ÜCRETSİZ "1 milyon dolar,” diye hatırlattı anlaşmamızın bedelini. “Sana 1 milyon dolar ödeyeceğim. Sen bunun karşılığında ruhunu ve bedenini bir yıllık süreyle bana verdin; sana istediğimi yaparım.” Gözlerim fal taşı gibi açıldı, dudaklarım aralandı ve öylece şaşkınlıkla durup onu dinledim. “Bir sene bittiğinde kendi hayatına bakacaksın. Ama bu bir sene içindeki her şeyi ömrünün sonuna kadar hatırlayacaksın. Sana vereceğim 1 milyon dolar ne beni fakir ne de seni zengin yapacak. İşte bu yüzden bu süreçte sana yaşatacağım hayatı bir daha bulamayacaksın.” Yavaşça yutkundum. Bu adamın dürüstlüğü beni bitiriyordu... “Bu bir tehdit mi? Sanki bana öyle geldi,” dedim, imalı bir sesle. “Hayır, tehdit değil; apaçık gerçekler. Tehdit dediğimiz şey bir insana bir şey yapmaya zorlarken onun zaafını veya önceden yaptığı bir hatayı kullanarak onu zor durumda bırakmak ve seçim şansı sunmaktır. Ben seninle ilgili hiçbir şey kullanmıyorum. Sen bana kendin geldin ve teklifimi kabul ettin; bana kendi rızanla itaat edeceksin.” (Yetişkin içerikli sahneler bulunmaktadır: detaylı anlatılmıştır.)

"Askerlerin libidosu zirve olur derler, doğru mu Yüzbaşı'm?" "Doğru, göstermemi ister misin?" Aşkı, aile sıcaklığını ve anneliği arayan bir cerrah ile, Sadece cinsellik isteyen, ciddi ilişkiden kaçan bir yüzbaşının hikâyesi... (Not: Cinsellik sahneleri tamamen detaylıdır, bunu bilerek başlayın.)

İçime biraz daha girdiğinde, acıyla inledim. Aslında inlememeye ve bağırmamaya çalışmıştım ama olmadı. Etrafdaki herkesin ortasında, Atilla'nın altında, acı ve zevkin karışımıyla inliyordum. Atilla'nın cayır cayır yanan bedeni, üzerimde hareket ederken, ellerimi onun geniş sırtına götürüp, bronz tenind egezdirdim. İçime daha sert girdiğinde tırnaklarımı onun sırtına geçirdim. Ben kendimi geriye doğru çekip kaçmaya çalıştıkça, o, biraz daha geliyordu bana. Bacaklarımı kavrayıp, kalçamı avucuyla sıkarak, gözlerimin içine baka baka içime girip çıkıyordu ve sanki onun bir parçası değil de, sıcak demir bir sopa giriyordu bana. ''Ahhh! Atilla!'' diye inledikçe utanıyordum ama onların bir geleneğiydi bu, utanmamam gerekiyordu. Bunu biliyordum, fakat, elimde değildi... Sonra belimden sararak beni kaldırdı, içimden çıkmadan dönüp oturdu ve ben, onun geniş omuzlarına tutundum. Korkunç gözleri, maskesi, ellerimin altındaki inanılmaz derecede geniş ve kaslı omuzları, bronz, parlak teni, vücudundaki yaraları, dövmeleri, her şeyiyle bir insan olamayacak kadar insanüstü ve güzeldi. Bir eli belimde, diğer eli kalçamda, beni kucağında oturtup kaldırıyordu ve canım bu pozisyonda daha fazla yansa da, dayanmaya çalışıyordum. "Atilla..." diye inledim gözlerine bakarak. "Artık sana mühürlendim," dedi, "bizi sadece ölüm ayırabilir..." Hatırladım. Onu öldürmek zorunda olduğumu hatırladım. Onu öldürmezsem, kardeşime kavuşamayacağımı hatırladım... Kardeşini yaşatmak için yüklü bir paraya ihtiyacı olan Nilay Kuzguncu, hastane bahçesindeki bankta otururken yanına gizemli bir adam gelir ve ona, ne isterse yapması karşılığında ihtiyacı olan parayı vereceğini söyler. Nilay, başına ne geleceğini bilmese de, son çaresi olarak gördüğü bu teklifi kabul eder ve parayı alır. Şimdi verilen paranın karşılığında kendisinden istenen garip bir isteği yerine getirmesi gerekir... YETİŞKİN ÖĞELER İÇERİR: Ayrıca kan, korku ve şiddet sahneleri barındırmaktadır.

