เธอม่ายสาวลูกหนึ่งสวยน่ารักมีเสน่ห์ต่อเพศตรงข้าม เขาหนุ่มโสดหล่อและรวยมากหลงเสน่ห์ผู้หญิงที่เขามีวันไนท์สแตนด้วยแต่ไม่รู้เป็นใครแต่พอเจอเลขาของพี่สาวก็ปักใจว่าเธอคือนนั้น แล้วจะเป็นคนเดียวกันหรือไม่?

เขาเป็นพ่อหม้ายสุดหล่อที่เลิกกับภรรยแล้วามาอยู่เมืองไทยกับยายและอยากทำอะไรใหม่ๆในชีวิตจึงสร้างอนาจักรของตัวเองใหม่ ส่วนธุรกิจของครอบครัวก้ให้น้องชายน้องสาวบริหาร เธอเป็นลูกกำพร้าอยู่กับลุงป้าที่รักและเอ็นดูเธอเหมือนลูกส่งเสียให้เรียนจนจบปริญญาตรีทำให้เธอมีเพื่อนที่ดีมีหน้าที่การงานดีแล้วถูกแฟนกับเพื่อนหักหลังทำให้เลิกกันจึงอยากหนีไปพักใจและคนทั้งสองที่มีปัญหาชีวิตคล้ายกันมาเจอกันจะเป็นยังไงต่อไป

เธอเป็นแค่ลูกบ้านเล็กที่ไม่มีชื่อเสียงหน้าตาในสังคมแต่สวยน่ารักทำให้ถูกตาต้องใจหนุ่มๆที่พบเจอ และเชาเป็นนักธุรกิจชื่อดังที่สาวน้อยสาวใหญ่หมายปองแต่กลับถูกใจเธอเข้า จึงทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เธอมาครอบครอง

“อ่อยอั้นอิ ไอ่อ้าอั๋นอ๋ายอัยไอ่อื้ออ..” วีรินทร์พูดอู้อี้บอกให้นวพรรษปล่อยเธอเพราะเธอหายใจไม่ออก “ถ้าผมปล่อยคุณแล้วอย่าร้องนะ เรามาคุยกันก่อนโอเคมั้ย” ชายหนุ่มพูดกับเด็กสาวที่เขาข่มขืนเธอเมื่อคืน เอ้ะ ไม่ใช่สิเขาไม่ได้ข่มขืนแต่สมยอมกันแม้ตอนแรกเธอจะขัดขืนแต่สุดท้ายก็ให้ความร่วมมือกับเขาและยังเร่งเร้าเขาอีกก็วินๆด้วยกันทั้งสองฝ่าย “อือ อือ อั๋นไอ่อ้อง อ่อยอิ..” ถึงเขาไม่บอกเธอก็ไม่กล้าร้องแหกปากให้ผู้คนมาดูสภาพของเธอกับเขาให้อับอายขายหน้าหรอกแต่จะทำยังไงเดี๋ยวค่อยว่ากัน นวพรรษมองสบตากลมโตเต้นระริกเหมือนดวงตากวางที่ตื่นตระหนกและพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ให้กลัวเขาก่อนจะปล่อยมือและรอดูท่าทีเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กดึงผ้าห่มม้วนคลุมตัวจนหมดทำให้เขาอวดสรีระร่ากายสุดแสนเฟอร์เฟคให้หญิงสาวดู “เฮ้ย.../ ว้ายย...” นวพรรษหยิบหมอนมาปิดกลางกายกันอุจาดตาขณะที่คนตัวเล็กร้องตกใจมองตาค้างเติ่งราวกับเห็นผีทั้งที่เห็นของดีของเขาแท้ๆ “อะ ไอ้ ไอ้คนบ้า ไอ้คนผีทะเล ไอ้คนหน้าไม่อาย ไอ้คนหน้าด้าน ไอ้คน..”

ไม่รู้ว่าใครจะลวงใครแต่ทั้งสองก็ถูกลิขิตให้มาเจอกันและตกบ่วงพิศวาสกันและกันจนถอนตัวไม่ขึ้นแต่กลับมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นทำให้เธอต้องซ่อนเร้นความรักของตัวเองแล้วฟาดฟันกับเขาเพื่อความสุขของผู้มีพระคุณ

เขาชอบผู้หญิงสวยน่ารักเซ็กซี่และเธอก็ตรงสเปคทุกอย่างแล้วเสืออย่างเขาจะปล่อยเหยื่อตัวน้อยไปได้ยังไง และเธอก็ไม่ใช่เหยื่อที่เสือร้ายอย่างเขาจะจับกินได้ง่ายๆแล้วมาดูกันว่าระหว่างเสือกับเหยื่อใครจะได้จะเสีย

การแต่งงานของพวกเขาทั้งสองมีข้อตกลงร่วมกันว่าจะต้องมีทายาทเพื่อรับมรดกทั้งหมด แต่เขามีแฟนและไม่ได้รักเธอ ส่วนเธอไม่อยากมีลูกที่ไม่ได้เกิดมาจากความรัก แต่สุดท้ายก็ต้องทำเพื่อคนที่เธอรัก จะสำเร็จหรือไม่

เขามีฉายาว่าผู้ชายต้องห้ามสำหรับสาวๆในบริษัทไม่มีใครกล้าท้าทายเขา เธอเป็นเด็กฝึกงานที่ก๋ากั๋นและชอบทำอะไรที่ท้าทายพอได้รับคำท้าจากรุ่นพี่ทำให้เธอลงเล่นเกมรักตามล่าหัวใจผู้ชายต้องห้ามและเธอจะใช้วิธีไหน

