่างกายเจ้าจะถูกข้าจับจอง เผาผลาญเจ้าด้วยไฟรักจากร่างกายของข้า” === สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

นางถูกส่งมาอภิเษกเชื่อมสัมพันธ์เผ่าสวรรค์กับเผ่าปีศาจ เป็นชายาขององค์ไท่จื่อผู้เย็นชา เขาเย็นชาไร้ความรู้สึกหรือรังเกียจที่นางเป็นปีศาจกันแน่? ‘จะเย็นชาหรือชิงชังรังเกียจเช่นไรก็ช่างเถิด ข้าเองก็ไม่ได้ต้องการแต่งงานกับกับชายแก่คราวอาอย่างท่านนักหรอก' ... สวรรค์หรือจะผูกสัมพันธ์กับปีศาจ เมื่อองค์หญิงจากแดนปีศาจ ต้องมาเป็นชายาไท่จื่อสวรรค์ เพื่อเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างเผ่าสวรรค์กับเผ่าปีศาจ ก็ไม่ต่างจากถูกส่งมาเป็นตัวประกันนั่นเอง นางรู้ว่าตนนั้นไม่เป็นที่ต้องการ ด้วยการแต่งงานปราศจากหัวใจรัก ทว่ารักนั้นสำคัญไฉน มาแล้วก็จะอยู่ให้จงได้โดยไม่หวั่นเกรง ... เรื่องราวของปีศาจน้อยกับไท่จื่อสวรรค์ที่อายุห่างกันหลายแสนปี กำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้วค่า โชคชะตานำพาให้ทั้งคู่มาเจอกัน ค่อยๆ ถักทอสายใยแห่งความผูกพันของหัวใจเข้าด้วยกัน === สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

สวามีสั่งลงทัณฑ์นางด้วยเชื่อคำยุยงของผู้อื่น นางจึงขอตัดขาดวาสนาเคียงคู่ ขอรับเคราะห์กรรมยังโลกมนุษย์ เพื่อจบสิ้นทุกสิ่งอย่าง “ฝ่าบาท ข้าขอพระเมตตา ขอตัดสัมพันธ์กับไท่จื่อ จบสิ้นวาสนา ไม่ขอเป็นชายาของไท่จื่ออีกต่อไป” แม้ผูกพันด้วยวาสนา หมั้นหมายฟ้าประทาน ชายาเช่นนางก็จงรักภักดีต่อสวามี ยินดีร่วมทุกข์มากกว่าร่วมสุข ทว่าเขากลับไม่เชื่อใจนาง คำยุแยงมีน้ำหนักดังขุนเขา ช่างไร้หัวใจเช่นนี้ จบสิ้นกันทีวาสนาเคียงคู่

‘พันธะ’ จอมปลอมที่เขาและเธอสร้างขึ้น กลับกลายเป็นบ่วงร้อยรัดแห่ง ‘สิเน่หา’ “จูบแรก สั่งสอนที่คุณคิดจะแอบเขี่ยผมลับหลัง” ปัฐวิกรผละมากระซิบชิดปากเล็ก ลมหายใจร้อนถี่รัวต่างก็รินรดกันทำให้รู้ว่าอารมณ์ทั้งสองไม่อยู่ในอาการปกติ “ฉัน...ผิดตรงไหน” คนตัวเล็กยังไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องทำแบบนี้กับเธอ “ไม่ผิดงั้นเหรอ ดื้อนัก ต้องปราบเสียให้เข็ด” คนได้ยินคิดไปว่าอีกฝ่ายยังดื้อกับเขา ปล่อยให้หญิงสาวมีเวลาพักแค่ชั่วอึดใจชายหนุ่มก็ประทับริมฝีปากลงมาหาเธออีกครั้ง มาธาวียังหายใจไม่พอเลยด้วยซ้ำ สามสาวนางรำเพื่อนซี้กลับมาพบกับทุกคนอีกแล้วค่า คราวนี้มาถึงคิวของสาวที่ลุคร่าเริงที่สุดในกลุ่มอย่าง ‘มาธาวี’ กันบ้าง หลายคนที่เคยอ่านทั้ง ‘เพลิงภูหมอก’ และ ‘ใต้เงาบุษบา’ น่าจะเดาได้กันอยู่แล้ว ว่าพระเอกของเรื่องเป็นใคร และเขาก็คือ ‘ปัฐวิกร’ พี่ชายแสนใจดีจากบ้านอรรถพันธ์พงศ์ นั่นเอง แต่แน่นอนว่าเซตนี้เป็นเซตที่ได้ชื่อว่าดราม่าน้ำตานอง สงสารนางเอก ตามบ่นตามด่าพระเอกกันมาตลอด เพราะฉะนั้น ‘พันธะลวง’ ก็เช่นกันค่ะ แล้วจะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อ ‘พี่ปัฐ’ เป็นผู้ชายใจดีอบอุ่นนี่นา แล้ว ‘สอง’ ก็สดใส ร่าเริง ฉลาดทันคน ความดราม่าจะเกิดขึ้นกับทั้งสองคนได้ยังไง ฝากติดตามด้วยนะจ๊ะ^^