Patron: Yanımdayken böyle konuşamıyordun, uzaklaşınca sana bi' cesaret geliyor galiba. Ben: Diyelim ki, yanında seninle böyle konuştum. Deli gibi kızdırdım, hiç sevmediğin şeyleri yaptım, kötü sözler söyledim. Ne yaparsın? Patron: Kendini altımda bulursun.Gözlerim kocaman açıldı, hatta bacaklarım istemsizce titredi ve başımı kaldırıp dehşet içinde ona baktım. O ise telefonunu kenara bırakıp, gözlerimin içine bakarak gömleğinin düğmelerini birer birer çözmeye başladı... (Yaş farkı ve yetişkin içerik vardır.))

"Instagram'da tanıdığın birine ne kadar güvenebilirsin? Kalkıp İstanbul'dan Ankara'ya gidecek ve her şeyi, ailemi, işimi geride bırakacak kadar. Ancak gittiğim yerde böyle bir şey ile karşılaşacağımı bilmiyordum..."Kim o? Birbirine mesafe olarak uzak, kalp olarak yakın olan iki insanın hikâyesi.Bir gün o mesafeler kapanır, ancak gerçek mesafenin kalpte olduğu ortaya çıkar.*YETİŞKİN İÇERİK VARDIR.*Bu hikâyenin bölümleri KISADIR. Bunu bilerek başlayınız.

"Seni elimden kimse alamayacak." Yavaşça yutkundum. Bakışları ile beni baştan aşağı süzdü ve yağmur damlaları üzerimize düşmeye başladı ama henüz çiseliyordu. Fırat, güçlü ellerini belime koydu ve beni kendine çekip, bedenlerimizi birbirine yapıştırdıktan sonra, "İçinde bir şey var mı?" diye sordu sert bir sesle. "Yok," dedim, "İç çamaşırı giymedim." Bu cevabım onu delirtmiş gibi, beni bir anda kucağına aldı ve şortunu aşağıya indirip, aletini bir anda içime kökledi. Onun da dediği gibi çığlığım etrafa yayıldı ama duyan kimse yoktu... Ellerimi ensesine sarmış, ona tutunmuştum. Dudaklarıma yapıştı ve kalçalarımı avuçlayıp sıkarak beni aletinin üzerinde kaldırıp indirmeye başladı. Resmen beni aletinin üzerinde zıplatıyordu. İçime girip çıktıkça, hem acı, hem de büyük bir zevk duyuyordum. Sevişmemizin kontrolü onun elindeydi. İkimizde nefes nefese ayrıldı dudaklarımız. "Hoşuna gidiyor mu?" diye sordu sert ve boğuk sesiyle. İçime girip çıkmaya ve beni aletinin üzerinde sertçe zıplatmaya devam ediyordu. Yağmur damlaları hızlanmaya başladı, sırılsıklamdık, geceliğim ıslanıp vücuduma iyice yapıştı. Yağmuru umursamadık, sahilin tam ortasında, yağmurun altında delicesine sevişiyorduk. Zıpladıkça çığlıklarım etrafa yayılıyordu, kendimden geçmiştim. Fırat o kadar güçlüydü ki, dakikalarca ayakta, beni aletinin üzerinde sertçe zıplatıp, vahşice becerdi ama bu ona yetmiyordu. "Memeni ağzıma ver!" diye emretti, karanlık bakışları, çatık kaşları ve sert sesi beni mest etti. Bir elimi geceliğimin yakasına götürdüm ve aşağıya çekip mememi dışarıya çıkardım ve Fırat, hemen mememe yumuldu. Meme ucumu ağzına alıp iştahla emerken, beni aletinin üzerinde zıplatmaya devam etti. Zevkten bayılmak üzereydim. Yağmur daha da şiddetini arttırdığında kaymaya başladım. Fırat içimden çıkmadan beni yere yatırdı ve içime sertçe girip çıkmaya devam etti. Ellerini geceliğimin yakasına koydu ve bir anda paramparça edip kenara fırlattıktan sonra onun altında çırılçıplak kaldım. Bir eli belimde, diğer eli kalçamı sertçe avuçlayıp sıkarken, dudaklarımı öperek beni sertçe beceriyordu. Çığlıklarım onun dudaklarının arasında kayboluyor, nefeslerimiz birbirine karışıyordu....