“โอ้ะ..” “เฮ้ย..” เสียงหวานร้องอกมาอย่างตกใจเซถลาไปจะล้มจึงคว้าของใกล้มือเพื่อรั้งตัวเองไว้ไม่ให้ล้ม “คุณ..” กรันต์ปล่อยแก้วกาแฟในมือแล้วตวัดเอวบางมากอดไว้ทันก่อนที่เธอจะล้มลงไปกองกับพื้นแล้วมองผู้หญิงแปลกหน้าในอ้อมแขนที่แว่นกันแดดเองกระเท่เร่ “ปล่อยฉัน” น้ำหนึ่งดันแว่นกันแดดขึ้นบนจมูกแล้วผลักร่างสูงออกอย่างแรงและใช้ภาษาอังกฤษที่เธอถนัด “ระวังครับคุณ” “มีอะไรให้ช่วยมั้ยครับ” เจ้าหน้าที่สนามบินถามทั้งสองแล้วยืนกันไม่ให้นักท่องเที่ยวเหยียบน้ำกาแฟที่หกเลอะพื้น “ไม่มีค่ะ พอดีฉันซุ่มซ่ามเดินชนผู้ชายคนนี้ ขอโทษนะคะ” น้ำหนึ่งพูดจบก็เดินไปหาเพื่อนเพราะเธอรู้ตัวว่าผิดเพราะกำลังดูข้อความจากน้องชายส่งมาต่อว่ายาวเหยียดที่มาเมืองไทยไม่บอก “เดี๋ยวคุณ กาแฟผมล่ะ” น้ำหนึ่งชะงักก่อนจะหันกลับไปมองชายร่างสูงแล้วมองแก้วกาแฟยี่ห้อดังบนพื้นมีน้ำกาแฟหกไปทั่วบริเวรก่อนจะก้มดูตัวเองแล้วเดินกลับไปหาหนุ่มหล่อคมเข้ม

เขาเป็นนักธรกิจหนุ่มทายาทอดีตมาเฟียชื่อดังและยังสืบทอดธุรกิจของปู่เพราะชื่นชอบการเดิมพันและยังเป็นหนุ่มนักรักที่สาวๆอยากขึ้นเตียงด้วย เธอเป็นทายาทนักแสดงชื่อดังกับนักธุรกิจสาวที่เลิกกันเพราะฝ่ายชายนอกใจทำให้เธอกลายเป็นเด็กบ้านแตกและอยู่กับแม่ทำให้เธอไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้ พอมาเจอมาเฟียหนุ่มหล่อก็แอนตี้แต่ก็จับพลัดจับพลูมาอยู่ในความดูแลของเขา และเขาจะปราบพยศเธอให้ได้ แล้วจะปราบได้หรือไม่ติดตามอ่านได้ค่า

เขาเป็นซีอีโอสุดฮอตที่เดินทางมาเที่ยวพักผ่อนและเจอสาวสวยเจ้าของรีสอร์ทและตกหลุมรักเธอ เธอเป็นเจ้าของรีสอร์ทที่ต้องช่วยครอบครัวดูแลบริหารรีสอร์ทและอกหักจากคนรักที่นอกใจทำผู้หญิงคนอื่นท้องทำให้เลิกกับแฟนหนุ่มแล้วเขาก็เข้ามาพอดีคอยช่วยเหลือดูแลอยู่เคียงเธอเพื่อเอาชนะใจเธอด้วยความจริงใจของเขาใหเได้

เขาเป็นลูกชายของเพื่อนแม่ที่เจ้าชู้มีผู้หญิงมากมาย เธอเป็นลูกสาวบุญธรรมของเพื่อนของพ่อแม่เขา แล้วบังเอิญทั้งสองเข้าใจผิดและมีความสัมพันธ์กัน เขาก็ขอให้เธอเป็นผู้หญิงของเขาแต่เธอไม่ยอม แล้วพวกเขาจะทำยังไงกันต่อไปกับชีวิตของตัวเอง

เขาได้รับใบสั่งจากย่าที่รักให้แต่งงาน เธอยอมรับการจับคลุมถุงชนจากย่าที่รักแต่งงานเป็นเมียออกหน้าออกตาและลบคำดูถูกเหยียดหยามว่าเป็นลูกคนใช้ มาลุ้นรักกับพวกเขาทั้งสองว่าใครจะรักใครจะหลงใครก่อน

คนสองคนจะลงเอยกันได้ไม่ใช่เรื่องง่ายถ้าไม่ใช่เนื้อคู่กันก็แคล้วคลาดกันไป แต่แล้วสวรรค์ลิขิตให้ทั้งสองมาเจอกันอีกครั้งเพราะสายใยรักที่ผูกติดกันไว้เป็นตัวเชื่อมสัมพันธ์รักระหว่างพ่อแม่ไว้ด้วยกัน

เธอเป็นเด็กกำพร้าที่มีคนใจดีเอามาเลี้ยงเป็นลูก เขาเป็นทายาทหมื่นล้านที่อยู่กันคนละสังคมแล้วจะลงเอยกันได้ยังไงถ้าไม่ใช่เพราะ พรหมลิขิตศวาส นำพาให้พวกเขาได้เจอกัน

“เฮ้ย!!...” อนิกม์ร้องออกมาเมื่อของในกระเป๋าไม่ใช่ของเขาก่อนจะคว่ำกระเป๋าลง “เหมือนกันเลย” เสียงห้าวพึมพำเพราะกระเป๋าเดินทางใบขนาดกลางลายเลขาคนิตสีส้มเป็นแบรนด์เดียวกันไซร์เดียวกันก่อนจะพลิกกระเป๋าหงายขึ้น “ของผู้หญิงนี่นา” เสื้อผ้าหลุดจากที่ล็อคทำให้เขาต้องเก็บใส่ที่เดิม “แอบดูหน่อยไม่เป็นไรมั้ง” อนิกม์หยิบบราเซียสีขาวผ้าลูกไม้เนื้อนุ่มมาดู “แม่เจ้า คัพดี จุ๊ๆๆ เต็มมือเต็มไม้ดีจริง” ร่างสูงนั่งแหมะลงข้างกระเป๋าอย่างสนใจเหมือนคนโรคจิตและกลิ่นหอมอ่อนๆก็โชยมาจากกระเป๋าทำให้เขายกบราเซียมาดม “หอมว่ะ เฮ้ย” มือหนารีบปล่อยบราเซียสีขาวราวกับจับของร้อนก่อนจะปิดกระเป๋าแล้วพรุ่งนี้จะให้เลขาเอาไปคืนที่สนามบินเพื่อหาเจ้าของและเอากระเป๋าของเขาคืน “ว้ายย!!...นี่อะไรกันเนี่ย” พันไมล์ร้องเสียงหลงเมื่อเปิดกระเป๋าเดินทางเพื่อจะจัดของเข้าตู้ก็เจอกล่องคอนดอมวางเรียงกันห้ากล่องใหญ่ที่บอกขนาดไซส์ของผู้ใช้อีกด้วยทำให้เธอหน้าเห่อร้อนและมีกางเกงในเสื้อยืดกางเกงยีนส์เสื้อเจ็คเก็ตยัดอยู่ในกระเป๋าแทนที่จะเป็นเสื้อผ้าของเธอ “ยี้ ไอ้คนหื่น” พันไมล์ว่าเจ้าของกระเป๋าที่คอมดอมหลายกล่อง ก่อนจะปิดกระเป๋าเดินทางไว้เหมือนเดิมแล้วลากไปไว้หน้าห้องนอนของเธอและกลับเข้าห้องไปล้างมือในห้องน้ำสามสี่รอบจนคิดว่าสะอาด โชคดีทีเธอมาเสื้อผ้าทิ้งไว้ที่บ้านจึงมีใส่สำรองพรุ่งนี้เธอถึงจะเอาไปคืนที่สนามบินแล้วให้ทางสนามบินหากระเป๋าให้เธอก่อนจะมานั่งสงบอารมณ์ที่เตียง