บุษบาสวยสดงดงามจับตาจับใจ ใครเล่าจะแลมองจินตะหราผู้ต่ำศักดิ์ กลับมาอีกครั้งสำหรับหนึ่งในสามสาวนางรำ ‘พิมพ์ปราง’ ที่เป็นเพื่อนสาวคนสนิทของหม่อมหลวงกัญญานันใน ‘เพลิงภูหมอก’ หลังจากกัญญานันมีความสุขกับชีวิตคู่ของตัวเองไปแล้วคราวนี้ก็มาถึงคิวของพิมพ์ปรางกันบ้าง ความสวยหวานของพิมพ์ปรางให้ความรู้สึกสบายตาน่ามอง เปรียบกับดอกไม้ที่มีสีสันอ่อนโยน ให้ความหอมสดชื่นชวนดอมดม แต่กลิ่นหอมกลับไม่จีรัง เมื่อหมดกลิ่นเหล่าแมลงก็จากไปหาดอกไม้ใหม่ และการเติบโตในบ้านตระกูลเจ้านายอย่างอรรถพันธ์พงศ์ เป็นเพื่อนเล่นกับหม่อมหลวงกัญญานันผู้เพียบพร้อมพริ้มเพรา งดงามชวนใจละลาย ยิ่งกดให้เธอต้องอยู่ภายใต้ความสูงส่งเลอค่าเสมอมา แต่นั่นไม่ได้สร้างความน้อยเนื้อต่ำใจให้เธอเลยสักนิด คนที่กดขี่ข่มเหงจิตใจและฆ่าเธอให้ตายทั้งเป็นก็คือ 'หม่อมหลวงกิตติกร' หญิงสาวที่ไม่มีวันก้าวขึ้นมาโดดเด่นหรือเทียบเท่ายอมจำนนกับฐานะของตัวเอง ยอมอยู่ใต้เงาของทุกคนเสมอ แต่กลับถูกทำร้ายจนไม่เหลือศักดิ์ศรี ไม่มีที่ให้ยืน เธอจึงเลือกที่จะหนีออกมาจากเงา ทว่าผู้ชายคนนั้นก็ยังเหยียบย่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า หากใครเคยอ่านเพลิงภูหมอกแล้วอยากรู้เรื่องราวของสาวคนนี้ก็ตามต่อกันได้เลย แต่ใครยังไม่เคยอ่านก็ไม่เป็นไรค่ะ เนื้อเรื่องสามารถแยกอ่านได้ หรือถ้าอยากไปหาอ่านเพลิงภูหมอกเพิ่มอีกเรื่องด้วยผู้เขียนก็รู้สึกขอบคุณมากๆ ค่า^^ === สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ห้ามมิให้ผู้ใด สแกนเนื้อหา คัดลอก ดัดแปลง แก้ไข หรือเผยแพร่ในสื่อโดยไม่ได้รับอนุญาต

ดอกฟ้าบอบบางหอมหวาน แบ่งบานล่อแมลงดอมดม สีสันงามล้ำชวนชม กลับถูกฉุดลงตมด้วยคนพาล ‘เพลิงภูหมอก’ มีความหมายตามชื่อเรื่อง คือเพลิงร้อนในใจของพระเอกเจ้าของภูหมอก ซึ่งก็คือ ‘เปรมินทร์’ นั่นเอง ชายหนุ่มสนใจนางรำสาวสวยคนหนึ่งโดยไม่รู้ว่าเธอคือน้องสาวของเพื่อน และแอบเก็บเธอมาฝันถึงคนเดียวอยู่นาน แต่สุดท้ายเขาก็ได้นางฟ้าในดวงใจมาไว้ในอ้อมกอด ทว่าของขวัญของเขาไม่ได้มาพร้อมความหอมหวานอย่างที่คิด ฉะนั้นคนที่ต้องรับผิดชอบทุกอย่างก็คือนางฟ้าของเขา ‘กัญญานัน’ ===== สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