"Karşı geldikçe zarar gören sen olacaksın, bu gece olanlar sana bir ders olsun. Bir daha böyle rezil etmeye kalkma kendini!" diye uyardı. Eğilip hemen yerdeki kazağı aldım ve göğsümün üzerine bastırdım. "Sen ne terbiyesiz, ahlaksız, insafsız bir adamsın ya? Hiç mi acıman yok? Ne dediysen yaptım işte! Yeter artık bitsin bu zulüm, öldüreceksen de öldür artık! Korkmuyorum!" Bir anda üzerime gelince geriye çekilip, tekrar merdivenlerin kenarına yaslandım. Yüzüme eğilip, ellerimle sıkı sıkıya kendime bastırdığım kazağı tutup çekti. Vermemek için direndim, sonunda o kazandı ve kazak yeniden yeri boyladı. Ellerimi göğsümde çaprazlayıp kendime etten kemikten bir kalkan yaptım. Bu bir çocuğun kendini korumak için yaptığı kalkan gibiydi ve maalesef hiçbir işe yaramadı. Nefesi kulağıma döküldü. "Korkmuyorum diyorsun ama hareketlerin buna zıt. Farkındasın değil mi? İstesem her şeyi yapabilecek güce sahipken seni yaşattığımın farkındasın, şikâyet etmeyi bırak ve yaşadığına şükret." Sanki lütuf eder gibiydi. "Ben seni kurtarmaya çalışırken, sen ikimizi de bitirmeye çalışıyorsun." Gözlerimi yenilginin öfkesiyle kapadım. Yanaklarımdan süzülüp göğüslerime dökülen damlaları tutmaya çalışmıyordum artık. Gözlerimi açıp öfkeli gözlerine baktım. Eğilip kolunun altından geçtim ve hızlı adımlarla salona doğru gittim. Arkamdan gelip tekrar koluma tutununca, lastiği germiş gibi geriye doğru savrulup vücuduna çarptım... (Asker ve Mafya) (Yetişkin okurlar için uygundur.) Hikâyenin tüm hakları tarafımca saklıdır!©️

"İmdat! Yardım edin, lütfen!'' O, şimdi kurbanını sürükleyen bir katil gibi görünüyordu gözüme. O iri sırtını, iri kolunu görüyordum sadece. Evin önünde tahtadan iki basamak vardı, o, orayı çıkarken, ben ise dizlerimin üzerinde sürünerek tırmandım yukarı. Kapının yanında yukarıdan asılmış olan saksının içine elini sokup kurcaladı ve oradan anahtarı alıp kapının kilidine taktı. Sıkıca tuttuğu bileğim o kadar ağrıyordu ki, artık çırpınamıyor ,  kolumu hareket bile ettiremiyordum. Kapının kilidini açtıktan sonra anahtarı alıp cebine attı ve kapıyı sonuna kadar iterek açtıktan sonra dönüp bana baktı. Ona yalvaran gözlerle bakarken, ''Lütfen,'' diye fısıldadım ama sesimi kendim bile duyamadım. Umudum yoktu artık, çaresizdim. İçeriden ışık geliyordu, bir anlık umutlarım yeşerdi ancak o şömine imiş, içeriden başka ses, başka bir iz yoktu. Burada yapayalnızdık. Sırılsıklamdık, siyah saçları alnına yapışmıştı. Gözleri bir çizgi halinde idi ve içi kapkaranlık o kuyular bana öldürmek ister gibi bakıyordu. Merhamet dilenen gözlerimdeki çaresizlik, büyük bir yorgunlukla başımı önüme eğdi. Eğilip kollarımdan tutarak beni kaldırdı ve içeriye sokup, sırtımı duvara yasladıktan hemen sonra kapıyı gürültü ile kapatınca, gözlerimi kapattım. Kapıyı kilitlediğini duydum, bir hareketlilik hissedince gözlerimi açıp ona baktım. Tam önümde üzerini çıkarıyordu. Ceketini çıkartıp kenara attıktan sonra, gözlerimin içine bakarak gömleğinin düğmelerini çözmeye başladı. Karşımda bir kaç saat önceki o nezaketli adam yoktu artık, onu ben kendi dilimle yok etmiştim...