เขมินทร์ ธนกิตติศักดิ์ หรือ คราม วัยสาม35ปี ชายหนุ่มเป็นลูกครึ่งไทยสเปนเรื่องหน้าตาไม่เป็นสองรองใครหล่อคมเข้มดิบเถื่อนและเนื้อหอมมีสาวๆรุมล้อมเพราะยังโสดสนิทถึงจะมีข่าวกับสาวๆแต่ไม่เคยมีใครเข้าถึงหัวใจของเขายกเว้นผู้หญิงขี้หกที่เขาหลงรักตั้งแต่แรกเจอและพอเจอกันอีกครั้งเขาก็ไม่รีรอที่จะสานสัมพันธ์กับเธออย่างจริงจังแต่เขาก็รู้ความจริงว่าเธอเป็นผู้หญิงที่แต่งงานมีเจ้าของ และเขากลายเป็นชู้โดยไม่รู้ตัว มิรันดา พรหมศร หรือ อามี่ วัย 30ปี สาวสวยตัวเล็กสูง160เซ็นติเมตร ใบหน้าสวยเฉี่ยวไม่ต้องแต่งเติมใดๆเอวบางร่างน้อยผิวขาวนวลเนียนอวบอิ่มไปทั้งตัวเพราะทำธุรกิจสปาจึงดูแลตัวเองเป็นอย่างดี หญิงสาวได้ตกหลุมรักหนุ่มลูกครึ่งสุดหล่อที่เจอกันในรีสอร์ทหรูริมหาดไร่เลย์และสานสัมพันธ์กันในระยะสั้นก่อนที่เขาจะรู้ว่าเธอแต่งงานแล้วเขาก็ตัดสัมพันธ์กับเธอขณะที่ชีวิตของเธอกำลังเปลี่ยนแปลงจากความสัมพันธ์กับหนุ่มลูกครึ่งสุดหล่อ

“ดัดจริตใครบอกให้เรียกคุณ ขึ้นมาเร็วๆเหยียบที่พักเท้าแล้วนั่งซ้อนหลังพี่” ชายหนุ่มพูดเสียงขุ่นด้วยความไม่พอใจยัยเด็กนี่ดเรียกเขาว่าคุณทั้งที่เรียกพี่ทัพพ์มาตลอดแค่ไม่ได้เจอกันไม่เท่าไหร่กลับดัดจริตเรียกคุณมันน่ามั้ยล่ะ “นี่..” ใบพลูกำลังจะอ้าปากพูดแต่ทวิภาคชี้หน้าเธอบอกให้ซ้อนท้ายเขา “ขึ้นมาเดี๋ยวนี้” เสียงห้าวพูดดังขึ้นกว่าเดิม “ก็ได้ อยากให้ซ้อนใบพลูจัดให้” ร่างเพรียวเหยียบที่พักเท้าแล้วยกขาขึ้นข้ามบังโคลนหลังนั่งลงบนบังโคลนแข็งๆ “ก็แค่นั้นแหละ” ชายหนุ่มกระตุกยิ้มแล้วบิดคันเร่งก่อนจะออกตัวกระชาก “บรืนนๆๆ บรื้นนน..” “ว้ายยย!!.....” อัยยาร้องเสียงหลงด้วยความตกใจเกือบหงายหลังยังดีที่เธอคว้าเอวสอบไว้ได้แรงกระชากทำให้เธอโถมตัวลงเอาหน้าอกกระแทกเข้าแผ่นหลังหนั่นแน่นเต็มแรงสะโพกงอนหลุดจากบังโคลนรถลงไปเบียดเอวสอบ “คุณทัพพ์..” "เอี้ยดดด..” “ว้ายยย!!....” อัยยาร้องออกมาอีกครั้งเมื่อชายหนุ่มเบรกรถเสียงดังจนล้อเสียดสีกับถนนคอนกรีตหน้าผากกระแทกหลังเขาจนทำให้คนงานที่ทำงานอยู่แถวนั้นมอง “เมื่อกี้เรียกพี่ว่าอะไรนะ” ทัพพ์ถามเจ้าของก้อนเนื้อนุ่มที่กระแทกแผ่นหลังเขาถึงสองครั้งไหนจะเนื้อนุ่มนิ่มบดเบียดเอวสอบเขาไว้แน่นอีกล่ะพระเจ้า ยัยใบพลูทำให้ร่างกายของเขามันมีชีวิตได้ด้วยสิ “เอ่อ.. พี่ทัพพ์..”