"ฉันผิดที่โกหก แต่ผิดด้วยเหรอที่รักคุณ" ชีวิตหนึ่งชีวิตที่มีคนคอยโอบอุ้ม ปกป้องดูแลมาตลอดนั้นช่างสวยงาม หากแต่วันใดที่ปราศจากคนผู้นั้นอยู่เคียงข้าง โลกรอบกายก็ดูช่างเลวร้ายและไม่มีแม้ที่เพื่อให้เหยียบยืน และเมื่อมีมือของอัศวินยื่นมาให้ หญิงสาวผู้ไม่เคยต่อสู้กับสิ่งใดด้วยตัวเองเลย มีหรือจะไม่เอื้อมไปจับ แถมยังยึดเอาไว้แน่นจนไม่ยอมปล่อยอีกด้วย เขา...ผู้เป็นเหมือนหลักให้ยึดเหนี่ยวเพียงหลักเดียวที่มีอยู่ในชีวิต เธอจึงไม่ปฏิเสธจะที่ไขว่คว้า แม้รู้ดีว่า ‘เขา’ ไม่ใช่คนของเธอ ความรัก...มักจะเข้ามาทักทายโดยที่เรายังไม่ทันตั้งตัวเสมอ ทว่าความรักครั้งนี้ไม่ได้เป็นของเธอตั้งแต่ต้น แล้วเธอจะยึดเขาเอาไว้ให้ทุกอย่างเป็นสิทธิ์ของเธอโดยสมบูรณ์ หรือปล่อยให้เขาจากไป... =========================== สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

ยั่วให้รัก คือเป้าหมายหลักของ ‘รติยา’ สาวสวยโปรไฟล์ดีไม่มีแฟน กำลังหาทางพิชิตใจหมอหนุ่มหน้าสวยที่ตนแอบชอบมาตั้งแต่สมัยเรียนไฮสคูล เพื่อเป็น ‘ที่รัก’ และเพื่อพิสูจน์ว่าเธอมีคนรักเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว ‘รติยา’ จึงทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ ‘วิศรุตต์’ คุณหมอหนุ่มเพื่อนของพี่ชายมาครอบครอง งานนี้ไม่ว่าจะต้องงัดไม้ตายแบบไหนมาใช้ เธอก็จะทำให้หมอรุตต์เป็นของเธอให้ได้

หน้าที่ล่าม(แบบไม่ธรรมดา) ของ 'มัทรี' ว่ายากแล้ว แต่เวลามองหน้า 'คุณทิม' คนที่เธอเป็นล่ามให้แล้วพยายามทำใจให้ไม่สั่นนี่สิ ยิ่งยากกว่า!!

“ถ้าความรักซื้อได้ ฉันจะซื้อหัวใจของเจ้านาย” ในเมื่อเขาแสนจะเข้มงวด เย็นชา หน้าตาย และใช้เงินแลกทุกอย่าง เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าเงินซื้อ ‘หัวใจ’ เขาได้หรือไม่

“คือว่าพี่...” “คุณวุ้นไม่เก่ง ไม่เคย ผมรู้ครับ” “ไม่ใช่อย่างนั้น” “หรือคุณวุ้นเคย?”

โลกของ ‘ญาดา’ มัวหม่น เมื่อต้องมองคนที่ตัวเองแอบรักมานานแต่งงาน ทว่าโลกกลับถล่มลงมา เพราะเธอดันเมาจนไปจูบกับผู้ชาย แต่จำไม่ได้ว่าเป็นใคร!!

“คุณดูสิ ระหว่างผมกับจารุพงษ์ คุณว่าใครดูเร้าใจกว่ากัน” คิ้วเข้มขยับสูงขึ้นพร้อมคำถามนั้น “แถมเทียบกับบรรดาเสี่ยแก่ๆ ที่คุณไปด้วยแต่ละคนแล้ว ผมนำโด่งเลยจริงไหม ผมไม่เชื่อหรอกว่าคุณไม่อยากลอง” “คุณเพชร"

ความใฝ่ฝัน ก็เหมือนปราสาททราย ไม่ว่าจะวาดฝันในจินตนาการสวยงามแค่ไหน สักวันก็พังทลายลง

เมื่อก้าวเข้ามาอยู่ในกรงเสือ ทางรอดมีเพียง ‘ขย้ำเสือ’ ก่อนที่จะถูก ‘เสือขย้ำ’!!