Ebru, anne ve babasıyla yaşayan liseli bir genç kızdır. Sıradan hayatı, görüntüsü ve davranışlarına rağmen, herkes tarafından dışlanılır. Sadece ailesi tarafından sevilir. Doğum gününde bir dilek diler ve bu dilek hayatını tümden değişir. "Sessizliğin içinde bir fısıltıyı bile duymak kolaydır. Ama ben, tüm dünya aynı anda çığlık atsa bile onu duyabiliyorum."

"Seni öyle bir sikeceğim ki, 'beni öldür' diye yalvaracaksın..." *** "Üzerindekileri çıkar," "Güzel, şimdi yatağa yat ve bacaklarını aç," "Sol elinin orta ve yüzük parmağını oraya koy ve okşamaya başla!".. Canan, erkek kardeşi Can'ın işlediği suç yüzünden bir eve getirildi ve oradan çıkışı olmadığını bilmiyordu. Karanlık bir adam, Haris Barbaros ve onun sapkın kardeşi Han Barbaros ile aynı eve hapsolur. Aşk, entrika, cinayet... Bu evde olanlara kimse inanamıyor! "Bana bir bebek ver ve dünyaları ayaklarına sereyim..."

Görücü üsulü Ayaz Karaduman ile evlenen, Tutku, hayatından hiç de memnun değildir. Çünkü onu sürekli aşağılayan, ilgisiz davranan ve onu hiç bir konuda tatmin etmek için uğraşmayan bir adam ile evlenmiştir. Zaman geçtikçe onu anlayan kişinin kocası değil de, kocasının abisi Kılıç Karaduman olduğunu anlamaya başlar. Kılıç Karaduman, karanlık, esrarengiz ve gizemli bir adam. Kılıç'ın yakışıklılığı, anlayışlı olması ve cazibesi Tutku'yu cezbederek ona âşık eder ve ikisinin arasında çetin bir yasak aşk başlar... İki taraf da evli, fakat iki taraf da mutsuz. Birbirlerine dokunabilmek, öpebilmek, koklayabilmek için köşekapmaca oynuyorlar! Aynı evin içinde karı ve kocaları varken, bazen mutfakta, bazen da banyoda, ya da balkonda birbirlerini sıkıştırıp, ayak üstü sevişiyorlar... Onlarınki tutkudan öte, aşkın ötesinde...

BU HİKAYEDE YOĞUN CİNSEL İÇERİK, ŞİDDET, MADDE KULLANIMI VE OLUMSUZ ÖRNEK OLUŞTURABİLECEK DAVRANIŞLAR BULUNMAKTADIR. "Tamam," dedim, "seninle evleneceğim! Bunu sadece mecbur kaldığım için yaptığımı unutma, evleneceğiz ama hiçbir zaman normal bir evli çift olmayacağız..." Kollarını belime sardı ve beni tamamen kendine çekip neredeyse nefesimi kesti. Dudaklarıma ve gözlerime bakıp, "Zaten normal bir çift olmamızı beklemiyorum," dedi yine katil soğukkanlılığıyla, "bizim ilişkimiz çok daha çarpıcı olacak..." "Bana dokunmana izin vermeyeceğim!" dedim. "Sana istediğim an, istediğim şekilde dokunacağım!" dedi, "Hatta dokunmakla kalmayacağım... şu arkandaki yatakta sana öyle şeyler yapacağım ki, hem kaçmaya çalışacak... hem de büyük bir zevk alacaksın..."