“อืมม..” มัทนาครางเบาๆทำเอาร่างใหญ่ขนลุกก่อนจะก้มมองหญิงสาวตาไม่กระพริบใบหน้าหล่อห่างไม่ถึงสองคืบแล้วหญิงสาวก็ลืมตาขึ้นกระพริบตาปริบๆมองเห็นใบหน้าหล่อลอยอยู่ตรงหน้าเหมือนเดิม “ไม่ใช่เราต้องฝันไปแน่ๆ” มัทนามองใบหน้าหล่อแล้วพูดกับตัวเองก่อนจะหลับตาอีกครั้งแล้วลืมตาขึ้นมาใหม่ว่าเธอฝันไปจริงหรือเปล่า “นี่ครูมัทตื่นมาแล้วก็ลืมตาสิ” เสียงห้าวดังขึ้นทำให้มัทนาลืมตาขึ้นมาทันทีแล้วยังเห็นหน้าหล่อของอชิระลอยอยู่ใกล้แค่คืบเดียว “คะ คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” มัทนาถามเสียงสั่นมองไปรอบห้องอย่างเลิ่กลั่ก “อ้าว,ก็นี่มันห้องผมนะครูมัท” “ละ แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” มัทนาถามแล้วลุกทะลึ่งขึ้นโดยไม่รู้ตัวว่าตัวเองไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น “ลอยขึ้นมามั้งแม่คุณ ฮืมม..” ปากพูดแต่ตามองทรวงอกกลมกลึงขาวนวลเนียนเม็ดทับทิมสีชมพูน่าลิ้มลองทำเอาอชิระแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปาก มัทนาเห็นสายตาของเขาก็ก้มมอง “ว้ายย!! กรี้ดดดด...” หญิงสาวกรีดร้องเสียงดังเมื่อร่างกายของเธอไม่มีอะไรปกปิดจึงหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างกายเอาไว้จนถึงคอ “นี่ครูมัทจะร้องทำไมผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ” อชิระบอกหญิงสาวที่มองเขาอย่างกับไอ้บ้ากามทั้งที่ตัวเองเพิ่งจมน้ำมาหยกๆดันจำไม่ได้ “ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ..” “ตากายเกิดอะไรขึ้นลูก เปิดประตูให้แม่หน่อย ตากาย..” โยษิตาเรียกลูกชายเมื่อคนสนิทบอกว่าอชิระอุ้มครูสอนพิเศษของหลานชายขึ้นมาบนห้อง “แม่ผมมารอเดี๋ยวนะครูมัท” ชายหนุ่มเดินไปเปิดประตูห้องนอนให้แม่ “เสียงใครร้องแกพาใครขึ้นมาบนห้อง” แม้จะรู้แล้วว่าเป็นใครโยษิตาก็เดินดุ่มๆไปที่เตียงนอนของลูกชายเห็นมัทนานอนอยู่บนเตียงหน้าแดงก่ำมีผ้าห่มปิดถึงคอ “เอ่อ, มะ ไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะคะ” เสียงหวานพูดตะกุกตะกักเมื่อเห็นหน้าแม่ของอชิระบึ้งตึงมองเธออย่างไม่พอใจ

“แกท้องได้ก็แท้งได้เหมือนกันนังเฟย์” ทิพพากัดฟันพูดมองท้องของเภตราที่ยังแบนราบไม่เหมือนคนท้องเลยสักนิด “หรือว่าแกไม่ได้ท้องจริง” ทิพพานั่งลงบนโซฟายกขาไขว้กันมองเภตราอย่างดูถูกเหยียดหยามที่เอาตัวเข้าแลก “ก็แล้วแต่พี่ปิ๋มจะคิด ที่ดั้นด้นมาหาเฟย์มีอะไรก็รีบพูดมาเถอะค่ะ” “ฉันมาดูหน้าผู้หญิงหน้าด้านที่แย่งผัวฉัน” ทิพพาพูดเสียงดังมองเภตราตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างดูถูก “พี่ปิ๋มช่างกล้าพูดนะคะว่าพี่ปราบเป็นผัวทั้งที่เขาไม่เคยแตะต้องเลย ถ้างั้นผู้ชายที่พี่ปิ๋มควงก็เป็นผัวหมดสิ” เภตราย้อนญาติสาวที่กล้าพูดว่าปราบเป็นผัวแล้วยิ้มเยาะ “นังเฟย์" “ทำไมคะเฟย์พูดอะไรผิดเหรอ เอ้ะ หรือว่าไม่รู้ว่าจะเลือกใครมาเป็นผัวดีให้เฟย์ช่วยเลือกมั้ยล่ะ แต่เฟย์ว่าตอนนี้พี่ปิ๋มสนใจเรื่องอาสินก่อนเถอะคงติดคุกหัวโตแน่ค่ะ” เภตราย้อนทิพพาที่แรงมาเธอก็แรงตอบตาต่อตาฟันต่อฟันยิ่งเห็นทิพพาร้อนมากเท่าไหร่เธอก็เติมไฟเข้าไปจนกว่ามันจะเผาไหม้ความเจ็บแค้นในใจของเธอให้หมดสิ้นเมื่อนั้นเธอถึงจะหยุดและขอโทษลูกน้อยในใจ

“อย่าพูดเยอะสิหนูบัวถ้าป๊อดก็กลับนอนซะ” พิตต์พูดท้าทายยั่วเย้าเมียตีทะเบียนที่มองเขาเขม็งก่อนจะคลานมาหาช้าๆ เฮ้ย หนูบัวเอาจริงเหรอวะ พิตต์คิดในใจอย่างตื่นเต้นจนบัวชมพูคลานมาหยุดตรงหน้าเขา “บัวไม่ได้ป๊อดกลัวคุณพิตต์จะป๊อดต่างหากละคะ” บัวชมพูมองแผงอกแกร่งแล้วกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคออย่างยากเย็นและรู้ว่ามันแน่นขนาดไหนก็เธอนอนซบมันทุกเช้า “งั้นลงมือสิ เอ้ะ เดี๋ยวก่อนเราจะต้องเสมอกันสิตอนนี้ผมถอดเสื้อแล้วเปลือยอกด้วยหนูบัวก็ต้องเปลือยเหมือนกันอย่าเอาเปรียบผมสิ” พิตต์มองหญิงสาวเบิกตากว้างอย่างขำๆคิดว่าแน่ดูท่าแล้วไปไม่รอดหรอกขนาดจูบเขายังต้องสอนเลย “ต้องถอดเสื้อด้วยเหรอคะ” “อ้าว,เราจะมีเซ็กส์กันนะครับสวีตตี้ ไม่แก้ผ้าแล้วจะเอากันได้ยังไง” พิตต์ชักสนุกขึ้นเรื่อยๆเมื่อได้แกล้งหญิงสาวที่ทำตัวก๋ากั่นทั้งที่ไม่ได้เรื่องเลย “บัวรู้ค่ะ แต่เราแค่ขย่มกันเฉยๆไม่ต้องแก้ผ้าก็ได้มั้งคะ” เสียงหวานเริ่มติดขัดเมื่อร่างสูงลุกขึ้นยืนตรงหน้าเธอแล้วถอดกางเกงผ้าฝ้ายออกเหลือกางเกงในสีขาวแบรนด์ดังติดตัวห่อน้องชายของเขาไว้แล้วยักไหล่ “มันต้องเล้าโลมกันก่อนจะขย่มสิครับหนูบัวไม่งั้นมันจะฟินได้อารมณ์เหรอจู่ๆก็ขย่มกันมันฝืดตายชักเลย” พิตต์แกล้งพูดทะลึ่งใส่หญิงสาวที่หน้าแดงก่ำจนเขาแทบกลั้นขำไม่อยู่ “ตู้ดดๆๆ ตู้ดดๆๆ..” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะของสองหนุ่มสาวที่กำลังยั่วเย้ากันทั้งสายตาและร่างกาย