ธิติไม่เคยอยากเจอเฌอเอม พอๆ กับที่หญิงสาวไม่เคยมองเห็นหัวเขา ทั้งยังรังเกียจมาตลอดสมัยเรียนมหาวิทยาลัย แต่การเริ่มต้นของการพบหน้าครั้งนี้กลับเป็นโซ่คล้องทั้งคู่ให้ต้องมาใช้ชีวิตร่วมกันซะอย่างนั้น....แล้วจะไปกันรอดไหมเนี่ย

\'จากรักแปรเป็นร้าย...สะใจฤาใครกันที่เจ็บ\' หากณิชชารักเขา เลือกเขา ปานปกรณ์คงไม่ร้ายกาจกับเธอถึงเพียงนี้ ทว่าสำหรับณิชชาแล้ว เธออยากรู้เพียงว่า...เธอทำผิดอะไร

เธอกลับมาหลังหอบความบอบช้ำในหัวใจหนีไปเรียนต่อสามปี แต่โชคไม่ดี ดันมาเจอผู้ชายที่เคยวันไนท์สแตนด์ด้วยปั่นป่วนอารมณ์...

ความเจ็บปวดที่ใจไม่ทำให้ใครตาย‘นิชาดา’ เฝ้าบอกตัวเองให้กัดฟันสู้ ฝืนทนเข้าไว้แม้ยังมองไม่เห็นหนทางหลุดพ้น แต่อย่างน้อยก็ไม่มีใครต้องมาเจ็บไปกับเธอ

‘แกะน้อย’ หลงเข้ามาในดง ‘ผู้ล่า’ มีหรือจะหนีพ้นกับดักหัวใจ ‘จามิกร’ ต้องการตัว ‘ตมิสา’ ไม่ใช่เพราะรัก แต่เพื่อใช้เป็นเครื่องมือต่างหาก ‘ตมิสา’ หัวใจที่แหลกสลายเพราะถูกหลอกลวง ยากจะกลับมาสมบูรณ์ดังเดิม === “ยอมให้ผมก้าวเข้าห้องมาเอง เกิดอะไรขึ้นจะว่าผมไม่ได้นะ” ดวงหน้าเล็กยิ่งซีดลงกว่าเดิม ทั้งสีหน้าแววตาแสดงออกถึงความหวาดกลัวและราวกับกำลังจะร้องไห้ แต่ก็รีบเม้มปากชักสีหน้าไม่พอใจ สะบัดหน้าจากมือเขาพร้อมมือบางก็จะผลักอก ทว่าจามิกรจับข้อมือเล็กทั้งสองข้างเอาไว้ “ฟังก่อน” “ปล่อย” เสียงหวานแข็งขึ้นกว่าที่เคยได้ยิน แถมยังสะบัดแขนเร่า ทั้งฉุดทั้งดึงสารพัดไม่ยอมจำนนง่ายๆ “ตมิสา...โอ๊ย...” ชายหนุ่มเรียกอีกฝ่ายด้วยเสียงแผ่วลง เมื่อเห็นว่าร่างเล็กเริ่มดิ้นรนมากขึ้น แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งอุทานเพราะถูกเท้าเล็กกระทืบลงมาเต็มแรง “ปล่อยนะ” ตมิสาพยายามฝืนตัวพร้อมทั้งฉุดกระชากมือตัวเองจากมือหนาจนรู้สึกเจ็บ แต่เธอจะไม่ยอมให้เขาข่มเหงโดยง่าย แม้ชายหนุ่มจะใส่ร้ายว่าเธอยอมรับเขาเข้าห้อง ทว่านั่นก็เพราะเขาฉวยโอกาสตอนเธอไม่ทันตั้งตัวและไม่เต็มใจ เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กขัดขืนรุนแรง ทั้งตนก็หงุดหงิดที่ถูกทำร้ายร่างกาย แม้แรงหญิงสาวจะไม่มากแต่มันน่ารำคาญ จามิกรก็ตัดสินใจอุ้มอีกฝ่ายยกขึ้น เจ้าตัวจึงพยายามทุบไหล่เขาไม่หยุด “อื้อ ไม่ อุ้มทำไม ปล่อยนะ” จามิกรไม่ตอบแต่พาหญิงสาวมาจนถึงเตียงพร้อมพูด “เอ้า อยากดิ้นก็ดิ้น” ร่างสูงใหญ่พาร่างเล็กล้มลงไปบนเตียงด้วยกัน และกอดรัดแนบอกตนแน่น “เอาเลย ดิ้นให้เต็มที่เลย ในเมื่อไม่อยากฟังกัน ก็ปลุกให้ผมตื่นไปเลย จะได้ทำอย่างอื่น”