2020-2024 yılları arasında en çok okunan!⚓️ Dudakları çeneme, oradan da boynuma inerken, gözlerim kapandı. Boynumu karış karış gezen dudakları gerginliğimi anlamış gibi durdu ve tekrar dudaklarıma kadar tırmandı. Dudaklarıma sıkı bir öpücük kondurup geri çekildiğinde gözlerimi açtım ve yemyeşil gözlerine odaklandım. Gözlerimin içine sert bir ifadeyle bakarken, "Seni bir ay sonra öldüreceğim..." dedi. "15 Aralık senin ölüm günün olacak..." Kaşlarımı çatarak ona şaşkın şekilde bakarken, sesli şekilde yutkundu ve bakışlarını yüzümde gezdirdi. "Son bir ayının tadını çıkar..." Diye fısıldadı. Gözlerini sıkıca kapatıp, açtığında, gözlerim dolarken gülümsedim ve onu başımla onayladım. Az sonra gözlerini kapadı ve yavaşça dudaklarıma yaklaştı. Dudakları dudaklarıma dokunduğunda gözlerim kapandı ve göz pınarlarımdan süzülen damlalar şakaklarıma kısaca dokunarak saç diplerime karıştı. Bileklerim soğuk parmaklarının arasındayken, yine nabzımı ölçüyordu. Öyleyse onu ne kadar istediğimi, ve bana dokunduğunda kalbimin ne kadar hızlandığını anlayabiliyordu. Dudakları tekrar boynuma ulaştı. Parmaklarım gömleğinin düğmelerine gitti ve yavaşça çözmeye başladım. Bornozun kemerini açtığını hissettiğimde, tüm vücudum ürperdi. Tenime yayılan alevler, korku ve isteğin karışımından ibaretti. Bornoz bedenimden sıyrılırken, üzerindeki gömleği omuzlarından sıyırdım ve o yarı çıplak kalırken, ben tüm çıplaklığımla karşısındaydım.

2020-2024 yılları arasında en çok okunan!⚓️ "Devam et," dedim kalçalarımı yukarıya doğru iterek. "Lütfen," dudakları tekrar kadınlığıma dokundu ve bu sefer başını dişlerinin arasına alıp ısırdı. "Ah, Alp!" diye çığlık atarak vücudumu geriye çekmeye çalıştım. Dişlerini yavaşça sürttükten sonra dilini kadınlığımın üzerinde boydan boya gezdirdi ve aniden dilini içime ittiğinde, zevkten dört köşe olmuş şekilde gözlerimi kapadım. "Alp," diye inledim. Adını her inleyişimde hareketleri hızlanıyor, kendinden biraz daha geçiyordu. Kalçalarımı onunla aynı şekilde yukarı aşağı yaparak, dilinin içimde tamamen girip çıkmasını sağladım. Az sonra bedenim zevkin doruklarına ulaştı ve pelte kıvamına gelerek yükseldiğim yerden, bir anda yere çakıldım. Sarsılan bedenim ilk defa bu kadar haz alıyordu. Zevk suyum dudaklarındaydı ve o, avına bakan bir yırtıcı gibi dudaklarını yalıyordu. "İkinci için kendini hazırla," dediğinde ona dehşet içinde baktım. Henüz çok erkendi, kendime gelmeye ihtiyacım vardı. "Çünkü, içine tek seferde yedi kere boşalacağım!" dedi gözlerimin içine bakarak. Bir anda vücuduma yayılan istekle ona arzu dolu bakarken, ellerini kalçalarıma sardı ve kalçalarımı havaya kaldırarak, bacaklarımı omuzlarından geriye doğru sarkıttı. Omuzlarımın üzerinde duruyordum ve kadınlığım yine dudaklarının önündeydi. Beni zevkten delirtmek, ayların acısını bu gece çıkarmak istiyordu...