“แด๊ดดี้ชอบพี่ปูลมเหรอครับ” เทรย์ถามพ่อที่มองตามเทียนหอมเดินออกไปจากห้องนั่งเล่นหลังจากที่เขาบอกว่าอยากกินขนมไทย “เปล่า,ทำไมเทรย์ถึงคิดว่าแด๊ดชอบพี่ปูลมละลูก” ธามไทถามลูกชายที่จู่ๆก็ถามเขาและสายตาของเขาก็อยู่ที่สะโพกกลมกลึงของเทียนหอม “เทรย์เห็นแด๊ดดี้ชอบมองพี่ปูลม” “ก็แค่มอง คนคุยกันก็ต้องมองกันสิลูก” “แล้วทำไมแด๊ดดี้ไม่มองคุณย่าเหมือนมองพี่ปูลมล่ะครับ” “ก็,เอ่อ..” ลูกหนอลูกถามแบบนี้แล้วพ่อจะตอบยังไงดีล่ะ “พี่ปูลมสวยและใจดีถ้าเทรย์โตเท่าแด๊ดดี้ เทรย์จะจีบพี่ปูลม” เด็กชายตัวน้อยบอกพ่อตามที่เขาคิด “สวยตรงไหน อกแบนยังกับไข่ดาว ก้นก็แฟบ เอวก็ไม่มี หน้าตาก็งั้นๆ..” ธามไทวิจารณ์เทียนหอมขณะที่เจ้าตัวถือถาดขนมไทยที่ลูกชายของเขาอยากกินเข้ามาพอดี “โหแด๊ดดี้ พี่ปูลมทั้งสวยทั้งเซ็กซี่นะครับ” “เซ็กส์เสื่อมน่ะสิ”

“เอี้ยดดด..” “โอ้ะ...ว้ายย!!..” ร่างเพรียวปราดเปรียวถูกรถหรูเฉี่ยวล้มหน้าคะมำเข่ากระแทกลงไปแต่เธอยกมือทั้งสองดันพื้นไว้อย่างอัตโนมัติเพื่อไม่ให้หน้าถูพื้น “คุณครับเป็นยังไงบ้างครับ” ร่างสูงจอดรถแล้วลงไปดูอย่างรวดเร็ว “โอ้ยย..” สิริยากรตกใจทำอะไรไม่ถูกพอได้ยินเสียงคนถามก็จะลุกขึ้นแต่เจ็บเท้าและเข่าที่กระแทกลงบนพื้นถนน “ผมช่วยครับ ไปหาหมอนะครับคุณ ผมขอโทษที่ขับรถไม่ระวังครับ” ชยางกูรมองหญิงสาวแล้วเขาก็อุ้มขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นเลือดที่ฝ่ามือและข้อศอกของเธอ “คุณเสือคะ” เมลดาลงจากรถเมื่อเห็นผู้ชายของเธออุ้มผู้หญิงที่เขาขับรถเฉี่ยวมาที่รถ “คุณไปนั่งข้างหลังเร็ว ผมจะพาคนเจ็บไปหาหมอ” ชายหนุ่มบอกสาวสวยที่มาด้วย “ได้ยังไงคะคุณเสือ เธอไม่ได้เจ็บมากนี่คะให้เงินไปหาหมอก็จบค่ะ” ไฮโซสาวมองหญิงสาวในอ้อมแขนของชยางกูรด้วยความไม่พอใจ “หลีกไป..” ชยางกูรมองหน้าคู่ควงแล้วพูดเสียงเย็นด้วยความไม่พอใจ “คุณเสือคะ” เมลดาหลีกให้เขาอุ้มหญิงสาวคนนั้นนั่งแทนที่เธอแล้วเดินเร็วอ้อมไปฝั่งคนขับแล้วขับรถออกไปอย่างรวดเร็วทำเอาไฮโซสาวหน้าเหวอ “คุณเสือ กรี้ดดด..” เมลดากรีดร้องกระทืบเท้าอยู่กับที่ด้วยความโกรธที่ถูกทิ้งไม่สนใจว่าคนดินผ่านไปมามอง

“แก้มเร็วๆสิลูกร้องไห้ไม่หยุดเลย” เสียงห้าวบอกหญิงสาวเมื่อหลานชายตัวน้อยในอ้อมแขนร้องไห้ด้วยความหิว “อุ๊แว้ๆๆ แง้ๆๆ...” “คุณก็ปลอบหลาน เอ้ย ลูกก่อนสิฉันรีบอุ่นนมให้ลูกอยู่ไม่เห็นหรือไง” เก็จลดาตอบชายหนุ่มที่อุ้มหลานชายเดินไปมาอย่างเก้ๆกังๆ “อุ๊แว้ๆๆ แง้ๆๆ.." “โอ๋ๆๆ น้องพลับอย่าร้องนะครับลูกม่ามี้แก้มกำลังอุ่นนมให้ครับ แก้มเร็วสิลูกร้องไห้จนหน้าแดงหมดแล้วนะ” พรินซ์เดินวนไปมาหลานชายก็ไม่หยุดร้องด้วยความหิวนมปกติจะได้กินเลยแต่ม่ามี้กำมะลอก็เงอะๆงะเพราะมัวแต่หาอุปกรณ์ที่จะอุ่นนมให้หลานชาย “โอ้ย..อย่าเร่งได้มั้ยฉันกำลังเร่งมืออยู่นี่ไงเล่า” เก็จลดาอดไม่ได้แหวใส่ชายหนุ่มเสียงดังขึ้น “พูดเบาๆไม่ได้หรือไง ลูกตกใจหมดเลย โอ๋ๆๆ ไม่ร้องนะลูก” พรินซ์ปลอบหลานชายที่วันนี้งอแงมากกว่าทุกวันหรือว่าจะไม่สบาย “มาแล้วครับตัวเล็กของน้าแก้ม” เก็จลดาหยดนมลงบนหลังมือแล้วใส่ริมฝีปากเล็กจิ้มลิ้มของหลานชายที่อยู่ในอ้อมแขนของพรินซ์แล้วน้องพลับก็หยุดร้องทันที “หิวนมนี่เองเจ้าตัวแสบเอ้ย” พรินซ์ว่าหลานชายตัวน้อยที่ร้องงอแงไม่หยุดเพราะหิวนมก่อนจะมองน้าแก้มของหลานที่จับขวดนมให้หลานชายแล้วยิ้มชนิดที่ใกล้จนเห็นผิวหน้าเนียนเส้นเลือดฝอยเส้นเล็กชัดเจนและกลิ่นหอมจากร่างเพรียวอวบอิ่มจึงแอบสูดกลิ่นหอมจากร่างบาง

“หืม มีของสวยๆงามๆขาวๆอวบๆใหญ่ๆ...” “กรี้ดดด......” เจเจ้คนสวยทนไม่ไหวส่งเสียงกรีดร้องดังไปทั่วสระว่ายน้ำของโรงแรมที่ตอนนี้มีนักท่องเที่ยวประปรายมองมาที่เธอเป็นตาเดียว “นี่คุณผู้หญิงครับอย่ากระทืบเท้าแรงสิครับเดี๋ยวสิลิโคนหลุดนะครับ หึ หึ” วิศรุตยังอดแหย่หญิงสาวอีกไม่ได้จนจัสมินโมโหคุมสติไม่อยู่ “อ้ายย..ไอ้ลามกของฉันของแท้แม่ให้มาย่ะ นี่แน่ ว้ายย!!!...” จัสมินถือขวดโลชั่นเดินมาด่าเขาถึงที่เตียงอาบแดดที่วิศรุตนอนมองเธออยู่แล้วไปเหยียบน้ำที่แฉะแล้วลื่นล้มทับศรุตไปเต็มจนกลีบปากสีกุหลาบประกบกับริมฝีปากหนาได้รูปอย่างเหมาะเจาะ ชายหนุ่มถือโอกาสกดท้ายทอยของเธอแล้วสอดลิ้นเข้าไปในกลีบปากสีกุหลาบที่เผยอออกจะกรีดร้องออกมาแต่ลิ้นหนากวาดชิมรสชาติแสนหวานของสาวสวยปากจัดอย่างดูดดื่มจนลมหายใจของจัสมินขาดเป็นห้วงๆ “อื้อ..” เมื่อรู้สึกตัวได้สติกลับมามือบางก็ดันหน้าอกเขาแล้วลุกขึ้นเงื้อมือขึ้นสูงจนศรุตมองไม่ทันเธอก็สะบัดฝ่ามือลงมาเต็มแรงที่บังอาจมาชิงจูบแรกของเธอไปสุดแรงด้วยความโมโห “เพี้ยยะะ...........”

“ทำไมช้านักล่ะ ฉันรอนานแล้วนะ มานี่สิ” เดม่อนมองรูปร่างสัดส่วนเย้ายวนใจของสาวสวยตรงหน้าอย่างพอใจทรวงอกกลมกลึงเอวบางสะโพกผายเขาไม่ได้สักเกตุชุดของเธอด้วยซ้ำเพราะสนใจรูปร่างเย้ายวนของหญิงสาวมากกว่า “เอ่อ คะ คุณผู้ชายต้องการอะไรคะ” บุลินพูดติดอ่างเมื่อร่างหนุ่มฝรั่งรูปหล่อเปลือยกายลุกขึ้นนั่งยกมือเสยผมที่ปกหน้าออกให้เห็นสาวสวยชัดเจนแต่บุลินถึงกับใจสั่นขาสั่นเมื่อเห็นสายตาของสิงห์หนุ่มที่จ้องตะคลุบเหยื่อสาวตรงหน้าทำให้เธอก้าวขาไม่ออกทั้งที่ใจกระโจนออกจากห้องไปแล้วแต่ตัวบุลินยังยืนนิ่งแข็งทื่ออยู่ที่เดิมจนร่างสูงทนไม่ไหวลุกมาหาแล้วอุ้มเธอไปโยนลงบนเตียง “ว้ายย!!” บุลินร้องออกมาเสียงดังแล้วก็เงียบไปเมื่อคนที่โยนเธอลงบนเตียงทิ้งตัวลงมาคร่อมร่างเธอแล้วปิดกลีบปากสีเชอรรี่สดดูดเสียงกรีดร้องเข้าปากสวยได้รูปแล้วดูดกลืนขบเม้มอย่างดุดันโดยที่หญิงสาวไม่ทันได้ตั้งตัวและห้ามปรามหรือขัดขืนเพราะเขาเร็วมาก “อืม .."

ลูเซียโน เดอวาโรเซ่ หรือ คุณ ลูซ วัย29ปี นักธุรกิจหนุ่มลูกครึ่งไทยอิตาลีบนเกาะ ชิชิลีรูปหล่อคมเข้มน่าเกรงขามสมกับเป็นลูกหลานมาเฟียมีชื่อเสียงโด่งดังทั้งในยุโรปและเมืองไทยเป็นคาสโนว่าตัวพ่อติดท๊อปไฟว์ที่สาวๆอยากเดทด้วยสักครั้งว่าจะแซ่บสมคำเล่าลือหรือเปล่า มีสาวๆมาทำให้เตียงเขาอบอุ่นทุกคืนไม่เคยว่างเว้นด้วยอำนาจเงิน มัสหยา หรือ หย๋า วัย25ปี สาวบ้านไร่นัยต์ตาคมผมยาวสลวยรูปร่างอวบอิ่มกำพร้าแม่อาศัยอยู่กับตายายที่เป็นแม่บ้านในไร่บงกช จึงทำให้เธอได้มีโอกาสเรียนจบมหาวิทยาลัยด้วยความเมตตาจากแม่นาย เจ้าของไร่ที่รักและเอ็นดูเธอเหมือนลูกเหมือนหลานคนหนึ่งและยังเป็นผู้จัดการไร่คนเก่งดูแลไร่บงกชอีกด้วย ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ บทนำ ด้วยความโมโหและความปรารถนายัยตัวแสบที่อยู่ใต้ร่างจนเขาต้องหลอกล่อเธอมาที่กระท่อมของเขาก้มมองคนเก่งปากดีที่เม้มปากแน่นตรงหน้าด้วยความหงุดหงิด “สั่นเกร็งไปทั้งตัวแบบนี้กลัวฉันหรือสั่นสู้ล่ะ” “ไอ้ฝรั่งบ้าฉันขยะแขยงนายตะหากล่ะ อื้อ..” คนปากดียังถียงเขาแม้จะรู้ว่าตัวเองเสียเปรียบลูซจ้องริมฝีปากอิ่มรูปกระจับสีชมพูที่เจ้าของพ่นคำพูดไม่น่าฟังออกมาอย่างหมดทางสู้ด้วยความพอใจ “ปากดีอย่างนี้แสดงว่าอยากให้ฉันจูบใช่ไหม บอกกันตรงๆก็ได้หย๋า” พูดจบชายหนุ่มก้มลงจูบริมฝีปากอิ่มแต่พลาดเป้าเพราะยัยตัวแสบหันหน้าหนี “ปล่อยฉันนะ อื้ออ ..” ใบหน้ารูปหัวใจหันหนีริมฝีปากหยักได้รูปของเข้าที่พลาดเป้าไปซุกซอกคอหอมกรุ่นกลิ่นสาปสาวยั่วยวนให้หลงไหล ลูเซียโนไม่ปล่อยโอกาสไปเขาดูดแรงๆที่ต้นคอเนียนจนเป็นรอยจ้ำสีชมพูเข้มเพราะเจ้าตัวเอาแต่ดิ้นหนีจึงไม่รู้ว่าไอ้ฝรั่งบ้าได้ตีตราเธอไปแล้ว “จะยอมดีๆหรือจะให้ฉันปล้ำล่ะ หึ”