Dosyayı açtığında, onunla tanışacağını bilmiyordu. Yatağına girdiğinde, canavara sarıldığını fark etmemişti. Ama artık biliyor. Ve bir kadın gerçeği öğrendiğinde, asla susmaz. “Kim olduğunu biliyorum” dediği anda başlayan bir hesaplaşma. Aşk, kan, silah ve şüpheyle yazılmış bir hikâye. Katilin kim olduğunu sorduğunuzda, cevabı zaten yanınızdadır.

"Belki birgün," dedi aynada kendi gözlerine bakarak. "Biliyorum, sevilmeyen misafirdim ben. Ama belki birgün çatkapı gelir, bu sefer kalıcı olarak yerleşirim gönlüne. Gerçi ne faydası var, cennetim. Ölsek bile aynı yerde buluşamayacak kadar farklıyız seninle..." Kaburgası sızladığında, gözlerini kapatarak güçlükle yutkundu ve başını geriye, koltuğa yasladı. "Öldürmek için nefes kesmeye gerek yoktur, ben seni çoktan öldürmüşüm. Nasıl ki, gerçekten ölene çare yoktur," diye fısıldadı acı içinde kıvranarak. "Kalben ölene de deva yoktur..."

"Sakince ilerle," dedi kulağıma tıpkı bir şeytan gibi fısıldayarak. Koridorda ayrılıp, kulübe ayrı ayrı şekilde girdik. Kenan Hanzade kendine yakışır bir köşeye kuruldu. Girdiği her ortamda olduğu gibi, burada da dikkatleri fazlasıyla üzerine çekmeyi başrıyordu. Sanırım bundan nefret ediyordum. Bakışlarımı ondan güçlükle ayırıp bar tezgâhına doğru ilerledim. Yüksek sandalyelerden birine yerleştikten sonra iki buzlu bir viski istedim. O hazırlanırken omzumun üzerinden geriye dönüp kulüptekilere kısa bir bakış attım. Ancak bakışlarım yine Kenan Hanzade'nin haki yeşili gözlerine takıldı. Hâlâ titriyordum ve bu titreme ona baktıkça daha da artıyordu. Gözlerimiz birbiriyle buluştuğunda, ifadesini bozmadan sol gözünü kırptı. Hemen önüme dönüp derin bir nefes almaya çalıştım. Bu adam nefesimi kesmek zorundaydı. Tezgâhın üzerine bırakılan kristal bardağı elime alıp, dudaklarıma götürmek istediğimde heyecandan elimin zangır zangır titrediğini fark ettim. Hızlıca birkaç yudum alıp bardağı tezgâhın üzerine bıraktıktan sonra titreyişimin dikkat çekmemesi için, parmaklarımı tezgâhın üzerinde ritimli şekilde kıpırdatmaya başladım. Söz vermişti. Bu sondu... 2 gün önce Tam karşımda oturmuştu. Kendimi çok çaresiz hissetmiştim ama hiç bu kadar çaresiz hissettiğimi hatırlamıyordum. Onca kayıp yaşayan ben, en çok buna dayanamıyordum. Böyle olmamalıydı. "Sana sormadım," dedi. "Borçlusun, hem de can borcu ve ben de karşılığını istiyorum. Alacağım da..." Dolan gözlerimi saklamak adına başımı önüme eğip, kirpiklerimi birkaç kez kırpıştırdım. Sesimi temizleyip, "Yapamam," dedim. "Emin ol ben yanlış kişiyim. Yapamam..." "Yapacaksın," dediğinde başımı kaldırıp, şaşkın şekilde haki yeşili gözlerine baktım. Parmaklarının arasındaki sigarayı dudaklarına götürüp, derin bir nefes çekti içine. Ruhum gibi cayır cayır yaktığı sigarasını aşağıya bırakıp, siyah ayakkabısının sivri burnuyla ezerek söndürdü. "Yapacaksın Tani..." "Ben Tani değilim!" diye bağırdım. Hangi cesaretle bilmiyorum ama pişman da değildim. Daha fazla bağırmam, haykırmam, artık şu başıma gelenlere bir dur demem gerekiyordu. "Yeter! Bir adım var... Zorlama. Gerçekten yeter..." dedim git gide bir fısıltıya dönüşen sesimle. Gözlerini sıkıca kapatıp açtı. "Benimle misin, Tani?" Bir ölüm fermanı ancak bu kadar nahif seslendirilebilirdi. Bir hayat en fazla bu kadar berbat edilebilirdi. Ve bir insan en fazla bu kadar acıtılabilirdi. "Bu son," dedi. Özgürlüğüme kavuşmak için yapmam gereken son bir şey vardı. Seçim şansım, hayır deme lüksüm, kaçma imkânım yoktu. Hepsini tüketeli çok olmuştu. Başımı tekrar önüme eğip, ellerime taktığı kelepçe ve ayağıma taktığı çiçekten prangalara baktım. "Seninleyim," dedim son olmasını umut ederek. "Son kez, seninleyim..."