“ติชาไม่มีอะไรจะคุยกับคุณโดมค่ะ ก็ได้ติชากลับก็ได้ค่ะ..” หญิงสาวพูดจบก็หันหลังเดินออกไปได้สองก้าวก็หวีดร้องออกมาด้วยความตกใจ “ว้ายย.” “จะร้องทำไมเดี๋ยวคนก็แห่มาดูผัวเมียจู๋จี่กันหรอกไม่อายเหรอ หึหึ..” วโรโดมพูดเหย้าแหย่หญิงสาวแล้วหัวเราะในลำคอเบา “ผัวเมียบ้าบอน่ะสิใครเป็นเมียคุณโดมโน่นแม่นางเอกคนดังโน่นไปหาสิ ปล่อยนะบอกให้ปล่อย โอ้ยย.” กันติชาต่อว่าชายหนุ่มเสียงดังไม่หยุดจนเขาโยนเธอลงบนเบาะนุ่มในรถตู้หรูของเขาแล้วก้าวตามขึ้นมากักตัวหญิงสาวไว้ไม่ให้ลงจากรถ “นี่ไงเมียพี่ อย่า ถ้าเรียกพี่ว่าคุณอีกครั้งพี่จะปล้ำติชาในรถนี่แหละจะได้รู้ว่าใครเป็นผัวใครเป็นเมีย..” “กรี้ดด ไอ้พี่โดมบ้านี่แน่ๆ..” กันติชาหลับหูหลับตาทุบตีชายหนุ่มจนเขารวบมือเธอไว้ก่อนจะช้ำในตายก่อนจะง้อเมียสำเร็จ “ตุ้บๆตุ้บๆ." “พอได้แล้วติชา เราไม่ใช่เด็กๆเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะถ้าไม่หยุดพี่ปล้ำจริงๆนะ หึ หึ.”เสียงห้าวพูดดังขึ้นจน กันติชาหยุดชะงักเมื่อเขาเสียงดังใส่เธอแล้วร่างเล็กก็นั่งตัวตรงคอตั้งไม่มองเขาทำให้ชายหนุ่มอดขำท่าทางพยศของยัยเด็กแสบของเขาไม่ได้

เบนจามิน อัครพล เบอร์นัวต์ หรือ เบน-นายอัคร วัย 30ปีลูกครึ่งไทยสเปนหล่อคมเข้มหุ่นเร้าใจที่สาวๆเห็นแล้วแทบจะถวายตัวให้เขาทันทีแต่คนอย่างเบนจามินก็เลือกนะครับ ไม่มีใครไม่รู้จักนักธุรกิจหนุ่มชื่อดังทั้งในสเปนและเมืองไทย ที่มีชื่อเสียงกับชื่อเสียดังพอๆกันเพราะคู่ควงแต่ละคนนี่แซ่บถึงใจทุกคนแล้วเขาก็ควงใครได้ไม่นานเพราะเขาเป็นคนเบื่อง่ายแล้วเขาดันมาถูกตาต้องใจสาวสวยหุ่นเอ็กซ์อย่างมัลลิกาแต่เธอเป็นของมีตำหนินี่สิเขาจะทำยังไงดีนะ มัลลิกา วรเกียรติสกุล หรือ ลิกา ลีก้า วัย 27ปี สาวสวยเซ็กซี่ตาหวานหุ่นนางแบบอกเป็นอกเอวเป็นเอวเรียนจบด้านบริหารจากฝรั่งเศสเธอเป็นสาวสวยเนื้อหอมทั้งชาติตระกูลฐานะการศึกษา มีหนุ่มๆมาจีบมากมายแต่ไม่มีใครเอาชนะใจเธอได้สักคน แล้วมาเจอเบนจามินผู้ชายในสเป็คของเธอแต่เขาเจ้าชู้มากเกินไปเธอจะทำยังไงดีเพื่อเอาชนะใจเขาได้ บทนำ “ลิกาสวยมากเหลือเกินครับ” เบนพึมพำชิดเต้าอวบอิ่มของเธอดูดดื่มสัมผัสอย่างอ่อนโยนดุนดันปลายลิ้นใส่เม็ดทับทิมสีชมพูสลับดูดดึงอย่างหิวกระหาย “อ้ะ ซี้ดส์ อ้า..” เธอสูดปากอย่างสยิวเมื่อเขาดูดดื่มเม็ดทับทิมรุนแรงขึ้นความเสียวซ่านลามเลียไปทั่วร่างเบียดตัวแนบชิดเขาอย่างทรมาน “ชอบมั้ยครับเบบี้ หื้มม์..” เบนถามเธอขณะที่สองมือช่วยกันปลุกเร้าเต้าอวบอิ่มทั้งสองข้างจนร่างอวบอิ่มที่อยู่ใต้ร่างใหญ่ร้อนรุ่มครวญครางด้วยความเสียวซ่าน “คุณอัคร อ้ะ อ้า ไม่เอาค่ะ ซี้ดส์..” ลิกาทั้งอยากรู้ทั้งทรมานเคลิบเคลิ้มหลงใหลไปรสสัมผัสทั้งปากและมือของเขาปลุกไฟรักในตัวเธอให้เร่าร้อนเธอจนครวญครางไม่หยุด “หื้มม์ ผมอยากสัมผัสคุณอย่างนี้ ตรงนี้ อ่าส์ เบบี้...”

ตุลา ศรศิลป์ พาร์คเกอร์ วัย 28ปี หนุ่มหล่อลูกครึ่งเกาหลี ฉายาคาสโนว่าหน้าหยกเจ้าของโรงแรมหรูหกดาวที่มีอยู่ในทุกที่ในแหล่งท่องเที่ยวของเมืองไทยเขาเห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่นที่ใช้เบื่อแล้วก็ทิ้ง แต่พอเจอสาวหน้าหวานแต่ห้าวหาญเกินหญิงพยศเหมือนม้าศึก ทำให้ตุลาอยากปราบพยศให้หมอบราบคาบใต้ร่างของเขา สุนิสา เรืองไกรวุธ หรือ สุนิ วัย23ปี บัณฑิตสาวหน้าหวานไฟแรงที่เพิ่งพ้นรั้วมหาวิทยาลัยมาหมาดๆห้าวหาญเกินหญิงแต่ไม่ใช่ทอม เธอทำงานในร้านเสื้อผ้าแบรดน์ดังทำทุกอย่างที่เจ้านายสั่ง ทั้งๆที่ฐานะทางบ้านเธอถึงขั้นเศรษฐีๆเมืองพัทยาแต่ไม่ถูกชะตาอย่างแรงกับนายคาสโนว่าหน้าหยก ที่มีสาวล้อมหน้าล้อมหลังจนน่าหมันไส้ ******** บทนำ “โอ้ย..เด็กบ้าพี่เจ็บนะ” ตุลายกมือปิดตาด้วยความเจ็บเมื่อสุนิสาซัดกำปั้นเล็กใส่เต็มๆ “สมน้ำหน้านายมา....” สุนิสาหน้าแดงก่ำไม่รู้ว่าอายหรือโกรธจนพูดไม่ออกว่าตุลาจูบเธอ “มา..อะไรล่ะทำไมไม่พูดให้จบหรือว่าไม่กล้า ฮึ” ตุลาเอามือปิดตาไว้แล้วพูดกับเธอขณะที่ยังยืนคร่อมตัวเธออยู่ “อยากโดนอีกข้างหนึ่งเหรอ”สุนิสาทำท่าง้างกำปั้นใส่เขา “เอาสิ น้องสุนิชกพี่ปล้ำลองดูมั้ยล่ะ”ตุลาท้าทายเธอ “อะ อ้ะ.. ” สุนิสากำลังจะด่าได้แต่อ้าปากตุลาก็ปิดปากบางทันทีส่งปลายลิ้นเข้าไปเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กของเธอจนคนด้อยประสบการณ์หัวหมุนวาบหวามด้วยความสยิวในช่องท้องบิดเป็นเกลียว “อื้ออ...” ตุลาพอใจกับจูบแรของเธอที่มีสติครบถ้วนเขาถอนจูบออกเมื่อเธอหายใจไม่ทันกับจูบพายุของเขาปากแข็งอย่างนี้ต้องรุกฆาตเท่านั้นคิดแล้วก็ลงมือต่อทันที “หยะ อย่า...” เธอห้ามเขาเสียงสั่นมือไม้แข้งขาอ่อนแรงแทบทรุดดีที่เขากอดเธอไว้

ติณณ์ ยศวรรังสรรค์ วัย 28ปี หนุ่มหล่อล่ำกล้ามใหญ่สุขุมร้ายลึกยิ่งกว่าเเสือดีกรีด๊อกเตอร์ สุพิชชา พรไพศาล วัย24ปี สาวสวยนัยต์ตาคมผิวสีน้ำผึ้งเนียนสวยร่างเล็กแต่อวบอิ่มไปทุกสัดส่วน นิสัยดีรักเพื่อน บทนำ “อืมม์,หอม เหมือนที่คิดถึงเลย งึมงึม” ติณณ์พูดชิดขมับของเธอสูดกลิ่นหอมอ่อนๆที่คุ้นเคยของเธอเข้าเต็มปอด “อือ ยะ อย่า ปล่อยนะ อื้อ..” สุพิชชาบอกเขาเสียงสั่นพร่าอย่างตกใจที่ถูกอดีตสามีกักตัวไว้ในอ้อมแขนของเขาทั้งที่ไม่ได้เจอกันมานานถึงสี่ปีแล้วเขาก็เพิ่งเห็นใบหย่าที่เธอส่งมาให้ “ไม่เคยหย่าไม่ปล่อยด้วย” ติณณ์ตอบและก้มมองเธอที่พยายามดันอกแกร่งของเขาออก “อึ้บ อี๋คนบ้าบอกให้ปล่อยไง” สุพิชชาดันอกแกร่งเขาและยกเข่าขึ้นหมายจะกระแทกกล่องดวงใจของเขาแต่ติณณ์รู้ทันเขายกเข่าแทรกเข้าระหว่างขาของเธอกดเอวสอบแนบติดหน้าท้องแบนราบของเธอให้รู้ว่าเขาคิดถึงเธอแค่ไหน “จุ๊บๆ..” เขาจับคางเล็กดันขึ้นและกดจูบริมฝีปากบางอิ่มที่กำลังจะเปล่งวาจาต่อว่าเขาบดคลึงขบเม้มอ่อนหวานและดุดันขึ้นเรื่อยๆจนเธอหัวหมุนเผลอไผลตอบโต้แลกลิ้นกับเขาดุเดือดสองแขนยกขึ้นคล้องคอเขาอย่างลืมตัวเมื่อเขาถอนจูบออกเธอก็ได้สติยกเท้าขึ้นสูงกระทืบลงเต็มแรง “โอ้ยย..”ติณณ์ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดจึงปล่อยเธอออกจากอ้อมกอดยกเท้าเขย่งกระโดดไปมา “อย่ามายุ่งกับฉัน” สุพิชชาพูดแล้วเดินจากไปอย่างรวดเร็วจนติณณ์ตามไม่ทันแต่เขาก็ไม่หวั่นเมื่อมีทั้งลูกน้องและนักสืบประกบติดตามเธอไม่ห่างยังไงเธอก็ไปไหนไม่รอดแน่