Parmaklarım Karan'ın siyah sakallarının arasında dolanırken, sarf ettiği kelimeler içimde bir şeyleri kıpırdattı. Sanırım ona karşı korku ve istek duygularını aynı anda besliyordum. Aniden ayağa kalktığında bacaklarımı beline dolayıp, kollarımı boynuna sıkıca sardım. Gözlerimin içine baka baka merdivenlere yürüyordu. Artık kaçışım olmadığının farkındaydım ve içimdeki öfke boş vermişlikle karışmıştı. Yerleri titreten ağır adımları merdivenlere ulaşıp yavaş yavaş yukarıya çıktığında, ela gözlerini gözlerime kenetlemiş tek bir mimiğini bile kıpırdatmıyordu. Ona tamamen teslim olmuş, aramızdaki soğuk savaşı bitirecek olan beyaz bayrağı kaldırmıştım. Ama sanki onun benimle olan savaşı henüz bitmemişti. Aklımda hâlâ dönen bir çok soru varken, onunla birlikte olmam doğru muydu? Beni gerçekten seviyor muydu? Yoksa sadece acıyor muydu? Söyledikleri neden bana yetmiyordu? Kapıyı açıp odaya girdiğinde heyecandan yutkunamaz hâle gelmiştim. Az sonra bana yapacaklarını düşününce olan aklım da kafamı terk edip gidiyordu. Kapıyı kapatıp yatağa doğru birkaç adım gittikten sonra, beni yavaşça yere bıraktı. Elleri bel oyuntumdaki yerini alırken, beni kendine bastırıp yüzüme doğru eğildi. Başımı istemsizce geriye yatırarak gözlerimi kapattığımda, hiç acımadan dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Onun bir dur düğmesi yoktu, biliyordum ki başlaması için tek bir kelime yeterliydi ve o izni benden aşağıda almıştı.

Kadehi avuçlayıp dudaklarıma götürürken, "Sen sevmezsin ki," diye mırıldandım. Kadehi yukarıya kaldırdı ve, "Seninle olan her şeyi seviyorum." dedikten sonra kadehi dudaklarına götürüp, büyük bir yudum aldı. Ağzında beklettiği şarabı yutarken, bakışlarım ıslanan dudaklarına ve hareket eden Âdem elmasına kaydı. Onunla aynı anda sertçe tutunarak tekrar gözlerine baktım. "Özel bir şeyi mi kutluyoruz? Ben bir şey mi kaçırdım?" Diye sordum. "Evet," dedi ve kadehi dudaklarına götürüp, hepsini içtikten sonra kadehi yan tarafına sehpanın üzerine bıraktı. Kaşlarımı sorgular anlamda çatarken, kadehten bir büyük yudum daha aldım ve ağzımda beklettikten sonra yuttum. "Neyi kutluyoruz?" diye sordum. Yüzü gülüyordu ama o gülümseme bir anda soldu ve yerini ürkütücü, soğuk bakışlara bıraktı. Donuk ifadesinin ardından aklından ne geçtiklerini bilmek neredeyse imkânsız idi. O, cevap anahtarını sadece kendinde bulunduran sırlı bir kutuydu. Şimdi bana hem yırtıcı, hem de yakaladığı av küçük olduğu için ona acıyan bir canavar gibi bakıyordu. "Ölüm gününü kutluyoruz." dedi buzdan bile soğuk sesiyle. Bir anda tüm uzuvların sesinin ve bakışlarının soğukluğuyla buz kesti.